ΚΙΝΗΣΗ ΤΩΡΑ

Στο σημερινό ‘Α, μπα’: πώς θα ήταν η ζωή μου αν…

Στο σημερινό ‘Α, μπα’: πώς θα ήταν η ζωή μου αν… Facebook Twitter
31


________________
1.


τι έχεις να πείς για την Marguerite Duras; Την θεωρώ από τις αγαπημένες μου... αλλά σε όσους λίγο πιο ψαγμένους έχω ρωτήσει δεν την ξέρουν καν... παίζει κάτι που δεν ξέρω; Γι αυτό ρωτάω εσένα μπας και .... ή Α ΜΠΑ??- Τρομερη πεταλουδιτσα!

Είσαι σαν τον Joey όταν αγόρασε το λεξικό και έμαθε τις λέξεις που αρχίζουν από το γράμμα V.

________________
2.


Πήγα Χριστουγεννιάτικες διακοπές στην Ελλάδα και βρήκα τους μισούς μου φίλους παντρεμένους ή στα πρόθυρα γάμου, και τους άλλους μισούς με πολύ καλές σχέσεις. Πολύ ευτυχισμένοι όλοι (κι εγώ μαζί τους φυσικά).
Τώρα γύρισα πίσω πάλι, να ασχολούμαι με ένα διδακτορικό που δεν ξέρω αν αξίζει τελικά. Μήπως χάνω τα σημαντικά? Μήπως οι άλλοι πάνε για γάμο κι εγώ για πουρνάρια? Λες να μείνω για πάντα μόνη μου επειδή στην ηλικία που όλοι γνωρίζουν κόσμο εγώ είμαι κλεισμένη στα εργαστήρια? Και όχι, μην πεις να κάνω μπάνιο και να φοράω το καλό μου βρακί και ότι "θα έρθει εκεί που δεν το περιμένω", διότι θα χάσω όλη μου την εμπιστοσύνη στο άτομό σου! Αυτά τα λες για να εμψυχώνεις κάτι losers σαν εμένα.
Πιστεύεις κι εσύ ότι για όσες μεγαλώνουμε σπουδάζοντας και αργούμε να ασχοληθούμε με τα προσωπικά μας πιο σοβαρά, κινδυνεύουμε να καταλήξουμε με ό,τι απέμεινε, που λογικά θα κουβαλάει και πολλά "μπαγκάζια"?--Κατά τα άλλα, μια χαρά.

Ώπα ρε Αϊνστάιν, που σε φάγανε τα εργαστήρια και δε μπορείς να γνωρίσεις κόσμο. Αν νομίζεις ότι το διδακτορικό είναι απαγορευτικό για να γκομενίσεις, πού να δεις τι σε περιμένει μετά.

________________
3.


Έχω την ευτυχία να παντρευτώ τον έρωτα της ζωής μου. Έχω τη δυστυχία να έχει μια οικογένεια που να μη τη συμπαθώ καθόλου. Μέχρι τώρα δεν είχαμε ιδιαίτερα προβλήματα. Δε ξέρω τα αισθήματα της άλλης πλευράς, αλλά είμαστε φιλικά τυπικοί και αυτό αρκεί. Έφτασε η στιγμή που μετά από απανωτά λάθη η μικρή κόρη της οικογένειας έφτασε να χρωστά τα μαλλιά της κεφαλής της στην εφορία. Ούσα άνεργη (χωρίς να προσπαθεί ιδιαίτερα για το αντίθετο) τις δόσεις τις πληρώνουν τα υπόλοιπα μέλη της οικογένειας. Καταλαβαίνω απόλυτα ότι πρέπει να βοηθήσουμε και εμείς. Αλλά όσο και αν πρέπει, δε παύει να με εκνευρίζει η κατάσταση. Κάνω υπομονή όμως προς χάριν του γάμου μου και δε λέω τίποτα. Μόνο που δε το κάνω καλά. Δε μπορώ να κρύψω ότι δεν είμαι καλά. Αλλά και ο άλλος τι φταίει που έχει ακαμάτρα αδερφή; Εσύ τι λες;- παντρεμένοι με την οικογένεια (;)

Αν κάνεις εσύ κάποτε κάποιο λάθος και η οικογένεια του άντρα σου αρχίσει να πληρώνει δόσεις για εσάς, τι θα κάνεις; Μη μου πεις ότι αποκλείεται να κάνεις λάθος...


