__________________
1.
Αγαπητή μου Λένα,
Ο προβληματισμός μου (για την ώρα δεν έχει γίνει ακόμα πρόβλημα) αφορά μια αιώνια αιτία κόντρας και ρήξης οικογενειών: το όνομα του παιδιού! Το θεωρούσα πάντα χαζό και μικροπρεπές να γίνονται φασαρίες, να φωνάζουν, να θυμώνουν, να μην πηγαίνουν στη βάφτιση του εγγονιού, να στενοχωριούνται, να καταλήγουν στα νοσοκομεία για κάτι τέτοιο. Καταλαβαίνω ωστόσο ότι το βλέπουν σαν ένα είδος μεγάλης τιμής προς το πρόσωπο τους και αφού και οι δικοί μου κοντινοί άνθρωποι το βλέπουν έτσι, πρέπει να σπάσω το κεφάλι μου για να το χειριστώ σωστά και να αποφύγω τα δράματα.
Το background λοιπόν: Είμαστε μαζί με τον σύντροφό μου αρκετό καιρό και σκεφτόμαστε σιγά σιγά τον γάμο και την οικογένεια.
-Οι γονείς του φίλου μου σκοτώθηκαν σε τροχαίο προ 15ετίας και έκτοτε μεγάλωσε με την γιαγιά και τον παππού του (που πρακτικά είναι τα πεθερικά μου).Το χτύπημα ήταν τεράστιο και οπως καταλαβαίνεις και οι δύο θέλουν να ακουστούν τα ονόματα του γιου και της νύφης τους. Το έχουν αναφέρει πολλές φορές άλλωστε: μια Ειρήνη και έναν Στέλιο!
-Όταν οι δικοί μου γονείς βρέθηκαν σε τεράστια οικονομική δυσχέρεια, ο αδερφός του πατέρα μου ανέλαβε να μας δώσει τα χρήματα που χρειαζόταν (ένα πενταψήφιο, διόλου ευκαταφρόνητο πόσο) για να γλιτώσουμε την κατάσχεση και να μην βρεθούμε στους πέντε δρόμους κυριολεκτικά. Παρότι αντιμετωπίζει και αυτός στενότητες, τα χρήματα δεν τα ζήτησε ποτέ πίσω, ούτε δέχτηκε κάποιο αντάλλαγμα (π.χ. μεταβίβαση του σπιτιού). Επιπλέον, μας στηρίζει οικονομικά σε μικροποσά και έχει αναλάβει σχεδόν εξολοκλήρου τις σπουδές της αδερφής μου και το μεταπτυχιακό μου. Του χρωστάμε την επιβίωση μας. Με την γυναίκα του δε μπόρεσαν να αποκτήσουν παιδιά και πάντα σκεφτόμασταν να έδινα το όνομά του στο ένα μου παιδί.
Η σκέψη μου ήταν απλή και δίκαιη: το όνομα του ενός παιδιού από την πλευρά τους, του άλλου από την δική μας και ήμουν ήσυχη μέχρι πρόσφατα.
Σε κανα δυο τραπέζια που είχε έρθει και ένας ξάδερφος με την μνηστή του πέταξε η γιαγιά "Αχ, να είχαμε εδώ 2 Ειρήνες και 2 Στέλιους να τρέχουνε!". Το αφήσαμε όλοι ασχολίαστο και αλλάξαμε θέμα (όπως κάνω και εγώ συνήθως), όμως μπήκα σε σκέψεις. Αν εχουν την απαίτηση από τον ανηψιό και την άσχετη νύφη να βγάλουν ΚΑΙ Στέλιο (πάει στην ευχή, αυτος ήταν θείος του) αλλά ΚΑΙ Ειρήνη και μάλιστα ανεξάρτητα από το γεγονός ότι θα υπάρχει ΚΑΙ ΑΛΛΟ ένα ζεύγος Στέλιος-Ειρήνη, πώς εγώ που είμαι και πιο άμεση θα μπορέσω να πω για το "ένα και ένα";
Το θέμα θα υπάρξει κυρίως για το αγορίστικο όνομα. Και ούτε το διπλό όνομα θα είναι λύση, γιατί μετά αρχίζει η μάχη για το ποιο θα χρησιμοποιηθεί ή αρχίζουν κάτι χαζά σύνθετα, όπως σε μια φίλη μου που τελικά το κοριτσάκι το φώναζαν Αθηναγγέλα! Δεν θέλω να μπούμε σε διαγωνισμό για το ποιος έχει το μεγαλύτερο οικογενειακό δράμα.
