Οι στιγμές που περνάει η χώρα είναι, κατά κάποιον τρόπο, ιστορικές. Ενώ κλείνουν σαράντα χρόνια από την προδοσία της Κύπρου και την τουρκική εισβολή, γεγονός που οδήγησε στην κατάρρευση της χούντας, η χώρα συζητούσε όλες τις προηγούμενες μέρες κάτι αυτονόητο στις κοινοβουλευτικές δημοκρατίες: αν θα έπρεπε να συγκληθεί η ολομέλεια της Βουλής, όπως ζητούσαν όλα τα κόμματα της αντιπολίτευσης!
Ας σημειωθεί ότι η κυβέρνηση έκλεισε αιφνιδιαστικά τη Βουλή, με το επιχείρημα ότι δεν υπήρχε σοβαρό κοινοβουλευτικό έργο για το καλοκαίρι. Λίγο μετά προώθησε στο θερινό τμήμα του Κοινοβουλίου νόμο που εκποιεί μέρος της ΔΕΗ, κίνηση που θα επηρεάσει όχι μόνο τις τιμές του ηλεκτρικού, αλλά θα καθορίσει τo ενεργειακό μέλλον, την ίδια την ανεξαρτησία της χώρας, για τις επόμενες δεκαετίες. Και τώρα εισάγονται νέοι νόμοι για τις συντάξεις ή τα προαπαιτούμενα των δανειστών μέχρι την εκποίηση των αιγιαλών.
Στη μεταπολιτευτική ιστορία της χώρας, καμία κυβέρνηση δεν κινήθηκε τόσο ακροδεξιά: επιστρατεύσεις απεργών λες και κυβερνιόμαστε από συνταγματάρχες, συνεχείς πράξεις νομοθετικού περιεχομένου κατά παράβαση του Συντάγματος, αδιαφορία για αποφάσεις της Δικαιοσύνης, αν δεν συμφέρουν την κυβέρνηση, πλήρης υποβάθμιση του κοινοβουλευτικού διαλόγου. Ούτε η προ ημερησίας διατάξεως συζήτηση για το σκάνδαλο Μπαλτάκου που έχει ζητήσει η αξιωματική αντιπολίτευση δεν έγινε, πρώτα με πρόσχημα τις εκλογές και ύστερα με αυτό του κλεισίματος της Βουλής επειδή δεν... είχε τίποτα σοβαρό να κάνει!
Αρχιτέκτονας της ακροδεξιάς στροφής, ένας πρωθυπουργός που φοβάται κάθε είδους διάλογο, από τον κοινοβουλευτικό μέχρι και τον τηλεοπτικό: οι πρόσφατες εκλογές ήταν οι πρώτες της πρόσφατης ιστορίας των οποίων δεν προηγήθηκε τηλεοπτικό debate των πολιτικών αρχηγών. Προηγουμένως, ο κ. Σαμαράς είχε καταργήσει την παράδοση δεκαετιών που ήθελε τους πρωθυπουργούς να δίνουν συνεντεύξεις Τύπου στη Διεθνή Έκθεση Θεσσαλονίκης. Οι σπάνιες συνεντεύξεις του δίδονται με το σταγονόμετρο, γραπτώς ή σε επιλεγμένους δημοσιογράφους.
Η ιστορία του κ. Σαμαρά είναι δεμένη με την Ακροδεξιά στην Ελλάδα. Η διαβόητη εκστρατεία για το Μακεδονικό που ο ίδιος ξεκίνησε αρχές της δεκαετίες του '90 –η μεγαλύτερη διπλωματική αποτυχία της δικής μας χώρας τις τελευταίες δεκαετίες– συνέβαλε καθοριστικά στην επαναφορά στον πολιτικό διάλογο των ακροδεξιών φαντασιώσεων περί περιούσιου πλην ανάδελφου έθνους και όλα τα σχετικά ρατσιστικά. Μερικά χρόνια πριν, όταν τη δεκαετία του 1980 η ΝΔ πέφτει στα χέρια του Αβέρωφ που έστρεψε το κόμμα προς τα δεξιά, ο «Αντώνης» είναι το πρωτοπαλίκαρό του στα «τάγματα εφόδου» της ΟΝΝΕΔ. Κανένα τζάμι σπασμένο, καμιά καρπαζιά στους αντιπάλους, από αυτές που οδήγησαν λίγα χρόνια αργότερα στη δολοφονία του καθηγητή Τεμπονέρα στην Πάτρα, σε μια σχολική κατάληψη.
