Die Junta
Σαν σἠμερα πριν από 39 χρόνια, κορυφώθηκε η εξέγερση του Πολυτεχνείου που βρισκόταν σε εξέλιξη από τις 14 Νοεμβρίου 1973. Αυτή η εξέγερση είναι ίσως η τελευταία μεγάλη συλλογική αντίδραση Ελλήνων για όσα συμβαίνουν γύρω τους. 39 χρόνια μετά, η συζήτηση γύρω από την επέτειο της 17ης Νοέμβρη άνοιξε με αφορμή ένα φυλλάδιο του παραρτήματος Καλαμάτας της Χρυσής Αυγής με τίτλο ”Πολυτεχνείο | Ζητούνται νεκροί – Ο ευρών αμοιφθήσεται” .
ΝΕΚΡΟΙ ΔΕΝ ΥΠΑΡΧΟΥΝ. Αυτό δηλώνουν όπου σταθούν και όπου βρεθούν τα κάθε λογής σκουπίδια που την εκπροσωπούν, σε μια απέλπιδη προσπάθεια να τραβήξουν λίγο ακόμα την προσοχή του δοκιμαζόμενου ελληνικού λαού και να επωφεληθούν ορισμένα ψηφαλάκια για τα τομάρια τους. Ωστόσο, δεν προκαλεί εντύπωση η τακτική της, το γεγονός ότι τοποθετείται με τρόπο ”εκρηκτικό” σε θέματα επικαιρότητας και εκμεταλλεύεται καταστάσεις, αλλά το περιεχόμενο των όσων δηλώνει. Το βασικό ζήτημα λοιπόν που απασχολεί τα εν λόγω φασισταριά είναι το εάν υπήρξαν ή όχι νεκροί εντός του Πολυτεχνείου.
Για αυτό το φλέγον ζήτημα το οποίο οι ίδιο δημιούργησαν εντέχνως, σπεύδουν προφανώς να δώσουν και την απάντηση. ΟΧΙ. Σε μία αιματηρή εξέγερση όπου ένα τανκ εισέβαλε σε ένα Πανεπιστήμιο που είχε καταληφθεί από φοιτητές δεν χύθηκε αίμα, δεν σκοτώθηκε κανείς. Παραλείπουν ωστόσο να αναφέρουν ότι, εκτός του χώρου του Πολυτεχνείου και μόνο κατά το τριήμερο 16-18/11/1973, σκοτώθηκαν 24 άτομα (ο ένας πέθανε μετά το τριήμερο). 24 άτομα σε 3 μέρες, άγνωστο πόσοι άλλοι μέσα στα 7 χρόνια της χρηστής διακυβέρνησης των πεφωτισμένων χουντικών. Μία λίστα που μικραίνει ή μεγαλώνει ανάλογα με τα συμφέροντα αυτού που τη συνθέτει.
ΑΥΤΟΥΣ ΤΟΥΣ ΝΕΚΡΟΥΣ ΔΕΝ ΑΝΑΓΝΩΡΙΖΕΙ Η ΧΡΥΣΗ ΑΥΓΗ
Για τους ανθρώπους λοιπόν που θέλουν να αγνοούν την ιστορία και προτιμούν να την πλάθουν κάθε φορά ανάλογα με τις επιδιώξεις τους, η απάντηση πρέπει να είναι αποστομωτική. Το ότι κάποιος θεωρεί ότι εντός του Πολυτεχνείου δεν υπήρξαν νεκροί, δεν σημαίνει ότι νεκροί δεν υπήρξαν γενικά.
24 νεκροί δεν ζητούν δικαίωση από κάτι τέτοιους υπανθρώπους που τολμούν να χρησιμοποιούν για δικό τους όφελος θανάτους συνανθρώπων τους. Οι 24 νεκροί και οι πάνω από 1.000 επιβεβαιωμένοι τραυματίες μόνο κατά τη διάρκεια της εξέγερσης είναι εδώ για να θυμίζουν σε όλους ότι αυτό που σήμερα περιφρονείται, το δημοκρατικό πολίτευμα, υπήρξε κάποτε ύψιστο αγαθό στη ζωή πολλών που θυσιάστηκαν προκειμένου να εδραιωθεί και πάλι. [...]
Η αλήθεια για πολλούς είναι υποκειμενική. Όταν πρόκειται όμως για μελανά και αιματοβαμμένα σημεία της ελληνικής ιστορίας, ένας ελάχιστος σεβασμός απαιτείται στη μνήμη όλων όσων υπέφεραν, άμεσα ή έμμεσα, από την επταετία που γύρισε την Ελλάδα πολλά χρόνια πίσω. Όσο και τακτοποιημένα δημόσια οικονομικά να άφησαν πίσω τους οι Συνταγματάρχες, όσα προβλήματα και να έχει η δημοκρατία όπως σήμερα εκφράζεται από τους αντιπροσώπους που εμείς ψηφίζαμε και ψηφίζουμε, η προτεραιότητα σε μια πολιτισμένη κοινωνία είναι μία. Η ανθρώπινη ζωή.
Δεν νοείται να θυσιάζεται η ανθρώπινη υπάρξη στο βωμό ισοσκελισμένων προϋπολογισμών και να προτιμάται μία νοητή ευημερία γεμάτη στερήσεις βασικών δημοκρατικών δικαιωμάτων αντί της ουσιαστικής ευημερίας που διαπνεεται από ελευθερία, ισότητα και άλλες ”άγνωστες” για τους πολιτικούς του σήμερα έννοιες.
Υ.Γ.: Για μερικούς, ο Διομήδης Κομνηνός, μαθητής μόλις 17 ετών, (μεταξύ πολλών ακόμη) ΔΕΝ ΕΧΕΙ ΣΚΟΤΩΘΕΙ στο Πολυτεχνείο...
σχόλια