Ελλάδα: μέρες του 2044. Από τον Χρήστο Χωμενίδη

Ελλάδα: μέρες του 2044. Από τον Χρήστο Χωμενίδη Facebook Twitter
6

Ελλάδα: μέρες του 2044. Από τον Χρήστο Χωμενίδη Facebook Twitter

 

Κατηφόριζα τις προάλλες με το πατίνι μου την λεωφόρο Συγγρού, όταν, σε ένα φανάρι, ένα αμφίβιο τζιπ τελευταίας τεχνολογίας –από πεπιεσμένο χαρτί, εννοείται- μού κόρναρε ελαφρά. Στρίβω το κεφάλι, «μπολώ να σας απασχολήσω πέντε λεπτά;» μού λέει μια νεαρή Κινέζα, σε εκείνα τα χαριτωμένα ελληνικά –με τα λάμδα στη θέση των ρο- που μιλούν οι συμπατριώτες της, δεν πάει να έχουν συμπληρώσει δέκα χρόνια στη χώρα μας.

Έχω προ πολλού ξεσυνηθίσει –αν το’χα συνηθίσει και ποτέ- να μου κάνουν καμάκι στο δρόμο. Κοντεύω πλέον τα ογδόντα. Και μπορεί να είμαι κοτσονάτος, όπως οι περισσότεροι συνομήλικοί μου, με πρόσωπο σιδερωμένο από τα μπότοξ και με κορμί κάθε άλλο παρά νερουλό (ας όψονται τα γυμναστήρια και τα σκευάσματα), δεν έχω ωστόσο καμιά ερωτική απήχηση στις κάτω των εξήντα. Και στις εξηντάρες ακόμα με το ζόρι. Όσες απ’τις γυναίκες καθυστερούν ιατρικά την εμμηνόπαυση και παρατείνουν έτσι την νεότητά τους, προσβλέπουν σε εραστές του 21ου αιώνα. Εγώ, στα μάτια τους, είμαι αντίκα. Καλοσυντηρημένη μεν, αντίκα δε…

«Πολύ ευχαρίστως» είπα στην Κινεζούλα του τζιπ. «Έχετε γεννηθεί στην Ελλάδα, κύλιε;» με ρώτησε. «Μάλιστα.» «Και πελάσατε όλη σας τη ζωή εδώ;» «Όλη!» καμάρωσα. «Έζησα σε τουλάχιστον τρεις διαφορετικές χώρες, δίχως να αλλάξω τόπο διαμονής. Στα παιδικά μου χρόνια -φανταστείτε-, το ίνδαλμά μας ήταν η Ευρώπη! Και το φόβητρο μας η Τουρκία!» «Λίντα Χο ονομάζομαι» μού συστήθηκε η Κινεζούλα. «Σπουδάζω δημοσιογλαφία στην “Ακαδημία Πλάτωνος”.» «Στα αγγλικά, στα ρώσσικα ή στα κινέζικα;» «Στα ελληνικά!» Εντυπωσιάστηκα. Σύμφωνα με τον νόμο –όπως θα γνωρίζετε- όλα τα ιδιωτικά πανεπιστήμια στη χώρα μας υποχρεούνται να έχουν κι ένα ελληνόφωνο τμήμα. Λίγοι όμως φοιτητές, δικοί μας ή ξένοι, το προτιμάνε… «Στα πλαίσια της πλακτικής μου, στέλνω ανταποκλίσεις στην τηλεόλαση της Σανγκάης. Φτιάχνω αυτές τις ημέλες ένα ντοκυμαντέλ για τους παλιούς Έλληνες. Θα μού δώσετε μια μικλή συνέντευξη;» Δεν είχα λόγο να αρνηθώ. Δεν είχα τίποτα να κρύψω. Ακόμα και η περιπέτεια με την εφορία, τα χρέη προς το δημόσιο που με είχαν χώσει το 2015 –ή το 2016;- για δέκα μήνες στη φυλακή, είχε πιά τόσο ξεθωριάσει που την αντιμετώπιζα σαν ουλή από πολεμικό τραύμα. Πάμπολλοι της γενιάς μου άλλωστε είχαν υποστεί παρόμοιες ταλαιπωρίες…

