Στο σημερινό ‘Α, μπα’: προκάτ προσδοκίες

Στο σημερινό ‘Α, μπα’: προκάτ προσδοκίες Facebook Twitter
25


________________
1.

Α μπα,
Πώς καταφέρνεις να ξεπεράσεις το "σύνδρομο" του δεν είμαι αρκετά καλή για τίποτα; Μερικοί μήνες ψυχοθεραπείας και λίγα άλλαξαν.

P.S Είσαι υπέροχη –Γέω

Ψυχοθεραπεία κάνεις, όχι μεταμόσχευση εγκεφάλου. Εγώ πιο πιθανό θεωρώ να μην άλλαξε απολύτως τίποτα, αν είσαι τόσο βιαστική και επιφανειακή όσο φαίνεται από την ερώτηση. Για πες το και στον θεραπευτή σου, να γελάσει λίγο το χειλάκι του.


P.S. Μου έκανες κομπλιμάν και σε στενοχώρησα, αλλά κοίτα να πάρεις στα σοβαρά τη διαδικασία, αλλιώς χάνετε και οι δύο το χρόνο σας.

________________
2.


έχω ένα πρόβλημα μήνες τώρα. Τα είχα με ένα παιδί και μου φερόταν πολύ καλά απλά κάποια στιγμή αισθάνθηκα ότι μου "τελείωσε" και του είπα να χωρίσουμε. Κάποιο καιρό συνεχίσαμε να καταλήγουμε ο ένας στο σπίτι του άλλου και μετά εξαφανίστηκε με για ένα μήνα και εμφανίστηκε με νέα σχέση(μια χαζή από αυτές που μασάνε τσίχλα σα κατσίκες και σκέφτονται αν πρέπει να βάψουν τα νύχια τους φούξια η βεραμάν). Ξέρω ότι εγώ φταίω που τον έχασα γιατί μου είχε ξεκαθαρίσει ότι θέλει σχέση ενώ εγώ ήμουν σε μια περίεργη φάση. Έχω κάνει τα πάντα να τον κερδίσω πίσω (του έχω μιλήσει και πιωμένη και νηφάλια), ένα βράδυ μάλιστα ανταποκρίθηκε και ήρθε σπίτι μου. άλλα δεν μπορεί να ξαναγυρίσει λέει σε μένα γιατί δεν είμαι το παιχνιδάκι του. Εν τω μεταξύ η άλλη μόνο τατού με όνομα του που δεν έχει χτυπήσει! Τον θέλω! Μπορώ να κάνω κάτι ή απλά όπως έστρωσα θα κοιμηθώ , που είπε και αυτός; Υ.Γ μην μου πείς ότι είναι απλά εγωισμός όπως λένε όλοι μου οι φίλοι..- Βάσια

Να ξέρεις ότι αυτή που διάλεξε του αρέσει και μάλλον του αρέσει επειδή είναι καλό κορίτσι. Αυτός είναι και ο λόγος που δεν γυρνάει πίσω σε σένα, γιατί δεν χρειάζεται να αναλύσει την «περίεργη φάση σου». Μπράβο το παλληκάρι. Εσύ τώρα, παθήματα, μαθήματα. Όταν ξαναβρεθείς σε «περίεργη φάση», και το πιο πιθανό είναι ότι θα ξαναβρεθείς, να θυμηθείς αυτό που περιέγραψες τώρα. Όλες οι πράξεις έχουν συνέπειες, αν δεν τις αντέχεις να μην ανέχεσαι από τον εαυτό σου να είναι "σε φάση".

________________
3.


Αγαπητή Α,μπα
Για να νοιώθει κάνεις καλά έχει σημασία το που βρίσκεται ή με ποιόν είναι;- Έλενα

Βρε παιδιά, γιατί δημιουργείτε τόσο γκροτέσκα, ακραία διλήμματα μέσα στο κεφάλι σας και τα παρουσιάζετε ως πραγματικότητα, αντί απλώς να ρωτήσετε αυτό που θέλετε σαν άνθρωποι; Για χαϊκού ήρθατε στο α μπα ή επειδή θέλετε μια γνώμη;


