________________
1.

Μακρινοί συγγενείς προσπάθησαν να προξενέψουν εμένα και έναν τύπο. Από την επικοινωνία μέσω τηλεφώνου πριν δώσουμε "τυφλό" ραντεβού και οι δύο δείξαμε ο ένας προς τον άλλον πως δεν πολυ-θέλαμε όλο αυτό που έγινε μέσω συγγενών, δεν είναι εύκολο πιστέψτε με, και δεν είχαμε και πολύ διάθεση να το κάνουμε, αλλά αφού είχαν έρθει έτσι τα πράγματα, είπαμε να βρεθούμε για ένα καφέ. Και τελικά περνάμε πολύ καλά, παρά την αρχική αρνητική στάση ακόμη και στον καφέ, με ενδιαφέρουσες συζητήσεις, κοινά σημεία & αρκετό χιούμορ. Κι ενώ στην αρχή φαινόταν δηλ. πως θα καθόμασταν κανά μισάωρο το πολύ, κάτσαμε με τις ώρες! Κάποια στιγμή, μου λέει πως βλέπει απένταντί του ένα άτομο με πολύ καλά & αξιόλογα στοιχεία... Στον αποχαιρετισμό όμως, δεν προτείνει να ξαναειδωθούμε, απλά είπε πως θα δούμε στην πορεία πώς θα πάει μεταξύ μας. Μετά από καμιά βδομάδα του τηλ. για να βρεθούμε, δεν μπορούσε την ημέρα που του πρότεινα, αλλά δεν πρότεινε κάποια άλλη, απλά μου είπε πως κάποια στιγμή ίσως θα συναντηθούμε. ΟΚ, το πήρα το μήνυμα σκέφτηκα, δε θέλει τελικά να με ξαναδεί, παρόλο που έδειξε να περνάει καλά και να με αξιολογεί θετικά, τουλάχιστον μπροστά μου, και ταυτόχρονα αναγνωρίζω το γεγονός ότι είναι πολύ εντάξει απέναντί μου. Και μετά σκέφτομαι, μήπως δε θέλει καθόλου, ούτε μία δεύτερη ευκαιρία και σε μένα και κυρίως σ'αυτόν, αφού φάνηκε τελικά να περνάει καλά στο μεταξύ μας, λόγω πίεσης συγγενών? Γιατί μετά τον καφέ έγινε αυτό, κυρίως από τις οικογένειές μας. Μήπως όλη αυτή η πίεση – είναι και άνδρας, με ό,τι αυτό συνεπάγεται - λειτούργησε αρνητικά? Νιώθω όμως πως πραγματικά αξίζουμε και οι δύο αυτή τη δεύτερη ευκαιρία, κι ας μη γίνει κάτι, αλλά να γίνει μια συνάντηση που πλέον θα αναγνωρίζει ο ένας τον άλλον και όχι στα τυφλά, απαλλαγμένοι από το πρέπει να γνωριστούμε των συγγενών της πρώτης μας φοράς. Και αναρωτιέμαι, πώς θα μπορούσα να του ξαναπροτείνω, αν έχω δηλ. το δικαίωμα να το κάνω βάσει της στάσης του, και αν ναι με τι επιχείρημα μια δεύτερη συνάντηση-ευκαιρία και για τους δυο μας?- Χωρίς σαρδάμ τελευταίως

Ξέρω πόσο μεγάλος πειρασμός είναι να βρίσκουμε δικαιολογίες όταν μας αποφεύγουν, μήπως φοβούνται, μήπως φταίει η μαμά τους, μήπως είναι πληγωμένοι από την προηγούμενη σχέση, ναι, αλλά όχι. Όταν σε αποφεύγουν έχουν μόνο προσωπικούς λόγους. Ακόμη και αν έχουν επιβληθεί από άλλους, προσωπικοί είναι. Εννοώ το εξής: αποκλείεται να ΘΕΛΕΙ να σε δει αλλά αποφάσισε να μην το κάνει επειδή τον πιέζει το οικογενειακό περιβάλλον – το οποίο, σημειωτέον, εγκρίνει! Δεν κανονίζει να σε δει, επειδή δε θέλει.
Το ότι τα πήγατε καλά, το ότι περάσατε ωραία για τρεις ώρες, το ότι είπε ότι είσαι αξιόλογη, όλα αυτά είναι ωραία και φυσικά ισχύουν. Τώρα όμως θα κάνω τη δύσκολη ερώτηση: αυτό γιατί πρέπει να σημαίνει υποχρεωτικά ότι θέλει να σε ξαναδεί; Επειδή θέλεις εσύ;

Δε σου έχει τύχει να γνωρίσεις κάποιον που σου φαίνεται μια χαρά αξιόλογος και μετά να ξεχάσεις και ότι τον γνώρισες; Σου έχει τύχει σίγουρα αλλά τον ξέχασες, δεν πειράζει, συμβαίνουν αυτά, η ψυχούλα του το ξέρει. Τώρα συνέβη σε σένα, από την ανάποδη.