Καθίσαμε στο Μικρολίμανο. Αφότου το εμπορικό λιμάνι μεταφέρθηκε στο Λαύριο, ο Πειραιάς απέκτησε άλλη χάρη. Πλάι στις ψαροταβέρνες φύτρωσαν τεκέδες. Με την νομιμοποίηση των ελαφρών ναρκωτικών αναβίωσε το πνεύμα του Μάρκου Βαμβακάρη. Όχι με την ανοχή απλώς αλλά και με τις ευλογίες της αστυνομίας. Μπορεί η Καλαμάτα και τα Ζωνιανά να διαφημίζονται ως οι κοιτίδες της χασισοποτίας στην Μεσόγειο, ο Πειραιάς όμως προσφέρει στους επισκέπτες του ένα ατμοσφαιρικό ταξίδι στο χρόνο, στις εποχές όπου η μαστούρα συνδυαζόταν με την καλλιτεχνική δημιουργία. Οι ορδές των τουριστών αραβικής και ασιατικής προέλευσης κατευθύνονται φυσικά προς την Μύκονο, την Ρόδο και την Σαντορίνη – όπου, με θέα το ηφαίστειο, παντρεύτηκαν πέρυσι περισσότεροι Γιαπωνέζοι από ό,τι στο ίδιο το Τόκυο. Υπάρχει ωστόσο πάντα χώρος για το εναλλακτικό και το προχωρημένο.

Δεν χρειάζεται, στο κάτω-κάτω, να είσαι γκέη για να συμμετάσχεις στην τεράστια ψυχεδελική πομπή, η οποία ξεκινάει κάθε Πρώτη Ιουνίου από το Γκάζι και καταλήγει εν χορδαίς και οργάνοις στον Ασπρόπυργο μιμούμενη τα Ελευσίνια Μυστήρια. Ούτε να είσαι Εβραίος για να κάνεις θρησκευτικό τουρισμό, για να περιηγηθείς στην «Αλάμπρα» και στις λοιπές συναγωγές που αναστυλώθηκαν και που προσέδωσαν ξανά στην Θεσσαλονίκη τον τίτλο της «Μικρής Ιερουσαλήμ»…

Η Λίντα Χο ήταν άριστα πληροφορημένη σχετικά με την Ιστορία μας, των τελευταίων τουλάχιστον δεκαετιών. Στα δάκτυλα έπαιζε τα γεγονότα και τις ημερομηνίες: Την «μπελ επόκ», την χαρισάμενη εποχή που ακολούθησε την Μεταπολίτευση του 1974 και που έληξε τραυματικά με την χρεοκοπία του 2010. Την βαθιά κρίση που ακολούθησε και λίγο έλειψε να μάς αφανίσει. Είχε δει και ξαναδει τα στιγμιότυπα από τις συγκεντρώσεις των «αγανακτισμένων» και των νεοναζί. Είχε μελετήσει τους δημαγωγούς της τότε αντιπολίτευσης, που παραληρούσαν τάζοντας στα πλήθη φύκια για μεταξωτές κορδέλες. Μα και τους κυβερνητικούς, οι οποίοι παρίσταναν τους εθνικά υπεύθυνους ενώ στο βάθος δεν τους ενδιέφερε παρά να διατηρήσουν τα κομματικά τους φέουδα, να γραπωθούν από την εξουσία για όσο περισσότερο γινόταν... Μας είχε καμαρώσει η Κινεζούλα να ζητιανεύουμε ψοφοδεείς την βοήθεια της Ευρώπης και να πασχίζουμε ταυτόχρονα να εξαπατήσουμε τους δανειστές μας καθηλωμένοι στην νοοτροπία του Καραγκιόζη, στο «τα δικά μου, δικά μου και τα δικά σου, δικά μου» που αποτελούσε το κυρίαρχο ήθος στις συναλλαγές μας…

«Απ’έξω κι ανακατωτά τα ξέρεις» την επαίνεσα. «Από μένα τι θες;» «Να μού εξηγήσετε τι συνέβη και ξεκίνησε από το 2017 η αναγέννηση της πατλίδας σας. Πώς έπαψαν οι Έλληνες να κολοϊδεύουν τους εαυτούς τους και τους άλλους…» «Απαγορεύτηκε ο Καραγκιόζης!» αστειεύτηκα. Μπήκα έπειτα σε σκέψη.

