Τα εικονίσματα και οι ψαλμωδίες της Νέας Δημοκρατίας απέναντι στην ποίηση του ΣΥΡΙΖΑ

Τα εικονίσματα και οι ψαλμωδίες της Νέας Δημοκρατίας απέναντι στην ποίηση του ΣΥΡΙΖΑ Facebook Twitter
Φωτο: SOOC
4

 

Το πρόγραμμα του Σύριζα για το χρέος θα έπειθε απολύτως εάν ο Σύριζα ήταν γερμανικό κόμμα και ο Αλέξης Τσίπρας υποψήφιος καγκελάριος.


Για να υπόσχεσαι, εννοώ, διαγραφή μέρους του χρέους και αποπληρωμή του υπόλοιπου με ρήτρα ανάπτυξης, πρέπει να βρίσκεσαι στη θέση του δανειστή. Εκείνου που ζητάει -ή δεν ζητάει- πίσω τα λεφτά του. Εάν είσαι εσύ ο οφειλέτης, αυτός που χρωστάει, το αδύναμο μέρος στη σύμβαση, πώς γίνεται να υπόσχεσαι ότι θα αλλάξεις μονομερώς τον τρόπο της εξόφλησης;


«Εμείς θα θέσουμε τους όρους μας και η κυρία Μέρκελ θα τους δεχθεί» δηλώνει ευθαρσώς ο Αλέξης Τσίπρας. «Δεν υπάρχει ούτε μία στο εκατομμύριο να μην τους δεχθεί!» συμπληρώνει και μιλάει για την αλληλεγγύη των λαών της Ευρώπης – λες και η Μέρκελ έχει φανεί ποτέ έως τώρα αλληλέγγυα. «Δεν την συμφέρει να καταστραφούμε!» αποφαίνεται εν κατακλείδι, αποκαλύπτοντας δημόσια ό,τι ο ίδιος θεωρεί ως το πιο δυνατό χαρτί του. Εάν ήταν ο Πέπε, το πιτσιρίκι στον «Αστερίξ στην Ισπανία», «θα κρατήσω την αναπνοή μου μέχρι να σκάσω!» θα συμπλήρωνε.


Στο Βερολίνο, στοιχηματίζω, κάποιοι γελάνε.


Στην Ελλάδα, αντιθέτως, πάρα πολλοί τον πιστεύουν. Ή βάζουν τα δυνατά τους για να τον πιστέψουν.

Η εκστρατεία, της Νέας Δημοκρατίας αποπνέει μούχλα. Η εκστρατεία του Σύριζα μοσχοβολάει ανεδαφική εφηβικότητα του τύπου «θέλουμε τα πάντα και τα θέλουμε τώρα.


Στο μεταξύ, η Νέα Δημοκρατία έχει αποκτήσει ύφος πουριτανής Αρσακειάδας. Δίνει τη μάχη σε ζητήματα χριστιανικής πίστης, καταγγέλλει τον Αλέξη Τσίπρα ότι αντικαθιστά το Άγιο Πνεύμα με το πουλί του τουίτερ, φρίττει και ερυθριά επειδή ο αρχηγός του Σύριζα ξεστόμισε στη Ρόδο τη λέξη «πήδημα».


Αντί να αποϊδεολογικοποιήσει ο Αντώνης Σαμαράς πλήρως το μήνυμά που εκπέμπει, ώστε να ελκύσει όσους αισθητικά, πολιτικά, φιλοσοφικά βρίσκονται στους αντίποδές του μα θα τον ψήφιζαν για να μην κυβερνήσει ο αφερέγγυος –κατά τη γνώμη τους- Σύριζα, σηκώνει το λάβαρο «Πατρίς-Θρησκεία-Οικογένεια». Στα μάτια των κεντρώων και των κεντροαριστερών η Νέα Δημοκρατία φαντάζει σήμερα περισσότερο παρά ποτέ σαν την παλιά, κακή Δεξιά.


«Δεν απευθύνεται ο Σαμαράς» εξηγούν κάποιοι επιτελείς του «στον μεσαίο χώρο αλλά στους ψηφοφόρους του Ανεξάρτητων Ελλήνων και της Χρυσής Αυγής». Δεν έχω ακούσει πιο εσφαλμένο σκεπτικό.


