Υπάρχει ένα τραγούδι του Πέτρου Ζουναράκη (Ζουναρά) που έχει πολύ πόνο. Το έγραψε το 1909, 104 χρόνια πριν [η ηχογράφηση είναι τόσο παλιά!], και σε δύο στίχους συνοψίζει όλη την γκάμα των συναισθημάτων ενός κερατωμένου -από την απόγνωση που αγγίζει το μίσος μέχρι την τρυφερότητα και την δήλωση ενός αγιάτρευτου έρωτα, έστω και καλυμμένα πίσω από μία κατάρα.
«Θέλω να γίνεις φθισικιά, μα όχι να πεθάνεις
για να περνώ να σ’ αρωτώ πώς είσαι και τι κάνεις…».
Μεγάλο τραγούδι. Το ακορντεόν σπαράζει και νιώθεις και την πληγή που είναι ανοιχτή και την ανθρώπινη φύση του καλλιτέχνη που είναι καλός άνθρωπος κατά βάθος, αλλά δεν μπορεί να είναι υπεράνω. Δεν τους καταλαβαίνω τους υπεράνω.
Όταν άκουσα για πρώτη φορά τον Γούναρη να τραγουδάει στην πρώην του:
«Θέλω να ’σαι ευτυχισμένη με αυτόν που αγαπάς
Θέλω να ’σαι ευτυχισμένη όπου βρίσκεσαι και όπου πας
Τριαντάφυλλα να ανθούν στο πέρασμά σου
Μα ποτέ δεν θα ξεχάσω το όνομά σου»
σκέφτηκα τι βλάκας θεέ μου, τι ηλίθιες ανωτερότητες αλλά και τι θαυμάσιο μαζί να μπορείς να είσαι τόσο ανώτερος άνθρωπος και καλός μέχρι ηλιθιότητας. Σου έφυγε και είναι με άλλον κι εσύ της λες «θέλω να είσαι ευτυχισμένη με αυτόν που αγαπάς όπου βρίσκεσαι και όπου πας». Πρέπει να ήταν πολύ καλός άνθρωπος ο Γούναρης, μπορεί να τον είχαν επηρεάσει και τα αμερικάνικα της εποχής που τα έγραφαν άνθρωποι μέσα στην καλή χαρά, ακόμα κι όταν είχαν γίνει τάρανδοι από το κέρατο. Fifties, τι περιμένεις. Είναι ένα σοκαριστικό τραγούδι. Και υπέροχο. Από τα καλύτερα που έχει γράψει ο Γούναρης.
Κι εκεί που ζηλεύεις τους ανώτερους ανθρώπους και αρχίζεις να αισθάνεσαι φρίκη με τις σκέψεις για την/τον πρώην σου, έρχεται ο Παντελίδης και σου θυμίζει ότι είσαι ένας κανονικός άνθρωπος, γιατί δεν γίνεται ρε φίλε να είσαι ανώτερος όταν σε έχουν χωρίσει. Ή όταν εξαφανίζονται χωρίς κουβέντα. Να μία νορμάλ αντίδραση κερατωμένου ανθρώπου που μοιάζει με απάντηση στο τραγούδι του Γούναρη:
«Ξέρω περιμένεις ν’ ακούσεις
Καλά να είσαι και όπου να ’σαι
Αυτό μας τελείωσε λυπάμαι, τρελαίνομαι
Ξέρω περίμενες ν’ ακούσεις
Καλή καρδιά, να μας θυμάσαι
Τις νύχτες όμως δεν κοιμάμαι
Και σου εύχομαι
Χειρότερη να είναι η κάθε σου η ημέρα
Χειρότερα να ζεις κάθε στιγμή μαζί της
Χειρότερη ζωή από εδώ και πέρα
Και πώς περνούσαμε
Θέλω να συζητάς μαζί της».
Και μη χειρότερα.
σχόλια