Από μικρή αγαπούσα τις γάτες. Πριν αποκτήσουμε τον πρώτο γάτο μας, το Ράμα, προσπαθούσα να φέρω σπίτι ότι γατί έβρισκα έξω, με μεγάλη αποτυχία. Μας έκαναν τη χάρη η γονείς μας και πήραμε τον Ράμα, ένα γάτο σιάμ που στη συνέχεια γονιμοποίησε όλες τις θηλυκές γάτες της γειτονιάς, με αποτέλεσμα όλα τα γατάκια της γειτονιάς να είναι μισά σιαμ. Κάποια μέρα ο Ράμα δεν ξαναγύρισε. Μας κόστισε πολύ. Μάταια προσπαθούσα να ξαναφέρω κάποια γάτα στο σπίτι. Στα 18 και ενώ οι γονείς μου έλειπαν σε ταξίδι, τους κουβάλησα τη Σίμπα. Η Σίμπα και εγώ ήμασταν αχώριστες για 13 χρόνια, όπου δυστυχώς μετά από μια εγχείριση, έχασε τη θέληση για ζωή, σταμάτησε να τρώει και απεβίωσε. Ήμουν απαρηγόρητη. Έκλαιγα μια εβδομάδα.
Όλοι μου έλεγαν να πάρω μια καινούρια γατούλα, αλλά δεν ήθελα να προδώσω τη μνήμη της Σίμπας.
Από τότε που μπήκε στη ζωή μας, όλα έγιναν καλύτερα. Η ημέρα μας αρχίζει με αγκαλιές και χουρχουρητά, και ανυπομονούμε να γυρίσουμε σπίτι για να είμαστε μαζί της!
Ώσπου μια μέρα, μια φίλη μας είπε ότι έχει γεννήσει μια γάτα 4 γατάκια σε ένα φροντιστήριο που δούλευε. Ε, λέω στον Κώστα, πάμε να τα δούμε. Εκεί εμφανίστηκε ένα τόσο δα πλασματάκι, που ήρθε κατά πάνω μας. Σα να μας διάλεξε. Του λέω: Αυτό είναι.
Το πήραμε στο σπίτι μετά από 2 εβδομάδες που είχε μεγαλώσει λιγάκι και η ζωή ξανάγινε χαρούμενη. Την ονομάσαμε Μπύρα, ένα βράδυ που είχαμε βγει έξω για μπύρες με τον Κωνσταντίνο (Μπελιά) και του είπα για πλάκα: Αφού αγαπάμε τόσο τις μπύρες, κανονικά πρέπει να την ονομάσουμε μπύρα. Όπως και έγινε. Το #byraki μας απέκτησε όνομα.
Την πρώτη μέρα έκανα το λάθος και της πήρα μια άμμο από ροκανίδι (ήθελα να της πάρω την καλύτερη), η οποία όμως δεν της άρεσε και κρατιόταν να μην κατουρήσει. Το πρώτο πρωί, την πήρα στην αγκαλιά μου, αρχίζει να χουρχουρίζει και ένιωσα ξαφνικά κάτι ζεστό πάνω μου. Με κατούρησε γιατί το κακόμοιρο δεν ήξερε που να τα κάνει. Άλλαξα την άμμο της με κανονική και ευτυχώς δε με έχει ξανακατουρήσει, αν και είμαι σίγουρη πως μερικές φορές το θέλει.
Από τότε που μπήκε στη ζωή μας, όλα έγιναν καλύτερα. Η ημέρα μας αρχίζει με αγκαλιές και χουρχουρητά, και ανυπομονούμε να γυρίσουμε σπίτι για να είμαστε μαζί της!
Είναι πολύ κοινωνική και της αρέσει όταν έρχεται ο κόσμος στο σπίτι. Πάει και κάθεται πάνω τους και τα λένε! Είναι πολύ αστεία και πεισματάρα. Μια φορά επειδή δεν σηκωνόμουν ΜΕ ΧΑΣΤΟΥΚΙΣΕ. Κανονικά. Με τα δύο πόδια. Σαν άνθρωπος.
Προσπαθεί να είναι ακριβοδίκαια και να κάθεται και στους δύο μας εναλλάξ, χωρίς να δείχνει κάποια προτίμηση γιατί μάλλον ξέρει ότι διπλασιάζει τις πιθανότητες της για φαγητό.
Είναι η καλύτερη συντροφιά, ειδικά όταν είμαι στεναχωρημένη, που σαν να το καταλαβαίνει και έρχεται πάνω μου να με παρηγορήσει.
Η ζωή έχει γίνει πιο όμορφη, επειδή θέλω να γυρίζω σπίτι για να είμαι μαζί της και με τον Κώστα. Όταν είμαστε οι 3 μας, δεν χρειάζομαι κάτι άλλο στον κόσμο όλο.
Θα πρότεινα σε όποιον δεν έχει κάποιο γατάκι ή σκυλάκι, να πάρει. Όπως είπε και ο Μπελιάς, εμείς τα χρειαζόμαστε περισσότερο από εκείνα.
σχόλια