Στο σημερινό ‘Α, μπα’: παραείναι καλός για μένα

Στο σημερινό ‘Α, μπα’: παραείναι καλός για μένα Facebook Twitter
114


________________
1.

Α, μπα,

είμαι τελειόφοιτη σε σχολή που στην Ελλάδα έχει σχεδόν μηδενική αποκατάσταση (ακόμη και έξω) με σκοπό να ακολουθήσω ακαδημαϊκή καριέρα, εάν τα καταφέρω. Αγαπώ πολύ το αντικείμενό μου και μιλώντας με ανθρώπους μέσα στο χώρο όλοι με προτρέπουν να φύγω στο εξωτερικό. Κι εγώ θέλω να φύγω • με κουράζει η καθημερινότητα στην Αθήνα, στην Ελλάδα γενικώς, που καταβάλλεις τριπλάσια προσπάθεια για να κάνεις τις σπουδές σου για χίλιους γνωστούς και άγνωστους λόγους, που δεν μπορείς να βρεις μια δουλειά, που η πόλη σου δεν είναι καθόλου βιώσιμη. Και για πολλούς ακόμη λόγους, θα τα έχεις ακούσει ξανά. Πρόσφατα ξεκίνησα και τη γλώσσα της χώρας που (μάλλον) θα πάω, τουλάχιστον είναι μια γλώσσα πολύ βοηθητική για όλες τις βόρειες. Όμως έχω κάποιες σκέψεις στο πίσω μέρος του μυαλού μου και επανέρχονται συχνά όταν σκέφτομαι οτι θα φύγω. Πρώτον δεν είμαι κοινωνική. Καθόλου. Έχω μετρημένους φίλους. Πολύ στενούς δεν έχω, δεν κάνω εύκολα φίλους. Δεν τους πλησιάζω, δεν με πλησιάζουν κι εκείνοι. Δεν αφήνω χώρο στους άλλους γιατί φαίνομαι πολύ απόμακρη. Μέσα μου δεν νιώθω έτσι, όμως βγαίνει μια αρκετά διαφορετική εντύπωση. Προσπαθώ να το διορθώσω, όμως δεν τα καταφέρνω καλά. Ακόμη λοιπόν και στην πόλη και τη χώρα μου, δεν έχω καταφέρει όλα αυτά τα χρόνια να κάνω αρκετούς φίλους ή καλούς που να τους έχω για καιρό. Το δεύτερο και μικρότερης σημασίας είναι (και μπορεί να φανεί γελοίο): ο καιρός. Έχω ένα βαρύ κι ασήκωτο συναίσθημα κάθε μέρα που νυχτώνει νωρίς και ειδικά τις μέρες που βρέχει. Πιστεύω πως θα συνηθίσω σε έναν μουντό καιρό, όμως σκέφτομαι πως θα δυσκολευτώ πολύ. Πολλές φορές θέλω να φύγω. Θέλω να πάω σε ένα περιβάλλον που να μην ξέρω κανέναν και να φτιάξω καινούριες σχέσεις αλλού, με καινούριους ανθρώπους, σε καινούρια μέρη. Άλλες φορές πιάνω τον εαυτό μου διστακτικό και μετριοπαθή να νομίζει πως δεν θα τα καταφέρει. Ίσως να φταίει που είμαι είκοσι ενός, ίσως όμως και όχι. Έχεις να πεις κάτι;

Το ότι δεν έχεις καταφέρει να έχεις καλούς και στενούς φίλους στη χώρα που είσαι, σε τι επιβαρύνει την απόφαση σου να πας σε άλλη χώρα; Ακριβώς το αντίθετο δεν ισχύει; Πρώτον, δεν αφήνεις πίσω σου σχέσεις ζωής, και δεύτερον, κάνεις μια καινούρια αρχή, με νέα διάθεση και νέες γνωριμίες.


Για κάτι άλλο θα προβληματιζόμουν περισσότερο, κάτι που αποκάλυψες στη ροή του λόγου. Γράφεις 'έχω ένα βαρύ και ασήκωτο συναίσθημα κάθε μέρα που νυχτώνει νωρίς'. Αυτό δεν έχει σχέση με τον καιρό. Κάτι άλλο δείχνει, νομίζω. Εντάξει η μελαγχολία για την κακοκαιρία, αλλά 'βαρύ και ασήκωτο συναίσθημα κάθε μέρα που νυχτώνει νωρίς' σε συνδυασμό με ότι δεν πλησιάζεις και δεν σε πλησιάζουν, ίσως χρειάζεται περισσότερη διερεύνηση.


Έχεις διαλέξει δύσκολο δρόμο και σου εύχομαι κάθε επιτυχία. Μαζί με τις γνώσεις και τα εφόδια της γλώσσας, πρέπει να φροντίζεις και τον εαυτό σου. Προσπαθείς να αλλάξεις κάποια πράγματα στη συμπεριφορά σου, ώστε να ταιριάζει το μέσα με το έξω, και δεν τα καταφέρνεις. Ίσως έχει έρθει η ώρα να το προσπαθήσεις μαζί με έναν καθοδηγητή. Σκέψου το.

________________
2.


αγαπητη αμπα
ειμαι φοιτητρια και τυχαινει με καποιες φιλες μου να χουμε κολλησει με αγορια απο την ιδια παρεα. οχι, δε θελω να μας συμβουλευσεις για το πως να τους κατακτησουμε ομαδικως (ισως σου το ζητησουμε μεμονωμενα καποια αλλη φορα-που ξερεις; ) αλλα για το πως να διαχειριστουμε την κατασταση μιας κ ολοι τους καπνιζουν διαφορα πραγματα. ενω ειναι τοσο καλα παιδια και στην παρεα πανω δηλαδη εχουν πολυ ωραιες αποψεις , μας γοητευουν και ταυτοχρονα μας κανουν και γελαμε. το ερωτημα λοιπον ειναι τι να κανουμε; πως να τους εξηγησουμε οτι καινε το μυαλο τους; ή ειμαστε εμεις πνιγμενες στα στερεοτυπα κ πουριτανες που δεν μπορουμε να αποδεχτουμε κι αυτον τον τροπο χαλαρωσης;
πες μας την αποψη σου please :)- odellable

Είσαστε λίγο μέσα στα στερεότυπα, όχι επειδή δεν σας αρέσουν οι μπάφοι, αλλά επειδή θεωρείτε χρέος σας να τους σώσετε, μιλώντας λες και είσαστε οι μαμάδες τους. Λέτε να μην ξέρουν τι κάνουν; Χρειάζεται να τους πείτε εσείς ότι υπάρχουν και κίνδυνοι; Αν έχουν τόσο ωραίες απόψεις, δεν σημαίνει ότι είναι ενημερωμένοι, άρα δεν είναι το πιο πιθανό να έχουν ζυγίσει τους κινδύνους και να το κάνουν παρόλα αυτά;

'Ενώ είναι τόσο καλά παιδιά!' Δεν είναι δικιά σας δουλειά να σώσετε κανέναν, δεν είσαστε νοσοκόμες, και δεν έχετε παραπάνω δικαιώματα πάνω τους επειδή σας γοητεύουν. Αυτό που μπορείτε να κάνετε είναι να πείτε τη γνώμη σας για το θέμα, αν σας ρωτήσουν, ή να την πείτε χωρίς να σας ρωτήσουν, παίρνοντας και το ρίσκο της αντίδρασης τους, που μπορεί να είναι από κοροϊδία μέχρι εκνευρισμό ή αδιαφορία.


 

________________
3.

Αγαπητή Α, μπα. Κοντεύω τα 25 και έχω σχέση εδώ και περίπου δύο χρόνια με ένα παιδί τρία χρόνια μεγαλύτερό μου. Ήταν η πρώτη μου σεξουαλική σχέση και τουλάχιστον για τα δικά μου κριτήρια και προσδοκίες, ό.τι ακριβώς περίμενα!
Σε γενικές γραμμές έχουμε την άνεση να συζητάμε για τα πάντα, οπότε κάποια στιγμή κάνοντας αναδρομή στο παρελθόν, τον ρωτούσα πώς του είχε φανεί τότε που δεν είχα άλλη ολοκληρωμένη σχέση, αν είχε κι εκείνος άγχος και κυρίως αν μετά την πρώτη φορά, του φάνηκα πολύ "πρωτάρα". Απαντώντας μου, είπε πως χάρηκε πολύ που μοιραστήκαμε μαζί αυτή την εμπειρία και που διαμορφώθηκε μαζί του η σεξουαλική μου ταυτότητα, η οποία ως εκ τούτου είναι και στα μέτρα του.
Ομολογώ ότι κάποιες στιγμές έχω αναρωτηθεί αν υπάρχει πιθανότητα να μου δημιουργηθεί η απορία πώς θα είναι το σεξ με κάποιο άλλο άτομο, υποθέτοντας ότι η σχέση μας θα είναι μακροχρόνια, χωρίς φυσικά αυτό να σημαίνει ότι σκέφτομαι ερωτικά για άλλα άτομα. Δεν σκέφτομαι!
Η ερώτησή μου εν τέλει είναι, μπορεί να διαμορφωθεί πραγματικά η σεξουαλική ταυτότητα κάποιου μέσω μίας και μοναδικής εμπειρίας;

(Συγχωρέστε με για το μακρυνάρι.)- ID


Ναι, θα μπορούσε, αλλά αυτό θα έπρεπε να σε απασχολεί μόνο αν αυτή η εμπειρία δεν ήταν ικανοποιητική. Τώρα είσαι ευχαριστημένη, οπότε και τι έγινε; Πίστεψε με, αν δεν ήσουν ευχαριστημένη, θα το είχες καταλάβει, και ας έχεις περιορισμένη εμπειρία.


