Στο σημερινό ‘Α, μπα’: ένα γοητευτικό ρεμάλι

Στο σημερινό ‘Α, μπα’: ένα γοητευτικό ρεμάλι Facebook Twitter
56


________________
1.


Α, μπα? υπάρχει κρίση ηλικίας για τα 20χρονα? Πριν 3 χρόνια ήμουν φοιτήτρια , και τώρα είμαι φοιτήτρια αλλά δεν είναι το ίδιο . Πριν 3 χρόνια είχα φίλους, και τώρα έχω φίλους αλλά δεν είναι το ίδιο. Τα 21 μου έπεσαν βαριά, και κάθε πέρσι και καλύτερα. Γιατί είμαι πολύ νέα, όμως νέα δεν νιώθω. Νομίζω πως φλερτάρω με την κατάθλιψη. Το πολεμώ και το απορρίπτω σαν ιδέα κάθε μέρα όσο μπορώ, έχω όμως κάθε λόγο να πιστεύω πως προς τα εκεί οδεύω. Δεν είναι πως ξυπνάς το πρωί και είσαι μίζερη, το καταλαβαίνεις από αλλά πράγματα. Εύχομαι οι μέρες να περάσουν γρήγορα και να πάω στους δικούς μου για τις γιορτές .Θα τους πω ότι θέλω να πάω σε ψυχολόγο και ας το πάρουν όπως νομίζουν. Πριν 2 εβδομάδες που ήμουν πάλι μαζί τους δεν είχα την ψυχραιμία να τους το πω, μετά ξεχάστηκα με μικροπράγματα και πίστευα πως είμαι καλά αλλά δεν είμαι. Δεν
ήθελα να πάω σε ψυχολόγο, όχι από ταμπού αλλά πίστευα πως μπορώ να το αντιμετωπίσω μόνη μου, γιατί νιώθω δυνατή και ικανή για πολλά, τουλάχιστον έτσι με είχα συνηθίσει. Ίσως αυτό το μέρος να μου φέρνει θλίψη. Ελπίζω να πάνε όλα καλά.
Καλές γιορτές .- kateon

Δεν ξέρω αν έχεις κατάθλιψη, αλλά ελπίζω να πήγες σε ψυχολόγο. Εύχομαι ο ψυχολόγος να σε βοηθήσει και σε κάτι ακόμα, στο ταμπού.


Το ότι νομίζεις ότι μπορείς να αντιμετωπίσεις την κατάθλιψη μόνη σου οφείλεται σε ταμπού. Να γιατί: αν πιστεύεις ότι η κατάθλιψη μπορεί να αντιμετωπιστεί με τη σκέψη και την προσωπική προσπάθεια, σημαίνει ότι κατά βάθος δεν πιστεύεις ότι είναι ασθένεια. Δεν πιστεύεις ότι είναι ασθένεια επειδή ό,τι έχει να κάνει με τις λειτουργίες του ανθρώπινου μυαλού –του εγκεφάλου- το ταυτίζουμε με την «ψυχή», ως κάτι ιερό, τρομακτικό, ανεξερεύνητο, αφηρημένο και σκοτεινό = ΤΑΜΠΟΥ.


Γενικά, μόλις ακούσετε τον εαυτό σας να λέει «δεν πιστεύω ότι μπλα μπλα μπλα, ΑΛΛΑ μπλα μπλα μπλα», σταματήστε και ξαναρχίστε, γιατί είσαστε έτοιμοι να πείτε κάτι που τελικά πιστεύετε.

