ΣΥΜΒΑΙΝΕΙ ΤΩΡΑ

Στο σημερινό ‘Α, μπα’: όταν νομίζεις ότι ξέρεις τι συμβαίνει

Στο σημερινό ‘Α, μπα’: όταν νομίζεις ότι ξέρεις τι συμβαίνει Facebook Twitter
17


________________
1.

Ρε συ α μπα εδω και λιγο καιρο περιτριγυρίζει το μυαλο μου η ιδεα να φυγω απο το πατρικο μου και να νοικιασω ενα διαμερισματακι.
Εχω αναγκη να ακουσω την απαντηση σου!
Ειμαι μοναχοπαιδι και ολα τα χρονια ειχα προβληματα στο σπιτι αλλα ειχα και τις ανεσεις μου. Ομως τους τελευταιους μηνες το κακο με τους δικους μου νομιζω ότι εχει παραγινει.Αυτο το λεω γιατι απο τοτε που θυμαμαι τον εαυτο μου ημουν ησυχη!!!Σε ολες μου τις παρεες ειχα το προβλημα οτι δεν ημουν εκδηλωτικη ολοι μου οι φιλοι/ες μου εδειχαν με το τροπο τους οτι ηθελαν να μιλαω περισσοτερο,να βγαινω πιο πολυ απο το σπιτι κ.α κατι το οποιο εγω δεν εκανα με αποτελεσμα να με βαριουνται (οπως θες πες το) να κανουν αλλες παρεες και εγω να παρακολουθω σα χανος τη ζωη να περναει απο μπροστα μου.Συν οτι πολλες φορες επιανα τον εαυτο μου να τους ζηλευει μονο και μονο επειδη εκαναν ενα check in στο φου μπου χωρις να μου εχουν κανει και τιποτα τα παιδια!
Η ολη κοινωνικο-οικονομική κρίση που βιωνουμε εδω,ηρθε να προστεθει στο προβλημα μου σαν το κερασακι στη τουρτα καθοτι πολλοι απο τους φιλους ειτε εφυγαν στο εξωτερικο ειτε πηγαν επαρχια και οσοι απεμειναν τρεχουν απο το πρωι εως το βραδυ για να τα βγαλουν περα.Ο λιγος ελευθερος χρονος που τους απομενει ειτε μοιραζετε στα παιδια τους (οσοι εχουν) ή στα αμορε τους,σιγα μη σκεφτουνε εμενα!Εγω στο φοβερο μικροσμο που ζω με τους γονεις στο σπιτι,δεν ειχα παρει χαμπαρι μεχρι προτινος οτι τιθετε θεμα επιβιωσης και ειχα την απαιτηση απο οσες φιλες μου απεμειναν να βγαινουμε βολτες και να πηγαινουμε για ψωνια οπως στα 20 μας!
Τα οχι που εκλαμβανα τα αποκωδικοποιουσα σαν ζηλια,κακία και αλλα τετοια.(που ακομη και ζηλια να ηταν δεν επρεπε να ασχοληθω)
Απο τοτε λοιπον που η κοινωνικη μου ζωη "μειωθηκε" αισθητα η αγαπημενη μου μανουλα μου εχει γινει βδελα στη κυριολεξια!Που ειμαι?τι κανω?με ποιους ειμαι? τι κανω τοση ωρα στο δωματιο μου και δεν ακουγετε τιποτα? Τις ελαχιστες φορες που χτυπαει το κινητο μου με ποιον μιλαω στο τηλεφωνο?? με αποκορυφωμα μια στιγμη που γυρνουσα σπιτι απο βραδυνη εξοδο (υστερα απο πολλους μηνες κλεισουρας) "μωρη πιξα μωρη διξα με ποιους γυρναγες?" και εκει ηταν που ειπα "ε οοοχι δε το δεχομαι να με προσβαλουν ετσι χωρις λογο" το προηγουμενο λεπτο προσπαθουσα να συνεφερω και να παω σπιτι τους τα πιτσιρικια απο τη δουλεια μου που ειχανε πιει τα κερατα τους και κοντευαν να ξερασουν στο πεζοδρομιο (εννοειτε οτι δε ξαναβγηκα μαζι τους).Η ολη ιδεα να φυγω με εχει ιντριγκαρει μου εχει δωσει κινητρο.Φοβαμαι οτι θα εντυνει τη μοναξια μου (εφοσον δεν εχω αγορι) αλλα εστω και μια μερα να μεινω με δικα μου εξοδα σε ενα νεο σπιτι θα εχω κερδισει ενα στοιχημα με τον εαυτο μου πιστευω.Απο την αλλη ωρες ωρες σκεφτομαι, πως θα τους αφησω μονους? και αν παθουν τιποτα και λειπω??? Ο κοντινοτερος συγγενης ενας θειος μου (αδερφος του μπαμπα) σε μια προσφατη οικογενειακη μας κουβεντα πανικοβληθηκε οταν του αναφεραμε οτι ο γιος του μπορει να περασει επαρχια,επαθε σοκ!! ετσι εξανεμιστηκε καθε μου ελπιδα να το συζητησω μαζι του και καπου εκει καταλαβα οτι οι "μεγαλοι" της οικογενειας μου μαλλον δε θελουν να παιρνουμε πρωτοβουλιες ουτε καν να μεγαλωσουμε αν ειναι δυνατον!
Και καταληγω στην αρχικη μου σκεψη.
Α μπα τι σκατα να κανω??? να το δοκιμασω??- απεγνωσμένο_πεπόνι