Τι θα πει αυτό που ρωτάς; Γίνεται να είσαι κάπου χωρίς κανέναν; Όπου και να βρίσκεσαι, με κάποιον είσαι, και με όποιον και να είσαι, κάπου βρίσκεσαι. Τι είναι καλύτερο; Να είσαι με την κολλητή σου στη φυλακή ή στις Μπαχάμες με το μισητό αφεντικό σου;


Τι θέλεις να ρωτήσεις; Αν είναι καλύτερο να είσαι με άντρα στα ξένα ή στην Ελλάδα που είναι πατρίδα σου; Ρώτα το. Αν ναι, αυτό που ρωτάς είναι «είναι καλύτερο να είμαι με τον άντρα αλλού ή με την οικογένεια/φίλους στην Ελλάδα που τους ξέρω περισσότερο» ή, ακόμα καλύτερα «να κάνω την επένδυση στο μέλλον με τον άντρα ή να παραμείνω με τη σιγουριά του ήδη υπάρχοντος κοινωνικού μου κύκλου, μήπως με τον άντρα δεν πετύχει;»


Για να πάρεις απάντηση που θα σε βοηθήσει, πρέπει να είσαι σε θέση να κάνεις την ερώτηση που πραγματικά θέλεις να κάνεις. Αν η ερώτηση που θέλεις να κάνεις σου ακούγεται εγωιστική και προσπαθείς να την καλύψεις με ψευδοδιλήμματα απλώς κουράζεις τη συζήτηση και όλοι μαζί κάνουμε μια τρύπα στο νερό.

________________
4.


Αγαπητή Α Μπα!

Ειμαι 22 χρονών και έχω μια σχέση 3 χρόνια με ένα παιδι τον οποίο και υπερλατρευω... Ήμασταν φοιτητές στην ίδια πόλη μέχρι που τελείωσε αυτός και έφυγε, οπότε τον 1 χρόνο απ τους 3 κρατήσαμε (και συνεχίζουμε) τη σχέση μας. Έχουμε καθημερινή επικοινωνία, δείχνει πόσο με θέλει και οτι του λείπω και γενικότερα για απόσταση δεν περίμενα οτι θα νιώθαμε τόσο έντονα συναισθήματα...
Το πρόβλημα μου όμως είναι κάπως μπερδεμένο...
Βρίσκομαι σε αδιέξοδο γιατι αυτος ο ανθρωπος ειναι το Α και το Ω κανονικά.. Αλλά υπάρχουν και κάποιοι πειρασμοί για μένα... 'Ισως είναι οι δοκιμασίες της αντοχής και της υπομονής μου...
Προσπαθώ να είμαι πιστή στο αγόρι μου, να κατανοώ πράγματα και καταστάσεις, το ίδιο και αυτος... Το οτι μένουμε πλέον σε άλλες πόλεις δε πάει να πει οτι δεν θα κυκλοφορώ δε θα βγαίνω κτλ κτλ.. Αυτο ομως συνεπάγεται με το οτι γνωρίζω και νέο κόσμο, καμια φορά με φλερτάρουν και έρχομαι σε αδιέξοδο.. Καμιά φορά μου στέλνουν στο facebook και ολο αυτο με κολακευει γιατί όταν έχεις να δεις τον άνθρωπο σου 1 και 2 μήνες όσο να ναι μια ξηρασία υπάρχει... Η κολλητή μου, μου λέει οτι αν αγαπούσα και ήθελα πραγματικά το αγόρι μου δεν θα με ακουμπούσε το πέσιμο του καθ ενός ή δεν θα απαντούσα στον αλφα βήτα που μου στέλνει στο fb.. Όμως αυτός μέσα μου ειναι αυτος που θέλω και αυτόν σκέφτομαι κάθε μέρα... Εξ άλλου το θεωρώ χαζό, αν μου άρεσε κάποιος άλλος, να θα κρατούσα μια σχέση σε απόσταση...
Ποιά είναι η γνώμη σου σχετικά με αυτο?- Πινεζάκι

Ότι είναι απολύτως φυσικό να κολακεύεσαι και η φίλη σου είναι τροχονόμος της ηθικής επειδή είναι έξω από τον χορό και της αρέσουν τα μεγάλα ανέξοδα λόγια.