Γιατί τελευταία έρχονται συχνά τέτοιες ερωτήσεις; Ναι, είσαστε παντρεμένοι και με την οικογένεια, το ερωτηματικό στο τέλος δε χρειάζεται. Πριν παντρευτείτε, έπρεπε να είχατε συνυπολογίσει α) το είδος της οικογένειας στην οποία μπαίνετε και β) τη σχέση που έχει ο σύζυγος με την οικογένειά του. Έτσι είναι ο γάμος.
Αν θέλεις να βοηθήσεις τον εαυτό σου, τον άντρα σου και το επίπεδο της ζωής σου γενικά, προσπάθησε να βρεις τα καλά στοιχεία της οικογένειάς του, και προσπάθησε να σχηματίσεις μια καλή σχέση μαζί τους. Μόνο κερδισμένοι θα βγείτε, όλοι σας. Δεν έχεις περιθώριο να τους «αντιπαθείς» χωρίς να κάνεις μια προσπάθεια, δεν είναι παρέα που βγαίνετε για καφέ μια φορά το μήνα. Οι ζωές σας είναι πολύ στενά συνδεδεμένες. Έχεις την τύχη να διπλασιάσεις την οικογένεια σου και να κάνεις το δίχτυ ασφάλειας γύρω σου ακόμη πιο μεγάλο. Δες το αλλιώς, γιατί οι εκτεταμένες οικογένειες είναι τύχη και ευλογία, αυτή είναι η κεντρική ιδέα του γάμου.


________________
4.


Πολύ συχνά σκέφτομαι πώς θα ήταν η ζωή μου αν είχα κάνει άλλες σπουδές, ζούσα σε άλλη πόλη και γενικώς είχα κάνει διαφορετικές επιλογές. Πως μπορώ να αναλαμβάνω την ευθύνη και το βάρος αποφάσεών μου και να μην κοιτάω συνεχώς πίσω; Δυσκολεύομαι πάρα πολύ.- σιμόν


Αυτές οι σκέψεις προκύπτουν μετά από ένα πολύ μεγάλο λογικό άλμα: υποθέτεις, χωρίς καμία εγγύηση, ότι αν είχες πάρει τα πράγματα αλλιώς, η πορεία θα ήταν καλύτερη. Αυτό το κάνεις, όπως καταλαβαίνεις, επειδή ονειροπολείς. Φαντασιώνεσαι μια ζωή που δεν υπήρξε, δεν θα υπήρχε, και δεν θα υπάρξει. Έχει την ίδια αξία με το να είσαι ερωτευμένη με έναν ηθοποιό του κινηματογράφου.


Δεν κοιτάς πίσω όταν αναπολείς μια φανταστική ζωή. Ζεις μια ταινία στο μυαλό σου, με ένα εντελώς δικό σου σενάριο, όπου όλα πηγαίνουν καλά χωρίς να ιδρώσεις. Ο στόχος σου είναι να αποφύγεις να σκεφτείς το παρόν.

________________
5.


Αγαπητή Α,μπα, πολύ όμορφη η στήλη σου.

Λοιπόν φέτος οι κολοκυθιές μου ξεσκίστηκαν.

Φάγαμε κολοκυθάκια, πράσινες κολοκύθες, μακρόστενες πορτοκαλιές και δώσαμε και μπόλικες σε φίλους και γνωστούς μας (οι οποίοι πλέον μας αποφεύγουν μην τους δώσουμε και άλλες). Γεμίσαμε και τις καταψύξεις.

Τώρα μας έχουν μείνει καμιά 3-4 μεγάλες πορτοκαλιές κολοκύθες (από αυτές που οι Αμερικανοί σκαλίζουν στο Χολουιν) και σε λίγο θα χαλάσουν. Τίποτα καλές συνταγές ή τι άλλο να τις κάνω έχεις να μου προτείνεις;- Χομπίστας Καλλιεργητής


Εμένα οι κολοκύθες μου αρέσουν σε σούπα ή σε γλυκιά πίτα

________________
6.


Ο Μέγας Αλέξανδρος έκανε επιθετική εκστρατεία, όπως όλοι γνωρίζουμε, προς τα ανατολικά. Λέω εγώ τώρα όμως: δε θα ήταν πιο ωραία ιδέα να είχε εκστρατεύσει προς τα βόρεια και να έφτανε μέχρι την Αγγλία κλπ και να είχε όλη την τότε "Ευρώπη" στα πόδια του;