Η εναλλακτική ποια είναι; Να φύγεις από το σπίτι όταν παντρευτείς;


________________
2.


Οι γονείς μου έχουν πολλά χρέη και γενικά τα τελευταία δύο χρόνια δυσκολευόμαστε πάρα πολύ σε σύγκριση με παλιότερα που ζούσαμε αρκετά άνετα. Ο επί 5 μήνες σύντροφός μου με χώρισε όταν του είπα ότι οι γονείς μου έχουν χρέη. Από την αρχή ήξερε ότι κάνω ό,τι δουλειές του ποδαριού μπορώ για να τα βγάλω πέρα και να τελειώσω και τη σχολή μου (ένα τμήμα της φιλοσοφικής που από πολλούς θεωρείται ως ο δρόμος για την ανεργία, κλασικά και στο οποίο παρόλα αυτά είμαι άριστη αλλά φαίνεται ότι κάτι τέτοιο δεν το υπολογίζει κανείς αν δεν έχει οικονομικο κύρος αυτό που σπουδάζεις) αλλά δεν ήξερε για τα χρέη, ενώ ο ίδιος για την ηλικία του βγάζει πολύ καλά λεφτά και δεν φαινόταν να ταν πρόβλημα ότι εγώ δυσκολεύομαι. Πολλές φορές είχα αρνηθεί να μου πληρώσει πράγματα ακόμη και ταξίδι στο εξωτερικό γτ αισθανόμουν άσχημα και του είχα πει ότι θα μαζέω λεφτά για να πάμε γτ δεν θέλω να μου πληρώσει τπτ. Τέλος πάντων όταν του πα ότι οι γονείς μου χρωστάνε απλά η συμπεριφορά του άλλαξε και σε μια βδομάδα χωρίσαμε γτ από ό τι μου είπε δεν είμαι αυτό που θέλει γτ είμαι λέει πολύ μίζερη με τα λεφτά, ενώ ήμασταν μες τα μέλια την ακριβώς προηγουμένη. Ειλικρινά λένε για τις γυναίκες ότι θέλουν άντρες με λεφτά αλλά για τους άντρες δεν μιλάει κανείς. Τι να κάνω τώρα; να νιώσω άσχημα, υποτιμημένη για το ότι είναι ΚΡΙΣΗ και ΠΟΛΛΟΙ ΔΥΣΚΟΛΕΥΟΝΤΑΙ ενώ δεν φταίνε ή να τον διαολοστείλω; τι να του πω ενός τέτοιου ανθρώπου τι; πως το αντιμετωπίζω αν ξανασυμβεί; το ότι ένας άνθρωπος είναι προσγειωμένος και σου συμπεριφέρεται μπέσα δεν σου φταίνει;- κρίση με πιάνει κρίση!

