________________
1.

πιστευεις οτι ο Γερος και η Θαλασσα του Χεμινγουεη αξιζε βραβειο νομπελ?ειναι οντως αριστουργημα?ψαχνω απο εδω ψαχνω απο κει αλλα α μπα... πιστευεις οτι ο Γερος και η Θαλασσα του Χεμινγουεη αξιζε βραβειο νομπελ?ειναι οντως αριστουργημα?ψαχνω απο εδω ψαχνω απο κει αλλα α μπα...- ναγιο

Πιστεύω ότι οπωσδήποτε ο Χέμινγουεϊ άξιζε Νόμπελ, και αυτό πίστευε και η επιτροπή όταν του το έδωσε: «το βραβείο Νόμπελ Λογοτεχνίας του 1954 πηγαίνει στον Έρνεστ Χέμινγουεϊ για την μαεστρία του στην τέχνη της αφήγησης που αποδεικνύεται πιο πρόσφατα στο «Ο Γέρος και η Θάλασσα», καθώς και για την επιρροή που έχει ασκήσει στο σύγχρονο στυλ γραφής».

Δε σου δίνουν Νόμπελ Λογοτεχνίας επειδή έγραψες ένα καλό βιβλίο. Είναι συνολική αναγνώριση του έργου σου.

________________
2.

Αγαπητή μου Λένα,

*skip ad* σου έχω ξαναγράψει και σου ξαναγράφω για το ίδιο για δύο λόγους. Τον προφανή: δεν απαντήθηκε(ακόμα?) και τον δικαιολογητικό: είμαι πεπεισμένος πως αφορά πολλούς.

*Εν συντομία, στα 20 μου χρόνια είμαι στο διάσημο πλέον δίλλημα "μένω Eλλάδα ή φεύγω εξωτερικό". Γίνεται λίγο πιο σύνθετο. Έχω περάσει σε οικονομική σχολή καλού πανεπιστημίου με την οποία δεν έχω ασχοληθεί ακόμα αν και λατρεύω, λόγω της άλλης μου αγάπης, τη μουσική και το τραγούδι. Θέλω.. να φύγω εξωτερικό και να κυνηγήσω το όνειρο μου εκεί διότι ξέρω ότι έδω κάτι παρόμοιο και χρονικά και εξ ορισμού στην Ελλάδα ροκάς "γνωστός και βιώσιμα" δεν γίνεσαι.

Η ερώτηση: φεύγω εξωτερικό από τώρα παρατώντας σχολή για να κάνω αυτό που αγαπώ παρά την αβεβαιότητα που το περιβάλλει όλο αυτό Ή ακολουθώ τον πιο "σίγουρο" δρόμο του μένω 5 χρόνια πρώτα να τελειώσω (ok, αρχίσω πρώτα) σπουδές σε μια χώρα που με έχει απογοητεύσει και μέτα φεύγω? Τι θα έκανες εσύ. Τι θα συμβούλευες γενικότερα. Ευχαριστώ και συνέχισε την πραγματικά καλή σου στήλη. :)- o M.

Αχ βρε παιδί μου, έχω πει πολλές φορές ότι δε θέλω να απαντώ σε διλήμματα. Τα διλήμματα έχουν το κακό ότι ό,τι και να κάνεις, ποτέ δε θα μάθεις αν έκανες το σωστό, γιατί ποτέ δε θα έχεις την ευκαιρία να γυρίσεις πίσω και διαλέξεις τον άλλο δρόμο. Κάθε βήμα θα ενεργοποιήσει ένα τελείως διαφορετικό μονοπάτι. Δεν μπορείς να βάλεις ένα σχέδιο σε αναμονή, πέντε χρόνια μετά, πολλά μπορεί να συμβούν και μπορεί το όνειρο να μείνει όνειρο. Το μόνο που μπορώ να σου πω είναι ότι και οι δύο αποφάσεις έχουν αβεβαιότητα, δε μου φαίνεται η μια πορεία πιο σίγουρη από την άλλη. Η οικονομική σχολή ενός καλού πανεπιστημίου στην Ελλάδα τι εγγυήσεις σου δίνει λες; Εγώ λέω, καμία.