Πραγματικά δεν έχω την παραμικρή ιδέα γιατί είναι για σένα αυτονόητο ότι αυτό θα ήταν καλύτερο. Επειδή στο Λονδίνο έχει καλύτερα μαγαζιά;


________________
7.


Οι μόνοι άνθρωποι (δύο τον αριθμό) που ερωτεύτηκα στη ζωή μου, ήταν άνθρωποι που θαύμαζα και θεωρούσα καλύτερους από μένα. Πιο έξυπνοι, πιο μορφωμένοι, με φοβερό ενδιαφέρον ως προσωπικότητες, με γνώσεις που με γοήτευαν και με "ψάρωναν".
Δυσκολεύτηκα ιδιαιτέρως να ξεπεράσω τον πρώτο (μου πήρε περίπου 2,5 χρόνια μετά το χωρισμό για να μην καρδιοχτυπάω όποτε άκουγα το όνομά του σε παρέες).
Κάποια στιγμή κατάφερα να βρω τον δεύτερο, μετά από αρκετά χρόνια αποχής από το άθλημα. Στα μάτια μου ακόμα πιο έξυπνος και πιο καλλιεργημένος, τον θαύμαζα απεριόριστα. Μετά από δύο χρόνια σχέσης χωρίσαμε, και είμαι στα χειρότερά μου. Τον σκέφτομαι και κλαίω σαν μωρό, δυσκολεύομαι πολύ να τον ξεπεράσω και μάλιστα αναρωτιέμαι αν θα το καταφέρω ποτέ (έχουν περάσει 6 μήνες), ή αν προσπαθώ μάταια.
Ερώτηση: μήπως αυτοί που αξίζει να ερωτευτούμε, αυτοί με τα προσόντα που αναζητάμε, τα "μοναδικά", είναι και αυτοί που θα μας αφήσουν και τα περισσότερα τραύματα αν μετά μας αφήσουν? Μήπως να συμβιβαζόμασταν με κάτι λιγότερο από το ιδανικό μας για να μην γκρεμοτσακιζόμαστε αν η σχέση διαλυθεί?
Πώς ξεπερνιούνται τα σημάδια που αφήνει ένας πραγματικά μεγάλος έρωτας?
Και τέλος πάντων, πότε θα σταματήσω να κλαίω τα βράδια?- Broken circle

Έχεις ταυτίσει το ιδανικό με το άπιαστο.


Φυσικά είναι πολύ σημαντικό να θαυμάζεις και να σέβεσαι αυτόν που είναι δίπλα σου, αλλά αν δεν αισθάνεσαι ως ίσος απέναντι σε ίσο, δεν είναι καθόλου ιδανική η σχέση.


Αυτό που θέλουν οι άλλοι από εσένα, και αυτό που θα έπρεπε να ζητάς εσύ από τους άλλους, δεν είναι να τους κάνεις Θεούς. Αυτό είναι πολύ συναρπαστικό, αλλά ξεφτίζει γρήγορα, και αν δεν ξεφτίσει, συντηρεί μια σχέση οπαδού. Αυτό που θέλουν – οι έξυπνοι, οι καλλιεργημένοι, αυτοί που θαυμάζεις – είναι να τους θαυμάζεις και να τους σέβεσαι παρ' όλες τις αδυναμίες τους. Οι σχέσεις είναι καταφύγια, δεν είναι βάθρα. Προσπαθούμε τόσο πολύ με τους υπόλοιπους ανθρώπους κάθε μέρα! Με τον δικό μας άνθρωπο θέλουμε να αισθανόμαστε άνετα να δείξουμε και την ανασφάλεια και τον φόβο και όλα τα παιδικά συναισθήματα που απαγορεύεται να δείξουμε στην ζωή μας έξω από το σπίτι.


Το γεγονός ότι δεν ψάχνεις κάποιον για να σε ανεβάσει, αλλά είσαι πρόθυμη να κάνεις την τρίχα τριχιά για να ανεβάσεις τους άλλους στα ουράνια, είναι αυτό που πρέπει να σε απασχολήσει περισσότερο. Δε θα σε αγαπήσουν επειδή είσαι η πιο φανατική τους θαυμάστρια. Θα σε αγαπήσουν επειδή έχεις το θάρρος να είσαι αυτή που είσαι, αν με το ίδιο θάρρος αφήνεις τους άλλους να είναι αυτοί που είναι.