Στο σύντροφό μου δεν έχω πει όλες αυτές τις σκέψεις ακόμα, όμως σε γενικές συζητήσεις περί ονομάτων παιδιών μου είχε πει ότι το "ένα και ένα" του φαίνεται μια χαρά. Βέβαια αυτός γενικά αδιαφορεί για όλα αυτά τα εθημοτυπικά με την οικογένεια και τους συγγενείς. Επιπλέον, ακόμα και αν έχω την υποστήριξή του, δεν μπορώ να βασιστώ πάνω του καθώς δε φημίζεται για τις διπλωματικές του ικανότητες. Είναι γενικά απότομος και άτσαλος σε τέτοιου είδους συζητήσεις και αν θεωρεί και τον λόγο της διαφωνίας χαζό γίνεται χειρότερος, του στυλ "Αυτό θα γίνει και κάνετε ότι θέλετε".
Σίγουρα είναι λίγο μακριά ακόμα το θέμα (και όχι τόσο σοβαρό), απλά τριβέλιζε σήμερα στο μυαλό μου και είπα να το μοιραστώ. Λοιπόν α μπα μου και σχολιαστές έχετε καμία καλή ιδέα για να το χειριστώ; κάποια συμβουλή; κάτι που μπορώ να πω ή να κάνω; αν όχι να αποφύγω τις φασαρίες, τουλάχιστον να τις μετριάσω. Ή κάτι που μπορώ να κάνω με τα ονόματα και δεν το έχω σκεφτεί;;;
Έχεις τον ιδανικό άντρα – σύμμαχο για αυτό το θέμα και δεν το έχεις καταλάβει καν. Συγνώμη αλλά σε αυτή την περίπτωση ο χειρισμός «αυτό θα γίνει και κάνετε ό,τι θέλετε» είναι ο πλέον ενδεδειγμένος. Το μόνο που έχει σημασία είναι τι θέλετε εσείς οι δύο. Αφού συμφωνείτε, αν είσαστε ενωμένοι και αποφασισμένοι, τελείωσε το θέμα. Δεν θα καταφέρεις ποτέ να τους έχεις όλους ευχαριστημένους, οπότε μην το προσπαθείς καν. Όσο πιο αποφασισμένοι είσαστε, όσο λιγότερο δικαιολογήσετε την απόφαση σας, τόσο περισσότερο θα μετριαστούν οι φασαρίες.
__________________
2.
Γιατι πάντα μπουρδουκλώνω καταστάσεις. Είχα σχέση για 2 χρονια με τον Τ., η οποία διαλύθηκε αρχικά γιατι ο τύπος ζούσε με τη λογική "εγω-οι φίλοι μου-η οικογενεια μου-..ε κ κάπου εκει κ εσυ",κ έπειτα γιατι εγω στράφηκα, σε αλλο ατομο που μου έδινε απλόχερα το μαζι. Αν κ το μεσα μου, δεν ηταν καλά, με τον τροπο που αγαπούσε ο Τ.(γιατι πράγματι μ αγαπούσε) ηταν κ ειναι μεγαλύτερη καψούρα που εχω περάσει. Σημερα έπειτα απο 3 χρόνια, κ ενώ ειμαι σε μια σχέση 1,5 χρόνο ο Τ.εμφανίζεται ξανα με το "θέλω να σε δω". Πως να διαχειριστείς "τη μεγάλη καψούρα" που σε πλησιάζει ξανα; Να σημειώσω δε, πως το ερώτημα απαντιέται ακομη πιο δύσκολα λαμβάνοντας υπόψην τον άνθρωπο που ειναι διπλα μου, με λατρεύει κ ειναι καλός, χρυσός κ Άγιος, αλλα με χαρακτήρα παιδιού, σε σημείο να έχουμε γίνει "αδελφάκια" με το σεξουαλικό στοιχείο να φθίνει. Τι απαντάς στην "καψούρα" με τον χαρακτηριστικό "ανδρισμό" με όλα τα παραπάνω;;;- Αμφιθέα
Μπουρδουκλώνεις καταστάσεις, αλλά όχι με τον τρόπο που το εννοείς. Δεν συνέβη κάτι ιδιαίτερα μπουρδουκλωτικό. Το βαφτίζεις μπουρδουκλωτικό χωρίς να είναι, γιατί σου αρέσει να το σκέφτεσαι έτσι. Γίνονται όλα πολύ πιο σημαντικά.