Δεν σε χώρισε επειδή οι γονείς σου δεν έχουν λεφτά, αλλά επειδή δεν έχεις ούτε εσύ, ούτε οι γονείς σου. Και για έναν ακόμη λόγο, διότι σπάνια μας λένε γιατί μας χωρίζουν: επειδή το έφερες πολύ βαρέως και σε απασχολούσε πάρα πολύ. Δεν θέλω να τον δικαιολογήσω – πολύ πιθανό να έχεις απόλυτο δίκιο και να έχω άδικο για το τελευταίο– αλλά, να σου πω την αλήθεια, όταν αρνείσαι το κέρασμα επισταμένα, δεν διατηρείς την αξιοπρέπειά σου μόνο, δυστυχώς έτσι δημιουργείς και μια απόσταση. Είναι πολύ λεπτό το θέμα, ναι, αλλά σε μια ζεστή, στενή σχέση, δεν είναι γόνιμο / χρήσιμο / απαραίτητο να διαχωρίζονται τα υπάρχοντα με τόση αυστηρότητα. Αυτό το κάθε ζευγάρι το ορίζει μόνο του, δεν υπάρχει σωστό και λάθος, αλλά ρώτησες τι να κάνεις αν ξαναγίνει. Κι αν συμβεί να βρεις κάποιον που έχει πολύ λιγότερα από εσένα και δεν δέχεται ποτέ κεράσματα, τι θα κάνεις; Θα καταφέρεις να κάνεις σχέση μόνο με κάποιον που έχει ακριβώς όσα κι εσύ;

________________
3.


αγαπητη Α,μπα θελω να σου ζητησω προκαταβολικα συγνωμη για τις πολλαπλες και μακροσκελεις ερωτησεις. Λοιπον ειμαι 17 ετων πριν 3 χρονια γνωρισα την τωρα πλεον κολλητη μου απο το facebook ,δεθηκαμε απιστευτα γρηγορα και σε πολυ μεγαλο βαθμο!Καποια στιγμη απομακρυνθηκε κατα πολυ απο εμενα για λογους που ακομα αγνοω.Αυτη η αδιαφορια της μου κοστισε γιατι ειχα απομακρυνθει απο ολους τους υπολοιπους φιλους μου που εμεναν εδω και οπως προανεφερα ημασταν και πολλοι δεμενες σαν αδελφες,ξερεις τωρα πως ημαστε οι εφηβοι νομιζουμε οτι δεν θα χαθουμε ποτε με τους κολλητους μας! Τελοσπαντων περασα αυτη την φαση βρηκα νεους φιλους αρχισα να μην δινω πολυ σημασια και τωρα που δεν δινω εγω σημασια εκεινη θυμηθηκε ξανα οτι υπαρχω. Οποτε τωρα εγω μενω διπλα της μιας και πρακτικα δεν μου εκανε κατι για να φυγω αλλα κρατω τις επιφυλαξεις μου;Στηριζομαι σε εκεινη απολυτα οπως παλαιοτερα ή την αγνοω οπως εκανε εκεινη με εμενα;
Τωρα η δευτερη ερωτηση! Πριν λιγο καιρο γνωρισα ενα παιδι το ερωτευτηκα και του ειπα οσα ενιωθα διευκρινιζοντας του οτι ηθελα κατι σοβαρο ετσι για λιγο καιρο ημασταν μαζι αλλα μετα αναγκαστηκε να φυγει αφου εδω ειχε ερθει μονο για διακοπες...μετα απο αυτο μου ζητησε να το τελιωσουμε ειπε οτι δεν μπορουσε να συνεχισει απο αποσταση,αυτο κατα ενα μερος το κατανοω αλλα αυτο το ηξερε απο πριν σωστα;Στην ουσια δεν ηταν σαν να επαιξε μαζι μου; Ιδιαιτερα απο την στιγμη που του ειχα πει κιολας οτι θα πηγαινα αρκετα συχνα στο μερος που μενει.
συγνωμη και παλι για αυτο το κατεβατο απλα ξερω οτι εχεις να απαντησεις πολλες ερωτησεις και δεν με παιρνει να σου στειλω δυο ή τρεις φορες .Οπως καταλαβες για καποιο λογο μπλεκω με ανθρωπους που μενουν μακρια μου-

Αυτό είναι κλέψιμο, αλλά επειδή είσαι 17 το δέχομαι.


1) Σπάνια είναι καλή ιδέα να επιλέξεις κάτι από τα άκρα. Δεν υπάρχουν μόνο αυτές οι δύο επιλογές. Τίποτα να μην κάνεις «απόλυτα». Ήσασταν φίλες κάποιου τύπου, τώρα, αν θέλεις, θα είσαστε φίλες άλλου τύπου. Οι τελεσίδικες λέξεις όπως «απόλυτα» και «πάντα» είναι μόνο για τον γραπτό λόγο και λιγότερο για την πραγματική ζωή.