________________
2.


Είμαι με κάποιον κοντά ένα χρόνο και έξι μήνες. Τον τελευταίο καιρό έχουμε αρχίσει να μαλώνουμε πολύ πιο συχνά απ'ότι παλιότερα, συχνά νιώθω ότι δεν μπορούμε να συνεννοηθούμε και πριν λίγες μέρες, με αφορμή πού του 'δωσα εγώ καταλάθος, άρχισε να φωνάζει σαν τρελός. Έχει πολύ άγχος με τη δουλειά του και μάλιστα δικαιολογημένο, αλλά αυτό δε σημαίνει ότι εγώ φρίκαρα λιγότερο. Όταν το συζητήσαμε, κατάλαβα ότι μεγάλο ρόλο έπαιξε και παίζει η ανασφάλεια του.
Εγώ γενικώς έθεσα τα όρια μου μετά από αυτό και προσπαθώ να είμαστε καλά. Όλο κουβέντες, συζητήσεις, ιστορίες. Θυμάμαι κάποτε πού όλα ήταν πολύ πιο εύκολα. Δεν καταλαβαίνω τι άλλαξε, αν άλλαξα εγώ, αυτός, αν παραγνωριστήκαμε. Αν είναι μία κρίση και πρέπει να επιμείνω, καθώς υπάρχει αγάπη, ή αν πρέπει να φεύγω σιγά σιγά. Γέρνω προς το πρώτο, αλλά δεν ξέρω αν είναι συνήθεια. Όσο το συζητάω τόσο, πιο πολύ μπερδεύομαι. Ξέρω ότι όλα αυτά μόνο πρωτότυπα δεν είναι, αλλά θα εκτιμούσα το παραμικρό ψήγμα πρωτοτυπίας σε ενδεχόμενη απάντηση.
Φιλιά-Μαργαρίτα

Δεν είναι εύκολο να σου πω κάτι πρωτότυπο, όχι μόνο επειδή δεν είμαι περφόρμερ, αλλά επειδή δε μας λες κάτι πάνω στο οποίο μπορούμε να αναπτύξουμε. Ήσασταν καλά, και τώρα φαίνεται να μην είσαστε – δεν ξέρουμε κανέναν από τους δύο, τι θα μπορούσαμε να πούμε; Δεν έχω ιδέα τι σας συμβαίνει.


Αυτό που μπορώ να πω είναι ότι η ανασφάλεια δεν είναι το πράσινο φως για να φωνάζουμε σαν τρελοί, ούτε είναι εξήγηση που δικαιολογεί το οτιδήποτε. Ξέρεις μήπως κανέναν που δεν έχει ανασφάλειες; Να μας τον γνωρίσεις. Όλοι ανασφαλείς είμαστε, το θέμα είναι πώς το χειριζόμαστε. Το άλλο που μπορώ να πω είναι ότι η αγάπη δεν αρκεί για να διατηρηθεί μια σχέση, ούτε είναι σωστό να συντηρείς κάτι ή να υπομένεις κάτι στο όνομά της. Το τρίτο και κυριότερο είναι το εξής: στις εκρήξεις αυτές (γιατί πιστεύω είναι πάνω από μια), νιώθεις έστω και στο παραμικρό, έστω και στο ελάχιστο, κάποιου είδους απειλή; Μην το σκέφτεσαι πολύ, απάντησε αυθόρμητα. Πιάσε τον εαυτό σου στα πράσα και ρώτα τον. Αν νιώθεις κάτι τέτοιο, μη το λογοκρίνεις. Ισχύει. Αν ισχύει, δεν πρέπει να την κάνεις σιγά σιγά, αλλά γρήγορα γρήγορα.


________________
3.


Πώς φερόμαστε σε ψωνάρες, νάρκισσους, εγωκεντρικά άτομα που ψωφάνε για κοπλιμέντα και που πρέπει να υποστούμε λόγω συνθηκών, αλλά δεν μας απασχολει να κερδίσουμε τη συμπάθειά τους; Υποκρίνομαστε λέγοντας τους αυτα που θέλουν να ακούσουν, ενω μέσα μας γελάμε/λυπόμαστε για τα χάλια τους; Ή τους δείχνουμε ευθέως την αποδοκιμασία μας; Εγώ πάντως τους δουλεύω μες τα μούτρα τους...


Αν μας έλεγες και ποιες είναι οι συνθήκες... Άλλο αν είναι συγγενείς, άλλο αν είναι συνεργάτες, ή απλοί γνωστοί, παλιοί συμμαθητές. Άλλο αν τίθεται θέμα εξουσίας, άλλο αν είναι κοινωνικοί δεσμοί, οικογενειακοί, τόσες συνθήκες υπάρχουν. Το τι θα κάνεις εξαρτάται από τα περιθώρια που έχεις, από το χαρακτήρα σου και από τις ικανότητές σου να αντιμετωπίζεις ό,τι δε σου αρέσει.