31

ΚΙΝΗΣΗ ΤΩΡΑ

ΔΕΙΤΕ ΑΚΟΜΑ

σχόλια

15 σχόλια
#6.Αρχικά για Λονδίνο είχε ξεκινήσει αλλά διαφώνησε με τον Ηφαιστίωνα αν το fish n chips θα το λένε καλαμάκι ή σουβλάκι.Αφού δεν μπόρεσαν να βρουν άκρη πήγαν να δουν από που βγαίνει ο ήλιος. Υ.Γ.Κρίμα όμως,τώρα η Βικτόρια Μπέκαμ θα είχε παντρευτεί τον Τόλη το Βοσκόπουλο.
#2 κοιτα να εξισορροπησεις και τα δυο.. και αν δεν εχεις χρονο να κοιτάξεις να βρεις. επισης, επειδη ειναι ολοι σε μια φαση δεν σημαινει οτι πρεπει και συ να ακουλουθεις σαν ''προβατο''. εχεις διαφορετικες προτεραιότητες αυτη τη στιγμη και καλά κανεις. αν ομως αυτο σε στεναχωρει κοιτα να αλλαξεις τις επιλογες σου και να δωσεις χρονο και στα δυο θεματα. #7 Α μπα τι καταπληκτικο σχόλιο: ''Οι σχέσεις είναι καταφύγια, δεν είναι βάθρα. Προσπαθούμε τόσο πολύ με τους υπόλοιπους ανθρώπους κάθε μέρα! Με τον δικό μας άνθρωπο θέλουμε να αισθανόμαστε άνετα να δείξουμε και την ανασφάλεια και τον φόβο και όλα τα παιδικά συναισθήματα που απαγορεύεται να δείξουμε στην ζωή μας έξω από το σπίτι.''από την άλλη σκέφτομαι οτι πρεπει ομως για να εισαι με καποιον να τον ''θαυμαζεις'' έστω και λιγο, για καποια πραγματα. θες να ειναι αυτο οτι σε βοηθαει, οτι ειναι επιτυχημενος, οτι προσπαθει για σενα και την σχεση σας, οτι ειναι φιλοτιμος/φιλοδοξος/εξυπνος/χιουμοριστας/κατι τεσπα, αλλα οχι και να τον θεοποιεις.. broken circle ενα τετοιο λαθος εκανα εγω και μαλιστα με ενα ατομο το οποιο δεν ειχε σχεδον τπτ για να τον θεοποιησω, απλα επειδη ημασταν τρελα ερωτευμενοι και το παθος/ποθος/ζηλεια/αγαπη κτλ ηταν στο ταβανι τα βλεπα ολα τελεια πανω του.. και εκανα 8 χρονια να ξεπερασω ενα τετοιο ατομο (γιατι πολυ απλα συνεχιζα ανα περιοδους να το ''συναναστρέφομαι''). δεν θεωρω οτι εχασα τον χρονο μου, γιατι εγω το επελεγα, αλλα συνεχιζα να κανω σχεσεις/προσεγγιζω κοσμο μεχρι που καποιος ηρθε και τον εσβησε.. λιγη περισσοτερη αυτοπεποιθηση χρειαζεσαι, για να μην κανεις το ιδιο λαθος ξανα και ξανα.. και ναι ισως να βρεθει καποιος που θα σε βοηθησει σε αυτο κανοντας σε ''θεά'' και αυτος αντι να το κανεις μονο εσυ.. και οχι να μην συμβιβαζεσαι με κατι που δεν σου αρεσει, να προσπαθεις ομως να σου αρέσει αυτο που θες στ'αλήθεια.. αν αυτο που θες στ'αληθεια ειναι καποιος ο οποιος εχει αυτά τα στανταρ κοιτα να του φέρεσαι ανθρωπινα και οχι ως ''θεο''. ξερεις.. σε καποια φάση κουραζεται και ο αλλος να σε εχει ''δεδομενη'' και κοιταει αλλου/παει παρακατω. μονιμη εγρηγορση για να υπαρχει αλληλοσεβασμος και αλληλοθαυμασμος του ενος προς τον αλλον..
