Θα μπορούσε να είναι φράση από την αρχή ενός μανιφέστου, θα μπορούσε επίσης να είναι και το ηθικό δίδαγμα ενός παραμυθιού. Ακόμη και φράση που σηματοδοτεί το τέλος μιας εποχής και την αρχή μιας νέας. Παρότι πολλά θα μπορούσε να ήταν, δυστυχώς, ένα μόνο μπορεί να είναι. Ίσως και να μην είναι τίποτα από τα παραπάνω, μπορεί στο τέλος τέλος, απλά να είναι μια παράδοξη εικόνα, στην άκρη ενός αλλόκοτου Κυριακάτικου ονείρου.
Στην περίπτωση που το φίδι αλλάζει δέρμα σε ένα κόσμο όπου το συμβολικό παριστάνει έντεχνα το πραγματικό. Σε έναν κόσμο όπου το υποσυνείδητο έχει τον πρωταγωνιστικό ρόλο και το συνειδητό παρόλες τις ασυμφωνίες του ακολουθεί τα μονοπάτια που το υποσυνείδητο χαράζει. Σε έναν τέτοιο κόσμο το μόνο που μπορείς να κάνεις είναι να επιτελέσεις το στοιχειώδες χρέος σου, αρχίζοντας από την συλλογή εκείνων των στοιχείων που έχουν περιπέσει σε λήθη. Ξεκινώντας δηλαδή όπως συνήθιζε να παροτρύνει και ο «πατέρας»της ψυχανάλυσης από την ερμηνεία του ονείρου, καθότι αυτή είναι και η βασιλική οδός για την εξερεύνηση του υποσυνείδητου.
Την ερμηνεία και την εξήγηση ενός διαφορετικού ονείρου φορτώθηκα και εγώ παρακινούμενος από μια ανεξέλεγκτη αίσθηση καθήκοντος μεσημέρι Κυριακής. Πρωταγωνιστής του ονείρου, ένα φίδι το οποίο άλλαζε δέρμα σε ένα τείχος που οι περαστικοί το είχαν βαφτίσει «Το τείχος της σιωπής». Στην προσπάθεια μου να μεταφέρω από τον χώρο του συμβολικού στο χώρο του πραγματικού τις ανορθόδοξες παραστάσεις ενός ακόμη πιο ανορθόδοξου ονείρου, παρασύρθηκα από δύο ερωτήματα.
Τι θα μπορούσε να συμβολίζει το φίδι στον ονειρικό κόσμο ;
Γιατί το φίδι άλλαζε δέρμα και συγκεκριμένα σε ένα τείχος που έφερε το όνομα,
«Το τείχος της σιωπής»;
Το φίδι στην ονειρική διάσταση συμβολίζει μια επικείμενη εχθρική απειλή, η οποία πρόκειται να μας πλήξει.
Όπως υποστηρίζουν οι πιο ειδικοί στο είδος, ένα φίδι αλλάζει δέρμα προκειμένου να προσαρμοστεί στις απαιτήσεις του περιβάλλοντος χώρου και να διασφαλίσει κατ’ αυτόν τον τρόπο την χερσαία διαβίωση του. Το τείχος της σιωπής αποτελεί ίσως το ασφαλέστερο καταφύγιο για ένα φίδι, τόσο στην ονειρική όσο και στην πραγματική διάσταση, για να αλλάξει δέρμα, καθότι το σιωπηρό βλέμμα των πολλών, δεν αποτελεί καμία απολύτως απειλή τόσο για το ίδιο όσο και για το έργο του.
Έχοντας σχεδόν απαντήσει στα ερωτήματα τα οποία με παρέσυραν στην προσπάθεια ερμηνείας ενός όπως αποδείχτηκε όχι και τόσο ανορθόδοξου ονείρου πιάνω τον εαυτό μου να αναρωτιέται άξιζε τελικά το ταξίδι στη χώρα του συμβολικού και οι ερμηνείες αυτού με τις προεκτάσεις στη χώρα του πραγματικού.
Ποιος νοιάζεται όμως;
Άλλως τε, της Κυριακής τα όνειρα όπως λέει και το τραγούδι :
«...,ζουν ως το μεσημέρι»
σχόλια