«Θα μπορούσα να σου πω ότι απλούστατα έγινε ο παθός μαθός… Όταν σε αλέθουν στην κρεατομηχανή, συνέρχεσαι κάποια στιγμή κι αντιλαμβάνεσαι ότι η σωτηρία σου δεν θα προκύψει από αέρια και πετρέλαια που θα αναβλήσουν δήθεν απ’τα έγκατα της γης. Μα από την ηλιακή και την αιολική ενέργεια, απ’τις λιακάδες κι από τα μπουρίνια.  Όταν έχεις συρθεί στο χείλος του γκρεμού, συνειδητοποιείς ότι το δυνατό χαρτί σου δεν είναι το κατοχικό δάνειο ή κάποια αφηρημένα εθνικά δίκαια –πασπαλισμένα με εμβατήρια και με μοιρολόγια- αλλά η Ακρόπολη και το Αιγαίο. Η Κέρκυρα και τα Ζαγοροχώρια. Οι ακτογραμμές και οι οροσειρές. Το λάδι και το ούζο σου. Η γεωγραφική σου θέση και κυρίως το κλίμα σου. Καταλαβαίνεις ότι δισεκατομμύρια άνθρωποι απ’τον ανεπτυγμένο κι από τον αναπτυσσόμενο κόσμο θα έβαζαν σκοπό ζωής να έρθουν στην Ελλάδα για να ξεσαλώσουν και να επιμορφωθούν, για να γιατρευτούν ή να πεθάνουν πλάι στη θάλασσα… Χτίζεις μονάδες αγροτουρισμού, γηροκομεία, επενδύεις στις βιολογικές καλλιέργειες, εγκαινιάζεις φεστιβάλ, πανεπιστήμια, ερευνητικά κέντρα… Ανασκουμπώνεσαι και προχωράς. Κι ενώ η βόρεια Ευρώπη παρακμάζει -αφού η ραχοκοκκαλιά της, βαριά και ελαφρά βιομηχανία, έχει προ πολλού μεταναστεύσει- εσύ αξιοποιείς τα φυσικά σου πλεονεκτήματα, τα οποία δεν στηρίζονται στα φτηνά εργατικά χέρια.

«Γλυτώσατε δηλαδή στο παραπέντε…» «Στο παραένα! Στο παραένα κόψαμε τον ομφάλιο λώρο και μάθαμε να αναπνέουμε μόνοι μας. Θάψαμε τους νεκρούς μας ενηλικιωθήκαμε.»-     

Αρχείο
6

ΔΕΙΤΕ ΑΚΟΜΑ

«Μετά την πανδημία του κορωνοϊού, η ανισότητα θα αυξηθεί»

Σωτήρης Ντάλης / «Μετά την πανδημία του κορωνοϊού, η ανισότητα θα αυξηθεί»

Ο αναπληρωτής καθηγητής στο Τμήμα Μεσογειακών Σπουδών του Πανεπιστημίου Αιγαίου και επικεφαλής της Μονάδας Έρευνας για την Ευρωπαϊκή και Διεθνή Πολιτική σχολιάζει τον αντίκτυπο της πανδημίας και της εκλογής Μπάιντεν στην Ευρώπη.
ΓΙΑΝΝΗΣ ΠΑΝΤΑΖΟΠΟΥΛΟΣ
«Επί Τραμπ οι μειοψηφίες κατέστησαν πλειοψηφίες»

Σωτήριος Σέρμπος / «Επί Τραμπ οι μειοψηφίες κατέστησαν πλειοψηφίες»

Τι σηματοδοτεί η εποχή Μπάιντεν και τι αφήνει πίσω του ο απερχόμενος Πρόεδρος; Απαντά στη LiFO ο Σωτήριος Σέρμπος, αναπληρωτής καθηγητής Διεθνούς Πολιτικής στο Δημοκρίτειο Παν/μιο Θράκης και Ερευνητής στο ΕΛΙΑΜΕΠ.
ΓΙΑΝΝΗΣ ΠΑΝΤΑΖΟΠΟΥΛΟΣ
Θεοκλής Ζαούτης: «Είναι αρκετά πιθανόν να έχουμε τρίτο κύμα πανδημίας»

Ελλάδα / Θεοκλής Ζαούτης: «Είναι αρκετά πιθανόν να έχουμε τρίτο κύμα πανδημίας»

Ο καθηγητής Παιδιατρικής και Επιδημιολογίας στο Πανεπιστήμιο της Πενσιλβάνια και μέλος της Επιτροπής των Λοιμωξιολόγων του υπουργείου Υγείας μιλά για τα τελευταία δεδομένα της πανδημίας.
ΓΙΑΝΝΗΣ ΠΑΝΤΑΖΟΠΟΥΛΟΣ
Ο γυμνός βασιλιάς, το Καπιτώλιο και η επόμενη μέρα

Νικόλας Σεβαστάκης / Ο γυμνός βασιλιάς, το Καπιτώλιο και η επόμενη μέρα

Ο Ντόναλντ Τραμπ δεν είναι ένας Γουίλι Σταρκ της εποχής μας. Υπάρχει κάτι σημαντικό που χωρίζει τη λαϊκιστική φαντασία των χρόνων του Μεσοπολέμου –όπως την αναπλάθει το μυθιστόρημα του Γουόρεν– από τα πλήθη που είδαμε να βγαίνουν από τα μεσαιωνικά σπήλαια των social media για να ορμήσουν προς το Καπιτώλιο.
ΝΙΚΟΛΑΣ ΣΕΒΑΣΤΑΚΗΣ
Ευάγγελος Μανωλόπουλος: «Να μάθουμε να ζούμε με τις μάσκες, γιατί θα αργήσουμε να τις βγάλουμε»

