Eσύ τι έκανες στις 11 Σεπτεμβρίου του 2001;

Eσύ τι έκανες στις 11 Σεπτεμβρίου του 2001; Facebook Twitter
55
Eσύ τι έκανες στις 11 Σεπτεμβρίου του 2001; Facebook Twitter
Το δεύτερο αεροπλάνο χτυπά τον Νότιο πύργο

 

Ήταν 11 Σεπτεμβρίου του 2001, λίγο πριν τις 4 το μεσημέρι ώρα Ελλάδας, όταν τη μουσική στο αυτοκίνητό μου διακόπτει απότομα ένα κοφτό: Μόλις μας ήρθε μια έκτακτη είδηση... Ανοίγω λίγο περισσότερο τον ήχο, καταλαβαίνω ότι πρόκειται για κάτι σημαντικό. Ο σταθμός είναι μουσικός και οι ειδήσεις δεν είναι το φόρτε του. Ο εκφωνητής, (κάποιος ηχολήπτης προφανώς) λέει με φωνή που τρέμει ότι σε έναν από τους δύο Πύργους του Παγκόσμιου Κέντρου Εμπορίου κυριολεκτικά "καρφώθηκε" ένα αεροπλάνο. Ενστικτωδώς καρφώνω κι εγώ το πόδι μου στο γκάζι. Πρέπει να φτάσω όσο πιο γρήγορα γίνεται στο σπίτι για να δω τι έχει συμβεί, δε μπορεί κάποιος θα το έχει τραβήξει σε βίντεο, σκέφτομαι. Αν και είμαι 5 λεπτά από το σπίτι, η Κηφισίας μου φαίνεται αιώνια. Όταν επιτέλους καταφέρνω να φτάσω και να ανοίξω την τηλεόραση, γίνομαι μάρτυρας της συντριβής του 2ου αεροπλάνου στον διπλανό πύργο.

Έγραψα αυτόν τον πρόλογο γιατί είναι εντυπωσιακό πώς οι περισσότεροι από εμάς, θυμόμαστε με κάθε λεπτομέρεια τι κάναμε και πού βρισκόμασταν την ώρα που μάθαμε για το τρομοκρατικό χτύπημα στους Δίδυμους πύργους, ένα γεγονός που θα άλλαζε μια για πάντα ένα κομματάκι του εαυτού μας.


Δύο αεροπλάνα πέφτουν διαδοχικά πάνω στους δίδυμους πύργους του Παγκόσμιου Κέντρου Εμπορίου με διαφορά λιγότερη των 20 λεπτών. Η πτήση 11 της American Airlines συντρίβεται πάνω στον Βόρειο Πύργο στις 8:46 π.μ. τοπική ώρα (15:46 ώρα Ελλάδας), μεταξύ των ορόφων 93 και 99. Δυστύχημα; Λάθος του πιλότου; Τρομοκρατική επίθεση;

Τα πρώτα τηλεοπτικά συνεργεία φτάνουν στο σημείο και ξεκινά η ζωντανή μετάδοση. Και έτσι, ζωντανά θα δούμε το δεύτερο αεροπλάνο της United Airlines, την πτήση 175 να συντρίβεται επάνω στον Νότιο Πύργο στις 9:02 π.μ. τοπική ώρα (16:02 ώρα Ελλάδας). Τα σενάρια λιγοστεύουν. Οι ειδικοί κατακλύζουν τα τηλεοπτικά παράθυρα και κάνουν πλέον λόγο για καλά σχεδιασμένο τρομοκρατικό χτύπημα, φωτογραφίζοντας την Αλ Κάιντα.

