Από τη Μαρία Παπαπαναγιώτου
Ίσως οι Αρχαίοι Έλληνες να θελαν να ξυπνήσουν στην Ελλάδα της κατάντιας, να μιλήσουν, να απαντήσουν ή και να εκδικηθούν, Ίσως κάπως έτσι να το σκέφτονται πολλοί ανά τον κόσμο, φιλέλληνες, ανθέλληνες και θαυμαστές του αρχαιοελληνικού μεγαλείου. Ίσως έτσι τελικά, να το είδαν και οι Νew York Times, στο πιο σκοτεινό ξημέρωμα Ελληνικής Πρωτοχρονιάς.
Από τα πρώτες ώρες του 2013, η εφημερίδα της Μητρόπολης δείχνει με κεντρικό άρθρο της τον άλλο δρόμο προς την ελπίδα, εκείνον που αφήνει τον Νου να πιάσει πάτο για να εκτιναχθεί...
Η τελευταία λέξη της Κοινωνικής και ατομικής Ψυχιατρικής, που ξαφνικά άρχισε να σκαρφαλώνει στα topics της σύγχρονης επιστήμης είναι ακριβώς, όπως αναδεικνύουν οι NYT, Τhe Positive Power of Negative Thinking, ή αλλιώς ο αρχαιοελληνικός πεσιμισμός
Για τους Αρχαίους 'Έλληνες, η απαισιοδοξία ως φιλοσοφική προσέγγιση και ατομική ψυχοθεραπευτική, ήταν η δική τους αντίστροφη οδός προς την Επιτυχία, την Επιβίωση και την Ευτυχία. Ο Νεοϋορκέζος Albert Ellis, σύγχρονος πρωτοπόρος στην εφαρμοσμένη «αρνητική «διαδρομή», ανακάλυψε το κλειδί στους Στωικούς φιλοσόφους, που καταδεικνύει ότι μερικές φορές ο καλύτερος τρόπος για να αντιμετωπίσεις ένα αβέβαιο μέλλον είναι όχι να επικεντρωθείς αποκλειστικά,- όπως ζητά η θετική σκέψη- στην καλύτερη έκβαση, αλλά να προετοιμαστείς για το χειρότερο.
Οι πνευματικοί δάσκαλοι της αρχαιότητας είχαν κατανοήσει την ανάγκη της εξισορρόπησης στη ζωή του αρνητικού με το θετικό, της ισορροπίας ανάμεσα στην αισιοδοξία και την απαισιοδοξία, είχαν γνώση και συνείδηση ότι ο αγώνας για την επιτυχία και την ασφάλεια είναι μια ζυγαριά που «μπαλαντζάρει» διαρκώς με την αγωνία της αποτυχίας και την ανασφάλεια.
Το να σκεφτεί κανείς απλώς, με νηφαλιότητα το χειρότερο σενάριο,-τεχνική που οι Στωικοί αποκαλούσαν " προμελέτη των δεινών»-, βοηθά στο να νικήσεις το μέλλον ως προς την τρομολαγνική -αγχώδη δύναμή του. Οι ψυχίατροι όντως εξηγούν ότι συνήθως καταλήγει κανείς πως μπορεί να αντιμετωπίσει και τα χειρότερα, αν το δει με ψυχραιμία εγκαίρως.
Το χρυσό όφελος σε αυτή την τεχνική «εξόδου κινδύνου» είναι πως ενισχύει σε όποιον την ακολουθήσει την ευγνωμοσύνη για ό,τι ήδη έχει στην ζωή- τις σχέσεις με τους ανθρώπους, την περιουσία, την δουλεία του-, και ανοίγει τον δρόμο στην απόλαυση για ό,τι ήδη έχει κανείς κερδίσει ή του έχει δοθεί.
Η προσέγγιση βοηθά τους σύγχρονους κοινωνιολόγους να εξηγήσουν το κατά τα άλλα επιστημονικώς παράδοξο, οι πολίτες των οικονομικά ανασφαλέστερων χωρών να αναφέρουν συχνά μεγαλύτερη ευτυχία από ό, τι οι πολίτες των πλούσιων κρατών και περιοχών.
Η κριτικός της κοινωνιολογίας Barbara Ehrenreich έχει υποστηρίξει με εμπεριστατωμένες επιστημονικές προσεγγίσει ότι ως κοινωνίες, πολίτες και πολιτισμός στην Δύση, ίσως το παρακάναμε με την θετική προσέγγιση, και αυτή είναι, -σύμφωνα πάντα με την Ehrenreich,– που βοήθησε για την παρούσα οικονομική διεθνή κρίση, γιατί ως σχέδιο δράσης απορρίπτει την εκδοχή αποτυχίας.
Για τους καιρούς που ζούμε, αναφέρει ο Oliver Burkeman, συγγραφέας του βιβλίου "Το Αντίδοτο: η Ευτυχία για Αυτούς που Δεν Αντέχουν την Θετική Σκέψη", το να προγραμματιζόμαστε νοερά για την σίγουρη επιτυχία, είναι ελλειπτική προετοιμασία για την (πολύ πιθανή περίπτωση) ΝΑ ΜΗΝ ΕΠΙΤΕΥΧΘΕΊ.
Η ψυχολόγος Julie Norem εκτιμά ότι περίπου το ένα τρίτο των Αμερικανών ενστικτωδώς εφαρμόζουν αυτή την τακτική,που την αποκαλεί "αμυντική απαισιοδοξία». Η Θετική σκέψη, θυμίζει, είναι η προσπάθεια να πείσεις τον εαυτό σου ότι τα πράγματα θα εξελιχθούν έκτακτα, κάτι που ενισχύει τελικά τη βεβαιότητα ότι αν δεν γίνει έτσι, θα είναι απολύτως καταστροφικό!!!
Καταρχήν η αβεβαιότητα είναι το αναπόφευκτο δώρο που μας έκανε, για τα επόμενα πενήντα χρόνια ως Έλληνες, η Κρίση.
Ως Έλληνες της πρώην ευημερίας, είχαμε έντονα επωμισθεί το must της δυτικής κουλτούρας που στοχεύει, -με positive thinking, αλίμονο-, να βάλει τέλος στις αναπόφευκτες εκπλήξεις της ζωής.
Για μας ούτως ή άλλως ήρθαν όλα ανάποδα,για όλους.
Κι έτσι το άγχος του Αβέβαιου δεν μπόρεσε άλλο να μας νικήσει γιατί το ζούμε όλοι μαζί!
Ας το δούμε θετικά...
σχόλια