H βαθύτατη απέχθεια που τρέφω για τον Σεφερλή δεν με τυφλώνει εντελώς: πιστεύω ότι είναι υπερβολικές και υποκριτικές οι αντιδράσεις στις τηλεφωνικές του φάρσες. Το politically correct της αναίσθητης που κάνει νύχια πληκτρολογώντας ευαίσθητες ιερεμιάδες στο facebook. Ο Σεφερλής (κολλάει γλίτσα στο πληκτρολόγιο κάθε που πληκτρολογώ το όνομά του) είναι κατακριτέος όχι για το ήθος του, αλλά για το γούστο του (αν και συχνά αυτά τα δύο αλληλεπικαλύπτονται).
Το να υπάρχει σε αυτή τη χώρα των παράλληλων αυτισμών και ένας σαχλαμάρας που σε ένα κύκλο που του μοιάζει λέει χαζά ανέκδοτα και βγάζει και λεφτά, είναι μια κατανοητή ιλαροτραγωδία που δεν με αφορά. Το να δώσουν όμως τη καθημερινή πρωϊνή ζώνη του μεγαλύτερου καναλιού σε αυτόν τον κακόγουστο άνθρωπο και να τον βλέπει καθημερινά όλη η Ελλάδα, αυτό είναι κάτι άλλο
Το να κάνεις αθώες φάρσες στα γεροντάκια είναι μια κλασσική παιδική χοντράδα, που ούτε εμφράγματα προκάλεσε ποτέ ούτε σατανικό κυνισμό εμφαίνει. Εν προκειμένω, αποδεικνύει αυτό που ήδη ξέραμε: ότι ο Σεφερλής (κι άλλη γλίτσα, ρε πούστη μου!) είναι ένα προεφηβικό πλάσμα, καθηλωμένο στα 12. Τα αστεία του είναι ο ορισμός του ευφημισμού. Είναι χλαπάτσες που πέφτουν από τον ουρανό, όπως το μάννα στη χώρα των ταμτάκων, πάνω στα μάτια τους και τους τυφλώνουν. Κανείς εχέφρων άνθρωπος δεν δίνει σημασία ούτε ασχολείται με το τι λέει ή κάνει ο χυδαιότερος, πιο άσκημος και πιο ατάλαντος κωμικός του καιρού. Είναι ένα inside joke στην χώρα του υφέρποντος iq.
Ή μάλλον ήταν. Μέχρι που συνέβησαν δυό πραγματάκια.
Πρώτον, ο κύριος Γεωργουσόπουλος (ο οποίος επέστρεψε στα Νέα, ως ευνοημένος «συγγενής»), σε μια έκλαμψη κριτικής άνοιας, χαρακτήρισε το Σεφερλή «μεγάλο ταλέντο», «γνήσια φλέβα κωμικού» κλπ. Δεν είναι η πρώτη φορά που ο αμετροεπής κριτικός ανυψώνει ένα μπάζο στον Παρνασσό της μικροπολιτικής του. Το έχει ξανακάνει και γιά άλλους που η καραμπόλα της στιγμής τους ευνοοούσε –πότε για να σπάσει πλάκα, να δείξει ότι η διορατική του κρίση δεν κολώνει ή απλώς επειδή κάτι παιζόταν που αγνοούμε. Το σίγουρο είναι ότι, είτε το πίστευε είτε μπλόφαρε, αυτές τις κρίσεις του, σούμα, τις πήρε ο σκουπιδιάρης. Και έτσι θα πάρει και την κρίση του για τον Σεφερλή. Κάπως όμως, μετά τη μπαλαφάρα του, το inside joke απέκτησε ψιλοϋπόσταση και στον έξω κόσμο. Από κεί που ζούσε ξεχασμένος στο αχανές ημιϋπόγειο του κακού γούστου, άρχισε να γίνεται, λοξά πάντα, θέμα και στα μέϊνστριμ μέσα.
Το δεύτερο –και πιό σημαντικό- ήταν η απόφαση του Mega να του δώσει το πρωϊνό. Χισροσίμα! Θα μου πεις, αυτή την εποχή το Μega θα σοδόμιζε και τη μάνα του, για να ζήσει. Είναι στα πατώματα κάθε δείκτη. Κυρίως του δείκτη της αξιοπιστίας –για να μην μπούμε στο λογιστήριο. Τα πρωϊνά του, είναι ένα πρόσθετο άγχος, ιδίως μετά την ήττα Κωστόπουλου –αν και τώρα ο Κωστόπουλος φαντάζει συγκρητικά ως ο Οίκος των Ουίνδσορ. Το Mega έχει τα τελευταία χρόνια καταστρέψει κάθε ποιοτικό του χαρακτηριστικό: το κυριλεδίκι ήταν το τελευταίο.
Το να υπάρχει σε αυτή τη χώρα των παράλληλων αυτισμών και ένας σαχλαμάρας που σε ένα κύκλο που του μοιάζει λέει χαζά ανέκδοτα που του αρέσουν και βγάζει και λεφτά, είναι μια κατανοητή ιλαροτραγωδία που δεν με αφορά. Το να δώσουν όμως τη καθημερινή πρωϊνή ζώνη του μεγαλύτερου καναλιού σε αυτόν τον κακόγουστο άνθρωπο και να τον βλέπει καθημερινά όλη η Ελλάδα, αυτό είναι κάτι άλλο. Που ξεφτιλίζει το μεγάλο μέσο και τους ιδιοκτήτες του- όχι τον Σεφερλή. Και δεν μπορώ να μη σκεφτώ ότι αν ζούσε ο Λαμπράκης (που ήταν νονός με κύρος και όχι δευτεράτζα -συνεπώς ήξερε ότι η αστική «ευπρέπεια» είναι η ανθεκτικότερη βιτρίνα) είμαι βεβαία ότι δεν θα το επέτρεπε ποτέ.
Οπότε, όλες αυτοί οι χίπστερ υποκριτές που ξημεροβραδιάζονται στο facebook, για να αναστατωθούν με το παραμικρό και να το κρίνουν, την ώρα που καταπίνουνε καμήλες, αν ήθελαν ακτιβισμό (τρομάρα τους!) θα έπρεπε να τα βάλουν με το Mega και τον Γεωργουσόπουλο. Αυτοί έφεραν τον αισθητικό τραμπούκο μέσα στα σπίτια όλης της επικράτειας –δεν ήρθε μόνος του.
Αν και υπάρχει πάντα η προαιώνια θεραπεία: να κλείσεις τη τηλεόραση. Να πάψεις, κουκλίτσα μου να ασχολείσαι με τις δευτεράτζες αφού εσύ είσαι μια κυρία. Αλλά κάτι μέσα σου σε καλεί στη στάνη των λούμπεν, ε;
Ε, φάτον!
σχόλια