Χάος και απίστευτες σκηνές καταγράφονται από ερασιτεχνικές κάμερες. Άνθρωποι τρέχουν πανικόβλητοι. Γονείς ψάχνουν τα παιδιά τους, περαστικοί φωνάζουν σοκαρισμένοι και οι εργαζόμενοι στους Δίδυμους πύργους προσπαθούν να εγκαταλείψουν τα δύο πολυόροφα κτίρια. Οι πυροσβεστικές δυνάμεις της Νέας Υόρκης συγκεντρώνονται στην περιοχή και ξεκινούν έναν άνισο αγώνα με το χρόνο. Μέσα στους δύο πύργους η ατμόσφαιρα είναι αποπνικτική. Τα ασανσέρ δεν λειτουργούν και όσοι βρίσκονται στους κάτω ορόφους θα καταφέρουν να βγουν, αφού πρώτα έχουν ποδοπατηθεί στις σκάλες. Όσοι βρίσκονται ψηλότερα θα εγκλωβιστούν. Η φωτιά και ο καπνός δεν θα τους επιτρέψει να βρουν έξοδο διαφυγής. Ο αέρας τελειώνει. Ο μόνος τρόπος να ξεφύγουν από την κόλαση, είναι να πέσουν από το παράθυρο. Και αυτό επιλέγουν.

Eσύ τι έκανες στις 11 Σεπτεμβρίου του 2001; Facebook Twitter
Eσύ τι έκανες στις 11 Σεπτεμβρίου του 2001; Facebook Twitter
Τhe Falling man / Η φωτογραφία που έκανε το γύρο του κόσμου
Eσύ τι έκανες στις 11 Σεπτεμβρίου του 2001; Facebook Twitter
Eσύ τι έκανες στις 11 Σεπτεμβρίου του 2001; Facebook Twitter
Eσύ τι έκανες στις 11 Σεπτεμβρίου του 2001; Facebook Twitter

O Νότιος Πύργος καταρρέει στις 9:59 π.μ (16:59 ώρα Ελλάδας) και ο Βόρειος στις 10:28 π.μ. (17:28 ώρα Ελλάδας). Ο πλανήτης παρακολουθεί σοκαρισμένος. Είναι κάτι μεγαλύτερο, κάτι που θα καρφωθεί στις μνήμες όλων για πολύ καιρό.

Θα ακολουθήσει μεγαλύτερο χάος. Τώρα γνωρίζουμε ότι οι νεκροί θα πολλαπλασιαστούν με ταχύτητα φωτός. Οι πληροφορίες τρέχουν στα δημοσιογραφικά γραφεία. Η πτήση 11 της American Airlines, ένα Boeing 767-223, απογειώθηκε από τον διάδρομο του αεροδρομίου Logan International Airport της Βοστόνης με 81 επιβάτες στις 7:59 π.μ. με προορισμό το Λος Άντζελες. Η αεροπειρατεία στην πτήση εκδηλώθηκε στις 8:14. Στις 8:27 το αεροπλάνο άλλαξε κατεύθυνση προς το Νότο.

Η πτήση 175 της United Airlines, ένα Boeing 767-222, απογειώθηκε από τον διάδρομο του αεροδρομίου Logan International Airport της Βοστόνης με 56 επιβάτες στις 8:14 π.μ. με προορισμό το Λος Άντζελες. Στις 8:42 ανέφερε πως έπιασε μια ύποπτη μετάδοση από ένα άλλο αεροπλάνο, το οποίο αποδείχθηκε πως προερχόταν από την πτήση American 11. Η αεροπειρατεία στο αεροπλάνο της United εκδηλώθηκε μεταξύ 8:42 και 8:46 τοπική ώρα. Στις 8:58 το αεροπλάνο απέκτησε πορεία προς τη Νέα Υόρκη.

Eσύ τι έκανες στις 11 Σεπτεμβρίου του 2001; Facebook Twitter
Το πεντάγωνο μετά την επίθεση

Στην τραγωδία των Δίδυμων πύργων η οποία στοίχισε τη ζωή περίπου 3000 ανθρώπων, θα προστεθούν άλλες δύο αεροπειρατείες. Η πτήση 77 της American Airlines που πέφτει στο Πεντάγωνο στις 9:37 π.μ. τοπική ώρα (16:37 ώρα Ελλάδας) και η πτήση 93 της United Airlines που θα συντριβεί σε ανοικτή περιοχή στη νοτιοδυτική Πενσυλβάνια στις 10:03 π.μ. τοπική ώρα (17:03 ώρα Ελλάδας).