#2 Και στα εργαστήρια μέσα άνθρωποι κυκλοφορούν και μάλιστα με κοινά ενδιαφέροντα με εσένα. Άσε τις δικαιλογίες, αν θες να γνωρίσεις κόσμο έχεις ευκαιρίες πολλές. Για να μη μιλήσουμε για το τι γίνεται στα επιστημονικά συνεδρια...
#2 Να ενημερώσω απλά ότι με τα σημερινά δεδομένα πολλοί (μα πάρα πολλοί όμως) άνθρωποι αφιερώνουν το μεγαλύτερο και πιο παραγωγικό κομμάτι της ημέρας τους στη δουλειά τους και ας μην κάνουν phd. Και της νύχτας τους τώρα που το σκέφτομαι… ναι και ας μην κάνουν phd. Αλλά αν δεν είσαι σε εργαστήριο και είσαι σε cubicle είναι αλλιώς;;
#7: Τί φοβερή απάντηση! Και ναι, να αράξεις στα κυβικά σου, αν χρειαστεί και να μην ψάχνεις θεούς και ημίθεους, αν εσύ νιώθεις απέναντί τους ως μια κοινή θνητή. Κανείς ώριμος άνθρωπος δεν θέλει να λατρεύεται ως είδωλο, μα κανείς. Τα είδωλα υποφέρουν μες στη μοναξιά τους μέσα σε κρύους ναούς. Εμείς εδώ έξω είμαστε άνθρωποι, όλοι μας αδύναμοι, όλοι μας ζεστοί, όλοι όμορφοι μέσα στην ατέλειά μας. Πέρα από συμπλέγματα,μυθοποιήσεις και απογοητεύσεις, υπάρχει μια ψυχή φτιαγμένη από γέλιο και δάκρυ, που διψά να δώσει και να πάρει πραγματική αγάπη. Και δεν είναι μόνο η δική σου ψυχή αυτή...οι χωρισμοί δεν έρχονται ξαφνικά, από το πουθενά, έρχονται επειδή ο ένας από τους δύο (ή και οι δύο, ενίοτε) νιώθουν ακάλυπτοι. Μην κοιτάς λοιπόν μόνο αν καλύπτεσαι εσύ. Δες πιο βαθιά από την αρχή, αν μπορείς δηλαδή κι εσύ να καλύψεις τον άλλον!:)
3 : Θα διαφωνήσω Α μπα !!Οχι δεν ειμαι παντρεμενη με την οικογενεια του - κι εκείνος δεν είναι παντρεμένος με την δική μου . Ειμαι παντρεμενη με τον άνθρωπο που αγάπησα και αποφάσισα να κάνω δική μου οικογένεια μαζί του. Οι εποχές περάσανε όπου ο μεγάλος αδερφός πλήρωνε και έβγαζε το φίδι απο την τρυπα για τους υπολοιπους . Αλλο να βοηθήσω με ένα ποσο οταν ο αλλος εχει αναγκη, αλλο αν θα είναι δανεικό , αλλο αν πρεπει να πληρωνω καθε μηνα δοσεις λες και πηρα εγω δανειο ....κτλ , κλτ (δεν δινει πολλές λεπτομερειες η κοπέλα )
Μακριά από εμάς αλλά αν για οποιονδήποτε λόγο πάψουμε να είμαστε παντρεμένοι με τον άνθρωπο που αγαπήσαμε, θα έχουν περάσει οι εποχές που "γυρνούσαμε" στο πατρικό, ασχέτως ποιος θα ήταν μέσα;Πέρασαν οι εποχές-ευτυχώς-που ήταν δεδομένο ότι ο αδερφός προικίζει την αδερφή και που είναι υποχρεωμένος να τη συντηρεί. Καταλαβαίνω πως η αδερφή της ερώτησης είναι κομματάκι επιπόλαιη, λέμε τώρα, και αυτό είναι που σπάει τα νεύρα της κοπέλας.