Είναι πολύ σημαντικό να επικοινωνείς με τα συναισθήματα σου, να μην τα φοβάσαι, να τα αναλύεις, γιατί μόνο έτσι μπορείς να τα ελέγχεις. Αν αποφεύγεις να στο σκεφτείς είναι πιο πιθανόν να ολισθήσεις σε λάθος κινήσεις. Αν παραδεχτείς ότι είναι απλή αδυναμία και ψάρεμα κομπλιμέντων για να ανέβει η αυτοπεποίθηση, θα καταφέρεις να συγχωρέσεις τον εαυτό σου και να κρατάς σε απόσταση όσους χρειάζεται να κρατήσεις σε απόσταση. Αν το αναλύσεις με πάσα ειλικρίνεια και δεις ότι είναι κάτι παραπάνω από άγρα θαυμαστών, τότε θα το χειριστείς αναλόγως. Σε κάθε περίπτωση, εσύ είσαι ο πιλότος του εαυτού σου. Μόνο εσύ ξέρεις γιατί φέρεσαι όπως φέρεσαι. Δεν είναι εύκολο να το καταλαβαίνεις κάθε φορά και η αυταπάτη είναι δεύτερή μας φύση για να δικαιολογηθούμε και να μην αναγνωρίσουμε τη συμμετοχή μας σε ό,τι συμβαίνει, αλλά με την εξάσκηση θα γίνεσαι όλο και καλύτερη.

________________
5.


Αυτή την περίοδο είμαι πολύ μπερδεμένη. Σε αρκετά θέματα. Είμαι 17 χρονών,δίνω πανελλήνιες όπως καταλαβαίνεις και στρωβιλίζουν διάφορα θέματα στο μυαλό μου. Αρχικά όσον αφορά το διάβασμα αυτήν την περίοδο(αυτόν τον τελευταίο μήνα πρίν δώσω) διαβάζω λιγότερο απο ποτέ, νιώθω οτι δεν έχω άλλες δυνάμεις, στη 1 ώρα διάβασματος τα παρατάω. Αλλά το κυρίως θέμα είναι οτι συνέχεια νιώθω οτι εάν δεν περάσω στη πρώτη μου επιλογή ,που είναι η Νομική, δεν θα νιώσω οτι θα αποτύχω εγω σαν Ηλιάνα αλλα οτι θα απογοητεύσω τη μητέρα μου που προσπαθεί με τοσο κόπο να πληρώσει τα μαθήματα γιατι είναι μόνη της(τον πατέρα μου τον χάσαμε εδω και 4 χρόνια).Και όλους τους συγγενείς μου που θεωρούν δεδομένο οτι θα περάσω, πιστεύουν τόσο πολύ σε μένα.Εαν αποτύχω θα έχω πολλές τύψεις,όχι τοσο για μένα αλλα για τον κόπο της μητέρας μου.Και φέτος τελικά συνειδητοποίησα οτι οτιδήποτε κάνω στη ζωή μου εξαρτάται απο μένα αλλα είναι και για εμένα.Έχω μάθει απο μικρή οτι κάθε δυσκολία που αντιμετωπίζω θα την αντιμετωπίζω μόνη μου.Ποτέ δεν δείχνω οτι πονάω,δεν κλαίω ποτέ μπροστά σε άλλους(σε λίγες περιπτώσεις μόνο) γιατί δεν θέλω να με πούν καημένη.Και όποιος με ξέρει και καμία φορά δεν είμαι κεφάτη λέει 'Μα τι έχεις?Εσύ είσαι χαρούμενο παιδί και δυνατή'' Ειδικά αυτό το δυνατή με έχει σκοτώσει.Κλαίω πολλές φορές,μέσα μου νιώθω πολύ ευαίσθητη και ότι πλέον δεν μπορώ να βοηθήσω τον ευατό μου όπως κάνω πάντα.Τελικά οτι κάνουμε εξαρτάται απο εμάς και είναι για εμάς ? (Συγνώμη αν σε κούρασα ή σε μπέρδεψα,πρώτη φορά γράφω στη στήλη σου.Σε ευχαριστώ.)- Ηλιάνα

