__________________
1.
Αγαπητή Α,μπα
η νονά του παιδιού μας είναι εξαιρετική φίλη και αξιαγάπητος άνθρωπος αλλά...φέρνει δώρα και ρούχα που δυστυχώς είναι εντελώς άλλου γούστου απο αυτό που έχει το βαφτηστήρι της...'Οσο ήταν μικρη όλα καλά, τώρα που μεγαλώνει και έχει άποψη, δεν θέλει ούτε να τα βλέπει!!!
Η νονά δεν έχει οικονομική ευχέρεια και εκτιμώ απεριόριστα ακόμη και το πιο μικρό έξοδο και δωράκι που φέρνει, οπότε θεωρώ μεγάλο κρίμα ακόμα και τα 10 ευρω που δίνει να πηγαίνουν χαλάλι...Μερικές φορές που ρωτάει τις ανάγκες ή τις επιθυμίες της μικρής την έχω καθοδηγήσει, για παράδειγμα <δεν παίζει καθόλου με κούκλες ή αρνείται να βάλει φορέματα> και εκείνη που της αρέσουν πολύ όλα αυτά τα φρου φρου και αρώματα, καταλήγει να φέρνει φορεματάκι με βολάν και κούκλα barbie, με αποτέλεσμα η μικρή να ανοίγει το δώρο και να ξινίζει τα μούτρα της...Εξήγησα στο παιδί ότι δεν είναι ευγενικό, ότι πρέπει να εκτιμάμε κάθε τι που μας δίνουν, οτι δεν έχουν όλα τα παιδάκια την τύχη να τους φέρνουν δώρα κλπ αλλά το ξινισμα ξίνισμα....Η νονά έχει παραπονεθέι οτι δεν έχω δει ποτέ το παιδί να φοράει τα δωράκια της ή πάει στο δωμάτιο της να παίξουνε και δεν έχει εκεί τις κούκλες...Μιά φορά που πήγαμε να την επισκεφθούμε (μενει σε επαρχία) έντυσα την μικρή με τα χίλια ζόρια και με δωροδοκία σοκολάτας και το χρυσούλι μου, με την χαριτωμένη ειλικρίνεια των παιδιών, ρουφιάνευσε τα πάντα!!!!
Ψιλοπαρεξηγήθηκε η νονά, μου λέει τι δεν έχω καλό γούστο δηλαδή και δεν σας αρέσουν τα δώρα μου;;;;
Δεν θέλω να φανώ αχάριστη, και πραγματικά δεν είμαι,ούτε θέλω να στεναχωρήσω την νονά αλλά πως αλλιώς να της δώσω να καταλάβει ότι δυστυχως τα χρήματα που ξοδεύει με στέρηση για να παρει κάτι που θα ευχαριστήσει την μικρή πάνε στράφι.. ;;;
Υ.Γ Βάζουμε την μικρή 2 φορές τον χρόνο και διαλέγει ρούχα και παιχνίδια απο τα δικά της και τα δίνουμε κάπου που έχουν ανάγκη, οπότε κάπου πιάνουν τόπο
Το υστερόγραφο είναι αρκετό, νομίζω. Έχετε βρει τη λύση. Τι σημασία έχουν όλα αυτά, αν πηγαίνουν σε κάποιο παιδί που θα χαρεί; Η νονά επιμένει γιατί επιμένει να μην καταλαβαίνει ότι το παιδί έχει χαρακτήρα και προτιμήσεις, και το αντιμετωπίζει σα να είναι κούκλα. Εφόσον της το εξήγησες και δεν έχει αλλάξει ούτε τόσο δα, δεν μπορείς να κάνεις κάτι άλλο. Το τελευταίο που μπορείς να δοκιμάσεις είναι να της πεις ότι η μικρή σε έχει τρελάνει και σου ζητάει το τάδε. Ίσως καταλάβει – αν μπορέσεις να της το πεις – ότι δεν είναι το δικό της γούστο που έχει σημασία, αλλά του παιδιού. Για το παιδί τα παίρνει, το παιδί μεγάλωσε.
Αν δεν πιάσει και πάλι το υπονοούμενο, παραμένετε στα γνωστά.
__________________
2.
