________________
1.

Λένα μου γεια σου.

Σου γράφω διότι οπως όλοι εμεις οι αποπροσανατολισμενοι που απευθυνόμαστε σε σενα εχω ενα θέμα αισθηματικά φύσεως. Πριν απο περίπου ενα μήνα γνώρισα μέσω κοινής παρέας ενα παιδι, ο οποίος απο την πρώτη στιγμη με τράβηξε παρα πολυ. Μα παρα πολυ όμως. Ειναι κατι που μου συνέβη για πρώτη φορα, οποτε δεν ήξερα πως να το χειριστώ. Λόγω κακού ταιμινγκ τον ειδα λίγες φορές, πάντα με παρέα. Αποφάσισα λοιπον να μιλησω σε μια στενή μου φίλη (και κολλητή του) για το ζήτημα, η οποία με τη σειρα της κοίταξε να μάθει τι συμβαίνει απο την πλευρά του (καθότι και οι δυο μας προκυψαμε παθολογικά συνεσταλμενοι).

Long story short, μου αρέσει, του αρέσω, αλλα η πρώην του του έκανε μεγάλο ζημιά απ'οτι φαίνεται (χώρισαν πριν ενα χρόνο) και αυτος δεν θέλει ΚΑΘΟΛΟΥ συναισθηματικό δέσιμο πια. Μα καθόλου όμως.

Και κάπου εδω ερχομαι και σε ρωτάω : εγω αξίζει να ρισκάρω να το προχωρήσω μαζι του κι όπου βγει, η να το αφήσω ως εχει λόγω των δεδομένων; Να σημειωθεί εδω οτι αυτος μου αρέσει πολυ μεν, αλλα εγω ζω στο εξωτερικό δε.

Δεν ειναι οτι ξεφυλλίζω περιοδικά γάμου αυτη τη στιγμη (δεν ειμαι καθόλου ετσι, πραγματικα), αλλα φοβάμαι πως αν γίνει κατι μεταξυ μας τωρα η τοτε (σεξουαλικο προφανως, διότι περί αυτού πρόκειται) δεν θα ειμαι οκ με το να μείνουμε στο σεξ της μιας βραδιάς αλλα θα θελω κατι παραπάνω. Ποσο παραπλανητικό και αυτοκαταστροφικο θα ηταν να ελπίζω οτι ίσως με εμενα κατι αλλάξει μέσα του;- Αγκελα

Άσε τι λέει αυτός ότι θέλει, μην συγκεντρώνεσαι σε αυτά που θέλουν οι άλλοι, δεν μπορείς να τους ελέγξεις, ούτε χρειάζεται. Αυτό που είναι παραπλανητικό και αυτοκαταστροφικό είναι η σιγουριά σου ότι θα θέλεις κάτι παραπάνω. Έχτισες ολόκληρη θεωρία, πάνω σε τι ακριβώς; Σε μια σωματική έλξη που δεν έχεις καν εξερευνήσει.

________________
2.

Αγαπητή Α μπα,

Πώς γίνεται κανείς περισσότερο ετοιμόλογος ; Στις κοινωνικές μου επαφές είμαι μάλλον ντροπαλή και στις συζητήσεις μου "φοβάμαι" πολύ αφενός μην παρεξηγηθώ, αφετέρου οτι θα εκτεθώ αν μπω σε συζήτηση και τελικώς δεν επιχειρηματολογήσω ικανοποιητικά, με αποτέλεσμα να κρατάω τη γνώμη μου για μένα και τους πολύ κοντινούς μου. Θέλω πολύ να το αλλάξω γιατί με βασανίζουν οι σκέψεις τύπου "έπρεπε να είχα πει αυτό" κτλ. και συχνά φαντασιώνομαι τη σκηνή να εκτυλίσσεται με περισσότερη ετοιμολογία απο πλευράς μου, πράγμα που με απογοητεύει. Τι πιστεύεις μπορώ να κάνω για να το διορθώσω; Είναι δεξιότητα; Ή μήπως μειωμένη αυτοπεποίθηση; (Μάλλον και τα 2. Το μόνο που μπορώ να σκεφτώ σαν λύση είναι το διάβασμα αλλά για κάποιο λόγο δε μου φαίνεται αρκετό. :/ )