Ηλιάνα πλέον τα αποτελέσματα έχουν βγει, αν διαβάζεις και έχεις όρεξη, πες μας τι έγινε. Οι πανελλήνιες είναι τραυματικό μαγγανοπήγαδο. Αν πέρασες, συγχαρητήρια. Αν δεν πέρασες, μπορεί να σκέφτεσαι να ξαναδώσεις. Δεν θα σου πω ότι «δεν είναι το τέλος του κόσμου», γιατί δεν είναι, αλλά ξέρω πόσο ρόλο παίζει στην ψυχολογία σου. Θέλω να καταλάβεις πρώτα πόσο πολύτιμο είναι ότι έχεις συγγενείς και μητέρα που πιστεύουν σε σένα, γιατί αυτή είναι η άλλη πλευρά της πίεσης που νιώθεις. Δεν είναι πολλοί άνθρωποι τόσο τυχεροί. Αφού πιστεύουν σε σένα, θα κατανοήσουν και όποια απόφαση πάρεις. Μην γίνεις δικηγόρος μόνο για να ικανοποιήσεις τη μητέρα σου. Η μητέρα σου το θέλει γιατί αυτό νομίζει ότι είναι το καλύτερο για σένα, αλλά μόνο εσύ ξέρεις τι είναι το καλύτερο για σένα. Αν πιστεύεις ότι κάτι άλλο είναι περισσότερο στα μέτρα σου, ενημερώσου γι' αυτό και προσανατολίσου εκεί. Το ξέρω ότι είσαι πολύ μικρή για τέτοιες αποφάσεις, αλλά έτσι είναι η ζωή. Γεμάτη δύσκολες αποφάσεις.

________________
6.


Εκείνος κι εγώ είμαστε μαζί 3 μήνες. Εγώ εξ αρχής δεν το έβλεπα σοβαρά (και του το είχα πει) αλλά εκείνος στην πορεία ερωτεύτηκε κάργα. Δηλώνει ότι είναι η πρώτη φορά που έχει μια πραγματική σχέση και νιώθει ευτυχισμένος. Μου το δείχνει με κάθε τρόπο και ονειρεύεται ένα κοινό μέλλον μέχρι τα βαθιά γεράματα. Εγώ περνάω καλά μαζί του, τον νοιάζομαι αλλά δεν νιώθω φουλ ερωτευμένη όπως εκείνος. Προσπάθησα επανειλημμένα να του εκφράσω τους προβληματισμούς μου αλλά οι απαντήσεις του είναι του στιλ «εσείς οι γυναίκες όλα θέλετε να τα υπεραναλύετε, άστο να κυλήσει». Δεδομένου ότι δεν πιστεύω πως έχουμε το μέλλον που ονειρεύεται εκείνος, αναρωτιέμαι αν η εντιμότητα επιτάσσει να το λήξω τώρα ή να το αφήσω να κυλήσει, όπως λέει εκείνος. Σημειωτέον ότι δεν είμαστε παιδάκια, 35άρηδες είμαστε...- του ματς ανγκζάιετι

Τρεις μήνες γνωρίζεστε ρε παιδιά, χαλαρώστε λίγο και οι δύο. Και οι δύο όμως. Ακόμα δεν ξέρετε πώς είναι ο άλλος όταν έχει συνάχι και κάνετε δηλώσεις για το μέλλον. Και ναι, δεν είσαστε παιδάκια για να έχετε τόσο τυφλή εμπιστοσύνη στις προβλέψεις σας.

________________
7.


Είμαι single εδώ και αρκετό καιρό (περίπου 2 χρόνια), τώρα όμως αρχίζει να με ενοχλεί. Διάλεξα αυτό τον μοναχικό δρόμο, των λύκων της άγριας τούνδρας, πιστεύοντας οτι μόνο έτσι θα χτίσω την αυτοεκτίμησή μου και θα βγάλω απ το κεφάλι μου τις ηλίθιες σκέψεις που έχουν παγιωθεί και ταλαιπωρούν εμένα και τον όποιο μπαίνει στη ζωή μου. Οπότε να μαι! Μόνη μου, super άνετη, γνωρίζω αυτό τον τύπο την Κυριακή και δένεται η γλώσσα μου κόμπος. Κατορθώνω να πω μάλλον κάτι βλακείες για τον εαυτό μου, αφού οι σκέψεις μέσα μου έλεγαν "κι αν σου χαλάσει αυτό που ρύθμιζες τόσο καιρό; κι αν νόμιζες οτι μια χαρά το έχεις φτιάξει, αλλά έρθει αυτός και χάσεις πάλι την μπάλα;" Μήπως είμαι πολύ εγωίστρια και τελικά απλώς θέλω τον εαυτό μου για πάρτι μου; Ή τελικά το να φτιάξουμε τον εαυτό μας και να ανακαλύψουμε πράγματα για εμάς, χρειάζεται την αλληλεπίδραση και το "μαζί" ;- χωριάτικη σαλάτα