#2 Συμφωνώ με το σχόλιο της Α,μπα.Ως ομοιοπαθής,εν μέρει σε καταλαβαίνω,γιατί το εργαστήριο ως μεγάλο κομμάτι της ζωής κάποιον ανθρώπων,πολλές φορές μπορεί να παίρνει και παραπάνω χώρο από όσο πρέπει.Αυτό όμως το ήξερες όταν επέλεξες μια εργαστηριακή δουλειά,σωστά;Το σημαντικό είναι,τελικά,εάν αγαπάς τη δουλειά σου,ναι μεν να την κάνεις καλά και να αφιερώνεσαι σε αυτήν-είναι γλυκό το μικρόβιο του εργαστηρίου,τι να κάνουμε-αλλά να βρίσκεις και χρόνο να αφιερώνεις και σε 'σένα.Έτσι όχι μόνο θα νιώθεις καλύτερα,αλλά δεν θα κινδυνεύεις να κατηγορήσεις το αντικείμενο που μέχρι πρότινως αγαπούσες,ως αιτία που δεν έχεις σχέση,πολλούς φίλους,άλλες ασχολίες και τα σχετικά.Στην τελική,σκέψου πως δεν είμαστε ρομπότ να δουλεύουμε σε ένα εργαστήριο όλη την ώρα(πέρα από τις μέρες που όντως πρέπει να γίνει κάτι τέτοιο).#7Αγάπη δεν σημαίνει να χάνεσαι στη σκιά του άλλου,ώστε να τον εξυψώσεις.Συνήθως δεν αρέσει σε κανέναν αυτό,εκτός από κάποιους που το εκμεταλλεύονται για να σε χειραγωγήσουν.Όπως είπε και η Α,μπα,όταν αγαπάς πραγματικά τον άλλο,τον θαυμάζεις και τον εξυψώνεις γι'αυτό που είναι.Για αυτό το όμορφο συναίσθημα που σου βγάζει όταν τον συναναστρέφεσαι,μιλάς μαζί του κλπ.Όχι για κάτι που δεν είναι ή,ακόμα χειρότερα,για κάτι που φαντάζεσαι ότι είναι.Ένας άνθρωπος είναι ιδανικός,ώστε να γίνεται σχέση,όχι μόνο επειδή είναι όμορφος,πλούσιος,πιο έξυπνος από 'σένα,αλλά επειδή,όπως λένε,μιλάει στην ψυχή σου.Γιατί σε κάνει να νιώθεις πράγματα,όπως και εσύ κάνεις το ίδιο σε αυτόν.Αυτό κάνει τη σχέση σας μοναδική και ιδιαίτερη.Σίγουρα όχι το ''να κάνεις την τρίχα τριχιά'' και να μην είσαι ο εαυτός σου.ΥΓ.Η εικόνα με την pinata anatomy είναι τέλεια. :P
@1 Για τους Γάλλους είναι εθνικό κεφάλαιο.Συγγραφέας πρωτίστως,αλλά και σεναριογράφος και σκηνοθέτις.Εχει γράψει αριστουγήματα,αλλά και πιό μέτρια έργα.Ιδιαίτερη,και ως ιδιοσυγκρασία και ως τρόπος ζωής.Αν ψάξεις θα βρεις πολλά γι αυτήν στο internet.O "εραστής" είναι ίσως το πιό γνωστό έργο της σε διεθνή κλίμακα.Στη Ελλάδα είναι εξαιρετικά δημοφιλής μεταξύ των γαλλομορφωμένων κυρίως.
#3.E, όχι ότι οι εκτεταμένες οικογένειες συνιστούν την κεντρική ιδέα του γάμου σήμερα. Αποτελούν αναπόσπαστο κ΄αναπόφευκτο (σε ένα βαθμό) κομμάτι του γάμου, ναι, αλλά ως εκεί.
Το "σήμερα', Μαρία, δεν είναι και τόσο προχώ όσο θα θέλαμε, και δε μπορώ να πιστέψω ότι λες κάτι τέτοιο στην Ελλάδα της κρίσης. Η εμπλοκή εξαρτάται από την οικονομική άνεση όλων. Όσο πιο πολλά τα λεφτά των οικογενειών, τόσο λιγότερο έχουν την ευκαιρία να ανακατεύονται οι μεν στους δε. Η ανέχεια δημιουργεί αναγκαστική εγγύτητα.
5# Κ εγώ Λένα έχω κάτι κρεμμύδια που θα χαλάσουν σε κάτι μέρες.να σου στείλω ερώτηση τώρα να δω τι θα μου απαντήσεις σε minimum 3 μήνες???γιατί το έχω μεγάλο καημό να δω τι θα κάνω με τα κρεμμύδια που θα σαπίσουν σε 2 μέρες..ευχαριστώ!