2) Από δω και πέρα, μην βασίζεσαι τόσο στα λόγια. Ούτε στα δικά σου, ούτε στα λόγια των άλλων. Αυτό για αρχή. Επειδή είπατε κάτι δεν σημαίνει ότι θα γίνει, δεν υπογράψατε συμβόλαιο. Ο άλλος δεν έχει λόγο να τηρήσει μια υπόσχεση αν δεν φοβάται κάτι ή αν δεν υπάρχει πολύ σοβαρό δέσιμο που θα προκαλέσει συνέπειες. Να το θυμάσαι αυτό κάθε φορά που κάνεις συμφωνίες και δίνεις ή δέχεσαι υποσχέσεις.


3) Σου βάζω και λίγο homework. Θέλω να διευκρινίσεις μέσα σου τι εννοείς όταν λες «κάτι σοβαρό» και γιατί πιστεύεις ότι είναι σημαντικό να το ανακοινώνεις αυτό σε αγόρια που δεν ξέρεις σχεδόν καθόλου (και που ξέρεις ότι σύντομα θα φύγουν). Να είσαι ειλικρινής. Γράψε τρεις παραγράφους για το θέμα και στείλε τις, να το συζητήσουμε.

________________
4.


Σε διαβάζω κάθε βράδυ πριν κοιμηθώ. Πάντα όμως την ανάρτηση της προηγούμενης μέρας, με τη σκέψη ότι ΙΣΩΣ την επόμενη έχω περισσότερο χρόνο, λιγότερα πράγματα στο κεφάλι μου και πιο καθαρό μυαλό για να σε... απολαύσω περισσότερο.

Και αυτό δεν θα ήταν πρόβλημα, αν δεν το έκανα σε όλα τα πράγματα στη ζωή μου. Θα «κρατήσω» το τέλος ενός βιβλίου (ξέρεις, αυτά που δεν τρελαίνεσαι να ξεζουμίσεις και σε παίρνει να τα αφήσεις για... αργότερα) περιμένοντας την ιδανική στιγμή.

Θα κρατήσω το μισό παγωτό γιατί ΙΣΩΣ πεινάσω αργότερα.

Το ΄βλέπω ότι υπάρχει κάτι περίεργο σ' αυτή την συμπεριφορά. Ψυχαναγκασμός; Δως του ένα όνομα, να ξέρω που βαδίζω. Τι έχω, βρε αδερφέ!- v-log

Είναι η αφέλεια που σε κάνει να πιστεύεις ότι ο χρόνος δεν θα τελειώσει σύντομα.

________________
5.


Είμαι σίγουρη ότι τον αγαπώ και μπορώ να δω το μέλλον μου μαζί του άλλα κάποτε νιώθω ότι δυσκολευόμαστε να τα βρούμε σε σημαντικά θέματα γιατί αυτός είναι αρκετά συντηρητικός ενώ εγώ όχι στον ίδιο βαθμό. Κάποτε πιάνω τον εαυτό μου να σκέφτεται ότι ίσως να υπάρχει κάποιος καταλληλότερος για μένα. Αυτό σημαίνει πως δεν είναι ο κατάλληλος?
Πώς μπορώ να βεβαιωθώ? – Chris

Μπορείς να το κάνεις λίγο πιο ασαφές; «Σε σημαντικά θέματα;» Τι να υποθέσει κανείς τώρα μ' αυτό;


Και κατάλληλος για τι πράγμα; Για τον επόμενο χρόνο, για να πάτε διακοπές, για όσο πάει, ή για να μεγαλώσεις παιδιά μαζί του;

 

Θα βεβαιωθείς όταν πεις στον εαυτό σου τι θέλεις να πετύχεις με αυτή τη σχέση και αν αυτή η σχέση στο μέλλον υπάρχει περίπτωση να επηρεαστεί από τις απόψεις που έχει σε «σημαντικά θέματα».


Για να πούμε και μια πρόταση με περιεχόμενο, αν πιστεύεις ότι αν κάνεις παιδιά μαζί του θα θέλει να τα στείλει στο κατηχητικό για να εξομολογούνται από τα 7 τους και σου σηκώνεται η τρίχα και δεν πρόκειται να το δεχτείς με τίποτα, καλύτερα μην κάνεις παιδιά μαζί του.


