Σχετικά με τις αγγελίες προσφοράς εργασίας

Πιο πολλά στοιχεία δίνουν τα συνοικέσια... Ξέρεις από την αρχή φύλο, ηλικία, παροχές και σκοπό γνωριμίας!!

Νομίζω ότι ο εισαγγελέας θα έπρπεπε να έχει παρέμβει προ πολλού. Το ενοχλητικό δεν είναι μόνο ότι δεν παρέχονται στις μικρές αγγελίες πληροφορίες σχετικά με το μισθό, ωράριο, κτλ, αλλά πολλές φορές ούτε κάν στοιχειώδεις πληροφορίες για την ίδια την φύση της εργασίας.Όταν αναζητούσα στο παρελθόν εργασία, συχνά αντιμετώπισα παραπλανητικές καταχωρίσεις για "απασχόληση με ελεύθερο ωράριο, υψηλότατες αμοιβές, κτλ", που αποδείχθηκαν καθαρή απάτη. Σε μία περίπτωση πληροφορήθηκα (κατά τη συνέντευξη μόνο!) ότι η απασχόληση αφορούσε συναρμολόγηση παιχνιδιών (!) Ρώτησα ποιά ήταν η αμοιβή και μου είπαν ότι επρόκειτο για φασόν και πληρωμή με το κομμάτι. Δεν θυμάμαι το ποσόν (έχω απωθήσει την εμπειρία στο υποσυνείδητό μου), πάντως ήταν εξευτελιστικό. Στην εύλογη απορία μου, πώς θα ήταν έτσι δυνατόν να συγκεντρωθεί ποσόν έστω ίσο προς το ελάχιστο ημερομίσθιο, ο υπέυθυνος μου απάντησε ότι εάν συναρμολογήσω πολλά, είναι εύκολο (!) Με πρόχειρους υπολογισμούς χρειαζόταν η συναρμολόγηση μιας καραβιάς παιχνιδιών για να συγκεντρώσω την "υψηλότατη αμοιβή", οπότε, αφού ευχαρίστησα τον "υπέυθυνο" αποχώρησα. Πάντως η συνήθης απάτη είχε να κάνει με την απόκρυψη του γεγονότος ότι η απασχόληση αφορούσε πωλήσεις. Στην (προ πολλού χρεοκοπημένη - πολύ πριν τα μνημόνια) ελληνική οικονομία, οι μόνες δουλειές που ήταν διαθέσιμες ήταν οι κάθε είδους πωλήσεις (εγκυκλοπαιδειών, διαφόρων αντικειμένων, ασφαλειών, πιστωτικών καρτών, κτλ). Πάντα όταν κανόνιζα για ραντεβού έκανα σαφές ότι δεν με ενδιαφέρουν οι πωλήσεις, σχεδόν πάντα με παραμύθιαζαν από τηλεφώνου, σχεδόν πάντα ανακάλυπτα στη συνέντευξη ότι με εξαπάτησαν. Φόραγα το (μοναδικό μου τότε) κοστούμι, περίμενα σε κάποιο προθάλαμο (μαζί με κάμποσους άλλους απελπισμένους - με τους περισσότερους είχαμε γίνει γνωστοί, αφού απαντούσαμε στις ίδιες αγγελίες εργασίας του μπλε ένθετου των "Νέων" ή των σομόν σελίδων της "Ελευθεροτυπίας" - στη δεκαετία του '90 δεν υπήρχε ακόμα το internet), μόνο και μόνο για να διαπιστώσω την απάτη του πράγματος. Σε μία περίπτωση θυμάμαι έγινα έξαλλος, είχα τονίσει στο τηλέφωνο ότι δεν με ενδιαφέρουν οι πωλήσεις, επανειλημμένα με διαβεβαίωσαν ότι όντως "πρόκειται για δουλειά γραφείου" και τελικά στη συνέντευξη μου είπαν ότι ο μελλοντικός μου εργοδότης είναι μια πολύ σοβαρή εταιρεία που ζητάει πωλητές για το περιοδικό της (που ούτε είχα ξανα ακούσει στη ζωή μου!) το οποίο "απευθύνεται σε γιατρούς, δικηγόρους και άλλους σοβαρούς πελάτες και γι' αυτό ακριβώς ζητάμε ανθρωπους με πτυχία όπως εσύ, για να τους πείσουμε να γίνουνε συνδρομητές". Στην ένστασή μου ότι η αγγελία (και η υπάλληλος στο τηλέφωνο) ανέφεραν την απασχόληση ως "δουλειά γραφείου", ο "υπεύθυνος" εκνευρισμένος μου απάντησε κοφτά ότι υπάρχει και μία θέση για τη διαχείριση της αποθήκης (ολοφάνερο ψέμα - πωλητές έψαχναν). Θα μπορούσα εγώ ο ψοφοδεής άνεργος να αναλάβω αυτή τη θέση; Βεβαίως, του απάντησα εγώ, γνωρίζω άπταιστα τη χρήση του πακέτου Eurofasma - και όχι μόνο (ψέμα επίσης, LOL). "ΟΚ, θα σας ενημερώσουμε", πήρα την ξινισμένη απάντηση, και φυσικά, ούτε ξανα-άκουσα για τη συγκεκριμένη δουλειά.

