Moνόλογος μιας γυναίκας που πάσχει από κρίσεις πανικού

Moνόλογος μιας γυναίκας που πάσχει από κρίσεις πανικού Facebook Twitter
95

Από την Αριάν Λαζαρίδη

 

Moνόλογος μιας γυναίκας που πάσχει από κρίσεις πανικού Facebook Twitter
Εικονογράφηση: Dreyk the Pirate/ LIFO

Ιόλη με λένε. Όποτε θυμάμαι πως με λένε δηλαδή, γιατί συνήθως το κεφάλι μου είναι σαλάτα. Να, σου μιλάω και η καρδιά μου πάει να σπάσει, οι ρυθμοί της εμποδίζουν το μυαλό να σκεφτεί. Έτσι ζω χρόνια τώρα.

Ξεκίνησε ύπουλα με μια ταχυκαρδία που δεν έδωσα σημασία κι έχει γίνει βόας γύρω από τον λαιμό μου. Φοβάμαι τα πάντα, οτιδήποτε μπορεί να μου προκαλέσει πανικό. Απ’ τον πολύ στον λίγο κόσμο. Απ το ασανσέρ και το αεροπλάνο, ως τις μεγάλες πλατείες. Κυκλοφορώ με χάπι στην τσέπη, αν και θέλει αρκετή ώρα να πιάσει, αφού έχω γίνει ρεζίλι να κάθομαι κάτω και να παίρνω αναπνοές. Παντού πήγα, σ’ όλους τους γιατρούς, τίποτα. Εάν δεν ηρεμήσουν τα νεύρα μου, οι κρίσεις πανικού δεν θα περάσουν. Πώς να ηρεμήσουν, άμα είμαι συνέχεια με ταχυπαλμίες και τρόμο, κανείς δεν μου είπε, πουθενά, απλώς γιατί δεν ξέρουν.

Δικό μου θέμα είναι που έκανα τα νεύρα μου κουρέλια, δικό μου και να λυτρωθώ. Να πάω, λένε, να κάνω ψυχοθεραπεία, να βρω τη ρίζα του κακού, σε τι κλοτσάει το σύστημα. Δεν μπορώ, δεν θα καταλάβει ο άντρας μου, δεν θέλει ν ακούει γι’ αυτά, ούτε οι γονείς μου, είναι επαρχιώτες και δεν καταλαβαίνουν απ’ αυτά, θα νομίζουν ότι τρελάθηκα. Να έχω άντρα και παιδί σε αυτούς αρκεί. Τα ψυχολογικά μου είναι δική μου υπόθεση. Ευτυχώς, έχω ένα μισό νοίκι. Ίσα-ίσα μου φτάνουν να πληρώνω για συνταγές με κόκκινη γραμμή στον φαρμακοποιό για τα ηρεμιστικά μου.

Είμαι μόνη μου σ’ αυτό. Κουράζω τους γύρω μου με τις φοβίες μου, μην πάμε εδώ, μην πάμε εκεί, γίνομαι βάρος κι αυτό με κάνει ακόμα χειρότερα. Οι φίλοι σιγά-σιγά με κάνουν πέρα, δεν με υπολογίζουν στις εξόδους, μια και παίζει να το ακυρώσω. Βλέπω τους ανθρώπους στον δρόμο και τους ζηλεύω. Όμορφους, άσχημους, όσοι αναπνέουν καθαρά κι όχι με πιεσμένο στήθος μού προκαλούν θαυμασμό. Αυτούς με το γερό νευρικό σύστημα ή τους αταλαιπώρητους από τη ζωή, τους τυχεράκηδες, πόσο τους ζηλεύω αυτούς. Θέλω να ζήσω και δεν μπορώ. Εμποδίζω εγώ η ίδια εμένα να ζήσω. Να τρελαίνεσαι. Να τρέχεις στο νοσοκομείο βράδυ σίγουρη ότι θα πεθάνεις και να σου λένε ότι είσαι μια χαρά και να μην αγχώνεσαι. Και μην ανησυχείτε, έρχεται πάρα πολύς κόσμος τελευταία με τα ίδια συμπτώματα, είναι από την πίεση της ζωής, την καθημερινότητα, μη δίνετε σημασία και θα περάσει κι έξω απ την πόρτα.

Α, ναι, Και μην μπείτε στη διαδικασία των ηρεμιστικών απλώς θα εξαρτηθείτε δεν θα λύσετε το πρόβλημα. Κι εμένα τα νεύρα μου κρόσσια. Και να νιώθω όλο και πιο μόνη μέσα σ’ αυτό, κανείς να μην μπορεί να με βοηθήσει. Πείτε μου τι να κάνω. Το ότι παίρνω ηρεμιστικά ισοδυναμεί με κοινωνική αυτοκτονία. Και να ’μαι εδώ να κρύβω τον φόβο, τη μόνιμη απειλή που νιώθω ότι κάτι κακό θα γίνει ή ότι πεθαίνω. Ο άντρας μου λέει και το άλλο απίθανο, ότι το κάνω επίτηδες για να τραβήξω την προσοχή πάνω μου, ότι τον κούρασα και να συνέλθω.