ΥΓ: είσαι απίθανη!! –Νίνα

Υπάρχει άνθρωπος που δεν έχει σκεφτεί την κατάλληλη απάντηση σε μια αντιπαράθεση μια εβδομάδα μετά; Ξέρεις πολλούς που είναι ετοιμόλογοι; Όσοι είναι καλοί σ΄ αυτό το πολύ δύσκολο σπορ έχουν χτίσει ολόκληρη καριέρα, δεν είναι συνηθισμένο ταλέντο. Ο φόβος της έκθεσης μας κρατάει όλους. Το διάβασμα οπωσδήποτε βοηθάει γιατί για να έχεις πρόχειρα τα επιχειρήματα, χρειάζονται γνώσεις και ικανότητα για να τις συνδυάζεις όταν χρειάζεται. Οπότε, η απάντηση βρίσκεται στην απόκτηση πληροφοριών και μετά, εξάσκηση! Οι κοντινοί σου, εκεί όπου δεν φοβάσαι την απόρριψη, είναι μια καλή πρώτη αρένα.

________________
3.

Α,μπα φέτος τελειώνω το παιδαγωγικό δημοτικής. Η αλήθεια είναι πως δεν με καιει και πολυ σαν επαγγελμα, και δεν το χω και μεγαλη αγαπη. Οχι οτι μισω τα παιδακια ουτε και οτι θελω να κανω κακο, αλλά ξέρω ότι δεν θα βάλω το 100% των δυνατοτήτων μου. Βέβαια, δεν υπαρχει και κατι που να θελω να κανω. Παω και σε ψυχολογο και δεν εχω ανακαλυψει κατι να θελω να κανω. Πειραζει, λοιπόν, που θα κανω ενα επαγγελμα που δεν μου αρεσει; Εμενα μου φτανει που θα ξεκουραζομαι-καθομαι σκ, γιορτες, καλοκαιρι, και ελπιζω αυτο (σε συνδυασμο με γκομενο, φιλες, ταξιδια, υγεια) να με κανει να ειμαι χαρουμενη στη ζωη μου, οποτε δεν πειραζει που δεν το αγαπω απολυτα το επαγγελμα που θα κανω. Σε ρωταω επειδη ακουω τις συμφοιτητριες μου να ειναι παθιασμενες και να ψαχνονται με υλικα, παιχνιδια για τα παιδια κλπ και δεν ξερω. Δεν λεω οτι θελω να ειμαι κακια δασκαλα, απλα δεν με ενδιαφερει και πολυ. Δηλαδη εγω, οπως το σκεφτομαι τωρα, θα κανω ενα τυπικο (και ευχάριστο καμιά φορά) μαθημα, αλλα αν δεν τα καταφερνω ή αν υπαρχουν ιδιαιτερες δυσκολιες, δεν νομιζω να κανω κατι παραπανω ή να πολυνοιαζομαι.- χμμμμμ

Αν «πειράζει» ρωτάς; Εμένα προσωπικά; Εσένα, τον ψυχολόγο, τους φίλους σου, το κοινωνικό σύνολο, ποιον; Εσένα βλέπω ότι δεν σε πειράζει ιδιαίτερα, τώρα θέλεις άφεση αμαρτιών από τους υπόλοιπους; Και ποιος θα σου την δώσει; Εγώ;