Ρωτάς όμως και κάτι άλλο: αν θα έχεις στο μέλλον απορία για την εμπειρία με άλλους παρτενέρ. Ε, τώρα, μεταξύ μας, ήδη την έχεις. Θεωρητικά, αλλά την έχεις. Αυτό είναι άλλη ερώτηση, και η απάντηση δεν σχετίζεται απαραίτητα με το πόσο ευχαριστημένη είσαι τώρα, αλλά κατά πόσο μπορείς να είσαι ικανοποιημένη με το εδώ και τώρα, χωρίς να σε κατατρώει το 'αν κάπου καλού είναι καλύτερα'. Αυτό είναι ζήτημα χαρακτήρα.

________________
4.

Γεια σου!!
Το θέμα μου λοιπόν είναι το εξής. Είμαι 30 χρόνών και έχω σπουδάσει ένα επάγγελμα ανδροκρατούμενο. Αυτό σημαίνει πως από τα 18 μου που ήμουν πρώτο έτος μέχρι και τώρα που εργάζομαι συναναστρεφόμουν στα πλαίσια του πτυχίου, του μεταπυχιακού και της δουλείας μου με άντρες. Αυτό μοιραία είχε ως αποτέλεσμα να έχω φίλους και παρέες με άντρες και κάπου εκεί ξεκινάει το πρόβλημα. Όταν ήμουν φοιτήτρια λόγω του νεαρού της ηλικίας μου αντιμετώπιζα την προσέγγιση των συμφοιτητών μου και των φίλων με αθωότητα και με την νοοτροπία πως αν δεν δώσω εγώ δικαίωμα δεν πρόκειται να δουν την μεταξύ μας σχέση ερωτικά. Έλα όμως που το "δικαίωμα" ο καθένας το αντιλαμβάνεται διαφορετικά οπότε βρέθηκα πολλές φορές στην άβολη θέση να πρέπει να εξηγήσω στον εκάστοτε "φίλο" πως η συμπεριφορά μου ήταν φιλική και μόνο. Δυστυχώς αυτό που σου γράφω μου έχει συμβεί πολλές φορές και σχεδόν πάντα απολογούμαι εγώ για την οικειότητα που έδειξα σε κάποιον την οποία παρεξήγησε. Έχω ακούσει ατάκες του τύπου: "Έφ'οσον δεν θες να γίνει κάτι μεταξύ μας γιατί βγήκες μαζί μου" ή "Γιατί δέχτηκες να πάμε με το αμάξι μου στην δουλειά αφού δεν ενδιαφέρεσαι ερωτικά" ή "Έτσι όπως μου μιλούσες φαινόταν ότι ενδιαφερόσουν" ή "Γιατί με άφησες να σε γυρίσω σπίτι αφού δεν θες να γίνει κάτι μεταξύ μας". Έχω γίνει πλέον πολύ επιφυλακτική και μετρημένη με τους συναδέλφους μου αλλά και πάλι δεν μπορώ μονίμως να είμαι αποστασιοποιημένη. Υπάρχει άραγε χρυσή τομή οικειότητας χωρίς όμως να "δίνεις δικαιώματα" ???- προβληματισμένη


Είναι πολύ συνηθισμένες αυτές οι παρεξηγήσεις και μερικές φορές δεν φταίει κανένας, γιατί είναι απλώς παρεξηγήσεις, αλλά αν σου συμβαίνει συχνά και επανειλημμένα, κάτι κάνεις λάθος εσύ και όχι όλοι οι άλλοι. Τώρα βέβαια τι σημαίνει 'συχνά' και 'επανειλημμένα'; Δεν ορίζεται πολύ εύκολα. Αν φτάνεις σε σημείο να ρωτάς επειδή προβληματίζεσαι για τη συχνότητα, μάλλον είναι πολύ συχνά και επανειλημμένα.


Οπότε προτείνω να αναγνωρίσεις ότι ΔΙΝΕΙΣ δικαιώματα, και είτε δεν το καταλαβαίνεις, είτε το καταλαβαίνεις αλλά κάνεις πως δεν καταλαβαίνεις. Αν συμβαίνει το πρώτο, την επόμενη φορά που κάποιος σου πει ότι έτσι όπως μιλούσες, φαινόταν ότι ενδιαφερόσουν, ρώτα τον τι εννοεί. Ακόμη καλύτερα, ρώτα τους όλους, να σου πουν γιατί θεώρησαν ότι τους φλερτάρεις. Ακόμη καλύτερα, για το σούπερ ατού, ρώτα μια φίλη σου.


Αν συμβαίνει το δεύτερο, κρίμα.


________________
5.


Η ίδια εταιρεία στέλνει διαφορετικά προϊόντα σε διαφορετικά κράτη; Έχω παρατηρήσει το εξής : το ίδιο τσάι στο Παρίσι έχει άλλη γεύση από ότι στην Αθήνα. Το ίδιο σαμπουάν στην Νέα Υόρκη έχει μεγαλύτερη διάρκεια (μυρίζουν πιο όμορφα τα μαλλιά για περισσότερο διάστημα) σε σχέση με εκείνο στην Ελλάδα. Αντίθετα η ίδια οδοντόκρεμα στην Αίγυπτο είναι άθλια σε σύγκριση με εκείνη στην Ελλάδα. Τι συμβαίνει ; Πώς μπορούμε να έχουμε το καλύτερο που υπάρχει ; Το έχεις παρατηρήσει κι εσύ ή είναι ιδέα μου ;- Καταναλωτής

Νομίζω ότι δεν είναι ιδέα σου. Για παράδειγμα είναι βέβαιο ότι η Κόκα Κόλα δεν έχει την ίδια συνταγή σε όλο τον κόσμο (το λέει η ίδια η εταιρεία), όπως και τα McDonald's δεν έχουν την ίδια γεύση σε όλο τον κόσμο. Κάθε εταιρεία προσπαθεί να προσαρμοστεί στα γούστα της κάθε χώρας, ώστε να έχει μεγαλύτερη διείσδυση. Μπορεί η οδοντόκρεμα της Αιγύπτου να σου φάνηκε χάλια, αλλά ίσως το ίδιο θα έλεγε ένας Αιγύπτιος για την αντίστοιχη ελληνική. Επίσης, μπορεί κάποια συστατικά να μην είναι της ίδιας ποιότητας από χώρα σε χώρα, ή να μην είναι εξίσου σταθερής ποιότητας μεταξύ χωρών, και έτσι να εξηγείται η διαφορά που ανέφερες στα σαμπουάν.

________________
6.


Α μπα μου σοφή θα το πω σε σένα. Όχι καμιά σοφία, απλά το προφανές. Τίποτα δυνατότερο του ανεκπλήρωτου. Του περίεργου ανεκπλήρωτου όμως, που δε σε κάνει να είσαι κακιασμένος, που δεν καταστρώνεις σχέδια, που στην τελική κάποιον που -προφανώς- τον εξιδανικεύεις, σε νοιάζει να είναι καλά και ευτυχισμένος. Γιατί έτσι του αξίζει. Γιατί εσύ δεν του ταιριάζεις και το ξέρεις.
Που (η τύχη? ο θεός? η μοίρα?) τον φέρνουν σήμερα πιο κοντά στον περίγυρό σου, για να θυμάσαι καλά κάθε μέρα ότι εσύ αν και ζαλίζεσαι κοντά του και σου κόβεται η φωνή, πρέπει να το παίζεις κουλ και άνετη γιατί he's too good for you. Και φοβάμαι αγαπημένη, ότι κάτι ξέρει. Τον τελευταίο καιρό δε μου χαμογελάει όπως κάποτε. Αποφεύγει να με κοιτάξει στα μάτια, λες και ξέρει ότι νιώθω άβολα. Νομίζω ότι θέλει να με απομακρύνει, μην τυχόν και τρέφω κρυφά ελπίδες. Το μόνο που δε θέλω είναι να με λυπάται.
Πνίγομαι α μπα. Δεν έχω ερώτηση, μόνο δίλημμα. Να κλειστώ στο καβούκι μου κόβοντας επαφές λόγω παρέας για να μην πληγώνομαι άλλο ή να παλέψω για να είμαστε πάλι εγώ η φιλική παριστάμενη κι αυτός χαλαρός όπως πάντα?
Η τρίτη εκδοχή είναι να μεταναστεύσω. -caught in the middle


Υπάρχει και μια άλλη εκδοχή, αν μας εξηγήσεις γιατί πιστεύεις ότι παραείναι καλός για σένα. Άλλο και τούτο. Και το λες χωρίς αμφιβολία, σα να μη χωράει κουβέντα. Αν σου αρέσει να εξιδανικεύεις κάποιον και να τον θαυμάζεις από μακριά, φέρεσαι πάρα πολύ αυτοκαταστροφικά και η πρακτική σου δεν είναι καθόλου αξιοθαύμαστη, ούτε ιερή, όπως την παρουσιάζεις. Να μη σε ενδιαφέρει καθόλου τι κάνει αυτός και τι ξέρει και τι δεν ξέρει. Να σε ενδιαφέρει πάρα πολύ γιατί έχεις κάνει Θεό κάποιον, χωρίς να τον ξέρεις καλά καλά.