________________
4.


A, μπα....δεν θέλω πια να με περιποιούμαι, δεν θέλω να βάφομαι, να προσέχω τι τρώω, να φτιάχνω τα μαλιά μου, να ντύνομαι όμορφά...δεν αντέχω..ΚΟΥΡΑΣΤΗΚΑ! Το βρίσκω μάταιο και ψεύτικο, έναν διαρκή αγώνα να πετύχω το ακατόρθωτο, να νιώσω επιθυμήτη απο ανθρώπους που στην πλειονότητά τους δεν με ενδιαφέρουν πραγματικά, να επιβιώσω και να με αγαπάω μέσα απο τα μάτια, τα λόγια και τις κινήσεις των άλλων. Το κάνω για εμένα ολο αυτό?το κάνω για τους άλλους?δεν νιώθω ελέυθερη πια...Σαν σκυλί που κυνηγάει την ουρά του. Μεγάλωσα με ισχυρό σύμμαχο την εμφάνισή μου..παραμεγάλωσα όμως πια και το εφήμερο δεν αρκεί, ούτε οι άλλοι αρκούν, ούτε και εγώ αρκώ και γίνομαι τόσο μηδενίστρια συχνά που τρομάζω. Τεράστια φούσκα...ήμουν τόσα χρόνια ψεύτικη. Πλάσμένη απο ψεύτικες λέξεις. Ή έχω κατάθλιψη, ή είμαι τραγικά ανασφαλής. Δεν αρκώ ρε συ Α, μπα...κάτι κάνω λάθος, πάντα. Πότε παύουμε να είμαστε ολοκληρωτικά ή εν μέρει έρμαια της αποδοχής και του θαυμασμού των άλλων? Είναι ένα ασταμάτητο παιχνίδι ανταγωνισμού που στην τελική..τι αποτέλεσμα έχει? τι μένει εκτός απο την παρωδική ηθική ικανοποίηση της κάθε ανθρώπινης μονάδας που ουσιαστικά είναι ψεύτικη? εγώ όχι απλώς δεν ικανοποιούμαι πια και δεν παίρνω καμία χαρά αλλά ψάχνω πού αποσκοπεί όλο αυτό, πόυ θα καταλήξει, τι συμφέρον έχει ο εκάστοτε κόλακας...αλλά συνεχίζω να παίζω στο ίδιο παιχνίδι σαν υπάκουο πιόνι, γιατί απλά έχω ανάγκη την δόση μου, κάθε κουβέντα και κάθε βλέμμα που θα με επιβεβαιώσει και θα με κλέισει ταυτόχρονα πιο βαθιά στην μικρη μου φυλακή.- πάω να βάψω μαλί

Η παγίδα είναι ότι μεγάλωσες με ισχυρό σύμμαχο την εμφάνισή σου και τώρα βλέπεις ότι αυτό το χαρτί δεν είναι πια τόσο ισχυρό. Συνήθισες να σε θαυμάζουν χωρίς να κάνεις άλλη προσπάθεια πέρα από τη συντήρηση της εμφάνισης και τώρα που βλέπεις ότι οι αντιδράσεις δεν είναι οι ίδιες, βγάζεις τους άλλους ρηχούς και τον εαυτό σου ψεύτικο και ανεπαρκή.


Η ωραία εμφάνιση διευκολύνει πολύ τα πράγματα, είναι μαγικό χάρισμα, όμως το πολύ μεγάλο μειονέκτημα είναι ότι δίνεται τυχαία και είναι εφήμερη. Επειδή η επίδραση της είναι τόσο καταλυτική, αυτοί που την έχουν πιστεύουν ότι αξίζουν ή δικαιούνται τον θαυμασμό των άλλων και όταν αρχίζει να φθείρεται, σοκάρονται, σχεδόν καταρρέουν όταν κάνουν και λένε τα ίδια, αλλά βλέπουν διαφορετικές αντιδράσεις από τους άλλους.
Έχεις δύο λύσεις: συνεχίζεις να προσπαθείς με όπλο την εμφάνιση, χάνοντας τις μάχες και τελικά τον πόλεμο. Η άλλη λύση είναι να καταλάβεις τι σου συμβαίνει και να μην αφεθείς εμφανισιακά, αλλά να αρχίσεις να επενδύεις σε άλλα χαρακτηριστικά και ικανότητες που έχεις. Δε θα είναι εύκολο γιατί έχεις μάθει στη «δόση» σου, όπως λες. Ίσως και να είναι αργά να μάθεις να δημιουργείς σχέσεις με άλλα χαρίσματα, όπως με τη συμπόνοια, την οξύνοια, την ευγένεια, το χιούμορ. Ελπίζω να μην είναι.