________________
3.

Συμπαθέστατη Α,μπα,
Διάβασα πρόσφατα ίσως το καλύτερο βιβλίο μέχρι τώρα στη ζωή μου, τη Κυρία με τις Καμέλιες. Περιττό να σας πω πως τα συναισθήματα που μου προκάλεσε ήταν...ήταν τέλως πάντων. Αυτά που με ιδιαίτερο θάρρος θα ήθελα να σας ρωτήσω είναι τα εξής:
α) Πού μπορώ να βρώ σταφύλια Γκλασέ?
β) Υπάρχουν τέτοιοι έρωτες?
γ) Είναι φυσιολογικό που τώρα θέλω να γινω πόρνη?- έχει σημασία?

Χαίρομαι που διάβασες ένα βιβλίο που σε έκανε να συγκινηθείς τόσο, αλλά μην μείνεις εκεί, πιστεύοντας ότι κέρδισες ό,τι μπορούσες να κερδίσεις από τα βιβλία. Υπάρχουν πολλά ακόμα που σε περιμένουν για να σου αλλάξουν τη ζωή.
Για το β), τέτοιοι έρωτες υπάρχουν στα μυαλά των 24χρονων που έχουν ταλέντο στη γραφή.
Για το α), δες μια συνταγή που δημοσιεύτηκε το 1936 στην εφημερίδα "The Sidney Mall".

Για το γ), διάβασε και την «Ωραία της Ημέρας» για να δεις αν θα θέλεις μετά περισσότερο ή λιγότερο.

________________

4.

Αγαπητή μου Α, μπα;

Θα δώσω πρώτα το πλαίσιο ώστε να καταλάβεις την φύση της ερώτησης μου.

Είμαι 20-21 χρονών και σπουδάζω στο εξωτερικό απο τα 18 μου. Κατάγομαι από ένα μέσο ελληνικό, με καθαρά αριστερές πεποιθήσεις, σπίτι. Πάντα ήθελα να διαμορφώνω την δική μου άποψη, όμως αυτό δεν γίνεται σχεδόν ποτέ σε νεαρές ηλικίες, ενόσο είσαι ακόμα στο πατρικό σου. Φαντάζομαι ότι και εγώ, όπως όλοι μας λίγο-πολύ άρχισα να αναζητώ απαντήσεις σε μέρη που ποτέ μέχρι πριν δεν είχα κάποια σχέση. Και κάπως έτσι μπήκε στην ζωή μου.... η εκκλησία.

Φαντάζομαι ζόντας στην Νέα Υόρκη μπορείς να απεικονίσεις το περιβάλλον στο οποίο αναφέρομαι, που καμία σχέση δεν έχει με την ορθόδοξη παραδοσιακή εκκλησία. Οι άνθρωποι όλοι μου φάνηκαν φυσιολογικότατοι, καμία διαφορά από τους φίλους και συμμαθητές μου σε Ελλάδα και Αγγλία. Όλα λοιπόν βαίνουν καλώς, και προσπαθώ σιγά σιγά να κατανοήσω την φιλοσοφία, το lifestyle, τα πιστεύω τους. Με τα περισότερα συμφωνώ, και χαίρομαι που ανακαλήπτω ότι δεν υπάρχουν ούτε τόσοι κανόνες όσοι στην ελληνική θρησκία ούτε συνεχής κρίση. Είμαι αρκετό διάστημα εκεί ώστε όλοι να με ξέρουν αρκετά καλά και να τους ξέρω και εγώ. Ξέρουν ότι πολλές απόψεις τους, παρότι τις σέβομαι, δεν τις ενστερνίζομαι —και ποτέ δεν ένιωσα λιγότερο επιθυμιτή εξαιτίας αυτού.

Ένα όμως πράγμα αδυνατώ να καταλάβω: ΠΩΣ ΓΙΝΕΤΑΙ ΝΑ ΕΧΕΙ ΚΑΝΕΙΣ ΣΧΕΣΗ ΔΙΧΩΣ SEX?!

Έχω δει ζευγάρια στην ηλικία μου ή και μεγαλύτερα, και δεν το έχουν κάνει ποτέ. ΠΟΤΕ. Αλλά αυτό δεν είναι το πιο αξιοθαύμαστο. Το ότι υπάρχουν πολλά ζευγάρια τα οποία χωρίς καμία ερωτική επαφή πριν το γάμο, έχουν μία καθ' όλα ευτυχισμένη και φυσιολογική (και με τα δικά μου δεδομένα —έχω ρωτήσει) ερωτική ζωή και συμβίωση.