Και μια παγίδα που προκύπτει απο αυτό ειναι όταν θέλεις να αλλάξεις δουλεια( λόγω στάσης πληρωμών, αθλιων συνθηκών κλπ) και αναγκάζεςαι να δημοσιοποιησεις όλα σου τα στοιχεία με κίνδυνο να καταλήξεις δακτυλοδυκτουμενος στην υπάρχουσα δουλεια σου, καθώς ο κόσμος ειναι παρά πολύ μικρός και όλα μαθαίνονται- καταλαβαίνετε τι εννοώ..

Συμφωνώ απόλυτα με τον φίλο. Αν και κατά καιρούς στέλνω βιογραφικά σε "ανώνυμες" εταιρείες, σχεδόν πάντα την πατάω διότι η δουλειά αποδεικνύεται ψιλοαπάτη. Πρόσφατο παράδειγμα, μετά από μία αποστολή βιογραφικού μου σε αμφιβόλου ήθους εταιρεία, ξεκίνησαν να μου έρχονται spam emails για "διακανονισμό χρεών" κλπ.Αν αναλογιστείς πως ο κάθε εργοδότης λαμβάνει περίπου 700 βιογραφικά για κάθε αγγελία που δημοσιεύει (πραγματικό στατιστικό), τότε σκεφτείτε πως μαζεύει και ανάλογου αριθμού email τα οποία μπορεί κάλλιστα να διοχετεύει σε εταιρείες "ψαρέματος" email.Πρέπει να σταματήσει αυτό το πράγμα.

Μου είχε κάνει εντύπωση όταν διάβασα ότι σε Αμερική και UK (φανταζομαι και αλλού) απαγορεύεται δια νόμου η αναγραφή στο βιογραφικό, φύλλου, εθνικότητας,οικ.καταστασης κλπ, στέλνεις το cv μόνο με όνομα, τους κάνουν τα προσόντα σου? σε καλούν...η κατάσταση εδώ είναι εντελώς λάθος, προσωπικά έχω μετανιώσει που έχω κοινοποιήσει τα στοιχεία μου σε όλους αυτούς τους ανωνύμους και επωνύμους επίδοξους εργοδότες...μεγάλη παγίδα...

Ο προβληματισμός δεν με βρίσκει σύμφωνο.Όταν μια αγγελία εργασίας δημοσιεύεται ανώνυμα, δηλώνεις το ενδιαφέρον σου γραπτώς αν το προφίλ σου ταιριάζει, και τέλος. Αν σε καλέσουν για συνέντευξη, οφείλουν να σου πουν για ποιά εταιρεία πρόκειται, ώστε να κάνεις τότε την έρευνά σου και να αποφασίσεις αν σε ενδιαφέρει. Τότε είναι η στιγμή για να ρωτήσεις.Στη βάση της σημερινής αναζήτησης εργασίας όπου η ζήτηση ξεπερνά την προσφορά, οι πιθανότητες ανεύρεσης εργασίας αυξάνονται όταν τα στοιχεία σου είναι διαθέσιμα προς όλους.

Συμφωνώ απολύτως με τον προβληματισμό.Αφαίρεσα τη διεύθυνση μου από το βιογραφικό μου μετά από ένα περιστατικό παρενοχλήσης.Επικοινώνησε κάποιος μαζί μου για μια θέση εργασίας από ένα e-mail τύπου [email protected] στο οποίο δεν υπήρχε ποτέ περίπτωση να στείλω βιογραφικό.

θα συμφωνήσω εν μέρει με τον προβληματισμένο φίλο μας. Πριν στείλω βιογραφικό σε μια εταιρεία θέλω να κάνω κι εγώ την έρευνά μου για αυτήν. Την οικονομική της κατάσταση, αν πληρώνει το προσωπικό της, τις εργασιακές συνθήκες. Πράγματα που δεν θα σου τα πουν ποτέ στη συνέντευξη. Από την άλλη, και οι εταιρείες έχουν λόγο να μην μαθευτεί ότι ψάχνουν προσωπικό, για να μην προκληθεί αναταραχή στο προσωπικό τους ή δεν ξέρω τι άλλο.