Διότι αυτοί οι ψηφοφόροι είτε έχουν τόσο ριζοσπαστικοποιηθεί κατά τα χρόνια της κρίσης ώστε –ακολουθώντας την Ραχήλ Μακρή- θα πήγαιναν ευκολότερα στον «ανατρεπτικό» Σύριζα παρά θα επέστρεφαν στην «συστημική» Νέα Δημοκρατία. Είτε θα ψήφιζαν έτσι κι αλλιώς τον Αντώνη Σαμαρά, ώστε να διατηρήσουν τα λίγα έστω που τους έχουν απομείνει.


Η εκστρατεία, κοντολογίς, της Νέας Δημοκρατίας αποπνέει μούχλα. Μπαγιάτικη ανάσα καντηλανάφτη.


Η εκστρατεία του Σύριζα μοσχοβολάει ανεδαφική εφηβικότητα του τύπου «θέλουμε τα πάντα και τα θέλουμε τώρα», «η φαντασία στην Εξουσία» (το δήλωσε ρητά και ο εξαιρετικός ομότεχνός μου Βασίλης Αλεξάκης στην «Αυγή») ή –όπως έγραφε ο Μανώλης Ρασούλης- «τι να τα κάνεις τα λεφτά όταν δεν έχεις φράγκο.»


Καταιγιζόμενοι οι Έλληνες πολίτες από τα παραπάνω ευτράπελα και φαιδρά μηνύματα, καλούνται να αποφασίσουν σε δέκα μέρες ποιός θα τους κυβερνήσει. Καθώς δε ο Σύριζα φρόντισε κατηγορηματικά να αποκλείσει το ενδεχόμενο συνεργασίας με το Ποτάμι ή με το Πασόκ, η προτροπή των ενδιάμεσων κομμάτων «ψηφίστε τον καλύτερο μπαλαντέρ» μάλλον πηγαίνει περίπατο.


Στην ουσία, στις 25 Ιανουαρίου, θα αναμετρηθούν δύο κόσμοι, με κριτήρια εξόχως πολιτικά καθόλου όμως ιδεολογικά: Ο κόσμος όσων κρίνουν ότι έχουν να ζημιωθούν προσωπικά άμα τα πράγματα πάνε κατά διαόλου. Με τον κόσμο όσων πιστεύουν πως τα έχουν ήδη χάσει όλα και η οποιαδήποτε, συνεπώς, αλλαγή μονάχα σε καλό μπορεί να τους βγει.


Εάν οι πολίτες λειτουργούσαν με γνώμονα τη λογική. Εάν οι πολιτικοί μιλούσαν με ειλικρίνεια. Τότε η πρόβλεψη του αποτελέσματος των εκλογών θα ήταν πανεύκολη:


Θα αθροίζαμε, από τη μια, εκείνους που τα εισοδήματά τους δεν τους αρκούν για να περάσουν τον μήνα και θα τους προσμετρούσαμε στον Σύριζα.


Θα μαθαίναμε, από την άλλη, πόσα ακριβώς λεφτά πρέπει να βγάζεις και πόσες καταθέσεις να έχεις στην τράπεζα ώστε να θεωρηθείς από τον Αλέξη Τσίπρα πλούσιος και να κληθείς να επωμιστείς το βάρος της κρίσης. Και θα εγγράφαμε όλους τους «πλούσιους» στη δύναμη της Νέας Δημοκρατίας.


Οι άνθρωποι, δυστυχώς, ρέπουν από τη φύση τους προς τις αυταπάτες. Και οι διαμορφωτές της κοινής γνώμης -πολιτικοί, διαφημιστές, παπάδες- το εκμεταλλεύονται ανενδοίαστα. Κερδίζουν σχεδόν πάντα θολώνοντας τα νερά.


Το ζητούμενο για τον πολίτη είναι να παραμερίσει τόσο τα εικονίσματα και τις ψαλμωδίες της Νέας Δημοκρατίας όσο και τις ποιητικές υπερβατικές αρλούμπες του Σύριζα και να ψηφίσει με κριτήριο το πορτοφόλι του. Τόσο απλά, τόσο ρεαλιστικά, τόσο κυνικά. Ας κρατήσουμε τα συναισθήματα, τη φαντασία, τον ρομαντισμό μας για την τέχνη. Κυρίως δε για τον έρωτα.


Η πεποίθηση των δημοσκόπων ότι ο κύβος έχει ριφθεί δεν με βρίσκει σύμφωνο. Ένα μεγάλο ποσοστό ψηφοφόρων θα αποφασίσει –πιστεύω- στο παραπέντε, και μέσα στο παραβάν ακόμα, προτάσσοντας ό,τι μας κράτησε ζωντανούς ως είδος στους αιώνες των αιώνων: Το ένστικτο της αυτοσυντήρησης.