________________
4.

Πρώτη ερώτηση: Κάθε φορά που με αποκαλούν κοπέλες με υποκοριστικά "Αγαπούλα μου, Κοραλάκι, Κοραλίτσα" νιώθω ότι μου βγάζουν μια κακία! Μου θυμίζουν κάτι κυράτσες που μιλάνε έτσι - ίσως να τις άκουσα μικρότερη και να μην μου καλάρεσε και να μου χτυπάει άσχημο τώρα. Έχω άδικο;;;
Δεύτερη ερώτηση: να ονομάσω την κόρη μου Ζωή ή Αθηνά; Ο σύζυγος και η νονά δεν βοηθάν καθόλου, γι'αυτό θα κάνω ό,τι μου πεις - αλήθεια!! :-)- κοραλία

Α) Έχεις άδικο αν σου συμβαίνει αντανακλαστικά, χωρίς να εξετάζεις την κάθε περίπτωση ξεχωριστά
Β) Και τα δύο ονόματα είναι πολύ ωραία. Οπωσδήποτε, μην κάνεις ό,τι πω.

________________
5.

Τι ζώδιο είναι το αγόρι σου; Εσύ είσαι Δίδυμος - ξέρω πολλές Διδύμους που τα έχουν με Τοξότη. Μήπως είναι Τοξότης ο καλός σου;
Αχ σε παρακαλώ απάντησέ μου και μην κοροιδέψεις ΣΕ ΠΑΡΑΚΑΛΩ ΠΟΛΥ-μικρό

Εντάξει.

________________
6.

Έχω μια φίλη που τραγουδάει σαν αηδόνι, μια άλλη φίλη που είναι πρίμα μπαλαρίνα, μια άλλη που παίρνει μετάλλια σε αγώνες τρεξίματος και μια άλλη που φτιάχνει με τρομερή επιτυχία ασημένια κοσμήματα.

Εγώ όμως δεν έχω κανένα ιδιαίτερο ταλέντο. ΚΑΝΕΝΑ. Οκ, δουλεύω με μετριοπάθεια ως προς το επάγγελμά μου, βλέπω καμιά ταινία, διαβάζω κανά βιβλίο, αλλά ΔΕΝ ΚΑΝΩ ΚΑΤΙ. Εκτός του ότι ΔΕΝ ΕΧΩ ΚΑΠΟΙΟ ΧΟΜΠΥ, δεν έχω και ταλέντο ιδιαίτερο πουθενά. Δεν με πολυπείραζε, μέχρι που γνώρισα έναν άντρα που μου αρέσει αρκετά, και όταν συζητούσαμε και με ρώτησε τι κάνω στον ελεύθερό μου χρόνο, του είπα..."τίποτα το ιδιαίτερο". Τώρα αυτός πολιορκεί την φίλη-αηδόνι. Επειδή με πιάνει ζήλεια, αποφεύγω το αηδόνι, αλλά κυρίως με πειράζει που συνειδητοποιώ ότι χωρίς ένα ιδιαίτερο χαρακτηριστικό, δεν θα δημιοργηθεί το πάθος ανάμεσα σε εμένα και έναν άντρα. Δεν λέω ότι δεν έχω τις επιτυχίες μου, απλά οι άντρες γρήγορα με ξεχνούν. Δηλαδή όσο τύχει να είμαστε μαζί θα περάσουμε συμπαθητικά, όμως όταν φύγω-φύγουν, δεν θα επιδιώξουν να με ξαναδούν. Να σημειώσω ότι ποτέ μου δεν έχω κάνει σχέση, ενώ και η τραγουδιάρα, και η χορεύτρια, και η αθλήτρια και η καλλιτέχνης, έχουν κάνει από 2-3 σχέσεις του ενός έτους (το λιγότερο) η καθεμία. Όταν τις ρωτάω τι φταίει, μου λένε να μην αγχώνομαι και ότι ό,τι είναι να γίνει θα γίνει. Καμιά φορά, επίσης, μου λένε να βρω κάτι να ασχοληθώ. Ειλικρινά, δεν υπάρχει τίποτα που να με ενδιαφέρει, να θέλω να κάνω ή να έχω έφεση. Να σε ενημερώσω επίσης ότι κάνω ψυχανάλυση τα τελευταία 4 χρόνια, έχω αλλάξει μάλιστα θεραπευτή 2 φορές, επειδή δεν μπορούσε κανείς να με βοηθήσει. Νιώθω ένα τρομερό κενό και καημό. Δεν ξέρω τι άλλο πια να κάνω και σιγά-σιγά απελπίζομαι. Ειλικρινά, ζητώ τη βοήθειά σου.- ατάλαντη