ΥΓ. Πάντα υπάρχει καταλληλότερος για σένα. Αυτό δε σημαίνει ότι θα τον βρεις, ούτε ότι θα είναι διαθέσιμος.

________________
6.


Γιατί με εκνευρίζουν οι άνθρωποι που είναι παθιασμένοι με τον τόπο τους;- σλό


Γιατί ταυτίζονται με μια ομάδα για να αποκτήσουν προσωπική υπόσταση, όπως οι οπαδοί μιας ποδοσφαιρικής ομάδας.


________________
7.


Αγαπητή Α, μπα,
τι απαντάς σε φίλη σου που απαξιώνει τους πάντες και τα πάντα με εκφράσεις τύπου π.χ "έλα μωρέ σιγά τι κάνει τι κάνει ένας μικροβιολόγος βάζει κάτι αντιδραστήρια και αυτό είναι όλο". Ειλικρινά έχω προσπαθήσει να της πω πως η όλη θεώρηση της είναι αρκετά επιπόλαια δεδομένου του ότι κρίνει πράγματα για τα οποία δεν έχει ιδέα. Έχει αρχίσει να με εκνευρίζει αυτή η κατάσταση. Και να φανταστείς ότι η ίδια είναι πολιτικός μηχανικός (όχι δεν εργάζεται). Επίσης βλέπω ότι έχει αρχίσει και γίνεται πικρόχολη ακόμα και με ανθρώπους που απλά βλέπει στον δρόμο και δεν μπορούμε πλέον να μπούμε ούτε σε ένα κατάστημα καλλυντικών γιατί λέει ότι μαζεύονται "κοτάρες" και εκνευρίζεται. Νομίζω ότι το όλο θέμα ξεκινά απο μέσα της γιατί έχει φτάσει στην παθολογική παχυσαρκία (όχι από πρόβλημα υγείας, καθαρά από φαγητό) εγώ όμως έχω αρχίσει να δυσανασχετώ που δεν μπορούμε να πούμε ή να κάνουμε κάτι χωρίς να αντιδράσει άσχημα. Συγνώμη για κατεβατό. Keep up the good work :-)- Ιφιγένεια

Νομίζεις, αλλά λες να ισχύει; Γιατί μπορεί να είναι έτσι, μπορεί και να μην είναι καθόλου έτσι, και κάθε εκδοχή οδηγεί σε εντελώς άλλο δρόμο.


Γιατί δεν τη ρωτάς γιατί είναι εκνευρισμένη; Γιατί δεν συζητάς αυτό που συμβαίνει στα σίγουρα, αντί για αυτό που υποθέτεις; Δεν γίνεται να κάνεις αυτή τη συζήτηση μετά την λέξη «κοτάρες» βέβαια, χρειάζεται προετοιμασία, χαλαρή κουβέντα, υποστήριξη, να οδηγηθεί εκεί το πράγμα από μόνο του σχεδόν. Αφού είσαστε φίλες, ξέρεις πώς μπορείς να την κάνεις να μιλήσει ειλικρινά. Γι' αυτό είναι οι φίλοι.