γεια σου α μπα. πριν από μερικούς μήνες χώρισα. Ο λόγος είναι ότι η σχέση δεν εξελισσόταν και όταν σε μια συζήτηση διαπίστωσα ότι δε μοιραζόμασταν τα ίδια όνειρα για το μέλλον ήταν μονόδρομος για μένα ο χωρισμός, αν και με μεγάλο ψυχικό κόστος αφού ήμουν και είμαι ακόμα ερωτευμένη. Το θέμα είναι ότι έκτοτε δεν μπορώ να συνέλθω. Αντί να καλυτερεύω κάθε μέρα αισθάνομαι χειρότερα. Θα μου πεις, σε έναν άνθρωπο στήριζες τη ζωή σου? Εν μέρει ναι γιατί την είχα ονειρευτεί μαζί του. ωστόσο έχω τους φίλους μου, βγαίνω, έχω τα ενδιαφέροντά μου, απλά όλα μου φαίνονται λάθος. Είναι όπως λέει η Μποφίλιου "ό,τι όμορφο πιάσω να το δεις περιμένει" και αφού δεν το βλέπει εκείνος, δε μου φαίνεται και μένα όμορφο. Νοιώθω πολύ κουρασμένη και το βλέπω βουνό που πρέπει στα mid thirties να ξαναρχίσω πάλι από το μηδέν. Το ξέρω ότι ο χρόνος τα γιατρεύει όλα αλλά δεν την παλεύω πραγματικά, δεν ξέρω πώς να βοηθήσω τον εαυτό μου να ξαναβρεί το κέφι του για ζωή. Σκέφτηκα τον ψυχολόγο, αλλά τι να πάω να του πω, ντρέπομαι που σ'αυτήν την ηλικία δεν μπορώ να ξεπεράσω κάτι τέτοιο όταν άλλοι αντιμετωπίζουν ένα σωρό σοβαρότερα προβλήματα. Θέλω να μου δώσω μία μπάτσα να συνέλθω. Λογικά θα θες να μου τη δώσεις και συ διαδικτυακά. any suggestions are welcome. σ' ευχαριστώ για το χρόνο σου.
Κανένας λόγος δεν είναι ασήμαντος για να πάει κανείς σε ψυχολόγο. Αν είναι έτσι, από ποιο πρόβλημα και πάνω επιτρέπεται; Πώς να μετρήσεις τον ανθρώπινο πόνο και να τον βάλεις σε ζυγαριά, είναι σωστό; Πέρα από αυτό όμως, αυτό που περιγράφεις είναι ένας από τους πιο κοινούς λόγους που οι άνθρωποι πάνε σε ψυχολόγο. Εννοώ τα αισθηματικά. Χωρισμοί, σε μικρή ή μεγάλη ηλικία. Οι σχέσεις με τους άλλους ανθρώπους. Και πέρα από αυτό, η στενοχώρια σου δεν είναι μόνο για τον χωρισμό. Είναι για το τι συμβολίζει ο χωρισμός για σένα, και τι σημαίνει αυτό για την εικόνα που έχεις για τον εαυτό σου. Αυτά δεν είναι καθόλου ασήμαντα θέματα, έτσι κι αλλιώς, σε καμία ηλικία.
Δεν χρειάζεσαι μπάτσα. Αυτό που έζησες είναι σοβαρό, και είναι απολύτως λογικό να θρηνείς ένα όνειρο που είχες για το μέλλον μαζί με έναν άνθρωπο (που αν κατάλαβα καλά, δεν είχε το ίδιο μελλοντικό όραμα μαζί σου). Πήγαινε σε έναν ψυχολόγο, θα δεις πόσο θα σε βοηθήσει, θα νιώσεις καλύτερα (αν και αρχικά ίσως νιώσεις λίγο χειρότερα).
Η συμβουλή – ή μάλλον το σχόλιο που έχω να κάνω είναι: δεν ξεκινάς από το μηδέν. Έτσι φαίνεται τώρα, αλλά δεν είναι καθόλου έτσι. Ειδικότερα, αν καταφέρεις και πάρεις τα μαθήματα που μπορεί να σου δώσει αυτή η εμπειρία, που είναι πολύ σημαντικά, θα ξεκινήσεις την επόμενη σχέση σε πολύ πιο δυνατή βάση.
__________________
3.