Ο τύπος αυτός είναι πολύ ευγενικός, αποκρούσει διακριτικά και δε δίνει συνέχεια. Δοκίμασε το κι άλλη φορά, γιατί όχι, ίσως είναι ευκαιρία να κάνεις έναν καλό φίλο. Κοίτα: άνθρωπος που σου λέει «σε βρίσκω αξιόλογη» δε σκέφτεται πώς θα γίνει να σε ξεμοναχιάσει κάπου. Μην το παίρνεις κατάκαρδα. Είναι μυστήριες διεργασίες αυτές, δεν εξηγούνται, και δεν είναι κάτι που σε χαρακτηρίζει εσένα κάπως.

________________
2.

Αγαπητη Α, μπα ! Παντα το ειχα απορια.. Μου συμβαινει να νιωθω στεναχωρια, αλλα να μη θυμαμαι το γιατι.. μου παιρνει δηλαδη λιγη ωρα να θυμηθω τον λογο που ειμαι ετσι. Και μολις τον θυμαμαι νιωθω ακομα πιο χαλια. Γιατι ;

Πραγματικά δεν έχω ιδέα. Εδώ χρειάζεται οπωσδήποτε η βοήθεια του (ειδικευμένου) κοινού. Το μόνο που μπορώ να σκεφτώ είναι ότι καταπιέζεις το λόγο, επειδή είναι υπερβολικά βαρύς ή δύσκολο να διαχειριστείς, και σου μένει το συναίσθημα αλλά η λογική διεργασία έχει πατήσει pause γιατί χρειάζεται χρόνο μέχρι να το αντιμετωπίσει.

________________
3.

Τι είναι ο μπιντές; -Βλάχος

Είναι ένα σκεύος για να φτιάχνουμε τεράστιες ποσότητες σούπας.

________________
4.

Δίνεις τις ερωτήσεις να τις απαντήσουν άλλοι- ντεμεκ καλεσμένοι-, κανεις τις απαντήσεις από 12 σε 7, ε πες οτι βαρέθηκες και δώσε αλλού την στήλη σου! οχου!

Α, όχι, αν είναι να το λήξω, δεν θα τη δώσω, θα πουλήσω τον αέρα.

________________
5.

Αμπούλα μου γεια σου. Σχετικά με την απάντηση από τις 4/12/2013 στην πρώτη ερώτηση ''Αχά! Για σκέψου το. Αισθάνεσαι αγάπη κι εκτίμηση για τους πρώην σου; Κάτι μου λέει πως όχι. Αυτό είναι που μας κάνει να κόβουμε την καλημέρα, η ντροπή που διαλέξαμε τόσο ακατάλληλους ανθρώπους, η γνώση ότι επιτρέψαμε στον εαυτό μας να δείξει αδυναμία σε ανθρώπους που το εκμεταλλεύτηκαν, η παραδοχή ότι παραβλέψαμε σημάδια και ανεχτήκαμε συνήθειες και συμπεριφορές που αν τις σκεφτούμε τώρα, μας φέρνουν ανατριχίλα''.
Η ερώτηση μου είναι η εξής: και αν ΟΝΤΩΣ είναι έτσι τα πράγματα και ανεξάρτητα από το πως φερόμαστε στους πρώην, τον εαυτό μας πώς τον συγχωρούμε;;;;;;;σε φιλώ-μαρίλια

Με αγάπη και κατανόηση. Παραδεχόμαστε ότι δεν είμαστε τέλειοι και κάνουμε λάθη, το αναγνωρίζουμε, και μετά αρχίζει η πιο σημαντική διαδικασία: προσπαθούμε να καταλάβουμε γιατί τότε κάναμε αυτές τις επιλογές, σε ποιες αδυναμίες οφείλονται, τι έχουμε κάνει με αυτές τις αδυναμίες από τότε μέχρι σήμερα, και εξετάζουμε αν έχουμε κάνει κάποια βήματα προς τη βελτίωση (με νέες, πιο υγιείς επιλογές).