17

ΣΥΜΒΑΙΝΕΙ ΤΩΡΑ

ΔΕΙΤΕ ΑΚΟΜΑ

σχόλια

9 σχόλια
#1 Να έχεις στο μυαλό σου ότι οι γονείς (όχι όλοι) σε όποια ηλικία και αν είμαστε μας συμπεριφέρονται λες και είμαστε 10.Νομίζω ότι κάπου σου έχουν ξεφύγει τα όρια που έπρεπε να είχες βάλει. Φοβάσαι ότι αν φύγεις μπορεί να πάθουν κάτι και να μην είσαι εκεί...Μα μπορούν να πάθουν το οτιδήποτε όταν είσαι στη δουλειά,στο super market,κτλ.Δεν είναι λογική αυτή!Αν έχεις οικονομική δυνατότητα,φύγε από το σπίτι και μείνε μόνη.Η καθημερινή τριβή με τους γονείς μάς τρώει ενέργεια και δεν έχουμε όρεξη ούτε να βγούμε ούτε να κάνουμε σχέσεις,(το λέω από προσωπική εμπειρία το αντιμετώπισα για ένα διάστημα όταν τελείωσα τις σπουδές μου).Αν δεν μπορούν οι φίλες σου,πήγαινε μια βόλτα στα μαγαζιά μόνη.Βρες ποια σεμινάρια κάνει ο δήμος σου και παρακολούθησε όποιο σε ενδιαφέρει,σαν hobby.Η απάντηση της Λένας,φαίνεται ειρωνική,αλλά δεν είναι.Αν πρέπει να παντρευτείς για να φύγεις,τότε θα δημιουργήσεις άλλη μια σχέση εξάρτησης.
#7 Πω πω σκάλωσα, ήταν σαν να έβλεπα την περιγραφή για μια δική μου φίλη! Πρώτα απ' όλα είμαστε κι οι 2 πολιτικοί μηχανικοί, εκείνη όμως έχει την εντύπωση πως κάνουμε τη δυσκολότερη και σημαντικότερη δουλειά όλου του κόσμου, απαξιώνει (μεταξύ αστείου και σοβαρού, αλλά το πιστεύει) σχεδόν όλους τους μη-μηχανικούς ως ηλίθιους. Κατα τα άλλα, η ίδια κατά κοινή ομολογία είναι μια πολύ εμφανίσιμη κοπέλα, η οποία όμως έχει εναποθέσει τεράστια σημασία στην εξωτερική της εμφάνιση, με αποτέλεσμα να ζηλεύει με μίσος οποιαδήποτε άλλη έχει κάτι που εκείνη νιώθει πως της λείπει (ύψος, λεπτότερες γάμπες, πιο μακριά μαλλιά). Δε μπορώ να ξεχάσω μια φορά που καθόμασταν για καφέ, πέρασε από μπροστά μας μια πολύ όμορφη κοπέλα και με ωραίο σώμα. Κι ενώ εγώ την κοίταξα και σκέφτηκα "αχ τι όμορφη", ακούω τη φίλη μου να μουρμουρίζει "πού να πέσεις να σπάσεις τα πόδια σου, α στο διάολο". Το θεώρησε χαριτωμένο και αστείο, αλλά εγώ φρίκαρα. Τελικά, όσο περνούσαν τα χρόνια γινόταν όλο και πιο ειρωνική και κακεντρεχής προς όλους, μέχρι που αργά και σταδιακά την απομακρύναμε όλοι. Δεν ξέρω, νομίζω πως δεν αξίζει να ζούμε σε τέτοιο τοξικό περιβάλλον με φίλους που μας χαλάνε τη διάθεση.
#7 Εφόσον υπονοείς ότι η συγκεκριμένη συμπεριφορά συνεχίζεται επί μακρόν και έχεις προσπαθήσει να της μιλήσεις, επομένως δεν είναι μια φάση που περνάει απλά η κοπέλα και χρειάζεται ένα wake up call από τις φίλες της για να γίνει πιο προσιτή και πιο καλοπροαίρετη απέναντί σας.Η γνώμη μου είναι άμεσο ξεκαθάρισμα : Την πιάνεις μια ωραία μέρα, πηγαίνετε για έναν καφέ και της λες ήρεμα αλλά αποφασισμένα "Αν θες να μου μιλήσεις για κάτι που σε απασχολεί προσωπικά και συνιστά την αιτία της αρνητικότητάς σου τον τελευταίο καιρό, σ' ακούω.". Στη συνέχεια : 1) Αν δεχτεί να σου μιλήσει, να εξηγηθεί με κάποιον τρόπο και δείξει πως ενδιαφέρεται να ομαλοποιηθεί η μεταξύ σας σχέση, συζητάτε και βλέπεις άν, πώς και τί μπορείς να κάνεις για να τη βοηθήσεις - ή απλά να της συμπαρασταθείς. 2) Αν, ωστόσο, αρνηθεί ή κάνει τον τουρίστα, της λες "Η συμπεριφορά σου το τελευταίο διάστημα με προσβάλλει άμεσα ή έμμεσα και με απομακρύνει. Αν δεν το καταλάβεις και δεν την αλλάξεις, θα με χάσεις από φίλη, παρόλο που έχω κάθε καλή πρόθεση απέναντί σου. Σκέψου το και βλέπουμε.". Μην υπαναχωρήσεις από αυτή τη στάση.