Η φιλη μου τα εχει με εναν αντρα ο οποιος την απαταει και το ξερει, την αγνοει και δημιουργει συνεχεια προβληματα. Η φιλη μου τη μιση μερα κλαιει. Της εχει προσφερθει συμπαρασταση απο ολη την παρεα αλλα μεχρι ενα σημειο γιατι πραγματικα καποια μερα βαρεθηκαμε να ακουμε το ιδιο και το ιδιο. Ο κωστας αυτο και ο Κωστας εκειο. Κια ειδικα μεχρι περυσι που διναμε πανελλαδικες. Anyways, παρατηρω τωρα στο χρονολογιο της στο φβ να ανεβαζει φωτογραφιες πολυ "cool" και "artsy" οι οποιες αναφερονται στη ζηλια και μαλιστα τη δικη της. φωτογραφιες που γραφουν πραγματα οπως: Αν η γυναικα δε γκρινιαζει σκουντηξε την μπορει να εχει πεθανει. Συνεχεια ομως. Οκ καταλαβε ολοι οτι εχει πρσωπικα προβληματα και τι ειδους ειναι αυτα. Αλλα γιατι θεωρειται απο καποιους εστω cool και οκαυ η γυναικα να ζηλευει και λιγο χαριτωμενο και λιγο οτι επιβαλλεται. Κατι τετοια περιστατικα δε δινουν την αντυπωση οτι η ζηλια στη γυναικεια φυη ειναι εμφυτη- και γιατι κανεις δεν εχει ποροβλημα με αυτο;;; Ειναι παραλογο μου καπως με ενοχλει. ;;- κορασιον
Μέχρι να διαβάσω το «πανελλαδικές» νόμιζα ότι μιλάς για γάμο. Μετά κατάλαβα.
Λες διάφορα πράγματα, δεν ξέρω ποια είναι η ερώτηση σου τελικά. Αν θεωρήσω ότι η σημαντική ερώτηση είναι η τελική, δεν είναι καθόλου παράλογο να σε ενοχλεί η ρητορεία ότι οι γυναίκες ζηλεύουν «από τη φύση τους». Είναι μειωτικό. Οπότε, όχι, καθόλου παράλογο. Στο «γιατί κανείς δεν έχει πρόβλημα με αυτό» η απάντηση είναι ότι πολλοί και πολλές έχουν πρόβλημα. Ένας από αυτούς άλλωστε είσαι εσύ. Άλλος ένας, εγώ. Υπάρχουν κι άλλοι. Η φίλη σου τώρα, ξέρει ότι κάνει βλακείες και προσπαθεί να τις δικαιολογήσει.
Στο γιατί κάποιοι θεωρούν χαριτωμένο να ζηλεύει η γυναίκα, η απάντηση είναι ότι οι άντρες και γυναίκες έχουν ρόλους στους οποίους αν υπακούν, είναι «σωστοί» άντρες και γυναίκες. Οι όροι είναι έτσι ώστε να συντηρείται η ανισότητα μεταξύ των φύλων. Ο λόγος που έχει επικρατήσει ανισότητα μεταξύ των δύο φύλων είναι ιστορικός, έχει αφετηρία σε πολύ παλιές εποχές, και με λίγα λόγια είναι απόρροια του γεγονότος ότι οι γυναίκες κάνουν παιδιά, και οι άντρες δεν είναι 100% σίγουροι ότι είναι δικά τους. Αν σε ενδιαφέρει το θέμα και θέλεις να διαβάσεις περισσότερα, μια πηγή είναι εδώ.
__________________
4.