________________
5.

 

Αγαπημένη μου Α, μπα γνωρίζεις κάποιο βιβλίο που θα μπορούσα να διαβάσω, ίσως και με ασκήσεις για να εξασκηθώ καλύτερα στην ορθογραφία. Νιώθω ότι η σύντροφός μου υποφέρει όταν διαβάζει κάτι δικό μου που έχω γράψει χωρίς την βοήθεια του κορέκτορα ή και βιαστικά. Μη μου πεις να της ζητήσω να μου κάνει ιδιαίτερα γιατί θα την πνίξω. Ευχαριστώ, είσαι τέλεια !- stalker


Έχω να γράψω κάτι χωρίς κορέκτορα εδώ και τέσσερα χρόνια, μπορεί και παραπάνω. Για μένα ο καλύτερος τρόπος είναι το διάβασμα, γιατί ακόμη και αν δεν ξέρεις το λόγο, τουλάχιστον εντυπώνονται οι λέξεις ως εικόνες. Όποιος έχει ιδέα ας μας πει στα σχόλια, εγώ βρήκα αυτό, αυτό, αυτό κι αυτό.

________________
6.


Αγαπητή Α, μπα
Υποψιάζομαι ότι ένας συνάδελφος με φλερτάρει από συμφέρον. Δεν υπάρχει σχέση εξουσίας, αλλά για να γίνουν οι δικές του δουλειές πρέπει να περάσουν πρώτα από μένα. Αφήνει διαρκώς διάφορα να αιωρούνται, και πάντα όταν είναι κοντά στο να χρειαστεί κάτι. Η βλακεία είναι ότι έχω ήδη αναπτύξει κάποια συναισθήματα για αυτόν και με στεναχωρεί. Δεν του δίνω προτεραιότητα λόγο φλέρτ, αλλά με πληγώνει που το κάνει επί σκοπού. Πώς μπορώ να του το ξεκόψω διακριτικά χωρίς να τσακωθούμε ή να με βγάλει τρελή;- αγαθιάρα

Δεν ξέρεις πώς να διακόψεις ένα φλερτ; Με παγωμένο βλέμμα και σοβαρό ύφος. Αν όντως θέλεις να το διακόψεις είναι το πιο εύκολο. Το δύσκολο είναι να τον αφήσεις να το κάνει και να το διασκεδάζεις. Το ακόμη πιο δύσκολο είναι να μην ελπίζεις.

________________
7.


Μου αρέσει ένα παιδί εδω και κανα χρόνο. Ομορφος και σκειτας, ανεξαρτητος, ελευθερος ευηλιος ευαερος ,αυτο νομιζω λατρευω. Το θέμα είναι οτι δεν τον γνωρίζω. Μενουμε κοντά, τυχαίνει να συχναζουμε στα ίδια μερη, σε λεωφορεία,παντου, ξέρω το όνομα του απο πληροφοριες και γενικά ξέρω πράγματα για αυτον. Α ναι γνωριστήκαμε ένα βράδυ που ηταν αλλόυ, ταξίδευε, χαμενος. με ρώτησε τι κάνω, τον ρώτησα, του εστειλα μια ουδετερότητα στο fb και αυτό ήταν, δεν απάντησε ποτέ. Ε συνεχίζω κανονικά την ζωή μου δεν μπορώ να πώ,βρηκα καποιον,νομιζα παει περασε,αλλα το τελευταια εξάμηνο και γενικότερα τρωω κρίσεις,σχεδόν πανικου,εμμονικές, και λόγω ενασχόλησης με την ζωγραφική, τον έχω ζωγραφίσει. Τον εχω πορτρετακι στο δωμάτιο μου. Προσπαθώ να υπενθυμιζω στον εαυτο μου,οτι χανω τον χρονο μου,ονειροπολοντας για τις ωραιες μερες μας αλλα δεν μπορω να με εμποδισω να ελπιζω,οτι θα συναντηθουμε και θα μου μιλησει(γιατι δεν εχω για κανεναν λογο την αυτοπεποιθηση να του μιλησω,αντε να του πουλησω τρελα σε μηνυμα στο fb,που δεν τον εχω φιλο) και θα ταιριαζουμε και θα ειναι ολα ωραια. Οι κοντινοι μου ανθρωποι ,μου τονιζουν οτι δεν ειναι φυσιολογικο και οτι πρεπει να το ξεπερασω αλλα εγω δεν παυω να ελπιζω πως ειμαι ενας διαφορετικος ανθρωπος με περιεργες και διαφορετικες ευαισθησιες, ονειρα και θέλω ,λιγο χαμμενο μυαλό,που ενω θελω και ζηταω μια κανονικη,απλουστατη ζωη ,θα θελα για μια φορα να συμβεβληθει η πραγματικοτητα σε μένα και οχι εγω σε αυτη. Με λυπεί κκαι με κανει να υποφέρω που ενω είμαστε σχεδον κοντα, ειμαστε τοσο μακρια. Με πεθαινει οτι εχω περασει σαββατα περιμένοντας να φανει απο την γωνια καποιου μαγαζιου στο κεντρο.Σαν να μην εχω αλλη ζωη,παρα μονάχα αυτη.Επίσης είμαι 20. Επίσης τρελή. ΑΘεραπευτη. Και σινεφιλ.
Θα μπορούσε κάποτε να ονομάζεται καινοτομία στον έρωτα ή είναι σαν το ανεμογκάστρι οπότε να αφήσω κάθε σκεψη μου να χαθει στις θαλασσες.?- Αγγελική