Eσύ τι έκανες στις 11 Σεπτεμβρίου του 2001; Facebook Twitter
Το Εθνικό μνημείο

Στο χώρο του Παγκόσμιου Κέντρου Εμπορίου δημιουργήθηκε Εθνικό Μνημείο, το οποίο εγκαινιάστηκε από τον πρόεδρο των ΗΠΑ, Μπαράκ Ομπάμα και τον πρώην πρόεδρο Τζορτζ Μπους. Εκεί αναγράφονται τα ονόματα όλων όσοι δεν κατάφεραν να επιζήσουν.

O Άλαν Τζάκσον έγραψε ένα τραγούδι με τίτλο  "Εσύ πού ήσουν όταν ο κόσμος σταμάτησε να γυρίζει αυτή τη μέρα του Σεπτεμβρίου;" Όλοι ήμασταν εκεί. Με όποιο τρόπο μπορούσαμε, θα απαντήσω.

55

ΣΧΕΤΙΚΑ ΑΡΘΡΑ

ΔΕΙΤΕ ΑΚΟΜΑ

«Κάτι έχει γίνει, μυρίζει μπαρούτι η ατμόσφαιρα»: Ένα χρονικό βίας στην Αθήνα τον Δεκέμβριο του 2008

Σαν σήμερα / «Κάτι έχει γίνει, μυρίζει μπαρούτι η ατμόσφαιρα»: Ένα χρονικό βίας στην Αθήνα τον Δεκέμβριο του 2008

Όσα συνέβησαν μετά τη δολοφονία του Αλέξη Γρηγορόπουλου, τις δύο εβδομάδες που θα μείνουν στη νεότερη πολιτική ιστορία της Ελλάδας ως τα «σύγχρονα Δεκεμβριανά»
ΑΝΤΩΝΗΣ ΜΠΟΣΚΟΪ́ΤΗΣ