Αν μου το έλεγε κανείς δεν θα το πίστευα, αλλά το έχω δει με τα μάτια μου να γίνεται. Εσένα ποια είναι η αποψη σου επί του θέματος? Έχεις δει ποτέ κάτι παρόμοιο?

Και κάτι τελευταίο: πιστελυεις ότι ποτέ ένα κοριτσι σαν και εμένα (ΜΗ ΠΑΡΘΕΝΑ, και που πάντα θεωρούσε το sex ένα από τα must have σε μία σχέση πράγματα) θα μπορούσε να ευτυχήσει σε μία τέτοιου τύπου σχέση??

Ps: Το ερώτημα μου είναι μεν θεωριτικό, αλλά και λίγακι πρακτικό. Ξέρω ότι κανείς από εκεί δεν μπου ζήτησε να υιοθετήσω αυτό τον τρόπο ζωής, αλλά μου αρέσει ένα παιδί από εκεί και ξέρω πως αυτός έτσι λειτουργούσε πάντα. Δεν θέλω να τον αλλάξω —ούτε και μπορώ— αλλά αυτό συμαίνει ότι θα πρέπει να αλλάξω εγώ, αν θέλω να είμαι μαζί του. Γίνεται? Και είναι θεμιτό, πιστεύεις, κατί τέτοιο?- newborn-in-religion

Όλα γίνονται. Υπάρχουν εγκληματίες που στράφηκαν στη θρησκεία, μετανοημένοι ένα σωρό, άνθρωποι της θρησκείας που απέρριψαν τα πάντα, ιστορίες τέτοιες, άπειρες. Με το «θεμιτό» δεν καταλαβαίνω τι εννοείς όμως (μάλλον ούτε κι εσύ).

Το τι είναι «φυσιολογικό» κάθε φορά ορίζεται από την πλειοψηφία. Στον μικρόκοσμο που ζεις τώρα, αυτή η αντιμετώπιση του σεξ είναι φυσιολογική, αν βρεθείς σε άλλο περιβάλλον, είναι εξωφρενική. Βρίσκεσαι σε μια ηλικία που ακόμη ψάχνεσαι και δεν έχεις βρει την εσωτερική σου πυξίδα, οπότε επηρεάζεσαι από το περιβάλλον σου. Όταν ανακαλύψεις ποια είσαι δεν θα επηρεάζεσαι τόσο από το περιβάλλον, αλλά θα αναζητείς το περιβάλλον που σου ταιριάζει.

Δε μπορώ να σου πω πού θα ευτυχήσεις και πού θα δυστυχήσεις. Αυτό είναι δική σου δουλειά και ένα μέρος της θα αποκαλυφθεί και μέσα από τα λάθη που θα κάνεις. Η άποψη μου επί του θέματος είναι ότι δε βλέπω τίποτα βρώμικο, ανήθικο ή κακό στο σεξ και ότι η προσπάθεια ποινικοποίησης του από τις θρησκείες είναι ένα μέσο ελέγχου με το οποίο είμαι κάθετα αντίθετη. Πριν βιαστείς να τα δεις όλα αγγελικά πλασμένα, δεν είναι απλώς μια προτίμηση στα ζιβάγκο, ή κάποιο παλιό έθιμο χωρίς προεκτάσεις. Μάθε για τα παρακλάδια αυτής της αντιμετώπισης: γιατί είναι απαγορευμένο το σεξ πριν τον γάμο; Τι είναι δηλαδή ο γάμος; Και τι παθαίνεις αν παραβείς τις εντολές; Και τι γίνεται με τις ομοφυλόφιλες επιθυμίες; Η αποχή δεν είναι μια επιλογή που αφήνει τις υπόλοιπες πτυχές τις ζωής ανέπαφες. Είναι πολιτική και καθορίζει εκτός άλλων τη θέση της γυναίκας, των παιδιών και την προσωπική ευθύνη.