________________
6.

Μόλις διάβασα τις σημερινές απαντήσεις (5/12, ημέρα περικοπών σε 7) και μου ήρθε φλασιά. Αυτό που λες ότι ξεχνάς ότι έχεις διαβάσει βιβλίο και μόνο έτσι το ξαναδιαβάζεις; Ε έχω αυτή την σκέψη στο μυαλό μου κανά μήνα τώρα και όλο ξεχνάω να στη στείλω. Πώς στην ευχή μου συμβαίνει αυτό; Έφτασα στο σημείο να μου ξανααγοράσω βιβλίο που είχα ήδη διαβάσει πριν από 3 χρόνια και θυμήθηκα ότι μου άρεσε κιόλας πολύ! Τί θα κάνω;; Είναι που είναι άπειρα αυτά που θέλω να διαβάσω, αν παθαίνουμε και κενά μνήμης την π@τσισα. Αυτά. Σε ευχαριστώ για το καθημερινό εγκεφαλικό ξεσκόνισμα!- τον πόνο μου θέλω να πω-mafalda

Κι εγώ έχω ξαναγοράσει, δύο φορές. Τη μία το γύρισα πίσω και είπα «συγνώμη, αλλά το έχω ξαναδιαβάσει και δεν το θυμόμουν» και η πωλήτρια με κοίταξε με τεράστια αηδία στο βλέμμα. Τώρα που βλέπω ότι υπάρχουν κι άλλοι, να κάνουμε ένα σύλλογο, να γυρνάμε τα ξαναδιαβασμένα βιβλία χωρίς να αντιμετωπίζουμε τέτοια βλέμματα.

Η άλλη φορά ήταν στο kindle και το κατάπια.

________________
7.

Εσύ μάλλον έχεις βρει τον έναν και μοναδικό σύντροφό σου στο πρόσωπο ενός πρώην φίλου σου. Γι'αυτό λες και ξαναλες, κάλλιο να τα φτιάχνουμε με φίλους, παρά με αγνώστους.
Μάλλον, επίσης, είσαι και άτομο που το απασχολεί η εμφάνισή του και η υγεία του (σίγουρα περισσότερο απ'όσο έχω συνηθίσει εγώ), γι'αυτό και τα κολύμπια, και τα "η αυτοπεποίθηση έρχεται ΚΑΙ μέσα απο την προσεγμένη εμφάνιση", και οι γιόγκες κλπ.
I'm just saying! Έχω δίκιο; Δεν θεωρείται περιαυτολόγηση, αφού σε ρωτάω!- διάκονος

Βλέπω ότι πολλοί τα φτιάχνου με ανθρώπους που δεν θα τους έκαναν φίλους. Προσωπικά το θεωρώ λάθος. Αυτό που προσπαθώ να πω είναι ότι δεν «χαλάει» μια φιλία αν εξελιχθεί σε σχέση. Με ενοχλεί η λέξη «χαλάει» που συνοδεύει συνήθως αυτή την ερώτηση. Επίσης λέω ότι αν βλέπεις κάποιον ερωτικά, εξ' ορισμού δεν είναι φίλος σου, οπότε αν τον προσεγγίσεις και σε απορρίψει δεν χάνεις κάτι που είχες, χάνεις την φαντασίωση επειδή λήγει η περίοδος ψησίματος.

Δεν ξέρω πώς γίνεται να έχει επικρατήσει ότι όταν τα φτιάχνεις με κάποιον έχεις βγει από τη ζώνη φιλίας και έχεις μπει σε άλλη ζώνη, γιατί να έχει διαχωριστεί η φιλία με την ερωτική σχέση, σα να μην επικοινωνούν. Υποθέτω με τον ίδιο τρόπο που έχουμε αποφασίσει ότι η αγάπη και ο έρωτας είναι άλλο πράγμα.
Όσο για την εμφάνιση: λέω ότι πρέπει να προσέχουμε την εμφάνισή μας γιατί μερικοί νομίζουν ότι αν δεν την προσέχουν οι άλλοι θα αναγκαστούν να τους προσέξουν περισσότερο ως χαρακτήρες. Κι αυτό το θεωρώ λάθος: οι άλλοι δε θα σπαταλήσουν ενέργεια σε κάτι που εκ πρώτης όψεως δεν έχει ενδιαφέρον, η όραση είναι πολύ ισχυρή αίσθηση.

Είναι αξιολάτρευτη η προσπάθεια που κάνεις να με ψυχολογήσεις. Προφανώς όσα γράφω έχουν σχέση με όσα είμαι, όμως προσπαθώ πάντα να απαντώ στον συγκεκριμένο που ρωτάει βάζοντας τα δυνατά μου να καταλάβω τι είναι πραγματικά αυτό που ρωτάει, διαβάζοντας πίσω από την ερώτηση. Δεν λέω τα ίδια σε όλους, ή τουλάχιστον ελπίζω να μη λέω τα ίδια σε όλους. Άλλοι θέλουν αγκαλίτσα, άλλοι λίγη ενθάρρυνση, άλλοι θέλουν σφαλιάρες.