Αν μετά από τέσσερα χρόνια ψυχανάλυσης έχεις απελπιστεί χειρότερα και ζητάς βοήθεια από μένα, ή πρέπει να αλλάξεις κι άλλον θεραπευτή, ή να πάρεις στα σοβαρά την ψυχοθεραπεία. Κάτι δεν γίνεται σωστά. Όλα αυτά που έγραψες τα έχεις πει κατά τη διάρκεια της θεραπείας σου ή κρατάς μυστικά; Αν προσπαθείς να γοητεύσεις τους θεραπευτές σου λέγοντας ψέματα ή κρύβοντας αδυναμίες, κόψε τις θεραπείες και πήγαινε για καφέ με φίλους. Το ίδιο αποτέλεσμα θα έχεις.

________________
7.

Διαβάζω ένα άρθρο η τάδε σουπερμοντέλα "ανακαλύφτηκε" όταν έτρωγε σε ταχυφαγείο, η άλλη όταν δούλευε σε supermarket, μια άλλη ενώ ψώνιζε ρούχα κτλ. Μα είναι δυνατόν να μην ξέρουν ότι μοιάζουν σα μοντέλα;! Εγώ θυμάμαι όλα τα κοριτσάκια (από μικρά μέχρι έφηβες) στο σχολείο λέγανε πού και πού ότι θέλουν να γίνουν μοντέλα (εντάξει, κι άλλα επαγγέλματα), μετά βέβαια μεγάλωναν και δεν το ξανασυζήτηγαν γιατί έβλεπαν ότι δεν ήταν αυτό που ψάχνουν τα πρακτορεία στα μοντέλα, λίγες έχουν τις προδιαγραφές φυσικά. Σε αυτές τις διάσημες που προανέφερα(ανάμεσα σε αυτές οι:Claudia Shiffer, Carmen Kass, Naomi Cambell, Jourdan Dunn, Gisele Bundchen, Kate Moss -έπρεπε να ψάξω λίγο πώς γράφονται τα ονόματά τους με λατινικούς χαρακτήρες, μη νομίζεις- κτλ), πώς είναι δυνατόν να μην τους είχε περάσει ποτέ από το μυαλό και να μην πήγαιναν σε ένα πρακτορείο αλλά να περίμεναν κάποιον άλλο να έρθει να τους κάνει πρόταση;!

Το σταρ σύστεμ έχει πολλά τεχνάσματα για να πειστούμε ότι κάποιος αξίζει την προσοχή που του δίνουμε, άρα και τα εκατομμύρια που βγάζει. Κάθε μεγάλο όνομα έχει πίσω του μια βιομηχανία που χτίζει έναν μύθο για να καταπιούμε την κατάφορη ανισότητα χωρίς να εξεγειρόμαστε με τις μπαρούφες που διαβάζουμε και ακούμε. Ένας άσημος άνθρωπος που γίνεται διάσημος σε μια μέρα μας αρέσει περισσότερο από μια ιστορία κάποιου που ικέτεψε, παρακάλεσε, ταπεινώθηκε, πάτησε πάνω σε πτώματα, γιατί έτσι έχουμε την ψευδαίσθηση ότι μπορεί να συμβεί και σε εμάς. Να συνωμοτήσει το σύμπαν και να τρώμε ξαφνικά με χρυσά κουτάλια.