Οι δύο τελευταίες προτάσεις δεν μπορούν να χωριστούν με διαζευκτικό «ή» γιατί η διάζευξη προϋποθέτει την ύπαρξη δύο εξίσου δυνατών επιλογών και ότι η υιοθέτηση της μιας αποκλείει την άλλη. Αυτές οι δύο προτάσεις που αράδιασες είναι εντελώς άσχετες μεταξύ τους. Μπορεί εσύ ειδικά να είσαι πολύ εγωίστρια. Μπορεί, γενικώς, να χρειάζεται αλληλεπίδραση για να ανακαλύψουμε πράγματα για τον εαυτό μας. Αυτό είναι άσχετο με το αν είσαι εγωίστρια. Μπορείς κάλλιστα να συνεχίσεις να είσαι.


Αυτά για τη δομή της ερώτησης. Για τα υπόλοιπα τώρα. Πρόσεχε γιατί η τοποθέτηση σου είναι κατευθείαν βγαλμένη από romantic comedy generator. Αυτά που λες είναι πολύ προβλέψιμα και άχρωμα, ακόμα και η επιλογή των λέξεων. Δεν έχω ιδέα ποια είσαι και πού βρίσκεσαι μέσα στην ερώτηση. Είναι σαν pitch για σενάριο με πρωταγωνίστρια την Τζένιφερ Άνιστον. Πριν βγάλεις τις ηλίθιες σκέψεις από το μυαλό σου, προσπάθησε να εντοπίσεις τα κλισέ και τα στερεότυπα που σου έχουν γεμίσει τον εγκέφαλο με προκάτ προσδοκίες και κονσέρβες με συνταγές επιτυχίας. Είναι αξιοθαύμαστο να θέλεις να χτίσεις αυτοεκτίμηση, αλλά αυτό δεν είναι κάτι που αγοράζεις σε kit. Δεν είναι προπόνηση σε γυμναστήριο. Για να χτίσεις την αυτοπεποίθηση πρέπει να μάθεις ποια είσαι. Δεν είσαι η γυναίκα που βρίσκεται στα περιοδικά και στις ταινίες. Δεν υπάρχουν αυτές οι γυναίκες. Είσαι κάτι χίλιες φορές καλύτερο και χίλιες φορές χειρότερο, και θα το ανακαλύψεις μόνη, με άλλους, με άλλον, με άλλη, ξανά μόνη και όλα σε συνδυασμό. Και ειδικά για σένα: μην θαυμάζεις τον εαυτό σου τόσο πολύ. Να τον αγαπάς. Μην είσαι οπαδός.