Όμορφος και σκεϊτάς, ανεξάρτητος, ελεύθερος; Άντε το όμορφος, το ανεξάρτητος και το ελεύθερος; Από τι είναι ανεξάρτητος; Από το χαρτζιλίκι της μαμάς του είναι;


Αγαπημένη μου. Δεν είσαι τρελή. Δεν είσαι αθεράπευτη. Δεν είσαι ένας διαφορετικός άνθρωπος με περίεργες και διαφορετικές ευαισθησίες. Είσαι ερωτευμένη με τον εαυτό σου κι έχεις κάνει προβολή του ειδώλου σου πάνω σε έναν τυχαίο άγνωστο.

Σήμερα σας έχω λίγο homework

1. Στο poll μας για τον επόμενο καλεσμένο του 'Α μπα' κέρδισε η Σανάνθη. Μπράβο, Σανάνθη! Τώρα έρχεται η δουλειά για εσάς: στείλτε ερωτήσεις που απευθύνονται στη Σανάνθη, με τον γνωστό τρόπο, μέχρι τις 19 Φεβρουαρίου. Θέλουμε να φτάσουμε τις 12, γιατί οι καλεσμένοι θα δουλεύουν υπερωρίες. Αν είναι περισσότερες, θα γίνει επιλογή των ερωτήσεων (από μένα)


2. Ποιο είναι το καλύτερο τηλεοπτικό ζευγάρι όλων των εποχών; Πείτε μας τις απόψεις σας επιλέγοντας και συμπληρώνοντας τη λίστα. Μπορείτε να ψηφίσετε μέχρι 3.