Βρε Αμφιθέα, δες τι ρωτάς. Αν πρέπει να ενδώσεις στην καψούρα που σου έχει αφήσει απωθημένο, ενώ τα έχεις με κάποιον που δεν γουστάρεις. Φοβερό δίλημμα. Ας δούμε τις επιλογές που έχεις. Α) Να βγεις με τον Τ. για να δεις τι θέλει. Β) Να μην βγεις με τον Τ. , να μην μάθεις ποτέ τι θέλει, και αντ' αυτού να συνεχίσεις με έναν που δεν σου αρέσει καν.
Κατά πάσα πιθανότητα κανένας από τους δύο δεν είναι για σένα, αλλά θα πειστείς μόνο όταν βγάλεις τον απρόσιτο Τ. από τον οργανισμό σου. Ελπίζω να τα καταφέρεις, γιατί υπάρχουν πολλοί και πολλές που χρησιμοποιούν αυτό τον απρόσιτο ως δικαιολογία για να μην ανοιχτούν σε πραγματικά απαιτητικές σχέσεις. Κράτα και ένα μικρό καλάθι πάντως. Να σε δει είπε, δεν σου πρότεινε ρομαντική απόδραση στο Λας Βέγκας.
__________________
3.
Αγαπητή μου α,μπα, τι σημαίνει για σένα αξιοπρέπεια και πως καταλαβαίνεις οτι ευτελίζεσαι? έχει να κάνει με το τι σκέφτονται οι άλλοι για σένα?
Για παράδειγμα, έστειλα αργοπορημένα ένα μήνυμα για τα αισθήματά μου σε κάποιον στον οποίο άρεσα πολύ αλλά δεν άφησα να αρχίσει κάτι. Όταν του μίλησα μου είπε πως είναι με κάποια. Μερικοί μου είπαν ξεφτίλα που έστειλες. Εγώ όμως ένιωσα πολύ καλά όταν του είπα αυτά που σκεφτόμουν. δηλαδή αυτό σημαίνει πως έχασα την αξιοπρέπειά μου, επειδή έριξα τον εγωισμό μου? - 20
Ευτελίζεσαι και χάνεις την αξιοπρέπεια σου για όταν κάνεις κάτι που αντιβαίνει στον προσωπικό σου κώδικα περί αξιοπρέπειας, και στα μάτια των άλλων την χάνεις όταν αντιβαίνεις τον δικό τους κώδικα. Λυπάμαι που η απάντηση είναι φλου, αλλά είναι φλου και η ερώτηση, και φλου είναι τα πράγματα, γενικώς. Υπάρχουν γενικοί κανόνες αξιοπρέπειας που είναι μέσες άκρες αποδεκτοί, όπως είναι η αυτάρκεια και η ανεξαρτησία, ας πούμε, αλλά όλες αυτές οι λέξεις είναι ξεχειλωμένες και χρησιμοποιούνται κατά βούληση. Αν έχεις παρακολουθήσει τα πολιτικά τελευταία, και ελπίζω να τα έχεις παρακολουθήσει και να μην ασχολείσαι μόνο με τα αισθηματικά, θα έχεις δει πώς χρησιμοποιεί κάθε πλευρά τη λέξη «αξιοπρέπεια». Ήταν η λέξη του 2015.
Για να απαντήσω όμως σε αυτό που σε καίει, ο εγωισμός είναι για να ρίχνεται, δεν είναι τόσο τρομερό όσο το παρουσιάζουμε όλοι μας. Δεν θα χάσει η Βενετιά βελόνι αν πληγωθεί και λίγο. Και για την πολύ συγκεκριμένη ερώτηση, πήρες ένα μικρό ρίσκο και δεν σου βγήκε. Η λέξη αξιοπρέπεια δεν έχει καν σχέση με την υπόθεση. Όλα αυτά σας φαίνονται πολύ σημαντικά γιατί είσαστε πολύ μικροί και δεν έχετε χτίσει ακόμα αυτοπεποίθηση, και η αυτοεκτίμηση σας εξαρτάται πάρα πολύ από τις ερωτικές σας επιτυχίες.
__________________
4.
Όταν έχεις βρεθει σεξουαλικά κάποιες φορές και μετα σου λέει ο άλλος ότι βρηκε ένα φιλο στο πρόσωπο σου. Και εναι πολύ χαρούμενος για αυτό.......και μετα εξαφανιζεται. με το πρόσχημα ότι έχει πολλές δουλειές. Το γκομενικο δεν με πειράζει να μην τον ξαναδω αλλά η φιλια ? Πολύ σοβαρο για να το πετάει έτσι.!! Πληγωμένη!!!