Θεό να κάνεις μόνο αυτόν που θα σε κάνει Θεά. Κανείς άλλος δεν αξίζει τόση προσπάθεια.


________________
7.


Αγαπητη Α μπα,

Ειμαι σε απογνωση...ειμαστε μαζι σχεδον ενα χρονο και μου ξεφουρνισε προσφατα οτι γενικοτερα στις σχεσεις του ξενερωνει οταν τον θεωρουν δεδομενο. Επισης μου ειπε οτι θελει να τον διεκδικω συνεχεια. Να του υπενθυμιζω καθε στιγμη την παρουσια μου..Το προβλημα ειναι οτι δεν τον θεωρησα ΠΟΤΕ δεδομενο..Τον αγαπαω και δεν θελω να τον χασω ομως. Πως να του δειξω οτι τον διεκδικω..; Θα εκτιμουσα την βοηθεια σου. Σευχαριστω!!

Είσαι σε απόγνωση επειδή δεν ξέρεις πώς να στραμπουλίξεις τον εαυτό σου ώστε να προσαρμοστείς στα γούστα του; Να είσαι σε απόγνωση με τις βλακείες που κάθεσαι και ακούς. Η απάντηση που ταιριάζει είναι το ηχηρό γέλιο, αλλά έχασες την ευκαιρία.

Δεν πειράζει, διορθώνεται. Κάνε κι εσύ μια ανακοίνωση. Πες ότι ξενερώνεις όταν σου δίνουν οδηγίες συμπεριφοράς και αν θέλει να νιώσει σημαντικός, να πάει να καταφέρει κάτι που απαιτεί προσπάθεια. Να μην χρησιμοποιεί άλλους ανθρώπους.


Αν τον χάσεις είμαι βέβαιη ότι δεν θα χάσεις τρομερό κελεπούρι, αλλά να ξέρεις ότι θέλει ακριβώς το αντίθετο από αυτό που λέει ότι θέλει. Θέλει να τον φτύνουν και να αδιαφορούν. Αν κάνεις αυτό που ζητάει, θα σε περιφρονήσει και θα πάει στην επόμενη που έχει κάτι καλύτερο να κάνει από το να ασχολείται με τις δηλώσεις του. Να το ξέρεις, για να μη λες μετά για μαλακομαγνήτες.


________________
7. 1

Γειά σου Α μπα. Είμαι η κοπέλα #1 της δημοσίευσης της 19/3/2015. Στην απάντησή σου (btw ευχαριστώ πολύ!) μου λες ότι δεν καταλαβαίνεις τι ακριβώς ρωτάω, κάποιοι στα σχόλια ανέφεραν τη λέξη αδικία. Να διευκρινίσω λοιπόν ότι δε νιώθω αδικημένη, απλά μου βγαίνει ένα παράπονο. Ένα συναίσθημα που μου δημιουργείται σε πολλές σχέσεις μου, μακροχρόνιες ή μη, σημαντικές ή ασήμαντες. Θέλοντας λοιπόν να μη νιώθω έτσι και έχοντας αποφασίσει ότι ως άτομο δε θέλω να γίνω ούτε γκρινιάρα, ούτε κακομαθημένο 10χρονο, προσπαθώ να καταλάβω τι κάνω λάθος. Ποιοι άλλοι τρόποι διεκδίκησης υπάρχουν λοιπόν εκτός από την γκρίνια, τις απειλές, τους συναισθηματικούς εκβιασμούς και τα κλάματα; Πώς μπορώ να υποστηρίξω τη θέση μου χωρίς να γίνομαι σκύλα; Πώς μπορώ να κάνω τους άλλους να με ακούσουν;


Τώρα μάλιστα, τώρα ήσουν ξεκάθαρη και σαφής.


Θα τα καταφέρεις όταν απευθύνεσαι στους άλλους με τη σαφήνεια που έκανες την ερώτηση τώρα, προσέχοντας όμως πρώτα να διαλέξεις σε ποιους έχει νόημα να απευθύνεσαι.


Αυτό είναι το μυστικό. Να διαλέγεις τους συνομιλητές που ταιριάζουν με τον χαρακτήρα σου. Μερικοί καταλαβαίνουν μόνο από γκρίνια και εγωισμούς, η ευθεία αντιμετώπιση τους φαίνεται σαν ξένη γλώσσα. Δεν μπορείς, και δεν χρειάζεται να γίνεις κάτι άλλο (άλλωστε δεν θέλεις, και πολύ καλά κάνεις). Το λάθος σου είναι ότι προσπαθείς να τους κάνεις όλους να ακούσουν. Αυτό δε γίνεται. Μερικοί δεν θα ακούσουν ποτέ, επειδή μιλάτε με άλλο κώδικα. Αυτούς πρέπει να τους αποφεύγεις. Πρέπει να διαλέξεις τους ανθρώπους που σε καταλαβαίνουν και τους καταλαβαίνεις. Δεν μπορείς να τους έχεις όλους ευχαριστημένους. Κάποιοι θα σε πουν σκύλα, κάποιοι γκρινιάρα, ακόμη κι αν δεν είσαι. Γι' αυτό: διάλεξε σε ποια ομάδα θέλεις να βρίσκεσαι.