Μεταξύ μας και 'γώ κάτι τέτοιο σκέφτηκα.Να'σαι καλά,με έκανες και γέλασα.Ήταν λίγο αστείο,μην παρεξηγηθούμε κιόλας...παρ'όλα αυτά,μας αρέσει η κολοκυθόπιτα,μπράβο ρε Λένα!
Νομίζω πως τον Χομπίστα Καλλιεργητή με τις ξεσκισμένες κολοκύθες δεν τον απασχόλησε η καθυστερημένη απάντηση επειδή οι κολοκύθες δε χαλάνε σε μέρες. Ούτε σε μήνες. Κρατάνε πάρα πολύ. Ξεσκίζονται σε αντοχή και γι'αυτό τις αγαπάμε. Ομορφαίνουν την κουζίνα μας και όοοοταν τις βαρεθούμε τις κάνουμε πίτα. Αν βαριόμαστε να τις βλέπουμε και βαριόμαστε να ανοίξουμε φύλλο, τις κόβουμε, βγάζουμε τα κουκούτσια, τις ψήνουμε, παίρνουμε τη σάρκα μ'ενα κουτάλι και αφού κρυώσει την καταψύχουμε σε σακουλάκια. Α, επίσης ψήνονται με ζάχαρη, έτσι κομμένες σε κομμάτια, και τρώγονται ζεστές ζεστές.Είναι πολύ καλόβολες και αθόρυβες αλλά μπορείς να τις καταναλώσεις σε 2-3 παραλλαγές ενώ τα κρεμμύδια που είναι τρομερά ευέλικτα και απαραίτητα, έτσι και τα ξεχάσεις 3 μέρες, σ'εκδικούνται. :PΓλυκό κουταλιού-θεϊκό-γίνονται οι άσπρες κολοκύθες.
@πόντια μπράβο! δεν αμφιβάλλω να είσαι και η ίδια που έστειλε την ερώτηση..μπορεί να κάνω και λάθος.ξέρω και εγώ από κολοκύθες.είχε η μαμά μου μια 5 μήνες στον πάγκο της κουζίνας.είχα κουραστεί να την βλέπω.στο τέλος την έκανε πεντανόστιμη κολοκυθόπιτα.η ''αγανακτισμένη'' μου ένσταση στα πλαίσια της χιουμοριστικής ελευθερίας, :p, είναι ότι μπορείς να βρεις εκατοντάδες συνταγές για κολοκύθες και για οτιδήποτε λιγουρευτούμε, στο ιντερνετ.με το πάτημα ενός κουμπιού.αυτό τίποτα άλλο.μας δόθηκε η ευκαιρία όμως να δούμε δυο συνταγές που αρέσουν στην Λένα. α και προτιμώ να τα χρησιμοποιήσω στις φακές τα κρεμμύδια που πάνε να χαλάσουνε! @acina
Μαμούνι αντελήφθην απολύτως το πνεύμα του πρώτου σχολίου σου και γέλασα φυσικά. :DΣχολίασα προς υπεράσπιση τόσο του Χομπίστα Καλλιεργητή γιατί τον φαντάστηκα έτσι βουρκωμένο να σκέφτεται "μα δε χαλάνε οι κολοκύθες", όσο και των ίδιων των κολοκυθών γιατί έχω δυο πορτοκαλοπράσινες ας γουί σπικ και είναι κούκλες. Οριακά κρατήθηκα χθες και δεν τις φούρνισα, τόσο όμορφες.Heidi πολύ σ'ευχαριστώ, κουτσομαγειρεύω ναι και λατρεύω τα τρόφιμα όλα. Γι'αυτό και μου βγήκε το σχόλιο Ωδή στην Κολοκύθα. Τόσο τ'αγαπάω που όταν ένα φαγητό δε μου πετυχαίνει, λυπάμαι αυτά που κατέστρεψα αντί να τ'αναδείξω, όχι το ότι δε θα ευχαριστηθώ το γεύμα μου.Θυμήθηκα τα ψάρια τώρα, που στις αρχές έκλαιγα όσο τα έπλενα και δεν μπορούσα να τα κρατήσω. Ούτε κινούμενο σχέδιο τόση γραφικότητα.