Ποια φιλία βρε πληγωμένη, μετά από τρεις – τέσσερις καυτές βραδιές. Λόγια! Tα λόγια είναι εύκολα. Παίρνεις στα σοβαρά τις λέξεις, σα να είναι συμβόλαια, αλλά μάλλον πολύ επιλεκτικά.
Το σοβαρό είναι για τον καθένα κάτι διαφορετικό, και αλλάζει ανάλογα με την περίσταση, ακόμη και για τον ίδιο άνθρωπο. Είναι βέβαιο ότι έχεις κι εσύ στη ζωή σου τρεις τέσσερις ανθρώπους που αποκαλείς φίλους και τους μιλάς μια φορά το εξάμηνο, ή που δεν συμπαθείς και πάρα πολύ τελικά, ή τους λες φίλους γιατί δεν ξέρεις ποια άλλη λέξη να χρησιμοποιήσεις, και τέλος πάντων φίλοι, τι σημασία έχει τώρα. Όταν όμως σε απασχολεί προσωπικά το θέμα, ξαφνικά η λέξη φιλία γίνεται εικονοστάσιο. Αυτό που ήθελε να καταλάβεις ο άνθρωπος αυτός είναι το εξής: δεν πιστεύει ότι κάνετε για κάτι περισσότερο, χωρίς να σημαίνει ότι δεν πέρασε καλά. Οπότε, αντίo, και όπως λένε κι εδώ, no hard feelings.
Θα σε βοηθούσε πάρα πολύ αν παραδεχόσουν πόσο σε πειράζει το γκομενικό. Μπορεί να είναι λιγότερο από όσο φοβάσαι ότι είναι.
__________________
5.
Αγαπητή Α,μπα.
Εδώ και μισό χρόνο σχεδόν σταμάτησα την οποιαδήποτε σχέση είχα με την κολλητή μου διότι με πρόδωσε με πολύ άσχημο τροπο. Αποφάσισα πως δεν την θέλω στη ζωή μου κι έτσι διέκοψα τη μακροχρόνια σχέση (10 χρονια) που ειχαμε αλλά ενώ περίμενα να ησυχάσω έχω αντιληφθεί πως ο θυμός και η πικρία παραμένουν και δεν ξεθωριάζουν όπως περίμενα να γίνει. Έχει περάσει τόσος καιρός κι ακόμη νιώθω την ίδια απογοήτευση που ένιωθα στην αρχή και λογικό είναι αυτό να με επηρεάζει σε μεγάλο βαθμό. Γενικά είμαι ένας ήσυχος άνθρωπος, καλόκαρδος όπως μου λένε πολλοί και δεν κρατάω πότε κακία εκτός από αυτή την περίπτωση. Τι πρέπει να κάνω ώστε να διώξω όλο αυτό το μίσος;
Αγαπητή φίλη,
Εγώ δεν είμαι η μαμά σου για να δεχτώ το «έκοψα κάθε επαφή με την κολλητή μου επειδή με πρόδωσε με πολύ άσχημο τρόπο» ως δεδομένο που δεν αμφισβητείται, μόνο και μόνο επειδή το λες εσύ. Επίσης, ούτε και κανείς άλλος δεν είναι η μαμά σου, εκτός από τη μαμά σου. Ο λόγος σου δεν έχει τόσο μεγάλη βαρύτητα, φοβάμαι, για κανέναν (εκτός από τη μαμά σου). Πιστεύω ότι έκοψες κάθε επαφή, αλλά δεν μπορώ να πιστέψω εν λευκώ ότι σε πρόδωσε με πολύ άσχημο τρόπο.
Οι άνθρωποι που θα πιστεύουν – ή θα παριστάνουν ότι πιστεύουν- τέτοιες δηλώσεις σου χωρίς να ερευνούν, ή χωρίς να κάνουν ερωτήσεις, να ξέρεις ότι ή σε σχολιάζουν αρνητικά πίσω από την πλάτη σου, ή δεν έχουν καν ακούσει τι είπες.
Οπότε, επειδή εμένα με ενδιαφέρει να σου απαντήσω, πες τι έγινε με τη φίλη σου, και βλέπουμε.
__________________
6.