25

ΔΕΙΤΕ ΑΚΟΜΑ

σχόλια

15 σχόλια
@2Eχουν δει μπόλικα τα ματάκια μου,και με πλήρη επίγνωση της σχετικότητας του όποιου συμπεράσματος,και της ύπαρξης πιθανά πολλών εξαιρέσεων,έχω καταλήξει στο εξής:Aν ένας άντρας έχει να επιλέξει μεταξύ δύο κυριών,εκ των οποίων τη μία την θέλει ο ίδιος πολύ, και η άλλη Τον θέλει εκείνη πολύ,θα επιλέξει την δεύτερη.Αν επίσης η εν λόγω κυρία, είναι αρκούντως κοκέτα και διαθέτει μία προσωπικότητα όχι και τόσο ισχυρή,γίνεται περίπου ακαταμάχητη στα αρσενικά μάτια.Νομίζω πως έχεις χάσει..αποδέξου την ήττα αξιοπρεπώς,και χρησιμοποίησε όλη αυτή την εμπειρία για να γνωρίσεις καλύτερα τις δικές σου εσωτερικές πτυχές.Τι,γιατί ,πως ,αυτογνωσία ,πως το λένε..Η Δυσφορία για την ήττα θα ξεθυμάνει αργά η γρήγορα,και η γνώση, του εαυτού που είναι στοιχείο ψυχικής ωρίμανσης, θα είναι πάντα ένα κέρδος.Ενας ωριμότερος άνθρωπος δημιουργεί και ωριμότερες σχέσεις..think about it..
#2 Εγώ, πάντως, το βεραμάν μανόν το έχω απορρίψει επειδή κάπως μου κουράζει το βλέμμα. Αυτή τη στιγμή αμφιταλαντεύομαι ανάμεσα στο φούξια και το λιλά (πολύ αγαπημένα και τα δύο) που ξέρω ότι μου πηγαίνουν, γιατί είναι ζεστά χρώματα που με εκφράζουν ιδιαίτερα. Βέβαια, τα νύχια μου θα μου πουν στο τέλος - ό, τι δείξει επάνω τους και δεν το βαρεθώ - οπότε οι αρχικές μου σκέψεις δε μετράνε. Προς το παρόν τα έχω βαμμένα σε ένα dark blue με μια διακριτική bronze λάμψη - pas mal κι αυτό. Περί των ακόμα πιο σοβαρών προβληματισμών για τα μαλλιά μου, ας μην ξεκινήσω καλύτερα... life is too short. Οι τσίχλες μoυ φαίνονται βασανιστήριο για τους στοματικούς μύες μόλις φύγει η γεύση. Ίσως φταίει που μιλάω και πολύ...Βάσια, αυτό που σου "τελείωσε", όπως λες (ελπίζω όχι εξ' ολοκλήρου), είναι το αξιακό κριτήριο και η όρεξη για κάθε περισυλλογή που οδηγεί σε ένα συμπέρασμα. Get well soon!#3 "Mε καλή παρέα, Χριστινάκι μου, OΠΟΥΔΗΠΟΤΕ." Σάσα Παπαδήμα - Μπουκουβάλα, "Ντόλτσε βίτα"
#2. Ευτυχώς για το παιδί που προτιμά τις κατσίκες από κάτι άλλα θηλαστικά που μουλαρώνουν μόλις πάρουν χαμπάρι ότι οι πρώην που έφτυναν συνεχίζουν τη ζωή τους.
Σωστή παρατήρηση. Πρόκειται για το νόμο της συνέχειας των ιδεών, μια τυχαία ακολουθία παρόμοιας θεματολογίας. Χθες μιλούσαμε για γαϊδάρους, σήμερα για κατσίκες και μουλάρια. Ποιος ξέρει, αύριο μπορεί να συζητάμε για γουρούνια.
#2 Λες ότι χωρίζεις γιατί σου "τελείωσε". Δεν ξέρω τι σημαίνει για σένα το "μου τελείωσε", αλλά εγώ το βλέπω κάπως σαν "δεν έχω πλέον ερωτικά συναισθήματα για αυτόν". Και ξαφνικά, δηλαδή όχι ξαφνικά, όταν τον βλέπεις με μια τύπισσα που εσύ θεωρείς για κάποιο λόγο (όχι απαραίτητα σωστό, αλλά όχι και απαραίτητα λάθος, όμως αυτό είναι δευτερεύον) "κατώτερη", θυμάσαι ότι όχι, δεν είναι αλήθεια, έχεις συναισθήματα (πού τα βρήκες; Πώς προέκυψαν, από εκεί που είχαν τελειώσει;) και τον θέλεις πίσω. Αν αυτό δεν είναι πληγωμένος εγωισμός, τότε τί είναι; Αν αυτό δε λέει "ε, όχι