Ο κίνδυνος του τυφλού διχασμού

Ο κίνδυνος του τυφλού διχασμού Facebook Twitter
Συμφωνίαγια να αποφευχθούν τα χειρότερα. Για να υπάρχει ένα ευρύτερο πλαίσιο σταθερότητας εντός του οποίο θα μαλλιοτραβιόμαστε. Φωτο: EPA/JULIEN WARNAND
4

Οι λόγοι που πρέπει να έχουμε συμφωνία δεν είναι μόνο οικονομικοί, είναι και πολιτικοί. Αν πάμε σε ρήξη, χρεοκοπία και μετά από λίγο αναπόφευκτα και σε grexit, η χώρα θα μπει σε ένα αδιανόητο κλίμα πόλωσης και διχασμού.

Οι μεν θα θεωρούν τους δε ορκισμένους εχθρούς, αποκλειστικά υπεύθυνους για τα δεινά που θα περνάμε, (μπροστά στα οποία τα σημερινά θα είναι παιδικό πάρτι...), το μίσος θα διαπερνά κάθε πολιτική δράση.

Κερδισμένοι από αυτή την ιστορία θα είναι μόνο τοξικά πολιτικά πρόσωπα, μόνο κάποιες χυδαίες περσόνες που εξάπτουν τα πιο άγρια πολιτικά ένστικτα σε φίλους και αντιπάλους τους.

Η ύπαρξη του (κατά Χάνα Άρεντ) "αντικειμενικού εχθρού", θα διαμορφώνει τη βασική προϋπόθεση της ενίσχυσης του ολοκληρωτισμού, όχι σε επίπεδο καθεστώτος, αλλά σε επίπεδο αντίληψης. Καλλιεργούνται έτσι συνθήκες πραγματικής πολιτικής εκτροπής, οι οποίες δεν θα εκδηλωθούν φυσικά με τανκς, όπως πριν από 50 χρόνια, αλλά με στοχοποιήσεις ατόμων, περιορισμό ελευθερίας λόγου (όχι με κανονιστικές πράξεις αλλά υπό την πίεση ενός συνεχούς πολιτικού μπούλινγκ), λιντσαρίσματα, αναβίωση και μετεξέλιξη ακραίων φαινομένων.

Κερδισμένοι από αυτή την ιστορία θα είναι μόνο τοξικά πολιτικά πρόσωπα, μόνο κάποιες χυδαίες περσόνες που εξάπτουν τα πιο άγρια πολιτικά ένστικτα σε φίλους και αντιπάλους τους. Αδίστακτα και τυφλά από εμπάθεια και φανατισμό άτομα που σκέφτονται με όρους ιακωβίνου και ζηλωτή και όχι πολιτικού με ευθύνες απέναντι στον τόπο.

Αρκετούς από δαύτους, άλλους σε αποκρουστική μορφή και άλλους σε φαιδρή, έχουμε δει τα τελευταία χρόνια, σε διάφορα κόμματα, δεν χρειάζεται να τους πολλαπλασιάσουμε. Διότι μην έχουμε αυταπάτες ότι αν πάμε στα άκρα, μόνο αυτοί θα επικρατήσουν ως αυθεντικοί εκφραστές μιας κοινωνίας σε παράκρουση.

Μόνο που καμία χώρα δεν προχώρησε έτσι, κανένας τόπος δεν είδε προκοπή μέσα σε τέτοιες συνθήκες.

Συμφωνία λοιπόν, για να αποφευχθούν τα χειρότερα. Για να υπάρχει ένα ευρύτερο πλαίσιο σταθερότητας εντός του οποίο θα μαλλιοτραβιόμαστε. Για να επιστρέψει όχι μόνο η όποια οικονομική σταθερότητα (γι' αυτό έχουμε πολύ δρόμο ακόμα) αλλά κυρίως η πολιτική κανονικότητα.

4

ΔΕΙΤΕ ΑΚΟΜΑ

Όχι άλλο κάρβουνο: Αφήστε το αναρχικό άστρο να λάμπει στην πλατεία Εξαρχείων και καλές γιορτές

Δ. Πολιτάκης / Όχι άλλο κάρβουνο: Αφήστε το αναρχικό άστρο να λάμπει στην πλατεία Εξαρχείων και καλές γιορτές

Μπορεί να έχει άμεση ανάγκη κάποιου είδους ανάπλασης η Πλατεία Εξαρχείων, το τελευταίο που χρειάζεται όμως είναι ένα μίζερο χριστουγεννιάτικο δέντρο με το ζόρι.
ΔΗΜΗΤΡΗΣ ΠΟΛΙΤΑΚΗΣ
Δεκαετία του 2010: Δέκα χρόνια που στην Ελλάδα ισοδυναμούν με αιώνες

Β. Βαμβακάς / Δεκαετία του 2010: Δέκα χρόνια που στην Ελλάδα ισοδυναμούν με αιώνες

Οποιοσδήποτε απολογισμός της είναι καταδικασμένος στη μερικότητα, αφού έχουν συμβεί άπειρα γεγονότα που στιγμάτισαν τις ζωές όλων μας ‒ δύσκολο να μπουν σε μια αντικειμενική σειρά.
ΤΟΥ ΒΑΣΙΛΗ ΒΑΜΒΑΚΑ
Τα χρόνια των μετακινήσεων και η κουβέντα για το brain drain που δεν μου αρέσει καθόλου

Β. Στεργίου / Τα χρόνια των μετακινήσεων και η κουβέντα για το brain drain που δεν μου αρέσει καθόλου

Αντί να βλέπουμε τη χώρα σαν άδεια πισίνα όπου πρέπει να γυρίσουν τα ξενιτεμένα της μυαλά για να γεμίσει, ας αλλάξουμε τα κολλημένα μυαλά σ' αυτόν εδώ και σε άλλους τόπους.
ΤΗΣ ΒΙΒΙΑΝ ΣΤΕΡΓΙΟΥ

σχόλια

3 σχόλια
"...Για να υπάρχει ένα ευρύτερο πλαίσιο σταθερότητας εντός του οποίο θα μαλλιοτραβιόμαστε..."Μου θυμίσατε την τελευταία σκηνή από το 1900 του Μπερτολούτσι, όπου ο γέρος, ξεπεσμένος, κατεστραμενος πλέον αστός (πρώην τσιφλικάς, για την ακρίβεια--ο Ντενίρο) μαλλιοτραβιέται με τον συνομίλικό του εργάτη, πρώην επαναστάτη και φίλο/ανταγωνιστή του στα πάντα (Ντεπερντιέ), ενώ όλα τα καθάρματα (ειδικά ο φασίστας Σάδερλαντ) τους έχουν αφήσει αισίως χρόνους. Αυτά στην Ιταλία του 1970, στο αποκορύφωμα των "μολυβένιων χρόνων" (η ταινία γυρίστηκε το 75-76, ο Μόρο δολοφονήθηκε 2 χρόνια αργότερα).