Η τακτική «φωτιά και τσεκούρι» του Αβέρωφ αποτυγχάνει παταγωδώς –φυσιολογικά, γιατί η ελληνική Ακροδεξιά δεν κέρδισε ποτέ την εξουσία με εκλογές– και αναλαμβάνει ο Κ. Μητσοτάκης που στρέφει το κόμμα προς το κέντρο. Το θανάσιμο λάθος του, η τοποθέτηση του Σαμαρά στη θέση του υπουργού των Εξωτερικών όταν σχηματίζει κυβέρνηση το 1990. Έτσι, ξεκινάει η επική μάχη για το όνομα μιας γειτονικής χώρας: αξιοποιώντας τις εθνικές ευαισθησίες, ο κ. Σαμαράς φτιάχνει όνομα και κόμμα, αφού προηγουμένως ρίχνει την κυβέρνηση της ΝΔ.
Το νέο κόμμα, η Πολιτική Άνοιξη, κινείται δεξιότερα της ΝΔ και από το 1996, όταν στις εκλογές δεν πιάνει το 3% για να μπει στη Βουλή, πέφτει σε χειμερία νάρκη. O αρχηγός φλερτάρει με το Δίκτυο 21, μια εθνικιστική ομάδα ακροδεξιάς κατεύθυνσης, μέλη της οποίας θα τον πλαισιώσουν όταν αναλάβει πρωθυπουργός. Το 2004 η Πολιτική Άνοιξη αυτοδιαλύεται μέσα σε γενική αδιαφορία, αλλά προηγουμένως ο Αντ. Σαμαράς έχει εξασφαλίσει μια θέση στο ευρωψηφοδέλτιο της ΝΔ, την οποία είχε ρίξει 11 χρόνια πριν.
Το 2009 Καραμανλής ο νεότερος, που καταλαβαίνει ότι οι μέρες της πρωθυπουργίας του τελειώνουν, για μην παραδώσει το κόμμα στην Ντόρα Μπακογιάννη, επαναφέρει τον κ. Σαμαρά, χρίζοντάς τον υπουργό Πολιτισμού.
Όταν ο κ. Σαμαράς αναλαμβάνει πρωθυπουργός, προωθεί ακροδεξιούς στα κρίσιμα πόστα: ο Μ. Βορίδης αναλαμβάνει κοινοβουλευτικός εκπρόσωπος της ΝΔ και τώρα υπουργός, ο Άδ. Γεωργιάδης να εκπροσωπεί την κυβέρνηση στα ΜΜΕ και να κατεβάσει μερικά χρόνια το προσδόκιμο ζωής στη χώρα, διαλύοντας την υγεία, ενώ ο Τ. Μπαλτάκος διορίζεται γενικός γραμματέας της κυβέρνησης με αυξημένες εξουσίες και χρεωμένος με την ειδική αποστολή των επαφών με τη Χρυσή Αυγή, της οποίας προετοιμάζει τη συγκυβέρνηση με τη ΝΔ.
Η δολοφονία Φύσσα και οι διεθνείς πιέσεις αλλάζουν τη στάση προς τη Χρυσή Αυγή, αλλά όχι και την ακροδεξιά ατζέντα. Απλώς, την τελευταία έχει αναλάβει να προωθεί επισήμως η ΝΔ, με τη βοήθεια της πασοκικής της συνιστώσας. Σαράντα χρόνια μετά τη μεταπολίτευση του 1974, μια οριακή κοινοβουλευτική πλειοψηφία αποφασίζει και διατάσσει. Παρατηρώντας από τον Κορυδαλλό τη συστηματική υποβάθμιση της δημοκρατίας, Μιχαλολιάκος, Κασιδιάρης και άλλοι θιασώτες της χούντας τρίβουν τα χέρια τους.
σχόλια