επειδή μου τελείωσε εμένα εσύ να μου τρίβεις στη μούρη ότι η άλλη, που στα δικά μου στάνταρ είναι χειρότερη, είναι για σένα καλύτερη", τότε τί λέει; Πες μου εσύ. Μέντιουμ δεν είμαι, αλλά για σένα θα βάλω το τουρμπάνι, θα διαβάσω την κρυστάλλινη σφαίρα μου, και θα σου πω ότι και να την αφήσει αύριο και να γυρίσει σε σένα, εσύ θα χορέψεις για λίγο καιρό το χορό του θριάμβου, και έπειτα θα σου "ξανατελειώσει". Γιατί για κάποιο λόγο τελείωσε και την πρώτη φορά που τελείωσε. Τι θα έχεις καταφέρει; Να χάσεις το χρόνο σου περιμένοντας να επιβεβαιωθείς οτι ναι, είσαι τελικά ανώτερη απ'την τσιχλομασούσα. Και άντε και επιβεβαιώθηκες, τί κέρδισες; Τίποτα (γιατί πάντα για κάποιον άλλο θα είσαι λιγότερο καλή από κάποια άλλη βεραμανονυχούσα ή ροζονυχούσα, το τι θεωρεί καθένας "καλύτερο" είναι πολύ σχετικό). Τι έχασες; Πολύτιμο χρόνο και ενέργεια.#5 Θα ακουστώ κάπως βαρύγδουπη, αλλά θα το πω όπως το έζησα: Πιστεύω πως η εφηβεία, και ειδικά η δοκιμασία των Πανελληνίων είναι από τις εποχές της αυστηρότερης κρίσης για τους μέλλοντες ενήλικες της φυλής Ελλαδιστάν, σε μια πολύ τρυφερή ηλικία. Το σχεδόν ακατόρθωτο διάβασμα, οι αντοχές που απαιτούνται επί μια ολόκληρη σχολική χρονιά, οι ενοχές με τις οποίες σε φορτώνουν (πολλές φορές άθελά τους, αλλά δεν έχει σημασία) γονείς και συγγενείς, μου θυμίζει δοκιμασίες μύησης στην ενηλικίωση που συναντάμε σε πρωτόγονες φυλές: Ας πούμε στην Αφρική υπάρχουν φυλές στις οποίες κάνουν scarification σε ολόκληρο το σώμα στον μέλλοντα πολεμιστή, και αυτός αποδεικνύει την ανδρεία του χωρίς να κλαίει, μα γελώντας και εμπαίζοντας τους μεγαλύτερους, ενώ του γδέρνουν το δέρμα μέχρι να καταλήξει μια ζωντανή πληγή. Έτσι και εδώ, που σε προετοιμάζουν για και καλά πολεμιστή του πνεύματος, απαιτούν από εσένα εξίσου παράλογα πράγματα: Να διαβάζεις με τις ώρες πράγματα που δε βγάζουν νόημα και δε σε ενδιαφέρουν, να παρουσιάζεσαι "δυνατή" με μια μόνιμη αυτοπεποίθηση του στυλ "γαμάω, θα τα καταφέρω", και να στηρίζεις, εσύ η μικρότερη τις αγωνίες των μεγαλυτέρων "ναι, μαμά, *εγώ* θα *σε* κάνω περήφανη, στηρίξου επάνω σε *εμένα*, το μυαλό μου, το διάβασμά μου". Δεν ξέρω αν είναι σωστό η λάθος όλο αυτό. Είναι αλήθεια πως εμείς οι άνθρωποι χρειαζόμαστε τα υποσυνείδητα τελετουργικά μας προκειμένου να έχουμε μια σχετικά ομοιογενή (αν και όχι απαραίτητα λειτουργική) κοινωνία. Προσωπικά πιστεύω πως θα είχαμε καλύτερη τύχη σαν Ελλάδα αν κάναμε τατουάζ και κραυγάζαμε χοροπηδώντας αντί να δίνουμε τέτοιου είδους Πανελλήνιες εξετάσεις, αλλά βέβαια αυτή είναι η εξτρίμ προσωπική μου άποψη, που δε σε βοηθά και πουθενά, γιατί είσαι εκεί που είσαι. Αυτό που ίσως σε βοηθήσει είναι το παρακάτω: Δες τις Πανελλήνιες σαν αυτό που είναι. Όχι η αρχή και το τέλος του κόσμου, αλλά μια δοκιμασία. Κατάλαβε ότι δεν είναι ντροπή να το παραδεχτείς στον εαυτό σου: Είναι δύσκολο. Συγχώρεσε μέσα σου την περίπτωση αποτυχίας: Στόχος