Μπορεί να φανεί κλισέ και χιλιουετριμμενη ως ερώτηση, αλλα παραμένει απλή...ποια στοιχεία πιστεύεις ότι κάνουν σέξι έναν άνδρα; Τι κανει εναν ανδρα ελκυστικό ως ανδρα; Θα ήθελα τη δική σου αυθεντική άποψη! Ευχαριστούμε-Μ.
Και ξαφνικά βρεθήκαμε αλλού, φίλες μου.
Θα σου πω μια πολύ αυθεντική άποψη. Ελκυστικός είναι ο άνδρας που είναι ωραίος. Όσο πιο ωραίος, τόσο πιο ελκυστικός. Σε όλους αρέσει το ωραίο, και το ωραίο είναι περισσότερο αντικειμενικό από όσο θέλουμε να παραδεχτούμε. (Τώρα κάποιος θα πεταχτεί και θα πει «ναι αλλά εμένα ο Ντάνιελ Κρεγκ δεν μου αρέσει», ξέρεις, δεν μας ενδιαφέρει, αυτός είναι ο Τζέιμς Μποντ, εσύ δεν είσαι το κριτήριο, κι αν σε προσεγγίσει και τον απορρίψεις, δώσε μας το τηλέφωνο).
Επειδή αυτή η απάντηση δεν αρέσει, και επειδή οι ωραίοι είναι πάρα πολύ λίγοι, αν μέναμε εκεί όλοι μας, το ανθρώπινο είδος θα είχε εξαφανιστεί, οπότε καταντάμε να γράφουμε ηλίθιες λίστες με τα στοιχεία που κάνουν σέξι έναν άντρα. Άλλωστε η συντριπτική πλειοψηφία είναι στο ανάμεσα, ούτε στο πολύ ωραίο, ούτε στο πολύ άσχημο, και αυτοί θέλουν τις λίστες.
Πέρα λοιπόν από το προφανές, ελκυστικός είναι ο άνθρωπος που έχει κάνει την δύσκολη δουλειά να καταλάβει ποιος είναι, να δεχτεί ποιος είναι, να ισορροπήσει με το ποιος είναι σε σχέση με το ποιος θα ήθελε να είναι, να καταλάβει ποιος δεν θα μπορούσε ποτέ να είναι, και που προσπαθεί να γίνει πάντα λίγο καλύτερος από όσο είναι.
__________________
7.
Αγαπητή Λένα,
Δουλεύω σε μια εταιρεία και είμαστε στον όροφο όλοι πάνω κάτω στα 30 μας και ευτυχώς είμαστε όλοι πολύ αγαπημένοι και έχουμε γίνει καλοί φίλοι τα τελευταία 3 χρόνια. Σχεδόν όλοι ήταν σε σοβαρές σχέσεις, όμως ότι και αν έγινε τον Αύγουστο οι μισοί χώρισαν και τότε οι ελεύθεροι άρχισαν να κάνουν πιο πολύ παρέα μεταξύ τους. Συγκεκριμένα 2 άτομα, η μία η οποία είναι και κολλητή μου πλέον και εκτός δουλειάς, ήρθαν τόσο κοντά που μας τα έχουν πρήξει στην δουλειά με τα 'αστεία' τους που καταλαβαίνουν και γελούν μόνο οι 2 τους. Ξεκίνησαν να βγαίνουν έξω μαζί, είτε για ποδηλασία είτε για ποτό, να βοηθούν ο ένας τον άλλο στην δουλειά λίγο παραπάνω κλπ. 'Ολα αυτά σε φιλικό επίπεδο. 'Η τουλάχιστο έτσι νόμιζε η κολλητή μου, η οποία σε κατάσταση σοκ με πήρε να μου πει ότι το άλλο παιδί της έστειλε ένα μήνυμα (πολύ ευγενικό έχω να πω) που της ζητούσε να βγουν έξω σαν ραντεβού. Συζητήσαμε πως θα του απαντούσε ευγενικά ότι ακόμη 3 μήνες δεν πέρασαν από τον άσχημο χωρισμό της, δεν είναι έτοιμη, και δεν θέλει να χαλάσει η φιλική σχέση που έχουν. Όταν της πέρασε το σοκ και έστειλε και το μήνυμα εκεί ξεκίνησε να την πιάνει ένα νεύρο και ένας θυμός. Ότι είναι εγωιστής που της εξέφρασε τα συναισθήματα του, ότι κατάστρεψε την σχέση που είχαν και ότι δεν θέλει ούτε να τον ξαναδεί ούτε να του