114

ΔΕΙΤΕ ΑΚΟΜΑ

σχόλια

12 σχόλια
ο τυπος απλα εχει την εντυπωση οτι οταν θα ειναι σε μια σχεση θα τον κυνηγανε... φαινεται ποσο ανασφαλης ειναι και αυτος μπορει να μη θελει να τον θεωρουν δεδομενο αλλα απο αυτα που λεει θελει αυτος να θεωρει τους γυρω του δεδομενους... και εχει δικιο η α μπα οσο λιγοτερη σημασια δειξεις σαυτους τους ανθωπους τοσο πιο πολυ θα τρελενονται...
Ο γκόμενος της 7 της είπε "θέλω να με διεκδικείς συνέχεια" που, σε ελεύθερη μετάφραση σημαίνει "dance for me, little monkey" ή "έχεις 2 μήνες να ξυρίσεις τα πόδια σου και στο λέω με passive- aggressive τρόπο". Η Λένα πιθανολογεί ότι συμβαίνει το πρώτο. Επομένως, στην ερώτηση της 7 "τι να κάνω", της απάντησε αναλόγως.Εκτός κι αν ήθελες άλλου τύπου ανάλυση και κατάλαβα λάθος.
Οχι, καλά κατάλαβες Παρίσιε. Εγώ κάπου το χάνω. Μάλλον χτύπησε ευαίσθητη χορδή αυτη η ερώτηση γιατί έχω την εντύπωση ότι κι εγώ έχω ακούσει κάτι παρόμοιο, ίσως όχι με αυτήν ακριβώς τη διατύπωση, γι αυτό και προβληματίζομαι. Ναι, είναι καταπιεστικό από τη μία πλευρά, αλλά δεν είναι ένα από τα βασικά στοιχεία (που νομίζω ότι έχει αναφέρει και η Αμπα στο παρελθόν) ότι πρέπει να προσπαθείς, να μην εφησυχάζεις, να μην θεωρείς τον άλλον δεδομένο? Ακόμη και στο δεύτερο που λες, δεν πρέπει ας πούμε να 'προσέχεις την εμφάνισή σου' και να μην αφήνεσαι που λένε όσο περνάει ο καιρός? Άρα τί είναι τόσο κακό σε αυτό που της είπε ο τύπος, και δεν το πιάνω? Το γεγονός ότι της το είπε ο ίδιος ενώ θα έπρεπε να εννοείται? Αυτό που με μπερδεύει είναι το εξής: Αφού είναι κακό να θεωρείς τον άλλον δεδομένο, γιατί είναι κακό να πεις ότι δεν πρέπει να σε θεωρούν δεδομένο? Μπορεί αυτός να πρόσεξε ότι κάτι δεν πάει καλά και να της το πε ως παραίνεση, ας πούμε. Ήταν θέμα διατύπωσης? Η κοπέλα βέβαια λέει ότι δεν τον θεώρησε δεδομένο.Μήπως είναι αυτό που δείχνει ότι κάτι δεν πάει καλά με αυτό που της είπς ο φίλος της? Εγώ απλά σκέφτηκα ότι μπορεί αυτός να μην το εκλαμβάνει έτσι, ή μπορεί να μην έχουν τα ίδια στάνταρ.Whatever..
Μα, ό,τι και να πούμε εμείς ή η Λένα, σε τί ωφελεί τη συγκεκριμένη κοπέλα, αν δεν αλλάξει ο τροπος που βλέπει τη σχέση και τον αγαπημένο της; Απέναντί της έχει έναν άνθρωπο, όχι το μαντείο των Δελφών. Κάποιος ίσως θα έλεγε "Αυτός πάλι γιατί μιλάει σαν την Πυθία;" και δεν θα είχε άδικο. Ποιος ο λόγος να μιλάς, αν δεν θες να επικοινωνήσεις; Η σωστή επικοινωνία δεν είναι ταμπού, είναι βασικό κομμάτι μιας σχέσης. Από την άλλη, δεν ξέρω αν φταίει η διατύπωση της ερώτησης, αλλά βλέπω μεγάλη ασάφεια. Ευθύς αμέσως μου γεννήθηκαν απορίες και είμαι μια τρίτη, μια άσχετη. Αναρωτιέμαι γιατί η κοπέλα δεν έκανε αμέσως διευκρινιστικές ερωτήσεις, ώστε να καταλάβει από μόνη της αν τα παράπονα του φίλου της έχουν μια λογική βάση ή όχι. Να ρωτούσε, π.χ.: "Τί εννοείς; " ή "Εγώ, πάντως, δεν σε θεωρώ δεδομένο,αλλά προφανώς για να το λες εσύ, έτσι νιώθεις. Μπορείς να με βοηθήσεις να σε καταλάβω;" ή "Από τί έχεις ξενερώσει ακριβώς; Θα με ενδιέφερε ειλικρινά να μάθω". Όταν διατυπώνονται παράπονα, αυτά πρέπει να διερευνώνται, αλλιώς μένουν μόνο απορίες κι άσχημες εντυπώσεις. Γιατί να συμβαίνει αυτό;Συγκεκριμένα πράγματα, νέτα-σκέτα, με ασάφειες και σπόντες δεν πάμε πουθενά. Τουλάχιστον, αν χωρίσουν στο τέλος, να ξέρουν και οι δύο πώς έγινε και τί έφταιξε.
Σωστό Σανανθή. Το να ζητήσεις διευκρινίσεις μου φαίνεται πολύ πιο λογικό από τον να θεωρήσεις ότι είναι άκυρος ούτως ή άλλως και να αρχίσεις να γελάς. Έτσι τουλάχιστον θα φανεί πιο ξεκάθαρα αν όντως είναι βλάκας ή αν προσπαθεί να πει κάτι, με τον τρόπο του. :)
κατ'αρχάς καλημέρα σε όλη την παρέα του LiFo και συγκεκριμένα του "A, μπα". Απλά θέλω να επισημάνω ως απάντηση στο Νο5, ότι όσον αφορά στα σαμπουάν, έχει να κάνει και με τι νερό λουζόμαστε. Όσο έμενα Αθήνα, μου φαινόταν ότι τα μαλλιά μου ήταν πιο ξερά, τώρα που μένω εδώ και 3 χρόνια επαρχία (που το νερό δεν είναι τόσο καθαρό-δεν το πίνουμε), με το ίδιο σαμπουάν έχω παρατηρήσει πως τα μαλλιά "λιγδώνουν". Δεν ξέρω αν βοήθησα..
#5: Συμφωνώ με την απάντηση της Λένας και θα ήθελα να προσθέσω το εξής: όχι, η ίδια εταιρεία δεν στέλνει διαφορετικά προϊόντα σε διαφορετικά κράτη, απλώς πολύ συχνά χρησιμοποιεί τις εκάστοτε τοπικές δομές παραγωγής (σε πρώτες ύλες/συστατικά/εμφιάλωση) κάτω από την επωνυμία της, γεγονός που εξηγεί την ποιοτική διαφορά στο τελικό αποτέλεσμα από χώρα σε χώρα. Επίσης, σκέψου το εξής απλό: το νερό. Επηρεάζει καθοριστικά τόσο την ποιότητα του παραγόμενου προϊόντος (π.χ. στη γεύση του αναψυκτικού), όσο και το αποτέλεσμά του κατά τη χρήση (π.χ. στη διάρκεια ή το άρωμα του σαμπουάν). :)
Τελευταίο μαμά, αλήθεια.#5 Τσάι, σαμπουάν, οδοντόκρεμα. Είναι διαφορετικό το περιεχόμενο πολλών τυποποιημένων προϊόντων ανά χώρα, αλλά είναι τυχαίο που δεν μας είπες για μπισκότα ας πούμε;Όλα όσα ανέφερες χρησιμοποιούνται με νερό. Είναι πολύ λογικό το διαφορετικό νερό να αλλάζει τη γεύση, ακόμη περισσότερο δε να επηρεάζει δέρμα και μαλλιά.Εμένα, με το ίδιο σαμπουάν, λαδώνει γρηγορότερα το μαλλί αναλόγως σε ποια πόλη της Ελλάδας είμαι. Στη δε νότιο Ισπανία, αν έμενα μόνιμα μάλλον θα το ξύριζα σαν την Kovacs, ήταν απαίσιο με το που το στέγνωνα. Δεν είναι τυχαίο που όλες οι κοπέλες εκεί ήταν νόστιμες μεν, αλλά είχαν όλες τόσο θαμπά μαλλιά και δέρμα, σαν να έπαιζαν το "πριν" σε διαφήμιση καλλυντικών.
Έχω ακούσει όμως και ότι η ίδια μάρκα σοκολάτα είναι διαφορετική σε Αμερική και Ελλάδα, ας πούμε. Ότι βάζουν περισσότερη ζάχαρη στην Αμερική. Και ότι κάποιες σοκολάτες είναι σαφώς ανώτερες αν τις φας σε άλλες χώρες της Ευρώπης. Πολύ άδικο...
Ναι ναι κι εγώ έχω ακούσει όντως για πολλά προϊόντα που είναι διαφορετικά, εξ ανάγκης ή λόγω προσαρμογής σε γούστα, όπως είπε η Λένα. Απλώς τα γούστα είναι πιο λογικό να ισχύουν για τα τρόφιμα, για το σαμπουάν λίγο περίεργο μου φαίνεται (χωρίς να το αποκλείω).Και μιας που ξανασχολιάζω το 5, δεν θα κρατηθώ άλλο, τι kawaii πράγμα είναι αυτό στη φωτό Λένα, με καταχάζεψες πρωί πρωί, έκανα κούτου κούτου στην οθόνη... :Ρ