σχόλια

20 σχόλια
Ήμουν τρίτη γυμνασίου και ήταν πρώτη μέρα σχολείου. Η καθηγήτρια μας είχε βάλει τεστ και πατωσαμε όλοι. Είχα πάει μετά στη θεία μου που είχε κόλλημα με το big brother (τότε είχε πρωτοβγει κιόλας) και το έβλεπε. Θυμάμαι τη ρωτούσαμε αν τα χαιβανια του σπιτιού ήξεραν τι γίνεται στον κόσμο και ότι έπεσαν οι δίδυμοι πύργοι και είπε όχι. Δεν είχα συνειδητοποιησει το μέγεθος του γεγονότος, 2976 άνθρωποι, 1300 εκ των οποίων καταδικασμενοι στον βόρειο πύργο..
Δεν θα το ξεχάσω...Διάβαζα με μια συμφοιτήτρια μου μικροοικονομία.Είχα πάει σπίτι της για ενισχύσεις,θα δίναμε σε μια εβδομάδα το μάθημα και κλασικά δεν καταλάβαινα κάποιους μαθηματικούς τύπους...Καθόμασταν στο μπαλκόνι και οι γονείς της μέσα στο σαλόνι είχαν ανοιχτή την τηλεόραση...Μας φωνάξαν να δούμε....Σάστισα,με το που συνειδητοποίησα οτι ηταν πραγματικό η πρώτη μου σκέψη ήταν η θεία μου που έμενε εκεί..Γύρισα κακήν κακώς σπίτι.Προσπαθούσαμε να επικοινωνήσουμε μαζί της αλλά οι γραμμές πεσμένες...
Πήγαινα στην τότε δουλειά μου, στο Rockefeller Center. Την οποία είχα διαλέξει γιατί με βόλευε πιο πολύ το μετρό για να πηγαίνω στην τότε σχέση μου και μετέπειτα πρώην σύζυγο μου. Και ας έπαιρνα $800 το μήνα λιγότερα... ήταν πιο σημαντική αυτή για μένα τότε.Σε αντίθεση με καμιά 40+ συμφοιτητές μου που προτίμησαν να δουλέψουν λίγο παρακάτω... Έχει πλάκα η ζωή.
είχαμε πάει ταξίδι του μέλιτος στη πορτογαλία και ήμαστε σε ένα εμπορικό κέντρο όταν μου τηλεφώνησε η αδερφή μου και άρχισε να μου τα λέει πανικόβλητη όλα μαζί, για τα δύο αεροπλάνα στους πύργους το τρίτο στο πεντάγωνο και ότι περίμεναν επιθέσεις και σε άλλα σημεία.. η αίσθηση που είχα ήταν ίδια με το αν μου έλεγε πως προσγειώθηκαν εξωγήινοι, εντελώς εξωπραγματικό! Το χειρότερο για μένα ήταν ότι έπρεπε να μπω σε αεροπλάνο λίγες μόνο μέρες μετά και στην ανταπόκριση από μιλάνο - αθήνα το αεροπλάνο ήταν γεμάτο με άραβες (προφανώς μια χαρά ανθρώπους) που όλοι μου φαινόντουσαν υποψήφιοι τρομοκράτες!
Η μέρα που οι ηλίθιοι αυτού του κόσμου νόμιζαν ότι ο "κακός χωροφύλακας" τιμωρήθηκε, η ότι "ήταν στημένο". Λίγοι ανησύχησαν στα αλήθεια ότι Παρ´ ότι 21ος αιώνας, ακόμη είμαστε μια αγέλη που βλέπει σύνορα και ιδεολογίες, και οχι συνάνθρωπους. Και ακόμη ζηλεύουμε τον πλούσιο γείτονα αντί να κοιτάξουμε τη στραβωμαρα μας - ίσως τα δισέγγονά μας να ζουν σε μιά άλλη κοινωνία, το Ίντερνετ βοηθά ...
Μόλις είχα γυρίσει από καφέ και μπήκα σπίτι τη στιγμή που έπεφτε ο πρώτοες πύργος στις 5. Έμεινα όρθια μισή ώρα μέχρι που έπεσε και ο δεύτερος. Αυτό που δεν χωρούσε το μυαλό μου ήταν ότι ήξερα ότι κάθε λεπτό πέθαιναν άνθρωποι μπροστά μας σε κανονικό χρόνο. Αρχίσαμε να πέρνουμε τηλέφωνα σε συγγενείς στη Νέα Υόρκη αλλά δεν έπιανε. Για μέρες δεν πίστευα ότι έγινε.Στη σχολή, λίγες μέρες μετά άρχισαν και οι πρώτες καφρίλες. Ο καθηγητής φωτογραφίας κοκορευόταν ότι τουλάχιστον πρόλαβε να φωτογραφίσει τους δίδυμους και τί ωραίες λήψεις που έκανε κλπ. Ο καθένας έβγαλε ό,τι μ@λ@κία είχε στο μυαλό του.