των Πανελληνίων είναι να σε κάνουνε Ελλην-ενήλικα, όχι να σε μορφώσουν, ούτε να δείξουν την εξυπνάδα ή ηλιθιότητά σου, την δύναμη ή αδυναμία σου. Συγχώρεσε τους οικείους για τις ενοχές που σε φορτώνουν. Οι ίδιοι δεν το καταλαβαίνουν, αλλά μέσα στην απόγνωση του "τι θα κάνει το παιδί", παίζουν απλά το ρόλο τους στο φυλετικό τελετουργικό μας, και υποφέρουνε μέσα στη αγωνία τους, που δεν την έχεις εσύ προκαλέσει. Τέλος, η ζωή, από τη στιγμή που θέλεις κάτι πολύ και το κηνυγάς, μοιραία θα σου δώσει καποιες ευκαιρίες να το πετύχεις. Αν πραγματικά θες να γίνεις δικηγόρος, και να αποτύχεις, θα βρεις τον τρόπο (μέσα από κάποια υποτροφία, ξαναδίνοντας εξετάσεις, πηγαίνοντας στο εξωτερικό, ή σε ιδιωτική σχολή, κλπ) να το κάνεις. Και θα είναι μη σου πω και καλύτερα, γιατί τότε θα είσαι σίγουρη πως το κάνεις για τον εαυτό σου.
Ας πούμε στην Αφρική υπάρχουν φυλές στις οποίες κάνουν scarification σε ολόκληρο το σώμα στον μέλλοντα πολεμιστή, και αυτός αποδεικνύει την ανδρεία του χωρίς να κλαίει, μα γελώντας και εμπαίζοντας τους μεγαλύτερους, ενώ του γδέρνουν το δέρμα μέχρι να καταλήξει μια ζωντανή πληγή. Πηγή: www.lifo.grΣΚΑΙ;
Κοπέλα της ερώτησης 4. Ε δεν πειράζει και να κολακεύεσαι. Άνθρωποι είμαστε και όλοι μας λίγο ή πολύ θέλουμε επιβεβαίωση. Το θέμα είναι τι κάνεις πέρα από αυτό. Αν το χαλιναγωγείς έτσι ώστε να το αντέχεις σε σχέση με τη σχέση σου και δεν χαλάνε οι ισορροπίες είσαι μια χαρά. Διαφορετικά θα σου δημιουργήσει προβλήματα.
#2 Μου θυμίζεις άτομα που ρωτάνε ένα σωρό κόσμο να τους βγάλει από ένα "δίλημμα", λαμβάνουν συνεχώς την ίδια απάντηση αλλά συνεχίζουν μέχρι να βρεθεί ΕΝΑΣ να τους δώσει την άλλη απάντηση (=αυτό που ήδη έχουν αποφασίσει στην ουσία) και τότε αγνοούν τους προηγούμενους 80. Αν δεν έχεις κάποια βάσιμη θεωρία ότι σύμπαντες οι φίλοι σου συνωμοτούν για να σε καταρρακώσουν, γιατί δεν σε προβληματίζει που όλοι επιμένουν ότι είναι απλώς εγωισμός;Τέλος, έχει αλήθεια σημασία πόσο bimbo είναι η καινούργια; Υπονοείς ότι αν έβγαινε με τη Μαργκερίτ Γιουρσενάρ θα τον είχες αφήσει στην ησυχία του;#7 Πες τα ρε Λένα με όλους τους λύκους της μοναξιάς, της άγριας τούνδρας, της στέπας και της Wall Street ψάχνουν να βρουν το άγιο δισκοπότηρο της αυτογνωσίας στην ατέλειωτη σαβάνα της απομόνωσης διαβαίνοντας τον δρόμο του μοναχικού πολεμιστή και εξυμνώντας τη μοναξιά του σαμουράι (που τίποτα δε συγκρίνεται μαζί της παρά μόνον η μοναξιά του τίγρη στη ζούγκλα, μπλα μπλα μπλα...).
#2 Τί έχουν αυτές που αναρωτιούνται αν θα βάψουν τα νύχια τους φούξια ή βεραμάν; Δηλαδή εσύ που αναρωτιόσουν αν θέλεις ολόκληρο άνθρωπο (που σε ήθελε) ή όχι είναι καλύτερα; Αυτή μπορεί να αναρωτιέται για τα νύχια, αλλά είναι σίγουρη για τον γκόμενο που γουστάρει.
Εγώ νομίζω πώς η συγκεκριμένη πάντως είτε έχει μόνο ένα μανό, είτε δε βάφει τα νύχια της. Δεν εξηγείται τέτοια απαξίωση εις βάρος τους αλλιώς. (ρε, μήπως τα τρώει;)