Όλα τα ενδεχόμενα παραμένουν ανοιχτά.

4

ΔΕΙΤΕ ΑΚΟΜΑ

Όχι άλλο κάρβουνο: Αφήστε το αναρχικό άστρο να λάμπει στην πλατεία Εξαρχείων και καλές γιορτές

Δ. Πολιτάκης / Όχι άλλο κάρβουνο: Αφήστε το αναρχικό άστρο να λάμπει στην πλατεία Εξαρχείων και καλές γιορτές

Μπορεί να έχει άμεση ανάγκη κάποιου είδους ανάπλασης η Πλατεία Εξαρχείων, το τελευταίο που χρειάζεται όμως είναι ένα μίζερο χριστουγεννιάτικο δέντρο με το ζόρι.
ΔΗΜΗΤΡΗΣ ΠΟΛΙΤΑΚΗΣ
Δεκαετία του 2010: Δέκα χρόνια που στην Ελλάδα ισοδυναμούν με αιώνες

Β. Βαμβακάς / Δεκαετία του 2010: Δέκα χρόνια που στην Ελλάδα ισοδυναμούν με αιώνες

Οποιοσδήποτε απολογισμός της είναι καταδικασμένος στη μερικότητα, αφού έχουν συμβεί άπειρα γεγονότα που στιγμάτισαν τις ζωές όλων μας ‒ δύσκολο να μπουν σε μια αντικειμενική σειρά.
ΤΟΥ ΒΑΣΙΛΗ ΒΑΜΒΑΚΑ
Τα χρόνια των μετακινήσεων και η κουβέντα για το brain drain που δεν μου αρέσει καθόλου

Β. Στεργίου / Τα χρόνια των μετακινήσεων και η κουβέντα για το brain drain που δεν μου αρέσει καθόλου

Αντί να βλέπουμε τη χώρα σαν άδεια πισίνα όπου πρέπει να γυρίσουν τα ξενιτεμένα της μυαλά για να γεμίσει, ας αλλάξουμε τα κολλημένα μυαλά σ' αυτόν εδώ και σε άλλους τόπους.
ΤΗΣ ΒΙΒΙΑΝ ΣΤΕΡΓΙΟΥ