Εδώ στην Ελλάδα και τρώω κάποια χρόνια μια συγκεκριμένη σοκολάτα και ανά μήνα (εννοώ την ημ/νια λήξης), έχει διαφορετική γεύση. Αφού θέλω να τους στείλω mail να τους ρωτήσω τι σκατά κάνουν. Πάντως στην Ιταλία η ίδια μάρκα τσιγάρων έχει διαφορετικό καπνό απ' ότι στην Ελλάδα.
#5ΕΙΔΙΚΑ για τα σαμπουαν, παιζει απιστευτα μεγαλο ρολο η συσταση του νερου της καθε περιοχης. τοσο μεγαλο ρολο που μπορει να νομιζεις οτι ειναι ενα εντελως αλλο προιον..
#4 Συνήθως Α,μπα συμφωνώ με την εν γένει γραμμή σου "Αν όλοι σου λένε ότι φέρεσαι με τρόπο Χ, πιθανότατα όντως το κάνεις".Και εδώ είναι πολύ πιθανό να ισχύει ακριβώς αυτό.Ωστόσο θα κρατήσω μια πισινή: Έχει σημασία αυτό που ξεκαθαρίζει εξ αρχής η γράφουσα, ότι το περιβάλλον της είναι ιδιαιτέρως ανδροκρατούμενο όλη την ενήλικη ζωή της.Ζούμε σε μια χώρα όπου όχι μόνο εξακολουθεί να τίθεται ΣΥΝΕΧΩΣ το ερώτημα "Υπάρχει φιλία μεταξύ ανδρών και γυναικών;" αλλά, επιπλέον, τεράστιο κομμάτι του πληθυσμού εξακολουθεί να απαντά με βεβαιότητα "όχι". Και όπου πολύς κόσμος πιστεύει ότι όχι φιλία, ούτε στοιχειώδη παρέα δεν μπορούν να κάνουν άνδρες και γυναίκες αν δεν αποβλέπουν στο κρεββάτωμα.Ε, σε αυτό το πλαίσιο, δεν είναι σπάνιο το ενδιαφέρον που εκφράζεται μεταξύ εκπροσώπων των δύο φύλων να εκλαμβάνεται ως ερώτικο παρά ως φιλικό, ειδικά αν μιλάμε για νέους, αδέσμευτους ανθρώπους.Το ότι η κοπέλα έχει βρεθεί σε περισσότερες τέτοιες καταστάσεις "παρεξήγησης" ίσως, ίσως λέω, οφείλεται στο ότι συναναστρέφεται περισσότερους άνδρες - άνδρες που, με τη σειρά τους, συναναστρέφονατι σχετικά λίγες γυναίκες, σε αυτόν τον ανδροκρατούμενο τομέα εργασίας. Στο κάτω κάτω δε νομίζω το carpooling να θεωρείται απαραιτήτως μέσο για φλερτ, μάλλον για οικονομία.Αυτό που θα έλεγα εγώ στην κοπέλα είναι: είσαι σίγουρη ότι ποτέ δεν εκμεταλλεύεσαι τη θετικότερη διάθεση που ξυπνάς σε ορισμένους άνδρες για να αποσπάσεις χάρες; Δλδ, αν μόνο εσένα προσφέρονται να σε πάνε και να σε φέρουν από τη δουλειά, ή αν πχ. τους αφήνεις να κερνάνε σε μια έξοδο "επειδή είναι άνδρες", αποδέχεσαι μια ευνοϊκή μεταχείρηση, κι εκείνοι με τη σειρά τους πιστεύουν ότι υιοθετείς το ρόλο της "γυναίκας" και όχι του/της συναδέλφου. Δεν λέω ότι το κάνεις, απλώς σκέψου το ως εκδοχή.
Ακριβώς, Iris. Σιγά μην αλλάξει και τη συμπεριφορά της επειδή πολλοί την ερμηνεύουν μέσα από μία και μοναδική σκοπιά, ό, τι κι αν τους ζητήσει/πει/κάνει. Δεν είμαστε με τα καλά μας μου φαίνεται!Κατά τη γνώμη μου, όχι μόνο δε δίνει η κοπέλα δικαιώματα ("δίνω δικαίωμα" : άκου έκφραση! Τέλος πάντων.), αλλά, αν κάποιος δίνει, είναι αυτοί. Δικαίωμα για να τους κατηγορήσει για έλλειψη στοιχειώδους αντίληψης περί φλερτ. Δικαίωμα να τους την πει επειδή περιμένανε ανταλλάγματα που εκείνη δεν υποσχέθηκε - και μάλιστα της το καταλογίζουν (άλλο και τούτο!)! Δικαίωμα να υπονοήσει ότι είναι έως και σεξιστές αν αυτή η συμπεριφορά είναι εντεινόμενη ή επαναλαμβανόμενη. Ή να το πει ευθέως. Δηλαδή, enough is enough...Πιθανά αυτά που λες στην τελευταία παράγραφό σου, όπως και αυτά που λέει η Α, μπα, όμως η κοπέλα δεν αναφέρει κάτι σχετικό. Θα μπορούσαμε δηλαδή να μιλήσουμε και γι' αυτό που λες ως ενδεχόμενο αλλά να κάνουμε και άλλες διάφορες υποθέσεις για το τί μπορεί να φταίει στη συμπεριφορά της. Μα από τη στιγμή που κανένα σχετικό δεδομένο δεν έχουμε από το γράμμα της, θα συνιστούν όλα εικασίες. Και αρκετά αυθαίρετες.
@3Το καλύτερο σεξ στον κόσμο το κάνεις με αυτόν που είσαι ερωτευμένη και είναι και αυτός ερωτευμένος μαζί σου. Τότε συμβαίνει κάτι μαγικό, που καμία εμπειρία με κανέναν άλλο άντρα στον κόσμο δεν μπορεί να το φτάσει. Όσες εμπειρίες και να αποκτήσεις, αυτή είναι η ανώτερη που σε κάνει να μην θέλεις να ξαναπάς με κανέναν άλλο. Αλλιώς, δεν λέει και πολλά, είναι απλώς σαρκική ικανοποίηση και εκτόνωση, ο παρτενέρ δεν έχει τόση σημασία. Με κάποιους ικανοποιείσαι λίγο περισσότερο, με άλλους λιγότερο, αλλά χωρίς συναίσθημα υπάρχει πάντα ένα κενό, ένα ξόδεμα. Το αν είσαι ερωτευμένη με τον σύντροφο σου εσύ το ξέρεις. Δεν θεωρώ πάντως την περιέργεια κάτι που πρέπει να καθορίσει τις επιλογές σου. Σε αυτό το κομμάτι ο έρωτας έχει τον πρώτο λόγο.
Άντε πάλι με τις γενικεύσεις ! Μα πώς μερικοί είστε τόσο πεπεισμένοι ότι αυτό που ισχύει για σας ισχύει για όλους ; Κάθε άνθρωπος ζητάει διαφορετικά πράγματα στο σεξ. Το ότι για σένα το καλύτερο είναι όταν είσαι ερωτευμένη, δε σημαίνει ότι για όλους είναι έτσι. Για μερικούς το καλύτερο σεξ είναι να τους παίρνει στα όρθια ένας άγνωστος λολ
Για μερικούς το καλύτερο σεξ είναι να τους παίρνει στα όρθια ένας άγνωστος λολ Πηγή: www.lifo.grKαι μετά να επιστρέφουν στα τέσσερα απομακρυνόμενοι.
Σε λογοτεχνία, μουσική και κινηματογράφο παγκοσμίως ο έρωτας αποθεώνεται και θεωρείται ό,τι πιο εκπληκτικό να σου συμβεί, κάτι που προεκτείνεται και στο κρεβάτι. Σε ό,τι βάζεις την ψυχή σου αυτό απογειώνεται.
Η διαφωνία εξωγήινη είναι στο ότι για άλλους ο έρωτας είναι απαραίτητη προϋπόθεση για καλό σεξ, ενώ για άλλους το καλό σεξ είναι απαραίτητη προϋπόθεση για έρωτα.Και για άλλους δεν ισχύει τίποτα από τα δυο. Το τι ικανοποιεί το σώμα και την ψυχή είναι απόλυτα υποκειμενικό.Και μην ξεχνάς ότι για μερικούς το καλό σεξ δεν προϋποθέτει καν άλλον άνθρωπο :)))
Ηaahahahahaaaaaa..... Θα αστειεύεσαι βέβαια, Εξωγήινη! Να καταλάβω πως μπορεί εσύ να το πιστεύεις είτε λόγω προσωπικής φιλοσοφίας είτε επειδή το έχεις ζήσει. Αλλά να λες κατ΄ουσίαν "Έτσι θα είναι και με εσένα. Έτσι είναι γενικά με όλους.";; Εντελώς άκυρο. Το συναίσθημα δεν παίζει τον ίδιο ρόλο για όλους τους ανθρώπους και μάλιστα σε όλα τα θέματα - στην προκειμένη για το σεξ. Ούτε τον ίδιο ρόλο κάθε φορά στα ίδια πράγματα/δραστηριότητες απαραίτητα καλά-καλά. Ούτε τα κριτήρια και το μέτρο σύγκρισης είναι ίδιο σε όλους τους ανθρώπους, ακόμα και όταν πρόκειται για κοινές εμπειρίες. Ακόμα και όταν πρόκειται για κοινές συναισθηματικές εμπειρίες.Περί βιωμάτων, εμπειριών και γούστου ουδείς λόγος βεβαίως.Roxy, μαζί σου εκατό τοις εκατό.