 

Με αντιμετωπίζουν όλοι σαν μια υστερική, μια κακομαθημένη, μία από τις γυναίκες που μισώ. Κανείς δεν μπορεί να καταλάβει ότι ο χρόνος περνά και η ζωή κυλά εν αγνοία μου, κλεισμένη μέσα στο τετράγωνο χωρίς να μπορώ να κουνήσω. Κι έχω γίνει ό,τι σιχαινόμουνα. Άνθρωπος που φοβάται να ζήσει. Και με πιάνει τρέλα και θέλω να ουρλιάξω «δεν είμαι εγώ αυτή, δεν φταίω. Δεν ξέρω γιατί αυτοτιμωρούμαι, λυπηθείτε με. Δεν είμαι ούτε κακομαθημένη, ούτε υστερική».

 

Πώς γίνεται να ’σαι έξυπνος, αλλά τόσο εγκλωβισμένος, δεν το καταλαβαίνω, δεν το χωρά το μυαλό μου. Και ο φόβος μ’ έχει κάνει να μοιάζω σ’ αυτό που μισώ, μια ανήμπορη άνευ λόγου γυναίκα.. Δεν τα βγάζω πέρα. Δεν ξέρω ούτε γιατί ούτε πώς. Ξέρω ότι δεν τα βγάζω. Σας παρακαλώ, μη με κρίνετε, αν χρειάζεται να κάνετε κάτι, απλώς δώστε μου λίγο χρόνο. Αλλά, σας παρακαλώ, μη με λυπάστε, εντάξει;

95

ΔΕΙΤΕ ΑΚΟΜΑ

Burnout: Είναι απλή κόπωση ή κάτι βαθύτερο;

Ζωή στα καλύτερά της / Burnout: Είναι απλή κόπωση ή κάτι βαθύτερο;

Μια συζήτηση για το σύνδρομο εργασιακής εξουθένωσης με την κλινική-οργανωσιακή ψυχολόγο Έλενα Μπίκου, στο πλαίσιο της νέας σειράς podcast «Ζωή στα καλύτερά της», με την υποστήριξη των συμπληρωμάτων διατροφής EVIOL.
ΛΑΣΚΑΡΙΝΑ ΛΙΑΚΑΚΟΥ
ΙΟΥΛΙΑ ΑΡΜΑΓΟΥ

Good Business Directory Vol.5 / Ιουλία Αρμάγου: Επιστήμη, βιωσιμότητα και εξωστρέφεια από μια ελληνική εταιρεία που πρωτοπορεί

Σε μια ενδιαφέρουσα συζήτηση μιλά για την επιμονή της όσον αφορά την εξατομικευμένη φροντίδα του δέρματος, την έμφαση στη βιωσιμότητα, αλλά και την εξωστρέφεια, χάρη στην οποία η Juliette Armand βρίσκεται σε 42 χώρες(!).
ΕΦΗ ΑΝΕΣΤΗ
Σάββας Χαραλαμπίδης

Good Business Directory Vol.5 / Βιώσιμο σύστημα υγείας επιτυγχάνεται με καινοτομία και σταθερό πλαίσιο συνεργασίας με την πολιτεία

Σε μια συνέντευξη εφ’ όλης της ύλης ο Σάββας Χαραλαμπίδης, γενικός διευθυντής Ελλάδος, Κύπρου & European Distributor Μarkets της Gilead Sciences, χαρτογραφεί τους παράγοντες που διασφαλίζουν τη βιωσιμότητα του συστήματος υγείας στη χώρα μας.
ΑΛΕΞΙΑ ΣΒΩΛΟΥ
Τι στρέφει έναν άνθρωπο στους εθισμούς;

Άκου την επιστήμη / Τι στρέφει έναν άνθρωπο στους εθισμούς;

Oι εξαρτήσεις, οι ψυχοδραστικές ουσίες και η απειλή μιας νέας πανδημίας. Ο καθηγητής Επιδημιολογίας και Προληπτικής Ιατρικής στο ΕΚΠΑ, Άγγελος Χατζάκης, εξηγεί στον Γιάννη Πανταζόπουλο.
ΓΙΑΝΝΗΣ ΠΑΝΤΑΖΟΠΟΥΛΟΣ
SOS, το παιδί μου έχει διάσπαση προσοχής

Radio Lifo / SOS, το παιδί μου έχει διάσπαση προσοχής

Τι είναι η διαταραχή ελλειμματικής προσοχής και υπερκινητικότητας; Πόσα παιδιά και έφηβοι έχουν; Είναι η ΔΕΠΥ διαταραχή της εποχή μας; Τι πρέπει να γνωρίζει ένας γονιός όταν το παιδί του παρουσιάσει σημάδια διάσπασης προσοχής; Η Τζούλη Αγοράκη συζητά με την παιδοψυχίατρο Τέρψη Κόρπα και τον ψυχοπαιδαγωγό Χρήστο Σκαλούμπακα.
ΤΖΟΥΛΗ ΑΓΟΡΑΚΗ
HIV: Στην Gilead δεν κάνουμε εκπτώσεις στην αλήθεια