σχόλια

4 σχόλια
«Εμείς θα θέσουμε τους όρους μας και η κυρία Μέρκελ θα τους δεχθεί» Η τεράστια διαφορά με την ΝΔ είναι ότι ο Τσίπρας θα ζητήσει Ευρωπαϊκή διάσκεψη για το χρέος όπου θα θέσει τα προβλήματα της Ελλάδας. Αν αρνηθούν να γίνει μια τέτοια σύσκεψη, για την οποία ενδιαφέρονται και άλλες χώρες που έχουν πρόβλημα με το χρέος (Ιρλανδία, Ισπανία κτλ), σημαίνει ότι οι Γερμανοί δεν θέλουν να υπάρξει λύση στο Ευρωπαϊκό οικονομικό πρόβλημα και έχουν αποφασίσει να διαλύσουν την Ευρωζώνη. Αν οι Γερμανοί θέλουν να τα τινάξουν όλα στον αέρα έτσι κι αλλιώς είμαστε χαμένοι αλλά πρέπει να το πάρουμε απόφαση ότι μόνοι μας είναι αδύνατον να βγούμε από την κρίση, μόνο με συμμαχίες μπορεί να βρεθεί κάποια λύση, μια και το πρόβλημα του χρέους δεν είναι μόνο Ελληνικό. Μέχρι τώρα ο Σαμαράς πήγαινε μόνος του με συνομιλητή την Μέρκελ ή τον Σόιμπλε και έκανε μια τρύπα στο νερό, αν συνεχιστεί η πολιτική της ΝΔ το αποτέλεσμα θα είναι πάντα το ίδιο!
Υπάρχουν άνθρωποι που τους περισσέυουν χρήματα για να βγάλουν το μήνα αλλά νοιάζονται για το δράμα του διπλανού τους. Που θέλουν να νομιμοποιηθεί το ηθικό απέναντι σε κάποιους που το μόνο που κατάφεραν τόσα χρόνια είναι να νομιμοποιήσουν την ανηθικοτητά τους.Ελπίζω και εύχομαι να είναι οι περισσότεροι...
Δεν ξέρω πως πειρμένεις να πάρεις πίσω τα λεφτά σου στη βάση ενός προγράμματος που προβλέπει ότι μία ήδη χρεωκοπημένη χώρα θα αναπτύσσεται ταχύτερα από την Κίνα. Όταν φορολογείς εξωπραγματικά του πολίτες της και το μόνο που κάνεις είναι να συσσωρεύεις χρεωστούμενα και φυσικά όχι πλεονάσματα. Η υποκρισία αυτή, που την βλέπουν όλοι αλλά ο καθένας για τους δικούς του λόγους προτιμάει να κάνει τη στρουθοκάμηλο, είναι αδιέξοδη και όσο τη συνεχίζουν τόσο το χειρότερο. Πρέπει να δοθεί λύση τώρα.
Νομίζω, δεν είναι θέμα ρομαντισμού.Νομίζω, είναι πολύ κοντόφθαλμο το "κοιτάω το πορτοφόλι μου".Είναι γεγονός, πως με την Πολιτική που ακολουθήθηκε, ούτε το χρέος έχει προοπτική να αποπληρωθεί, ούτε η οικονομία "ανέβηκε" σε οποιοδήποτε επίπεδο.Αντιθέτως, το ΑΕΠ μίκρυνε επικίνδυνα, οι κοινωνική καταστροφή είναι μεγάλη, η (όποια μικρή είχαμε) παραγωγή συρρικνώθηκε, το "κράτος" (αυτό που προπαγανδίζουν διάφοροι ότι είναι η απόλυτη αιτία για ότι κακό μας βρήκε), μειώθηκε, χωρίς όμως να μειωθούν δαπάνες προμηθειών κτλ και η διαπλοκή μοιάζει να επισκιάζει πλέον τα πάντα, σε υψηλά και χαμηλά κλιμάκια.Στην ουσία και με απλά παιδικά λόγια, ο κύκλος οικονομίας που αφορούσε το σύνολο της, μεταφέρθηκε μέσω τραπεζών σε μια μαύρη τρύπα που υποτίθεται θα εξυπηρετούσε το χρέος.Δεν έγινε όμως αυτό. Βρίσκω λοιπόν, ασχέτως του αν όντως έχει κάποια προοπτική η ρητορική του ΣΥΡΙΖΑ, αφελή τον διαχωρισμό ανάμεσα σε όσους έχουν να χάσουν και όσους δεν έχουν.Γιατί αν συνεχιστεί αυτή η Πολιτική, απλά θα χάσουν και όσοι "έχουν", ενώ η Κοινωνική έκρηξη θα είναι τέτοια που και να μην τα έχαναν, δεν θα υπήρχε κάτι να τα κάνουν. Δεν είναι τυχαίο.. τα οικονομικά στοιχεία σε όλα τα επίπεδα (ποσοστό ΑΕΠ για κοινωνικές δαπάνες κ.α.), πλησιάζουν επίπεδα "τριτοκοσμικών" χωρών.Αυτό για κάποιο λόγο νομίζουμε πως -επειδή έχουμε ακόμα 2 ευρώ στην τσέπη- δεν μας αγγίζει, δεν ανήκουμε σε αυτούς που ζουν στο όριο της φτώχειας οπότε ok.Ας κοιτάξει, όποιος ενδιαφέρεται να κάνει συγκρίσεις, ποια είναι η κοινωνική κατάσταση σε χώρες που έχουν αντίστοιχα νούμερα.Τέλος, νομίζω πως δεν γελάνε καθόλου.Γίνει δεν γίνει GREXIT, πλησιάζουν εκλογές και σε άλλες χώρες, οι οποίες έχουν ήδη δείξει -δημοσκοπικά- πως έχουν άγριες διαθέσεις, όχι συμφωνίας για το χρέος, αλλά της διάλυσης της Ευρώπης.Είναι μάλλον, η τελευταία (χρονικά) ευκαιρία τους να το σώσουν.Και γίνεται. Αν θέλουν δηλαδή οι "χάχες" του Βερολίνου. Υγ: Όλα αυτά, γιατί ήδη κοινωνικές ομάδες από όλες τις χώρες, έχουν αναλύσει και ασκούν πιέσεις στις κυβερνήσεις για μια "αλλαγή".Αν εμείς, οι πιο άμεσα ενδιαφερόμενοι, δεν ακολουθήσουμε, σημαίνει πως ταυτιζόμαστε με την Προεκλογική Καμπάνια της ΝΔ.Περιμένουμε, χωρίς Πατρίς, τον Θεό να βάλει το χέρι του για την Οικογένεια.