Περί βιωμάτων, εμπειριών και γούστου ουδείς λόγος βεβαίως. Πηγή: www.lifo.grΕντελώς βολικά,φυσικά,για να συνεχίζεις τις ανομίες και τον έκλυτο βίο σου de sadenina.
Μιλάω πάρα πολύ σοβαρά και μάλιστα έχω εκπλαγεί από τις αντιδράσεις. Σας εύχομαι πάντως να νιώσετε αυτό που απ'ότι φαίνεται είναι η εξαίρεση και το ζουν πολύ λίγοι άνθρωποι στις μέρες μας, παρότι παγκοσμίως και από την αρχαιότητα ακόμα έχει εμπνεύσει όλες τις τέχνες...
@ bagleΆσε, bagle, και έχω σοβαρό πρόβλημα με τη μέση μου τώρα!... Βασικά από πέρυσι το Καλοκαίρι. Οσφυαλγία. Και με το παραμικρό, παθαίνω άσχημες κακώσεις. Όποιος δεν το έχει ζήσει, δεν καταλαβαίνει για τί μαρτύριο πόνου μιλάμε (η φλέβα χτυπάει από ώμο μέχρι γάμπα!!! Σοβαρολογώ.). Πέρυσι ήμουν κυριολεκτικά καθηλωμένη στο κρεβάτι για δεκαοχτώ μέρες από αυτό. Και επειδή γενικά αθλούμαι πολύ, περπατώ ευθυτενώς (σα να έχω καταπιεί μπαστούνι), δε σηκώνω μεγάλα βάρη, και εφόσον δεν είχα αντιμετωπίσει ποτέ τέτοιο ή παρόμοιο πρόβλημα ευαισθησίας, δεν ξέρω πόθεν πώς έχει προκύψει.Λες να φταίνε οι πολλές γυμναστικές επιδείξεις στις οποίες επιδίδομαι ασύστολα, αυτάρεσκα και αφειδώς;; lol, lol, lol... Αυτό δεν το είχα σκεφτεί. Kι εμένα της χαζοβιόλας, το μυαλό μου - που κατά γενική ομολογία είναι πολύ αθώο, θα τό 'χεις παρατηρήσει - πήγαινε σε πιο πεζές αιτίες, όπως στη στάση ύπνου...
@ bagle Όπου φλέβα, εννοούσα το νεύρο (νευροδιαβιβαστής ονομάζεται αυτό που μεταφέρει την αίσθηση του πόνου, αν δεν κάνω λάθος).Οι νευροδιαβιβαστές μου διαμαρτυρήθηκαν που τους μπέρδεψα με τις άλλες και μου πάτησαν μια σουβλιά για να συμμορφωθώ. Αυτό το σχόλιο αποτελεί είναι τη δικαίωσή τους. Αnd justice for all...
@ Εξωγήινη: Αυτό που εννοώ, εγώ τουλάχιστον, είναι:1. Υπάρχουν άνθρωποι που είναι πολύ πολύ πολύ κακοί σε αυτόν τον τομέα, και σηκώνουν και ελάχιστη βελτίωση. Μπορούν ωστόσο να έχουν 10.000 άλλα καλά, και να τους ερωτευτείς, αλλά το καλύτερο σεξ της ζωής σου δεν θα είναι (αν έχεις ένα στοιχειώδες μέτρο σύγκρισης). Απλώς θα είναι πχ. μια πολύ συναισθηματική εμπειρία.2. Υπάρχουν άνθρωποι που το'χουν, τι να κάνουμε. Και μπορούν να σε "στείλουν", ακόμη και σε one night stand. Αααν με αυτόν/-ην ερωτευτείτε κιόλας, αδιαμφισβήτητα η αίσθηση απογειώνεται, και φθάνει στα εκστατικά υψίπεδα που περιγράφεις. Αλλά πρέπει να πληρούνται αμφότερες οι προϋποθέσεις, το καρδιοχτύπι μόνο δεν ερκεί. Αντιθέτως - το είπε και το Aloutero - κάποιες φορές οι εξαιρετικές επιδόσεις του συντρόφου σε αυτόν τον τομέα *για κάποιους* συμπεριλαμβάνονται στους παράγοντες που οδηγούν στο καρδιοχτύπι.@ Nanina Μα και στην οσφυαλγία να μοιάζουμε;
@ Εξωγήινη "Σας εύχομαι πάντως να νιώσετε αυτό που απ'ότι φαίνεται είναι η εξαίρεση και το ζουν πολύ λίγοι άνθρωποι στις μέρες μας"Αγαπητή μου, αυτή σου η πρόταση μ' έκανε να γελάσω πιο πολύ κ απ' το "Τότε συμβαίνει κάτι μαγικό, που καμία εμπειρία με κανέναν άλλο άντρα στον κόσμο δεν μπορεί να το φτάσει."!Αν από όλα αυτά τα σχόλια και τα "Όχι" εσύ κατάλαβες ότι λίγοι έχουμε υπάρξει ερωτευμένοι κι έχουμε ζήσει την "μαγεία των ερωτευμένων όταν γίνονται ένα", ή είσαι πολύ μικρή σε ηλικία ή διαβάζεις πολύ Κοέλο κ τους λοιπούς. Σε κάθε περίπτωση προτείνω να δοκιμάσεις να επεξεργάζεσαι τα δεδομένα με ένα εναλλακτικό τρόπο για λίγο, να δεις που θα πάει.
@ bagleA, μάλιστα. Το ακούσαμε κι αυτό από τον (χμ!) κύριο bagle. Σε λίγο θα μου πει και ότι η ηλικία μου είναι απαγορευτική για να κρεμιέμαι από πολυέλαιους και να εξελίσσω τα άλλα διάσημα ακροβατικά μου, για τα οποία έχω κάνει θραύση στην πιάτσα.Είμαι ευέλικτη σα χέλι! Η κίνησή μου θυμίζει το αρχέγονο σαγηνευτικό λίκνισμα της κόμπρας (μόνο το φολιδωτό δέρμα μου λείπει). Μην κοιτάς που τώρα - παροδικά - αντιμετωπίζω κάποιες δυσκολίες. Τα νούμερά μου θα συνεχιστούν. Το τσίρκο των θαυμαστών μου το ζητάει. Και θα το πάρει. Δε έχω κανένα δικαίωμα να τους το στερήσω. Ήδη νιώθω καλύτερα.
@ Iris Prismatica"Μα και στην οσφυαλγία να μοιάζουμε;"Aχ, Iris, μου δίνεις μία πάσα για να σου εξομολογηθώ ότι τους πρώτους αρκετούς μήνες που διάβαζα τη στήλη είχα πάθει κάτι φοβερό. Νόμιζα ότι είσαι μια παλιά, πολύ καλή - ΠΟΛΥ κολλητή μου - φίλη, προ δωδεκαετίας, με την οποία δυστυχώς χαθήκαμε και μου είχε κοστίσει πολύ. ΕΙΣΤΕ ΙΔΙΕΣ (σε ανατριχιαστικό βαθμό!) στον τρόπο σκέψης, λόγου, στο ύφος, στο κλίμα σας, στις απόψεις σας, στις ξεχωριστές δικές σας λέξεις που χρησιμοποιείτε μάλιστα (εκεί ήταν που ανατρίχιασα! Γιατί ο κάθε άνθρωπος έχει χαρακτηριστικό λεξιλόγιο - έτσι αποδεικνύεται μάλιστα και η αυθεντικότητα ενός λογοτεχνικού κειμένου για την οποία προβάλλονται αμφισβητήσεις). Αλλά και στους χαρακτηρισμούς που αποδίδετε ανά περίσταση, στον τρόπο που διαχειρίζεστε καταστάσεις. Ακόμα και στις προσωπικές προτιμήσεις και ενδιαφέροντα που τυχαίνει να εκφράζεις κατά καιρούς. Εκτός όλων αυτών, θα ήταν πολύ του χαρακτήρα της να σχολιάζει φανατικά σε μια τέτοιου είδους στήλη - ίσως και να διαπρέπει σε αυτό (! lol). Σου λέω, δεν το πίστευα! Είχα βεβαιωθεί μάλιστα ότι είσαι εσύ αυτή και σκεφτόμουν σοβαρά το ενδεχόμενο να σου στείλω mail για να στο πω, αλλά δίσταζα για ορισμένους προσωπικούς λόγους. Μέχρι που αποκάλυψες κάποια συγκεκριμένα γεγονότα από τη ζωή σου κάποια στιγμή (δε θυμάμαι τώρα τί ακριβώς) και προς μεγάλη μου έκπληξη (ή απογοήτευση; Δεν ξέρω, είναι περίεργο το συναίσθημα) διαπίστωσα ότι δεν είσαι αυτή, καθώς γνωρίζω πολύ καλά την ιστορία της και, έτσι, το απέκλεισα τελικά. Αλλά, πραγματικά, ήταν και είναι σα να τη βλέπω να γράφει και να την ακούω να μιλάει κάθε φορά που διαβάζω κάθε σου σχόλιο, και στην αρχή αυτή η εμπειρία με έπιανε συναισθηματικά. Την αγαπούσα πολύ αυτήν την κοπέλα. Σου λέω, θα μπορούσες κάλλιστα να είσαι η διαδικτυακή της σωσίας - αν της χάκαρες ξέρω 'γω τους λογαριασμούς της - και να πείσεις κανονικότατα όσους τη γνωρίζουν ότι είναι αυτή η ίδια, ούσα φυσική και εκφράζοντας απλώς τον εαυτό σου.Τί να πεις, συμβαίνουν αρκετά τέτοια παράδοξα. Α! Όχι, δεν υπονοώ ότι μοιάζουμε. Γιατί δε μοιάζουμε. Ούτε με εκείνη μοιάζαμε ως χαρακτήρες, αν και φυσικά είχαμε μερικά κοινά σημεία - αλλιώς... πώς; Aλλά το είδα σα μία ευκαιρία για να σου τα πω, ό, τι αξία κι αν έχει αυτό (διότι ήταν πολύ έντονη και συγκινησιακή η αίσθηση που αποκόμιζα τον πρώτο καιρό - για μεγάλο διάστημα μπορώ να πω).