Μόλις είχα ανοίξει την τιβι χωρίς ήχο (στον ΑΝΤ1 αν θυμάμαι καλά) και οι ειδήσεις έδειχναν την επίθεση..Νόμιζα πως το θέμα ήταν από γυρίσματα ταινίας που έμοιαζε με υπερπαραγωγή...δεν έδωσα σημασία..άλλαξα κανάλι και ξανά το ίδιο θέμα.ώσπου έβαλα ήχο..
Ετοιμαζόμασταν να πάμε τον πρώτο γιο μας στον παιδίατρο για το πρώτο του εμβόλιο όταν είδαμε στην τηλεόραση την έκτακτη είδηση για την πρόσκρουση του αεροσκάφους στον πρώτο πύργο. Ελάχιστα λεπτά μετά είδαμε απευθείας το δεύτερο αεροσκάφος να προσκρούει στον διπλανό πύργο. Εκείνες τις στιγμές φαινόταν συγκλονιστικά απίστευτο.
Εγώ εκείνη τη μέρα...ήμουν στο αεροπλάνο.Ταξίδευα για Αμερική...Γυρίσαμε πίσω από τη μέση του Ατλαντικού στη Γερμανία...η αιτιολογία...Because of political reasons..Φυσικά δεν μας είπαν ότι πέφτουν αεροπλάνα! Επικράτησε πανικός. Χάσαμε και 2 βαλίτσες...Κανένας δεν μας έδινε ακριβής πληροφορίες για το συμβάν. Προσπαθούσα να επικοινωνήσω με τους δικούς μου αλλά όλοι έκλαιγαν χωρίς να καταλαβαίνω τι λένε!! Τελικά μετά από ώρες ταλαιπωρίας επιστρέψαμε Ελλάδα και μέσα στο αεροπλάνο μας έδωσαν τις πρώτες εφημερίδες με τις τραγικές φωτογραφίες..Πάγωσα... Μετά από μια εβδομάδα που τα αεροδρόμια της Αμερικής άνοιξαν, έφυγα με λίστα προτεραιότητας.. Αυτά
Είχα εξεταστική αλλά δε διάβαζα, ετοιμαζόμουν όλο προσμονή να πάω να βρω τον τώρα πια πρώην μου. Ήταν λίγες μέρες πριν τα φτιάξουμε, μες στην τρελή χαρά δηλαδή. Είχα ανοιχτή τβ, αλλά τριγυρνώντας στο σπίτι δεν κατάλαβα τι είχε γίνει με το πρώτο. Ατύχημα; Και βλέπω το 2ο να πέφτει... Ναι ο αντιαμερικανισμός τότε ήταν στο φουλ αλλά ήταν απίστευτα σοκαριστικό. Άργησα λίγο, άργησε κ αυτός, βρεθήκαμε κ το σχολιάσαμε, θυμάμαι πεσμένη κίνηση γύρω κ τον κόσμο μουδιασμένο. Αλλά μισή ώρα μετά το ξέχασα μέχρι να ξανανοίξω τηλεόραση το βράδυ. Αθώα νιότη, όμορφη...
7 μηνών έγκυος στην κόρη μου. Είχα άδεια εκείνη την ημέρα. Με πήρε τηλέφωνο η μητέρα μου, μέσα σε πανικό, για να βεβαιωθεί ότι ήμουν σπίτι και όχι στο γραφείο, γιατί φοβόταν ότι ήταν μία γενικευμένη επίθεση.Χαϊδεύοντας την κοιλιά μου, συνειδητοποίησα ότι το γεγονός αυτό σήμαινε περισσότερους πολέμους, συρράξεις, πράξεις αντεκδίκησης και γενικότερα έναν κόσμο με λιγότερη ελπίδα και περισσότερο θυμό.
Ήμουν 8, η μαμά μου είχε γιορτή και έπινε τον καφέ της με την συγχωρεμένη την γειτόνισσα από τον πάνω όροφο. Εγώ και η κόρη της βλέπαμε Μαρία της Γειτονιάς στο δωμάτιο μου όταν διακόπηκε έκτακτα προς μεγάλο μας θυμό. Όταν πήγαμε στις μαμάδες μας να μας εξηγήσουν τι το πιο σημαντικό από την συνέχεια της Μαρίας της γειτονιάς είχε γίνει, είχα ανατριχιάσει, το παιδικό μου μυαλό δεν μπορούσε να αντιληφθεί τα πώς και τα γιατί.Είναι πάντως εντυπωσιακό πώς θυμόμαστε με κάθε λεπτομέρεια εκείνη την στιγμή.