56

ΔΕΙΤΕ ΑΚΟΜΑ

σχόλια

20 σχόλια
Carrie και Big???? είμαστε με τα καλά μας? η τύπισσα τον κυνηγούσε πόσο? κοντά 10 χρόνια? και όταν ξέμεινε από επιλογές αυτός της λέει, άντε, χωρίς πολλά πολλά ας μείνουμε μαζί και πολύ σου είναι... Φοβερός έρωτας που την έκανε χαλί να την πατήσει?? έλεος....
Πες τα! Αχώνευτος ο Big (κι ας είναι και ....big!) Να μη σχολιάσω που την παράτησε σύξυλη στο δημαρχείο...εγώ θα του 'ριχνα μια μούτζα κι απο δω παν κι αλλοι. Σαμάνθα for ever! ;)
#4 ''Δεν αρκώ ρε συ Α, μπα...κάτι κάνω λάθος, πάντα.'' αυτή η πρόταση δεν σε κάνει να αναρωτιέσαι αν έχουν διαστρευλωθεί λίγο τα πράγματα στο κεφάλι σου/σκέψεις σου? Που είναι η αυτοεκτίμηση, ο αυτοσεβασμός? Δεν είμαστε εδώ για να ευχαριστήσουμε κανέναν άλλον, παρά μόνο τον εαυτό μας! Μην το ξεχνάς γιατί θα χάσεις το παιχνίδι! Αν θες να περιποιείσαι τον εαυτο σου, κάντο! Για σένα, επειδή αντλείς ευχαρίστηση και σ αρέσει, όχι για μένα που θα σε δω στο δρόμο και θα πώ, 'α τι ωραία κοπέλα!'Και κάτι ακόμα, πρόσεξε και το άτομα που επιλέγεις να έχεις γύρω σου! Είναι λίγο περίεργο που όλοι παρουσιάζουν ίδια συμπεριφορά απέναντί σου!Και για τέλος, αρέσεις φίλη μου! Που είναι το κακό!! :) :)
#5 Για την ορθογραφια, δοκιμασε τα βιβλία της Αννας Ιορδανιδου. Εχουν "κανονες"ας πουμε γραμματικης και τους εξηγει πολυ καλα. Ειναι καθηγητρια Γλωσσολογιας στο Πανεπιστημιο Πατρων και αν κ εκανα 500 χρόνια να περασω τα μαθηματα της, ειναι η μονη που καταφερε να με κανει να μαθω οτι η μπιρα, το σιντριβανι και το παρτι γραφονται με γιωτα γιατι "ολες οι ξενες λεξεις που μεταγραφονται στα Ελληνικα, μεταγραφονται με τον πιο απλο τροπο και με το πιο συχνο γραμμα" Κατι τετοιο ειναι τα βιβλια και τα προτεινω ανεπιφύλακτα.
@4Παύουμε να είμαστε έρμαια της αποδοχής και θαυμασμού των άλλων,όταν συνειδητοποιήσουμε πως η αποδοχή και ο θαυμασμός οφείλονται σε κάτι που δεν είμαστε εμείς. Είναι απλά μία εικόνα,για την οποία είναι υπεύθυνη η φύση. Σε αποδέχονται για κάτι που σου έτυχε,για το οποίο δεν έχεις καμμία απολύτως ευθύνη.Εσύ όμως ως οντότητα ,΄ως συνειδητότητα, είσαι κάτι πολύ πιό πολύπλοκο,και πιό βαθύ από μία εικόνα ετσι δεν είναι;Αυτό το εσωτερικό σου πεδίο άρχισε να το ανιχνεύεις ,να το αγαπάς,να ενδιαφέρεσαι γι αυτό.Να ανακαλύψεις ,δεξιότητες,επιθυμίες,ενδιαφέροντα ουσιαστικά, που σε πάνε πέρα από τη απλή ταύτισή σου με μία ωραία εικόνα.Είναι σημαντικό να πάψεις να ενδιαφέρεσαι να αρέσεις, χωρίς αυτό να σημαίνει ότι παραμελείς τον εαυτό σου, όσο ακόμα αρέσεις χωρίς τόνους προσπάθειας.Γιατί αν παραμείνει η εξάρτηση από τη δόση ,με την πάροδο του χρόνου,το να αρέσεις ,θα σου καταναλώνει όση ζωτική ενέργεια έχεις και δεν έχεις.ΥΓ. και με όλο το θάρρος,και με το συμπάθειο,άσε το μαλλάκι στο φυσικό του, και μην το ταλαιπωρείς με χημικά..
