10. Η μπόχα.
Είναι αυτή η γλυκιά ευωδιά βρεγμένου χώματος ανακατεμένη με κουράδες αδέσποτων, κουτσουλιές πουλιών και ξέχειλους κάδους απορριμμάτων, που σε χτυπάει καταρούθουνα (= «κατευθείαν στα ρουθούνια», term patent pending), με το που βγαίνεις από το σπίτι.
9. Η κίνηση.
Δεν αντιλαμβάνομαι, ειλικρινά, τη μεταστροφή της ψυχολογίας του ανθρώπου και μάλιστα από την πρώτη ψιχάλα. Πες μου, καλέ μου βροχοφοβικέ, τι είναι αυτό που σε ωθεί να παίρνεις το αυτοκίνητό σου ή ταξάκι και όχι το λεωφορείο, όταν βρέχει; Τι; Άνοιξέ μου την καρδιά σου, υπόσχομαι να μη σε κρίνω.
8. Να έχεις απλώσει.
Και τρέεεεεεχα σαν την τρελή να μαζεύεις σεντόνια και βρακιά, μπες-βγες στο μπαλκόνι, να πέφτουν από κάτω τα μανταλάκια γιατί πόσα ρούχα να κρατήσεις σε ένα χέρι, και μετά άντε ξαναάπλωνε (στην καλύτερη) ή άντε ξαναπλένε (στη χειρότερη).
7. Να έχεις πλύνει το αμάξι.
Τσάμπα το 10άευρω για μέσα-έξω.
6. Να έχεις πάει κομμωτήριο.
Μη σου τύχει. ΜΗ. ΣΟΥ. ΤΥΧΕΙ.
5. Να βρέχει στις αργίες.
Και να σου απαυτώνει το ρεπό. Top 5 με αντίστροφη μέτρηση: 28η Οκτωβρίου, 25η Μαρτίου, Αγίου Πνεύματος, Πάσχα και... ταραταζούμ, ταρατατζούμ... Πρωτομαγιά.
4. Οι νερόλακκοι.
Ειδικά αυτοί οι τεράστιοι που έχουν καταφέρει να ξεφύγουν από τα υπερσύγχρονα αντιπλημμυρικά έργα της χώρας (καθαρισμός φρεατίων όμβριων υδάτων, προστασία εγκαταστάσεων ύδρευσης και αποχέτευσης κλπ) και σου αφήνουν δύο επιλογές: ή να βουτήξεις μέσα μέχρι τον αστράγαλο –τουλάχιστον- για να περάσεις το δρόμο ή να αιωρηθείς. Και υπενθυμίζω ότι δεν έχουμε φτερά.
3. Ο ανεγκέφαλος με την ομπρέλα.
Έχεις ομπρέλα. Είναι ανοιχτή πάνω από το κεφάλι σου. Περνάς μαζί της κάτω από τα υπόστεγα των πολυκατοικιών. Σε προσπερνούν άνθρωποι, χωρίς ομπρέλα, αφύλακτοι και βρίζουν μέσα από τα δόντια τους. Μάντεψε γιατί.
2. Το σπασμένο πλακάκι.
Όπως λέει και η φίλη μου η Άννυ, πρόκειται για το πιο σαδιστικό «παιχνίδι» από καταβολής κόσμου στη βροχερή πόλη. Το λένε «Απόφυγε το σπασμένο πλακάκι» και προκαλεί τους παίκτες να καταφέρουν να μην πατήσουν στο σπασμένο πλακάκι του πεζοδρομίου που κρύβει επιμελώς τα βρωμόνερα της βροχής, περπατώντας σε νορμάλ ταχύτητες, αλλά φορώντας πάντα το καλό τους παντελόνι. Ούτε στο «Κάστρο του Τακέσι» αυτά.
1. Ο γκαζιάρης οδηγός.
Το απόλυτα εκνευριστικό παγκόσμιο φαινόμενο που έχει εξελιχθεί πια σε μάστιγα της ασφάλτου. Πρόκειται για τον οδηγό εκείνον που είτε δεν έχει συναίσθηση της απόστασης μεταξύ δρόμου και πεζοδρομίου, είτε δεν γνωρίζει τους φυσικούς νόμους (όταν γκαζώνεις μέσα σε νερόλακκο, το νερό πετάγεται, ξέρεις), είτε δεν τον ενδιαφέρει ότι θα γίνεις λούτσα όταν περάσει ξυστά από το πεζοδρόμιο, με 50 χλμ/ώρα. Προτείνω θέσπιση προστίμου και αφαίρεση πινακίδων για 2 βδομάδες. Και point system.
(Πείτε κι εσείς!)
σχόλια