Πω πω! Το είπες πολύ ζωντανά, σαν να το λένε σε εμένα ένιωσα διαβάζοντάς το. Βέβαια αν ήμουν στη θέση της απαξιωτικής παχουλούλας η αντίδρασή μου μάλλον θα ήταν άμυνα, δεν πιστεύω να με έκανε να ανοιχτώ, μπορεί και για κάποιο διάστημα να σε μισούσα για τον εκβιασμό που θα μου έθετες! Από την άλλη αν κάποιος φίλος μου έπαιρνε αυτό το ρίσκο και μου μιλούσε τόσο σκληρά μπορεί να με ταρακουνούσε και να με ωθούσε στην απαραίτητη ενδοσκόπηση. Ποιος ξέρει;
#2 Λοιπόν, δυο λόγια και καλά : Δίνεις την εντύπωση της μίζερης διότι είσαι ψωροπερήφανη. Πράγμα (η ψωροπερηφάνια) το οποίο δεν είναι αρνητικό κατ' ανάγκη - ίσα ίσα, σε πολλές περιπτώσεις αποτελεί μεγάλο προτέρημα -, αλλά όταν μπαίνει εμπόδιο στην ΚΟΙΝΗ ζωή με τον σύντροφό σου, θα αναδυθεί ως πρόβλημα και θα ενοχλήσει τον άλλον. Ο λόγος είναι ότι ΕΣΥ συμπεριφέρεσαι σα να είστε πρόσωπα δύο ταχυτήτων. Δηλαδή, αυτός μπορεί να κάνει πράγματα, τα οποία όμως δεν μπορείτε να κάνετε μαζί ενώ αυτός το θέλει/το θέλετε (να κάνετε μαζί). Αυτός, λοιπόν, από την πλευρά του είναι διατεθειμένος να συνεισφέρει γι' αυτό το σκοπό όσα ή για ό, τι εσύ δεν είσαι σε θέση να ανταπεξέλθεις, έτσι ώστε να ισορροπήσει τη διαφορά και να βρεθείτε στο ίδιο σημείο του δρόμου. Δε βλέπεις ότι καθώς το αρνείσαι, αναιρείς την συμπόρευση; Kαι έτσι δε λειτουργεί μια σχέση. Εκτός κι αν όντως κατά βάθος δε θέλατε τα ίδια πράγματα/δεν αντιλαμβανόσασταν παρόμοια το παρόν και το μέλλον της σχέσης σας. #6 Ή απλά επειδή είναι διαφορετικοί από εσένα : εκείνοι λατρεύουν τον τόπο τους ενώ εσύ δε λατρεύεις το δικό σου.
#1 Προσπαθω να καταλάβω πόσο χρονών ειναι η κοπέλα και δεν έχω καταλήξει. Αρχικά νομιζα οτι θα είναι γύρω στα 18 με 20 αλλα έγραψε οτι κάποιοι φίλοι έχουν παιδιά οποτε είναι μεγαλύτερη..Αν έχεις δουλειά γιατί δεν φευγεις? Εγώ είμαι 27 και μένω ακομα με τους γονείς γιατί ο μισθός μου δεν φτάνει ουτε για να περάσω το μισό μήνα, αν ήμουν όμως καλά οικονομικά εννοειται θα έφευγα και ας έχουμε τέλειες σχέσεις με τους δικούς μου και δεν αντιμετώσα ποτε γκρίνιες και τα θέματα τα δικά σου. Η περίπτωση μου θυμίζει μια κοπέλα που είχα γνωρίσει παλαιότερα...Ηταν κοντά 35, δουλευε αλλα έμενε με τους γονείς της, αυτοί είχαν παλαιολιθικά μυαλά και δεν την άφηναν βγαίνει! Για εκδρομές,διακοπές 'η ξενύχτια με φίλους δεν το συζητάω καν...Η ίδια εβγαινε κρυφά μονο όταν οι γονείς έλειπαν στο εξοχικό τους με αποτελεσμα να βγάζει ζήλια και κακία στους υπόλοιπους που είχαν μια φυσιολογική ζωή και έκαναν τα αυτονόητα..Εγώ ήμουν τότε στα 22 και όταν άκουγε ότι θα πάω για ποτό ή διακοπές ήθελε να με φάει ζωντανή.Οταν την ρώτησα γιατί δεν πάς να μείνεις μόνη σου για να έχεις την ανεξαρτησία σου (είχε και καλο μισθό τοτε) η απάντηση ήταν οτι θέλει να χαλάει τον μισθό της σε ρούχα... Εχω να την δώ χρόνια και δεν ξέρω αν άλλαξε κάτι αλλα πιστευω πως οχι.