#7 Μην ανησυχείς, δεν είσαι τρελή. Έχεις καλλιτεχνικές ανησυχίες, βλέπεις πολλές ταινίες και σίγουρα αυτό επηρεάζει τον τρόπο σκέψης σου, τις προσδοκίες σου καθώς και την άποψή σου για το ιδανικό. Ζεις σε μια παράλληλη, όμως, πραγματικότητα και φοβάσαι να αναλάβεις πραγματική δράση γιατί μπορεί να διαλυθεί το όνειρο που έχεις κατασκευάσει ή η εξιδανικευμένη εικόνα του σκεϊτά (ποιός άλλωστε δεν αγαπά τους σκεϊτάδες;). Εφόσον όμως αυτή η κατάσταση σε λυπεί, αυτό που μπορείς να κάνεις είναι να το ρισκάρεις και στο επόμενο πάρτι που θα τον δεις (μάθε που θα πάει και πήγαινε και συ με τις φίλες σου) να πιεις ένα ποτό, να πάρεις θάρρος και να του μιλήσεις. Όχι ερωτική εξομολόγηση φυσικά, αλλά να προσπαθήσεις να τον γνωρίσεις και να δεις αν συνεχίζει να σε γοητεύει η εικόνα του. Είναι πολύ πιθανό να καταρριφθεί το είδωλο που έχεις στο μυαλό σου, γεγονός που συμβαίνει συχνά όταν ερωτευόμαστε άτομα τα οποία απλά θαυμάζουμε στο αστικό. Είναι πιθανό όμως και να σου αρέσει πραγματικά, και να του αρέσεις και συ (αρκεί να μην του πεις ότι έχεις το πορτραίτο του στον τοίχο σου). Διαφορετικά, μπορείς να συνεχίσεις να ζεις στο ροζ συννεφάκι σου όπου μια τυπική συζήτηση αποτελεί τις "ωραίες μέρες μας". Σκέψου όμως πως αυτό δεν είναι δίκαιο ούτε για το παιδί με το οποίο είστε μαζί, ούτε για σένα που αυτό που θα αναπολείς σε λίγα χρόνια θα είναι να είχες μια πραγματική και ουσιαστική σχέση στην μαγική ηλικία των 20. Ελπίζω να βοήθησα.Μια 20χρονη ερωτευμένη με σκεϊτά :)
#2η "αγαπη" δεν ειναι η κολυμβηθρα του Σιλωάμ για τα τερατα μιας σχεσης κι αναθεμα κι αν ξερει ο καθενας που την επικαλειται , τι ακριβως εννοει....ασχολησου με την πληροτητα και ικανοποιηση που νοιωθεις η δεν νοιωθεις σε αυτη την σχεση..
#7 - Αγγελική: είσαι 20 χρονών και γι' αυτό είναι ΟΚ να παραμυθιάζεσαι και να εξιδανικεύεις ανθρώπους που δεν γνωρίζεις και που κατά πάσα πιθανότητα αν γνώριζες δεν θα σου έλεγαν τίποτα...Όμως καλό θα ήταν να το ξεπεράσεις και να πας παρακάτω, γιατί εκτός που το κόλλημα σου (στήνεσαι σε γωνιές για να τον δεις;;;) είναι spooky, είναι και πολύ κακό για εσένα την ίδια (εντείνει και παρατείνει την παραίσθηση σου ότι κάτι συμβαίνει/ θα συμβεί).Δεν είναι φυσιολογικό να σε λυπεί που δεν είστε κοντά - δεν τον ξέρεις - δεν ξέρεις τίποτα γι'αυτόν...ξαναδιάβασε λίγο αυτά που γράφεις, και θα καταλάβεις ότι δεν έχει να κάνει με το αν είσαι εσύ συμβεβλημένη με την πραγματικότητα ή το ανάποδο...έχει να κάνει ότι μάλλον πρέπει να βρεις κάτι δημιουργικό να απασχολήσεις το μυαλό σου...
#1 Υπάρχει κρίση ηλικίας για τα 20 χρόνια και μάντεψε τι! Υποφέρουν πολλοί από αυτήν. Και ας λένε κάποιοι, ότι αν μπορούσαν να γυρίσουν το χρόνο πίσω στη φοιτητική τους ζωή, θα το έκαναν χωρίς δεύτερη σκέψη! Όπως είχε πει και η α-μπα δεν είμαστε ούτε φύσει αισιόδοξοι, ούτε όμως η αισιοδοξία είναι μία στάση ζωής. Αν πας σε ψυχολόγο ή ψυχίατρο θα σε βοηθήσει να αλλάξεις κάποιες συμπεριφορές σου, αλλά σίγουρα όχι τον χαρακτήρα σου. Θέλει πολύ προσωπική προσπάθεια, ώστε να σκέφτεσαι (και πάλι) αισιόδοξα. Το σίγουρο όμως είναι ένα, ότι πρέπει να μάθεις να «κουβαλάς» τον εαυτό σου και στις κακές του στιγμές!!!