________________
5.

Θα ήθελα μία αντικειμενική γνώμη και τιμή μου να την ζητάω από σένα , γιατί δεν με ξέρεις και δεν σε ξέρω.. αλλά έχω το θάρρος θράσος να σου πώ τον προβληματισμό μου..
Είμαι 24 και είναι 32 έχουμε τρία χρόνια σχέση. Γνωριστήκαμε στην πόλη που σπούδασα και που έμενα μόνιμα γιατί δούλευα παράλληλα .. Από τότε που ήρθα εδώ είχα οικονομική ανεξαρτησία και χωρίς καμία βοήθεια από την οικογένεια ( λόγω οικονομικών προβλημάτων) κατάφερα να τελειώσω την σχολή να συντηρώ ένα σπίτι και τον εαυτό μου με καθαρά δικά μου λεφτά.. τώρα όμως που τελείωσα είμαι άνεργη και τα λεφτά τελειώνουν για να συνεχίσω να ζω μακριά από το πατρικό μου. Ο ετών 32 από την άλλη δεν έχει φύγει ποτέ από το σπίτι του ενώ δουλεύει από τα 18 και ο μισθός του φτάνει στο 1000ρι τον μήνα (ενώ ο δικός μου έφτανε στα 500 βαριά)..ποτέ μου δεν ζήτησα βοήθεια οικονομική και ούτε είμαι άνθρωπος που δέχεται εύκολα.(ψωροπερηφάνια).. Ενώ νιώθω και βλέπω ότι θέλει να το πάμε σοβαρά (την επόμενη βδομάδα θα με γνωρίσει στους δικούς του και θα μαι η πρώτη «νύφη» «επίσημα»..) το πρόβλημα μου είναι ότι δεν μου κάνει κουβέντα για να μείνουμε μαζί προτιμάει να φύγω αλλά να ψάχνω παράλληλα για δουλειά εδώ και όταν βρω ένα αόριστο "θα μείνουμε μαζί "πλανιέται... και αυτό εμένα μ έχει παγώσει αρκετά .. παίρνει πολύ δύσκολα αποφάσεις στην ζωή του άσε που έρχεται δύο τρείς φορές το μήνα να κοιμηθεί σε μένα .. υπάρχουν άνθρωποι που μου πρότειναν να μείνω σπίτι τους μέχρι να βρω δουλειά και με τους οποίους δεν γνωριζόμαστε και πολλά χρόνια και μου χτυπάει τόσο άσχημα μην στο λέει ο άνθρωπος σου...και βέβαια η κλασική ερώτηση όλων μα όλων είναι ΑΥΤΟΣ ΤΙ ΚΑΝΕΙ ΠΟΥ ΦΕΥΓΩ? Και όσο με ρωτάνε τόσο πληγώνομαι από το γεγονός του ότι δεν κάνει τίποτα.. και το ξέρει ότι θα θελα να μείνουμε μαζί αλλά δεν θέλω και ούτε πρόκειται να του κάνω ποτέ εγώ αυτήν την πρόταση . τι ισχύει λοιπόν;΄΄ Πρέπει΄΄ να με αφήσει να φύγω αν όντως είμαι η γυναίκα της ζωής του; Εγώ είμαι ονειροπαρμένη & ασυγχώρητα ρομαντική; Να τον ταρακουνήσω με κάποιον τρόπο; Πώς μπορώ να αντιμετωπίσω μία τέτοια κατάσταση? Δεν θέλω να χωρίσω αυτό είναι το μόνο σίγουρο γιατί σε όλους τους άλλους τομείς είμαστε μια χαρά. Απλά ώρες ώρες νιώθω ότι είναι βολεμένος και δεν θέλει να φύγει από την ασφάλεια του σπιτιού του, κάποτε όμως πρέπει να γίνει αν θέλει όπως λέει να κάνει οικογένεια και εγώ δεν θέλω πάντα να τον περιμένω.. δεν πρέπει λοιπόν να συγχρονιστεί & αυτός μαζί μου;;;( δηλ. εγώ θέλω σε 1 ώρα αυτος σε 3 ώρες και να συγχρονιστούμε στις 2;;) τι να κάνω πια για ξεβολευτεί πρίν να γίνω το παγόβουνο του τιτανικού..Απάντησε μου βρε Α ΜΠΑ μου γιατί κάτι δεν πάει καλά εδώ!!!- αμοντάριστα ρομαντικό ζώον....

Αν δεν τον ταρακουνεί το γεγονός ότι αν δεν βρεις δουλειά, θα φύγεις, λες να υπάρχει κάτι που μπορείς να πεις για να το καταλάβει;

Ίσως, και αν συμβαίνει αυτός, είσαστε και οι δύο υπεύθυνοι, ίσως να πιστεύει ότι αφού τα έχεις καταφέρει ως τώρα μια χαρά, θα τα καταφέρεις και τώρα, χωρίς τη βοήθειά του. Ίσως και να ισχύει, αλλά είναι λίγο γαϊδούρι που δεν καταλαβαίνει τι άγχος συνεπάγεται αυτό για σένα, ακόμα και όταν τα καταφέρνεις. Παράλληλα όμως, εσύ δεν πρέπει να θεωρείς δεδομένο ότι ο άλλος θα διαβάσει τις σκέψεις σου και θα πει αυτό που θέλεις να ακούσεις, επειδή είσαι «ψωροπερήφανη».

