Όταν βρέθηκαν εκτός εργασιακού περιβάλλοντος, η Γεωργία Τσουβαλά και η Ασπασία Ζηκίδου δεν απελπίστηκαν. Αντίθετα είδαν την αλλαγή αυτή ως μία εμπειρία να κάνουν κάτι ολότελα δικό τους. Να βρουν έναν τρόπο να εξωτερικεύσουν τη δημιουργικότητα τους. Με όχημα τις γνώσεις, τις μυρωδιές και τις αναμνήσεις που έχουν από τις μαμάδες, τις γιαγιάδες και τις θείες τους, αποφάσισαν να δημιουργήσουν την Αμυλιάνθη. Μία συνεταιριστική επιχείρηση παρασκευής χειροποίητων ζυμαρικών με Μικρασιατική παράδοση. Και οι δυο τους συμμετείχαν στην συζήτηση που διεξήχθη στο Free Thinking Zone με θέμα «Αποφάσεις Ζωής - Αυτοί που δεν το βάζουν κάτω» και μίλησαν στη LiFO για την απόφαση τους αυτή, τη στήριξη που έχουν από την οικογένεια τους και την παράδοση που είναι γιορτή και όχι μόνο νοσταλγία για το παρελθόν.
Πότε αποφασίσατε να ασχοληθείτε με την παρασκευή παραδοσιακών, χειροποίητων ζυμαρικών και γιατί; Σας άγχωσε καθόλου το ότι δεν είχατε προηγούμενη εμπειρία στο συγκεκριμένο χώρο;
Η απόφασή μας πάρθηκε όταν βρεθήκαμε εκτός εργασιακού περιβάλλοντος μετά από πολλά χρόνια απασχόλησης στον ιδιωτικό τομέα. Η επιλογή μας βασίστηκε στην καλή γνώση του αντικειμένου. Είχαμε μάθει από τις μαμάδες, τις γιαγιάδες και τις θείες μας τον παραδοσιακό τρόπο παρασκευής ζυμαρικών που ήρθε από την άλλη πλευρά του Αιγαίου, τα παράλια της Μικράς Ασίας, και ξεκινήσαμε να βαδίζουμε πάνω στα ίδια χνάρια, ώστε να συνεχίσουμε αυτό που παραλάβαμε. Φυσικά κάθε καινούργια αρχή είναι και κάτι άγνωστο. Δεν μπορούμε να το κρύψουμε ότι πολλές φορές απογοητευτήκαμε ή ονειρευτήκαμε κάτι που δεν μπορούσε να πραγματοποιηθεί, αλλά μέχρι τώρα δεν έχουμε κάνει ούτε μια στιγμή πίσω, δεν έχουμε χάσει τον αρχικό ενθουσιασμό μας.
Πώς αντιμετώπισαν οι οικογένειες σας την απόφασή σας αυτή; Προσπάθησαν να σας αποτρέψουν ή σας στήριξαν από την αρχή;
Οι οικογένειες μας υπήρξαν αρωγοί και συμπαραστάτες σε όλη μας την προσπάθεια και ιδιαίτερα τα παιδιά μας που μόλις έμαθαν ότι θα λάβουμε μέρος στην έκθεση Food Expo τον Μάρτιο, ανέλαβαν από μόνα τους την παρουσία μας στο περίπτερο και στάθηκαν για μας οι καλύτεροι εκπρόσωποι.
Kάποια στιγμή είπατε στη συζήτηση ότι δεν θέλετε απλώς να φτιάχνετε ζυμαρικά, αλλά και να μεταδώσετε την παράδοση τους. Τι θα σας χαροποιούσε περισσότερο; Να γίνουν τα ζυμαρικά σας ανάρπαστα ή να δείτε νέους ανθρώπους να έρχονται και να σας ζητούν να τους μάθετε τον τρόπο που δουλεύετε;
Η παράδοση για μας δεν είναι ένας κενός τόπος αλλά είναι μια αόρατη συγγένεια με τις προηγούμενες γενιές. Είναι μια γιορτή, όχι μονάχα η νοσταλγία του παρελθόντος. Οι πίτες, η pizza, το φαλάφελ, δεν είναι τίποτε άλλο από την προσπάθεια των γυναικών κάθε τόπου να θρέψουν τις οικογένειες τους, αυτό που ονομάζουμε σήμερα γαστριμαργικό πολιτισμό. Αυτός λοιπόν ο πολιτισμός δεν παύει να ταξιδεύει από γενιά σε γενιά και να εμπλουτίζεται με καινούργιες ιδέες και ν' αποτελεί τον καλύτερο πρεσβευτή. Αυτός λοιπόν είναι ο στόχος μας.
Ο ελληνικός καφές Βravo βοηθάει στην έμπνευσή σας για νόστιμα παραδοσιακά ζυμαρικά;
Όταν τελειώνουμε τη δουλειά μας, συνήθως το απόγευμα, βρίσκουμε πολύ απολαυστική τη συνήθειά μας να πίνουμε έναν ελληνικό καφέ και να λέμε bravo, τα καταφέραμε και σήμερα.
Πώς σας φάνηκε η συζήτηση στο Free Thinking Zone που πραγματοποιήθηκε με χορηγό έμπνευσης τον ελληνικό καφέ Bravo; Είναι σημαντικό ν' ακούγονται άνθρωποι και ιστορίες σαν τις δικές σας;
Αναντίρρητα είναι πάρα πολύ ενθαρρυντική και αποτελεσματική εμπειρία. Αυτή η συζήτηση και η εξωτερίκευση των προσωπικών προσδοκιών και εμπειριών, μας δίνει κουράγιο και αισιοδοξία ότι δεν είμαστε μόνες μας και είμαστε πολλοί που σκεφτόμαστε κάπως αλλιώς.
σχόλια