Τι μου θύμισες, είχα και εγώ μια φίλη που στα 35 της ,τις είπα γιατί δε μένει τουλάχιστον στο ιδιόκτητο δώμα και μου απάντησε ότι είχε μάθει αλλιώς και σκέφτεται να πάρει στο μέλλον παραθαλάσσια μεζονέτα. Δέκα χρόνια μετά μένει ακόμα στο πατρικό.
#1 Αφήστε τα αυτά και πείτε μου τι κάνει κάποιος όταν πρέπει να κάνει αναγκαστική άσκηση κοντά δύο χρόνια για να πάρει άδεια εξάσκησης του επαγγέλματος του, δεν πληρώνεται ή παίρνει ψίχουλα που δεν αρκούν για να μείνει δικό του σπίτι, δεν προλαβαίνει δεύτερη δουλειά, βρίσκεται ξαφνικά μετά από 4 χρόνια ανεξαρτησίας να μένει με τους γονείς του, δεν μπορεί να φέρει έναν άνθρωπο στον χώρο του, έχει αρχίσει και φρικάρει και ξεσπάει στα σχόλια μιας στήλης που δεν του φταίει...........και όχι...δεν αντέχει να ξανακούσει τη φράση "υπομονή δύο χρόνια"...............
Κι εγώ το ίδιο έπαθα όταν γύρισα σπίτι μετά τις σπούδες στα 22 μου. Φρίκη!!! Στη δική μου περίπτωση πάντως οι γονείς μου ήταν πολύ δικαριτικοί κι έτσι μετά από δυο τρεις μήνες βρήκαμε τις ισορροπίες μας. Έμεινα μαζί τους για δύο χρόνια και ήταν σαν να ζούσα με τους καλύτερους συγκάτοικους που σαν έξτρα μπόνους μου μαγείρευαν και έπλεναν τα ρούχα μου :) Τελικά όταν έπρεπε να φύγω για ειδίκευση και δουλειά στο εξωτερικό, δεν ήθελα. Περάσαμε πολύ ωραία, θυμάμαι εκείνο το διάστημα με νοσταλγία. Οπότε αν συνεννοείσαι με τους γονείς σου βάλε τα όρια σου, απαίτησε διακριτικότητα γιατί είσαι πλέον ενήλικας, κανόνισε μαζί τους να πάνε καμιά βόλτα αν θες να φέρεις καμιά κοπέλα και θα είσαι μια χαρά :)
Κάνε κι εσύ υπομονή δυο χρόνια... (μπορείς να με βρίσεις τώρα :)). Και όταν θα σου επιτρέπει η πραγματικότητα, θα δεις τι θα κάνεις, θεωρώντας δεδομένο ότι θα ρίξεις (ενίοτε κατά πολύ) τον πήχη των απαιτήσεων διαμονής.Κατά τ' άλλα καλά τα λέει η Νάγια.ΥΓ: "4 χρόνια ανεξαρτησίας" εννοείς τις σπουδές σου; Αν σε χρηματοδοτούσαν οι γονείς σου, έστω και λίγο, δεν ήταν ακριβώς ανεξαρτησία, εδώ που τα λέμε. Όχι τίποτα, μην τα μεγαλοποιείς στο μυαλό σου βασικά...
#1Να φύγεις.Αν οι δικοί σου "πάθουν κάτι και λείπεις", θα σε πάρουν τηλέφωνο.Αν αγχώνεσαι να μείνεις μόνη σου ή δε σε παίρνει οικονομικά, βρες συγκάτοικο.Το πρόβλημα κοινωνικότητας που (εσύ λες ότι) έχεις, μπορεί να μη λυθεί, θα λυθούν όμως άλλα, πολύ σημαντικότερα.
7Παλιότερα, όταν πετύχαινα περιπτώσεις σαν την 7 απλά ελάττωνα τα πολλά πολλά, όμως τελικά η τοξικότητά τους ήταν τέτοια που ξεκόβαμε. Καθώς περνούν τα χρόνια και αυξάνονται τα καθημερινά προβλήματα, μειώνεται η ανεκτικότητα για κακιασμένους στη ζωή μας. Όταν σκέφτομαι τις επαφές μου με τέτοιους ανθρώπους πια, συνειδητοποιώ ότι δεν μου έδωσαν τίποτα, ήταν σκέτο ξόδεμα χρόνου.