Αν δεν καταπιείς λίγη από την περηφάνια σου και δεν πεις όλα αυτά που σκέφτεσαι, δε θα μάθεις αν είναι γαϊδούρι ή αν φοβάται να σου προτείνει να σου δώσει βοήθεια. Το πιο πιθανό είναι ότι συμβαίνει κάτι ενδιάμεσο, αλλά αν δεν ρωτήσεις, δε θα μάθεις.

________________
6.

Α-μπα μου έχω πρόβλημα με τα νεύρα μου. Γενικά είμαι πάντα ήρεμη με τους φίλους μου, με τους ανθρώπους στη δουλειά μου κλπ. Όμως με την οικογένειά μου και με το σύντροφό μου έχω άλλη συμπεριφορά. Όταν κάνουν πράγματα που με προκαλούν, πχ όταν αρχίζουν οι γονείς μου την κριτική για το άτομό μου (αυτό το κάνουν συχνά και με άγριες διαθέσεις για τσακωμό) ή όταν νιώθω έντονη ανασφάλεια για τη σχέση μου (με τον πρώην μου ήμουν πολύ ερωτευμένη αλλά εκείνος με είχε συνέχεια στην αβεβαιότητα, όλο δεν ήξερε αν θέλει να είμαστε μαζί, όλο με έκανε να ζηλεύω με άλλες, ποτέ δεν επιβεβαίωνε ότι ναι μ αγαπάει και θέλει να παραμείνει στη σχέση μας).

Μπορώ να φτάσω στα όρια της τρέλας, να σπάω πράγματα, να φωνάζω, να βρίζω...
Έχω πάει σε ψυχολόγους αλλά μου λένε ότι δεν έχω κάτι παθολογικό και ότι πρέπει απλά να βρω την αιτία για τις προβληματικές σχέσεις μου. Προσπαθώ αλλά...οκ με τον πρώην μου χώρισα, αλλά με την οικογένεια....? Ένας ψυχίατρος μου πρότεινε να πάρω χάπια για να είμαι πιο ήρεμη. Προφανώς φοβάμαι να τα πάρω! Γιατί ποτέ δεν νευριάζω χωρίς να υπάρχει σοβαρό ερέθισμα!
Το ξέρω πως δεν θέλεις να απαντάς σε ιατρικά θέματα αλλά ...ίσως κάποιος είχε παρόμοια εμπειρία?- fovismeni

Πράγματι, δε θέλω, ειδικά αφού έχεις πάει σε ψυχολόγους και ψυχίατρους. Δεν καταλαβαίνω πώς γίνεται να έχεις επισκεφτεί ψυχολόγο και μετά να ρωτάς εμένα. Τι συζητάτε με αυτούς; Γιατί σταμάτησες να πηγαίνεις; Ότι δεν έχεις κάτι παθολογικό δε σημαίνει ότι πρόκειται για κάτι απλό. «Απλά πρέπει να βρεις την αιτία για τις προβληματικές σχέσεις σου». ΑΠΛΟ ΕΙΝΑΙ ΑΥΤΟ;

Και τι έχεις κάνει για να βρεις την αιτία; Ο ψυχίατρος που πρότεινε χάπια, τι είδους χάπια είναι; Γιατί σου τα πρότεινε, ρώτησες; Τι εννοεί «για να είσαι ήρεμη», ρώτησες; Γιατί «προφανώς» φοβάσαι να τα πάρεις, συζήτησες τους φόβους σου με τον γιατρό;

Στους γιατρούς και στους ψυχολόγους δεν πας για να σπρώξεις τα ερωτήματα κάτω από το χαλί, ούτε για να πεις χαρωπά «αχ μόνο τις αιτίες πρέπει να βρω και θα είμαι εντάξει». Υποψιάζεσαι πόση δουλειά είναι να βρεις τις αιτίες της συμπεριφοράς σου, πόσα πράγματα να σκεφτείς, να θυμηθείς και να συσχετίσεις; Τα προβλήματα συμπεριφοράς δε γιατρεύονται όπως οι κουφάλες στα δόντια, ούτε εξ αποστάσεως, με παράθεση παρόμοιων εμπειριών. Η στατιστική χρειάζεται στους ειδικούς επιστήμονες, εσύ μόνο τον εαυτό σου μπορείς να αναλύσεις και να καταλάβεις.