Ελλάδα / Ευάγγελος Μανωλόπουλος: «Να μάθουμε να ζούμε με τις μάσκες, γιατί θα αργήσουμε να τις βγάλουμε»

Ο καθηγητής Φαρμακολογίας, Φαρμακογονιδιωματικής και Ιατρικής Ακριβείας στο Δημοκρίτειο Πανεπιστήμιο Θράκης και πρόεδρος της Ελληνικής Εταιρείας Φαρμακολογίας, Ευάγγελος Μανωλόπουλος, μιλά στη LiFO για τα εμβόλια και τις φαρμακευτικές αγωγές που εξετάζονται. Απαντά για το δεύτερο κύμα της πανδημίας, εξηγεί ποια είναι η αλήθεια για τις ΜΕΘ, πότε θα αποχωριστούμε τις μάσκες αλλά και πότε προβλέπεται η επάνοδος στην κανονικότητα.
ΓΙΑΝΝΗΣ ΠΑΝΤΑΖΟΠΟΥΛΟΣ
Γιατί η ασφάλεια του εμβολίου είναι υψηλού βαθμού; Ο καθηγητής της Οξφόρδης Πέτρος Λιγοξυγκάκης εξηγεί

Τech & Science / Γιατί η ασφάλεια του εμβολίου είναι υψηλού βαθμού; Ο καθηγητής της Οξφόρδης Πέτρος Λιγοξυγκάκης εξηγεί

Τι θα σημάνει η γενική χρήση των εμβολίων; Θα εφαρμοστούν νέοι κανόνες σχετικά με τον εμβολιασμό; Πότε προσδιορίζεται η έναρξή του; Και τι γίνεται με τους αρνητές;
ΓΙΑΝΝΗΣ ΠΑΝΤΑΖΟΠΟΥΛΟΣ
Η ενδοχώρα της άρνησης και το εμβόλιο

Νικόλας Σεβαστάκης / Η ενδοχώρα της άρνησης και το εμβόλιο

Η όποια στρατηγική για τον εμβολιασμό χρειάζεται να είναι σκληρή με τον νεοφασισμό των fake news και της ωμής παραπλάνησης. Την ίδια στιγμή, όμως, πρέπει να εντάξει τις ανησυχίες, τις αντιρρήσεις και τις δεύτερες σκέψεις πολλών ανθρώπων.
ΝΙΚΟΛΑΣ ΣΕΒΑΣΤΑΚΗΣ
Ευάγγελος Καϊμακάμης: «Έχουν πεθάνει πολλοί σαραντάρηδες στα χέρια μας χωρίς προβλήματα υγείας»

Ελλάδα / Ευάγγελος Καϊμακάμης: «Έχουν πεθάνει πολλοί σαραντάρηδες στα χέρια μας χωρίς προβλήματα υγείας»

Ο πνευμονολόγος-εντατικολόγος στο νοσοκομείο Παπανικολάου μιλά για την κατάσταση που επικρατεί σήμερα στις ΜΕΘ και τις μελλοντικές ανησυχίες του σχετικά με την πανδημία.
ΓΙΑΝΝΗΣ ΠΑΝΤΑΖΟΠΟΥΛΟΣ
Θεόδωρος Βασιλακόπουλος: «Ακόμη κι αν είχαμε 10.000 κλίνες ΜΕΘ, αν γέμιζαν όλες, θα θρηνούσαμε 4.000 θανάτους»

Ελλάδα / Θεόδωρος Βασιλακόπουλος: «Ακόμη κι αν είχαμε 10.000 κλίνες ΜΕΘ, αν γέμιζαν όλες, θα θρηνούσαμε 4.000 θανάτους»

Ο καθηγητής Πνευμονολογίας-Εντατικής Θεραπείας της Ιατρικής Σχολής του Πανεπιστημίου Αθηνών σχολιάζει όλες τις τελευταίες εξελίξεις στο μέτωπο της πανδημίας.
ΓΙΑΝΝΗΣ ΠΑΝΤΑΖΟΠΟΥΛΟΣ

σχόλια

5 σχόλια
Ναι η πιο ρεαλιστική,θα έχει Ζαγοροχώρια με nightclub,αποψιλωμένες βουνοκορφές γεμάτες ανεμογεννήτριες,χέρσες εκτάσεις γεμάτες με ηλιοσυσσωρευτές,Φαληράκια-Κάβους-Μάλια σε όλα τα ελληνικά νησιά,80χρονους να πεθαίνουν έξω από νοσοκομεία γιατί δεν έχουν φράγκα να μπουν μέσα,ιδιωτικά πανεπιστήμια-επιχειρήσεις όπου θα φοιτούν μόνον όσοι έχουν καλή οικονομική κατάσταση κλπ κλπ.