@ bagleE, συμπαθητικό και το δικό της άλμα. Αλλά τα κουνήματά της μετά εντελώς για τα μπάζα.Ουδεμία σύγκριση με αυτή. Εγώ χορεύω πολύ αισθησιακά. Μυστηριακά θα έλεγα. Και πολύ πιο επιθετικά!! Πάρε μια γεύση : https://www.youtube.com/watch?v=BI851yJUQQw
@ Nanina Αχ σ'ευχαριστώ γι'αυτήν κατάθεση ψυχής! Ε όντως δεν πρέπει να είμαι ούτως ή άλλως η φίλη σου, γιατί προ 12ετίας δεν είχα πλήρως διαμορφώσει την τωρινή μου προσωπικότητα. :) Πάντως mail μπορείς να μου στείλεις και με όποια άλλη αφορμή θες.
@ Iris PrismaticaEίσαι πολύ ευγενής. Ευχαριστώ. Κάποια στιγμή μπορεί και να το κάνω (που ξέρεις;).Mα φυσικά και συνυπολόγισα - όσο μπορούσα και μου έκοβε - την εξέλιξη της προσωπικότητας που θα είχε μεσολαβήσει από τα είκοσι μέχρι τα early thirties, όπου σε εκτιμώ να βρίσκεσαι κι εσύ - όπως η πρώην φίλη μου. Για τί ντουγάνι με πέρασες, βρε Iris, που θα πίστευα ότι είχε παραμείνει ίδια και απαράλλακτη, όπως την ήξερα πριν δώδεκα χρόνια; (lol) Το έλαβα υπόψιν μου, αλλά και πάλι ταίριαζε στην εικόνα(!). Ή έτσι μου φαινόταν, τέλος πάντων. Μπορεί να παρασύρθηκα κι εγώ από την πρώτη μου εντύπωση και να παρέβλεπα κάποιες διαφορές που μου κλωτσούσαν είτε συνειδητά είτε μη. Ή απλά μπορεί να τις απέδιδα στην εξέλιξή της, που δε γνώρισα.Αλλά, πέρα από όλα αυτά, μοιάζετε σε πολύ σημαντικό βαθμό. Αν ήμασταν κατ' ιδίαν και σου τα έλεγα ένα-ένα ειδικά, θα καταλάβαινες γιατί τέτοια έκπληξη.
Μου έχεις κινήσει την περιέργεια πάντως, τώρα θέλω να τη γνωρίσω κι εγώ! :ΡΕ όχι δε σε πέρασα για ντουγάνι, γνωρίζω σοβαρότατα ανθρώπους που στη διάρκεια αυτής της καθοριστικής - για πολλούς - δεκαετίας έχουν αλλάξει από ελάχιστα έως καθόλου. Και το παραδέχονατι μάλιστα. Εγώ, πάλι, έχω αλλάξει περισσότερο από τους πιο πολλούς ανθρώπους που ξέρω (for better or for worse).
Α! Αυτή η κοπέλα ήταν πολύ περήφανη (εντελώς ψωροπερήφανη), δε σήκωνε μύγα στο σπαθί της. Πολύ ευγενής κι αξιοπρεπής, ευαισθητούλα και εσωστρεφής. Πολύ συναισθηματικός χαρακτήρας και πολύ ζεστός άνθρωπος. Ολιγαρκής και κλειστή. Θα έλεγα πως ασχήμαινε επίτηδες την όμορφη όψη της, γιατί ποσώς την ενδιέφερε η εξωτερική εμφάνιση και γενικώς το φαίνεσθαι των πραγμάτων και του κόσμου. Επίσης, είχε πολύ χαρακτηριστικές προτιμήσεις. Αυστηρή εμφάνιση, αυστηρή νοοτροπία. Άτομο χαμηλών τόνων αλλά με χιούμορ. ΤΟΤΕ όλα αυτά.Αυτά ήταν τα πολύ βασικά στοιχεία της προσωπικότητάς της, αδρά παρουσιασμένα από εμένα, όπως την ερμήνευσα. Δεν ξέρω αν βρίσκεις ομοιότητες με τον εαυτό σου, τότε ή τώρα. (lol) Δεν αξιώνω κάποια απάντηση, βέβαια.
Α, το αυστηρή νοοτροπία επιδέχεται πολλές ερμηνείες, οπότε δεν ξέρω αν με περιγράφει. Ούτε για το ψωροπερήφανη ξέρω - ανάλογα με τον παρατηρητή υποθέτω.Αλλά αν δεν την ενδιέφερε, ποσώς κιόλας, το περίβλημα και το φαίνεσθαι, σίγουρα διαφέρουμε, εγώ (δυστυχώς, ίσως) χωρίς να στέκομαι μόνο σε αυτό, επηρεάζομαι ωστόσο πολύ. Τώρα η φίλη σου μου θυμίζει μια δική μου γνωστή από τη σχολή! :Ρ
4# Ο κοινός παράγοντας στα προϊόντα που ανέφερε, είναι το νερό....και ναι, το νερό είναι διαφορετικό όχι μόνο από χώρα σε χώρα αλλά και από νομό σε νομό και ως εκ τούτου επηρεάζονται οι ιδιότητες των προϊόντων (γεύση, διάρκεια, άρωμα).
#2δηλαδη, εσεις θελετε οχι μονο να τους "κατακτησετε", αλλα το θελετε μονο αφου τους εξυγιανετε πρωτα... κατα τα δικα σας γουστα, παντα.επειδη διαφαινεται ενα προσωπικο σας συμφερον στην ολη ιστορια, μηπως να ξεκινουσατε αναποδα?να κανατε ας πουμε μια προσσεγγιση για να καταλαβετε αν ενδιαφερονται ΚΑΝ για σας, διοτι μπορει να σπαζοκεφαλιαζετε αδικα, και να καταληξετε οτι αδιαφορουν η οτι εχουν κοριτσια. κατι μου λεει οτι καθολου δεν θα σας νοιαζει πλεον, τι καπνιζουν και τι πινουν ...
#2 Ακριβώς αυτό που λέει η Λένα. Δεν είναι κάτι για το οποίο θα πρέπει να πείσετε αλλήλους. Ούτε αυτοί είναι ανάγκη να προσαρμοστούν στα δικά σας πρότυπα του καλού παιδιού, ούτε κι εσείς εννοείται να πιεστείτε πχ. να δοκιμάσετε οτιδήποτε χωρίς να γουστάρετε, για να εναρμονιστείτε με τα πρότυπα του κουλ και του ανοιχτού σε εμπειρίες. Κι αν τα βρείτε, τα βρήκατε. Αν και σε καταλαβαίνω, λαμβάνοντας υπόψη την ηλικία σου, καλό είναι να συνειδητοποιήσεις ότι δεν πρόκειται για κάποιο θεμελιώδες θέμα αρχών, όπως ίσως σου φαίνεται αυτή τη στιγμή.
Δυο τεύχη όλα κι όλα δε σχολίασα, αλλά μάζεψα ενέργεια so beware!Και ξεκινώ:#1 Δεν αποκλείω η γράφουσα να είναι κάπως κλειστό και υπερευαίσθητο άτομο, αλλά όχι απαραίτητα σε βαθμό επικινδυνότητας. Ίσως απλώς την επηρεάζει όντως πολύ ο καιρός. Κι εγώ όταν ξυπνάω με μουντάδα ή καταρρακτώδη βροχή πέφτει η διάθεσή μου κατακόρυφα, ακόμη κι αν δεν σχεδιάζω να βγω.Προσωπικά πάντως μου είχε συμβεί το εξής: Όταν είχα βρεθεί στο Στρασβούργο, την τέταρτη μέρα της διαμονής μου έβγαλε ήλιο και χρειάστηκα γυαλιά ηλίου.Τότε, και μόνο, συνειδητοποίησα ότι δεν είχε σκάσει ούτε μισή αχτίδα τις προηγούμενες 3 μέρες. Ήταν η πόλη τόσο χαζευτικά όμορφη, τόσο καθαρή, τόσο ανθρώπινη και ασφαλής και οργανωμένη που δεν πρόσεξα τον καιρό καν. Για 'μένα, λοιπόν, ο καιρός μετράει ίσως τόσο επειδή είναι το μοναδικό ωραίο πράγμα που βρίσκω σε αυτήν την κακοσυφοριασμένη πόλη.Επειδή κι εσύ, αγαπητή 1, δείχνεις να μοιράζεσαι τα συναισθήματά μου για την Αθήνα, αναρωτήσου μήπως θα ίσχυε και για 'σένα το ίδιο.Υ.Γ. Παρακαλώ να μην μου την πέσουν οι αθηνο-λάτρες, αν αγαπάτε την Αθήνα κάνετε άγια και είστε και τυχεροί, αλλά δεν πρόκειται να με πείσετε ότι δεν ζω στην ασχημότερη πρωτεύουσα του δυτικού κόσμου.