ήμουν φοιτήτρια στην Αθήνα και διάβαζα για την εξεταστική. έκανα διάλειμμα και άνοιξα τηλεόραση. η πρώτη σκηνή που είδα ήταν να βγαίνει καπνός από τον ουρανοξύστη. δεν καταλάβαινα τι έβλεπα, τι γινόταν... νόμιζα ότι πρόκειται για κάποιο ατύχημα, εκδήκωση φωτιάς προφανώς. μεσολάβησαν κάποια δευτερόλεπτα για να διαβάσω τον τίτλο του ρεπορτάζ για να καταλάβω τι είχε γίνει. μου φάνηκε και μου φαίνεται ακόμα απίστευτο. σαν σενάριο ταινίας καταστροφής. δεν μπορώ να ταυτιστώ με την γνώμη ότι καλά έπαθαν οι αμερικάνοι, ότι το άξιζαν, ότι ήταν η πληρωμή τους για τα δικά τους εγκλήματα. δεν παίρνω το μέρος τους σε αυτά που έχουν κάνει αλλά δεν μπορώ και να πάρω το μέρος αυτών που προκάλεσαν αυτή την τραγωδία. τα θύματα δεν ήταν μόνο αυτοί που πέθαναν εκείνη την ημέρα, οι οικογένειες που άφησαν πίσω, ήταν οι πυροσβέστες που έλαβαν μέρος στη διάσωση (πώς ξεπερνιέται το ψυχολογικό κομμάτι αυτού που βίωσαν;), ήταν οι επιζήσαντες που ξέφυγαν από το θάνατο τότε αλλά έχουν προβλήματα υγείας έκτοτε (σωματικά και ψυχολογικά) και τόσοι άλλοι που δεν πάει το μυαλό μου τώρα.
Έκανα μεταπτυχιακό στην Αγγλία και ήμουν στην Αθήνα διακοπές. Η αδερφή μου έβλεπε τηλεόραση και με φώναξε όταν έπεσε το πρώτο αεροπλάνο. Είδα το δεύτερο live. Έφυγα 2-3 μέρες μετά τις 11 Σεπτεμβρίου για Αγγλία τραβώντας απίστευτη ταλαιπωρία στον έλεγχο των αεροδρομίων πράγμα που έγινε ρουτίνα μετά. Από τότε νομίζω ότι η μετακίνηση με αεροπλάνο άλλαξε αφάνταστα στην πράξη και στο μυαλό των επιβατών.
Είτε το πιστεύετε, είτε όχι, ήμουν στο δωμάτιο μου 18 χρονών τότε και άκουγα το κλασσικό: The roof is on fire από Bloodhound gang https://www.youtube.com/watch?v=ChmUC0OysoUΑυτό έμελλε να αποτελέσει την τραγική ειρωνία της ημέρας για μένα
Δευτεροετής φοιτητής, αραχτός στον καναπέ για μεσημεριανό ύπνο. Κι έρχεται μήνυμα από μια συμφοιτήτρια "ΑΝΟΙΞΕ ΤΗΝ TV ΓΙΝΕΤΑΙ ΧΑΜΟΣ ΣΤΗΝ ΑΜΕΡΙΚΗ!"Σηκώνομαι, πηγαίνω να πάρω το τηλεκοντρόλ και παράλληλα γράφω μήνυμα "ΣΕ ΠΟΙΟ ΚΑΝΑΛ...". Δεν το έστειλα ποτέ γιατί με το που άνοιξε η TV είδα live το δεύτερο αεροπλάνο (το οποίο νόμιζα ότι ήταν σε επανάληψη το πρώτο).Όσο για τα σχόλια για τον αμίαντο που είδα πιο πάνω, έχοντας χάσει πρόσφατα τον πατέρα μου από καρκίνο που προκλήθηκε από αμίαντο, έμαθα ότι ο καρκίνος από αμίαντο μπορεί να ξεσπάσει ύστερα από 30 ή και 40 χρόνια από την εισπνοή του.Έχουμε να δούμε πολλά θύματα όπως καταλαβαίνετε...
Ήταν η πρώτη μέρα στο σχολείο. Θυμάμαι ήμουν στο σπίτι της γιαγιάς μου και έτρωγα παγωτό όταν ανοίξαμε την τηλεόραση και είδαμε τι γινόταν. Η θεια μου δούλευε στους δίδυμους πύργους και πριν 4 μέρες είχε γυρίσει πίσω στην Νεα Υόρκη από τις διακοπές της εδώ. Βλέπαμε όλα αυτά τα πλάνα και είχαμε πεθάνει από την αγωνία μας. Προσπαθούσαμε όλη η οικογένεια να την πάρουμε τηλέφωνο αλλά δεν γινόταν γιατι όλα τα δίκτυα προς Αμερική ήταν μπλοκαρισμένα. Αυτό ήταν το χειρότερο από όλα. Η αναμονή σε συνδυασμό με την απραξία λόγω της απόστασης. Αργά το βράδυ καταφέραμε να μιλήσουμε μαζί της και να μάθουμε πως είχε ακόμα κάποιες μέρες άδεια και πως θα πήγαινε στη δουλειά της την άλλη μέρα!