Υγεία & Σώμα / HIV: Στην Gilead δεν κάνουμε εκπτώσεις στην αλήθεια

Η Βίκυ Τσάμη, Director Public Affairs, και ο Ιωάννης Κατσαρόλης, παθολόγος-λοιμωξιολόγος, Director Medical Affairs της Gilead Sciences, μιλούν για τις πρωτοβουλίες της βιοφαρμακευτικής εταιρείας που στόχο έχουν να προκαλέσουν την κοινωνία ώστε να σκεφτεί βαθύτερα, να αναμετρηθεί με τον φόβο και την άγνοια.
ΓΙΑΝΝΗΣ ΠΑΝΤΑΖΟΠΟΥΛΟΣ
Η Φλόγα που ζεσταίνει τις καρδιές των παιδιών με καρκίνο και των οικογενειών τους

Υγεία & Σώμα / Η Φλόγα που ζεσταίνει τις καρδιές των παιδιών με καρκίνο και των οικογενειών τους

Ο παιδικός καρκίνος είναι μια πολύ δύσκολη δοκιμασία. Όμως καμιά οικογένεια δεν είναι μόνη γιατί έχει συμπαραστάτη εδώ και 42 χρόνια τη «Φλόγα», ενώ το ιατρικό οπλοστάσιο διευρύνεται με πρωτοποριακές θεραπείες που εφαρμόζονται στα ελληνικά νοσοκομεία και η χώρα αποκτά περισσότερους δότες μυελού των οστών.
ΑΛΕΞΙΑ ΣΒΩΛΟΥ
MOUTH TAPE

Υγεία & Σώμα / Μπορεί το κλείσιμο του στόματος με ταινία να βοηθήσει με το ροχαλητό και την υπνική άπνοια;

Εικόνες ανθρώπων που κοιμούνται με το στόμα τους κλεισμένο με ταινία έχουν κατακλύσει το Instagram και το TikTok, αλλά και την έβδομη σεζόν του δημοφιλούς ριάλιτι «Love is Blind».
THE LIFO TEAM

σχόλια

2 σχόλια
Ψυχοθεραπεία. Ακόμα και κρυφά, εάν δεν θες να αντιμετωπίσεις ακόμα τις προκαταλήψεις των γύρω σου ανθρώπων. Σου μιλάω και ως παθόν και ως επαγγελματίας του χώρου.
Την έχω περάσει αυτή την κατάσταση. Επι 3 χρόνια δεν μπορούσα να κάνω τίποτα. Μόνιμα κλεισμένος μέσα στο σπίτι. Με τρόμαζε οποιαδήποτε αλλαγή από την φυσιολογική μου κατάσταση. Ακόμα και να γουργούριζε το στομάχι μου από την πείνα δεν μπορούσα να το αντιληφθώ σαν φυσιολογικό και αμέσως πανικός. Αμα δεν ήμουν έξω ήμουν σίγουρος ότι θα πάθω κρίση ή θα λιποθυμήσω και ο πανικός πολλαπλασιαζόταν με τον φόβο ότι θα γίνω ρεζίλι. Προφανώς και είχα κάνει εξετάσεις για τα πάντα, αλλά και πάλι δεν είχα πειστεί ότι δεν είχα κάτι. Ψυχίατρος και ψυχολόγος μαζί και ψυχοφάρμακα που ηρεμούσαν μέχρι και ελέφαντα και εμένα δεν με έπιαναν. Μέχρι που κάποια στιγμή είπα ότι είτε θα τρελαθώ, είτε θα αυτοκτονήσω μήπως και γλιτώσω την ταλαιπωρία, είτε να πάει στο διάολο άμα είναι να πεθάνω θα πεθάνω. Και πήγε στο διάολο. Το θυμάμαι λες και είναι χθες, ήμουν κουλουριασμένος με το κεφάλι ανάμεσα στα πόδια μου στο μπαλκόνι του σπιτιού μου, χειμωνιάτικα, για να με βαράει ο κρύος αέρας μήπως και συνέλθω. Τότε άρχισα να συνέρχομαι. Σταδιακά, αλλά αυτή ήταν η καθοριστική στιγμή.Κουράγιο δεν μπορώ να πω κάτι άλλο. Και δυστυχώς οι άνθρωποι που δεν το έχουν περάσει τις περισσότερες φορές δεν καταλαβαίνουν.
Συγγνώμη για την αρνητική ψήφο... Κατά λάθος...Έτσι είναι... Έρχεται μια στιγμή που λες "αν είναι να πεθάνω, ας πεθάνω!" Κι εγώ έτσι άρχισα να συνέρχομαι, επειδή είχα βαρεθεί να φοβάμαι 2 ολόκληρα χρόνια...Κουράγιο...