Οκ Iris, δε θα σε πείσουμε. Αλλά πες μας και συ γιατί θεωρείς την Αθήνα την ΑΣΧΗΜΟΤΕΡΗ πρωτεύουσα του Δυτικού κόσμου και θα πάω πάσο. Έχεις πάει σε όλες τις πρωτεύουσες του δυτικού κόσμου, έχεις ζήσει σε όλες αυτές; Για το βρωμερότερη να πω οκ αν και έχω δει βρώμα και αλλού (βλέπε Παρίσι, Λισαβόνα και Λονδίνο) αλλά άσχημη; No way! Με την Πλάκα, τον Παρθενώνα, τα Νότια Προάστια και την Παραλιακή σε απόσταση αναπνοής, το Μικρολίμανο, τη Μαρίνα Ζέας, τον Πειραιά, τα Βόρεια Προάστια που έχουν τη δικιά τους χάρη; Προσωπικά μ αρέσει πολύ και το κέντρο παρόλο που για τον περισσοτερο κόσμο ίσως είναι αίσχος. Αλλά το Σύνταγμα και τα πέριξ έχουν για μένα τη δική τους γοητεία. Όσο για το σχόλιο ότι δεν σε ενοχλούσε η απουσία ήλιου επειδή το Στρασβουργο είναι τοσο όμορφο, δοκίμασε να μείνεις εκεί περισσοτερο από μήνα. Πάω στοίχημα ότι θα σε ενοχλήσει η απουσία ήλιου. Όπου πάμε διακοπές καλά είναι./ Και εμένα που με ενοχλούσε οταν έμενα Ελλάδα ο ήλιος (σοκ) ο πρώτος χρόνος στο εξωτερικο με έκανε να καταλάβω πόσο μου λείπει τελικά. Ειδικά όταν ήρθε το καλοκαίρι που έμοιαζε με χειμώνα.
Το τελευταίο που είπες (ότι με πολύ μακροχρόνια παραμονή μπορεί να σε επηρεάσει εν τέλει ο καιρός) πιθανότατα ισχύει. Όχι όμως αν εννοείς ότι είχα έτσι κι αλλιώς καλή διάθεση επειδή βρισκόμουν σε διακοπές. Και στις διακοπές μπορεί να με χαλάσει ο κακός καιρός - ειδικά τότε, μη σου πω, γιατί κυκλοφορώ περισσότερο απ' όσο τις εργάσιμες μέρες.Το να σου αρέσει το κέντρο, επίσης δικαίωμά σου. Από αρκετούς αθηναίους ακούω διάφορα ότι η πόλη τους βγάζει μια αισθητική industrial, bauhaus ή ότι άλλο, ότι οι καθαρές και κουκλίστικες πόλεις τους φαίνονται ψεύτικες, αποστειρωμένες κλπ. Όχι μόνο σέβομαι την άποψή τους, τους ζηλεύω φοβερά που μπορούν να απολαύσουν την πόλη μας.Και γενικώς, περί ορέξεως ουδείς λόγος κλπ. Απλώς λέω: Σε μερικούς μπορεί να αρέσει Sarah Silverman σα γυναίκα περισσότερο από τη Scarlett Johansson επειδή είναι αστεία και τυπάκι και μαζί τους, αλλά το ποια είναι ομορφότερη με ένα ψιλο-αντικειμενικό μέτρο θα το παραδέχονταν οι περισσότεροι.Η πλάκα είναι που ούτε για Silverman δεν την κόβω την Αθήνα. Ήταν κατάθλιψη κάθε φορά να επιστρέφω από πόλεις που ήταν και ομορφότερες, και πιο οργανωμένες, και οι κάτοικοι ήταν ευγενέστεροι και οι οδηγοί ήταν σα να ξεπήδησαν από τις σελίδες του κώδικα κυκλοφορίας.Πλάκα, Ακρόπολη κλπ είναι ωραία αλλά σταγόνα στον ωκεανό, & ελάχιστοι ζουν ή εργάζονται εκεί. Πειραιάς και πέριξ... είμαι πειραιώτισσα και ειλικρινά, αν βγάλεις τη θάλασσα τι μένει ακριβώς; Το αυτό ισχύει και για τα Νότια Προάστια. Για τα Β.Π.... seriously?
Νι! Ωραία η ταινία, αλλά και το graphic novel που έχει stuff που δεν περιλαμβάνονται στην ταινία.Αλλά τι να πω που θέλω να ξαναδώ αυτήν:http://www.imdb.com/title/tt0335266/?ref_=fn_al_tt_1και δεν μπορώ λόγω Γιοχάνας; (μπλιαξ).
@ΠενταγιώτισσαGraphic novel;Τι είναι αυτό,σαν τα μικιμάου;Αφου τα κατάφερα εγώ στο LA Confidential με τον Crowe να χαλάει το απίστευτο κατά τα άλλα κάστ,μπορείς κι εσύ.Δε θέλω γκρίνιες.(Γιοχάνα γιάμι)(Μurray + 1 gazillion)
Για τις διακοπές:Εννοώ ότι στις διακοπές βλέπεις τα καλύτερα, και απλα τριγυρνάς σαν τουρίστας, δεν βλέπεις συνήθως τα πιο άσχημα- αλήθεια ποιος τουρίστας θα πήγαινε στην Κυψέλη ή στο Elephant and Castle; Επίσης δεν ζεις τις όποιες δυσκολίες έχει μια πόλη αλλά αυτό είναι διαφορετικό από τον παράγοντα 'ομορφια'.Τα Νότια Προάστια μ αρέσουν πολύ γιατί έχουν τη 'θαλασσάρα' και τέλειο καιρό. Και μ αρέσει ο πεζόδρομος μπροστά στη θάλασσα και οι καφετέριες πάλι μπροστά στη θάλασσα. Όσον αφορά τα βόρεια, το Κεφαλάρι είναι πανέμορφο αλλά και η Πενέλη με τις ταβέρνες της πάνω στο βουνό (για παράδειγμα αυτά τα δύο). Επίσης βόρεια βλέπεις πολλά πεύκα και μερικά παρκάκια, καθώς και ωραίες καφετέριες. Και είναι ωραίες περιοχές να ζεις. Εδώ στο Λονδίνο στοιβάζεσαι σε κατι τερατουργήματα με άθλιες συνθήκες και με λίγο χώρο σε σχέση με Ελλάδα και λες και ευχαριστω ξερω γω. Το κέντρο έχει τσιμεντίλα, αλλά εμένα μ αρέσει αυτή η urban πλευρά πολύ και την έχω δει και σε άλλες πόλεις. Και τα γκράφιτι έχω δει αλλά και τοξικομανείς κλπ. Η διαφορά είναι ότι στισ 'κανονικές' πόλεις, τη φτώχια τη μαζεύουνε λίγο πιο μακρυά..Αυτά!
Συμφωνώ απόλυτα με την Ίριδα και στο ότι ζούμε σε μια από τις πιο άσχημες πρωτεύουσες του δυτικού κόσμου και στο ότι με πιάνει κατάθλιψη κάθε φορά που επιστρέφω (αλλά και στο ότι είμαι απ' τον Πειραιά!).Επίσης, συμφωνώ με την Varao Myges στο ότι οι περισσότεροι όταν κάνουμε τουρισμό πάμε στα "καλά" τα μέρη, σε επιλεγμένα, δεν γυρνοβολάμε σε αντίστοιχες Κυψέλες και Παγκράτια και Πατήσια. Βέβαια, αυτό έχει άμεση σχέση με το είδος του τουρισμού που κάνεις. Κάποιοι τα βάζουν στο πρόγραμμα τα πέριξ, για μια πιο ολοκληρωμένη εμπειρία. Χρειάζεται περισσότερο ταξιδιωτική παρά τουριστική νοοτροπία.
Ακριβώς Nefertiti. Προσωπικά δεν έκανα στο μυαλό μου συγκρίσεις που θεωρώ εξ αρχής άνισες, τύπου Άγιος Παντελεήμων vs. Μονμάρτη, αλλά μάλλον αντίστοιχα πράγματα, Kreuzberg (Βερολίνο) vs. Εξάρχεια ή Γκάζι, Le Marais vs. Κολωνάκι, Puerta del Sol vs. Σύνταγμα, πλατείες δημαρχείων, πανεπιστημιουπόλεις, αλλά και εργατικές συνοικίες.
Επιστρέφοντας από διακοπές τα πάντα τα βλέπεις γκρίζα και άσχημα. Συμβαίνει νομίζω σε όλους μας. Ακόμα και όταν γυρνάς, στον αγαπημένο, Πειραιά από τις φωτεινές Κυκλάδες και βλέπεις το γκρίζο της πόλης και το φριχτό ουρανοξύστη θες να κάνεις μεταβολή και να φύγεις τρέχοντας. Στην πόλη που ζεις δεν υπάρχουν μόνο ασχήμιες , υπάρχουν και ωραία σημεία. ΥΓ 1 Πάντως οι Πειραιώτες έχουν μια απέχθεια για την Αθήνα γενικά;)ΥΓ2 Iris και Nefertiti , πολλές Πειραιώτισες μαζευτήκαμε στο Α μπα, να πούμε ένα καφέ άμα τύχει :)
Εντάξει τελικα γούστα ειναι αυτά! Αλλα επιμένω να διαφωνώ με το οτι η αθηνα ειναι άσχημη! Αν μη τι αλλο όλα ειναι θέμα οπτικής. Και προσωπικά δεν θα άλλαζα την Μονμάρτη (που τη θεωρώ τρομερή γειτονιά ) με την πλάκα ούτε καίει τα εξαρχεια βασικά :))
Εγώ Ίριδα θα το παίξω γκόμενος της Αθήνας. Μπορεί να έχει ελαττώματα, μπορεί μερικές φορές να μην αντέχεται, μπορεί να είναι φωνακλού, βρωμιάρα και κυνική, αλλά την αγαπώ. Την αγαπώ παρ'όλα αυτά και για όλα αυτά, γιατί σαν τον ουρανό της δεν έχει.......