________________
7.

Αγαπητή μου Α, μπα,
πάντα αντιπαθούσα τις αντιλήψεις του τύπου "Αντε, γρήγορα να βρεις κάποιον να παντρευτείς, να κάνεις και παιδιά, γιατί εσείς οι γυναίκες δεν έχετε πολλά περιθώρια...".Πιστεύω ότι το ιδανικό είναι να οδηγηθεί στη δημιουργία οικογένειας η σχέση μεταξύ δύο ανθρώπων που αγαπιούνται πραγματικά. Δυστυχώς, νιώθω ότι πλέον δε μπορώ να είμαι χαλαρή στο συγκεκριμένο ζήτημα, ως προς το πόσο ακόμα μπορεί να καθυστερήσει μια τέτοια απόφαση. Είμαι σχεδόν 35 και κάποιες γυναικολογικές εξετάσεις έδειξαν μικρά περιθώρια τεκνοποίησης. Στενοχωρήθηκα πολύ, αλλά φυσικά δεν ανέφερα τίποτα στο αγόρι μου. Εκείνος είναι 3 χρόνια μικρότερος, είμαστε μαζί 1,5 χρόνο, αγαπιόμαστε πολύ, αγαπάει τα παιδιά και θα ήθελε να αποκτήσει κάποια στιγμή. Το έχει αναφέρει αυτό σε συζητήσεις με φίλους μας, λέγοντας αόριστα "Αργώ ακόμα, είμαι μπλεγμένος με τη δουλειά μου". Η γυναικολόγος μου είπε να του μιλήσω, προφανώς πιστεύοντας ότι δεν έχω την πολυτέλεια να περιμένω από εκείνον ανάλογη κίνηση στο μέλλον. Σιχαίνομαι τις ατάκες του τύπου "Πού πάει η σχέση μας, πότε θα γίνω μάνα, παντρέψου με ή αλλιώς ας το διαλύσουμε". Δε με ενδιαφέρει ο γάμος, αλλά το να κάνω παιδί και να είμαστε ευτυχισμένοι με το σύντροφό μου. Εκτός του ότι δε μου βγαίνει λέξη για το θέμα, τρέμω μήπως τον τρομάξω, τον αγχώσω, μήπως ξενερώσει...Ήθελα τόσο να μου πει εκείνος να κάνουμε ένα παιδί...Τί με συμβουλεύεις; Υπάρχει ανώδυνος, μη πιεστικός τρόπος να κάνω κάποια νύξη, χωρίς να νιώθω ότι χάνω την αξιοπρέπειά μου;- Oktana

Αξιοπρέπεια; Κερδίζεις αξιοπρέπεια όταν αποκρύπτεις ένα δεδομένο που ίσως καθορίσει το μέλλον της ομάδας στην οποία ανήκεις;

Σκέψου πώς βλέπεις αυτόν τον άνθρωπο, τι σχέση έχετε. Είσαστε ζευγάρι, είσαστε ένας πυρήνας, έχετε έναν δεσμό ισχυρό, παίρνετε αποφάσεις από κοινού, επειδή η ζωή του ενός επηρεάζει τη ζωή του άλλου; Αν ναι, τότε έχεις όχι μόνο το δικαίωμα, αλλά και την υποχρέωση να παραθέσεις τα δεδομένα. Το τι λέει τώρα για τα παιδιά το λέει επειδή δεν έχει υπόψη του τα στοιχεία που γνωρίζεις μόνο εσύ. Δεν χρειάζεται να πεις "πού πάει η σχέση μας, πότε θα γίνω μάνα, παντρέψου με ή αλλιώς ας το διαλύσουμε», λες και παίζετε σε κανένα μεσημεριανό σήριαλ. Χρειάζεται όμως να πεις ότι πήγες στον γυναικολόγο, έκανες εξετάσεις και έμαθες ότι ο χρόνος που μένει είναι λίγος. Δε μπορούμε να υποκρινόμαστε ότι δεν υπάρχουν περιορισμοί για να μην ξεβολέψουμε κάποιον.