ξαναμιλήσει. Είναι αγενέστατη μαζί του από την μέρα που έγινε το συμβάν, ούτε γυρίζει να τον δει. Τις έχουμε μιλήσει διάφοροι που ξέρουμε τι έγινε ότι πραγματικά δεν του αξίζει αυτό που του κάνει επειδή ο ίδιος ήταν κύριος μαζί της ότι και αν έγινε. Και επίσης, έστω και αν αυτή τον έβλεπε φιλικά δεν αλλάζει το γεγονός ότι του έδινε πολύ σημασία σε σημείο που παρεξηγήθηκε η συμπεριφορά της. Έχει δίκαιο η φίλη μου ότι ο άλλος αντέδρασε εγωιστικά? Θα το καταλάβαινα αν η συμπεριφορά της μαζί του ήταν αλλιώς, όμως πιστεύω ότι του έδωσε ελπίδες είτε το ήθελε είτε όχι. Δεν νομίζω ότι αυτός θα έστελνε αυτό το μήνυμα αν δεν είχε έστω και 1% ελπίδα ότι θα του έλεγε ναι. Επίσης, να πω ότι η φίλη μου είναι αρκετά εμφανίσιμη ενώ το άλλο παιδί καθόλου, και την ακούω συνέχεια να λέει κακίες για αυτό το θέμα. Δεν θα κρύψω ότι δεν μ'αρέσει αυτό που γίνεται και μου έχει σπάσει τα νεύρα μου με την συμπεριφορά της. Όμως προσπαθώντας να την καταλάβω, μήπως έχει λίγο δίκαιο που νιώθει έτσι? Για μένα καθόλου πάντως δεν έχει δίκαιο, όμως εδώ θέλω να ακούσω την γνώμη σου. – Μαύρη μύγα.
Εμένα αυτός ο θυμός μου φαίνεται ότι έχει τεράστιο ενδιαφέρον, αν σε ενδιαφέρουν τα ανθρωπολογικά. Το αρχικό σοκ είναι κατανοητό, αν πραγματικά δεν της είχε περάσει ποτέ από το μυαλό ότι ο άλλος μπορεί να την βλέπει έτσι (και πιστεύω ότι δεν το είχε ποτέ σκεφτεί, θα εξηγήσω παρακάτω). Ο μεγάλος θυμός όμως; Εφόσον του είπε το όχι τόσο ανώδυνα (από μήνυμα, για όνομα) και δεν δόθηκε συνέχεια; Γιατί;
Νομίζω ότι έκανες τη καίρια παρατήρηση, τονίζοντας την διαφορά στην εμφάνιση τους. Άλλωστε έδωσε μόνη της την πάσα (ω, πόσο διαφανή, αδύναμα όντα είναι οι άνθρωποι) με τα σχόλια της. Για μένα, αυτό που θέλει να πει, και αυτό που θέλει να ακούσει, είναι ότι ο άντρας αυτός δεν έπρεπε να τολμήσει να ελπίζει σε ανταπόκριση της γιατί η ανωτερότητα της λόγω διαφοράς εμφάνισης είναι προφανής. Έτσι έχει μάθει να ζει ως τώρα, πιθανότατα, και είναι η πρώτη ίσως φορά που της μπήκε μια συντριπτικής σημασίας υποψία: ότι η αυξημένη της αξία της λόγω εμφάνισης δεν είναι τόσο αυταπόδεικτη όσο νόμιζε. Κάποιος πληβείος τόλμησε να την διεκδικήσει. Ή θα το σκεφτεί συνολικά το πράγμα και θα αναθεωρήσει – απίθανο να γίνει – ή θα στρέψει όλη της την οργή ενάντια σε αυτόν που της προξένησε αυτό το κακό, ελπίζοντας – και σηματοδοτώντας στους άλλους - ότι είναι ο μοναδικός, μια στιγμιαία ανωμαλία.
Για την ερώτηση σου: αυτό που έχει σημασία στις ανθρώπινες σχέσεις δεν είναι το ποιος έχει άδικο και ποιος έχει δίκιο. Αυτό έχει σημασία όταν φτάνουμε στο αμήν, στο δικαστήριο. Αν θέλεις να μαθαίνεις από αυτά που συμβαίνουν γύρω σου, μην ψάχνεις ποιος έχει το δίκιο. Από τη μεριά τους όλοι δίκιο έχουν. Αναρωτήσου γιατί το πιστεύουν. Αυτό έχει το ενδιαφέρον.
σχόλια