#7εσπαγα το κεφαλι μου να βρω ποιος ειναι ο σκείτας.. σκήτη του Αγιου Αθανασίου? μπα... (το μυστηριο λυθηκε στην απαντηση)οκ, κι εμεις δεν βαζουμε τονους, αλλα δεν κανουμε κι ετσι :Ραν βαριεστε τους τονους (η ειστε ενταγμενοι στον ανενδοτο οπως εγω), ακολουθηστε τουλαχιστον τον κανονα της ελαχιστης προσπαθειας= "τονοι οταν υπαρχουν κι αλλες παραπλησιες εκδοχες"..(look who is talkin eeeehehehheheehhe)κι εγω ζωγραφιζα τον jim morrison στην ηλικια σου. δεν τα φιαξαμε τελικα...
#6πως να του το ξεκοψεις?οπως εκπαιδευουν τα σκυλια. οταν σε γλειφει για να παρει προτεραιοτητα, να του κανεις την ζωη πατινι, οταν ειναι απλος και συναδελφικος , να του κανεις την δουλεια του στην ωρα του.(επι της ουσιας ομως, η abba στα ειπε τελεια)
#5Σίγουρα το διάβασμα βοηθάει. Ωστόσο, έχω πειστεί ότι η Ορθογραφία είναι ΚΑΙ αυτό μια φυσική κλίση, όπως η μουσική, η ζωγραφική, η έφεση στις γλώσσες, το "μαθηματικό μυαλό", η ικανότητα προσανατολισμού κλπ κλπ. Κάποιοι το έχουν και τους έρχεται εύκολα και φυσικά, κάποιοι άλλοι πρέπει να κοπιάσουν (π.χ. να μάθουν κανόνες)
Xroma, συμφωνώ...να προσθέσω όμως αυτό που λέει και η μαύρη_γάτα πιο πάνω, και η δυσλεξία είναι ένας πολύ σημαντικός παράγοντας που μπορεί να επηρεάζει τις επιδόσεις κάποιου στην ορθογραφία!
Κανείς δε γεννήθηκε γνωρίζοντας ορθογραφία. Εύκολα και φυσικά σου έρχεται όταν το έχεις δει σε 200+ βιβλία και σου έχει εντυπωθεί η εικόνα. Αλλά και κανόνες πρέπει να μάθεις και να κοπιάσεις να διαβάσεις τα 200+ βιβλία που λέγαμε...
Παιδιά, θα ήθελα να μοιραστώ μαζί σας μερικές μου σκέψεις και συναισθήματα. Άλλωστε, πάντα το έκανα -χωρίς φόβο αλλά με πάθος.Σαν μέλος της "μικρής κοινότητας" της στήλης, θέλω μόνο να σας πω ότι δεν μπορώ να κρύψω τη χαρά και τον ενθουσιασμό μου για το αποτέλεσμα. Αυτή η στήλη μόνο καλά μου έχει δώσει, είναι γεγονός. Νιώθω τόσο ευγνώμων. Ευχαριστώ όλα τα παιδιά που συμμετείχαν στη διαδικασία και όλους τους αναγνώστες που μπήκαν στον κόπο να διαβάσουν τις υποψηφιότητες και να ψηφίσουν. Τέλος, θέλω να πω στα παιδιά που με υποστηρίξατε φανερά ότι με συγκινήσατε πολύ και δεν σας ξεχνώ. (Ξεχνιούνται αυτά;) As your guest, I'll do my best. Ανυπομονώ να δω τί ερωτήσεις θα μου στείλετε.Ευχαριστώ πολύ τη Λένα άλλη μια φορά, ειλικρινά θα κάνω ό,τι μπορώ για να σταθώ στο ύψος των περιστάσεων!(Αλλά υπερωρίες βρε Α,μπα;)Υ.Γ. Φεύγω για roller skatin' και "γύρισμα", σας έχω εκπλήξεις! ;)
#5 το έχεις ψάξει για δυσλεξία;μη τυχόν είναι κάτι άλλο από αυτό που νομίζεις.http://www.fa3.gr/eidiki_agogi/5-math-dysk-dylexia-nythoi.htmhttp://el.wikipedia.org/wiki/%CE%94%CF%85%CF%83%CE%BB%CE%B5%CE%BE%CE%AF%CE%B1πρόσφατα ένας φίλος που είχε προβλήματα ανέκαθεν με την ορθογραφία ,και χωρίς να το έχει πει κάποιος εκπαιδευτικός, το ανακάλυψε μετά τα 20.