Αμπα μου. Λοιπόν έκανα μια επαγγελματική συμφωνία με εναν άνθρωπο ο οποίος τον θεωρω σαν οικογενεια. Με αυτην την συμφωνια θα ελυνα το οικονομικο προβλημα της ζωης καθως ειναι τεράστιο σε επιπεδο επιβιωσης καο επισης εχω μια σχεση σοβαρή μετην οποια θελουμε να κανουμε οικογενεια. Αυτος ο άνθρωπος εκανε στην ουσια αυτην την συμφωνια για να με βοηθησει βέβαια θα είχε και κερδος αρκετο χωρις να ασχολειται. Χαρηκα εγω ολα καλα κ μετα απο λιγες εβδομαδες μαθαίνω απο τριτους οτι εκλεισε με άλλους με χρονια εμπειριας. Το καταλαβαινω ειναι επιχειρηματιας κ σκεφτηκε οπως αρμοζει. Αλλα εγω νιωθω μαλακας που το εμαθα απο αλλους και οχι απο αυτον και αυτο ειναι που με ενοχλει. Διοτι με ξερει παρα πολλα χρονια και το θεωρώ ανέντιμο αυτο που έκανε δηλαδη να μου δωσει ελπιδες να ζησω σε ανθρωπινο οικονομικο επίπεδο και μετα να μου της παρει πισω. Οφείλε να με ενημερωσει οτι δεν ειναο σίγουρο και οχι να μου κλεισει ολόκληρη συμφωνία και να κανουμε σχέδια για το μελλον. Είμαι απογοητευμενος απο την σταση του ως φιλος καθως ειναι απο τους ελάχιστους ανθρωπους που ξερει τι τραβάω μου εχει σταθει πολύ και γω το ιδιο και ως φιλος και ως υπάλληλος του πανω απο 10ετη . Θα ηθελα πολυ να μου πεις τι στάση πιστεύεις ότι πρεπει να κρατησω απέναντι του απο δω και πέρα. Σε ευχαριστώ παρα πολυ –Μάνος
Συμφωνώ ότι όφειλε να σε ενημερώσει. Αλλά συμφωνώ επειδή ακούω την ιστορία μόνο από την δική σου πλευρά. Δεν λέω ότι έχεις άδικο. Από τη μεριά σου σίγουρα έχεις δίκιο. Μόνο που τις περισσότερες φορές, κανείς δεν έχει εντελώς άδικο. Ούτε και εντελώς δίκιο. Δεν ξέρω τι έγινε με εσάς, αλλά επειδή ούτε εσύ ξέρεις ακριβώς, αυτή την ερώτηση πρέπει να την κάνεις σε εκείνον, όχι σε μένα. Εγώ θα σου δώσω δίκιο, επειδή μου δίνεις τα στοιχεία που μου δίνεις. Από τη μεριά του, ποια είναι η εξήγηση; Ζήτα να τη μάθεις. Μετά θα έχεις αρκετές πληροφορίες ώστε να ξέρεις πώς να τον αντιμετωπίσεις.
Όλα αυτά τα λέω επειδή εσύ αναφέρεις ότι έχετε σχεδόν οικογενειακή σχέση και σε έχει στηρίξει πολύ όλα αυτά τα χρόνια. Οπότε, μη βιάζεσαι να πάρεις απόφαση. Συζητήστε το πρώτα.
__________________
5.
Αγαπητή Αμπα,
Τι πιστεύεις ότι υπάρχει μετά το θάνατο;
Θα σου απαντήσω (στο περίπου) με τα λόγια του Louis C.K.
Πολλά υπάρχουν μετά τον θάνατο. Κάπου αρχίζει και βρέχει...Άνθρωποι πηγαίνουν στις δουλειές τους... Κάποιος ψάχνει να παρκάρει και δεν βρίσκει... ένας σκύλος πιάνει ένα φρίσμπι σε ένα πάρκο...κάποιος τρώει σάντουιτς στην κουζίνα του και του πέφτει κάτω η ντομάτα...
__________________
6.
Γειά σου α, μπα. Συγχαρητήρια για τη στήλη σου. Μένω με το αγόρι μου τα τελευταία πέντε χρόνια. Τους τελευταίους δύο μήνες που βγήκα γίνεται κάτι που δεν ξέρω πως να το διαχειριστώ. Όταν βγω έξω κάποιο βράδυ θα γυρίσω και θα είναι μες στα νεύρα. Η δικαιολογία είναι ότι του χαλάω τον ύπνο στα πέντε λεπτά που κάνω για να μπω στο κρεβάτι και έτσι δείχνω ασέβεια στο πρόγραμμα του. Εκείνος δουλεύει πρωί και εγώ απόγευμα. Παλιά δεν τον ενοχλούσε. Τι άλλαξε; τι να κανω; πφφ
Να ρωτήσεις αυτόν. Παλιά δεν τον ενοχλούσε. Τώρα τι άλλαξε;
__________________
7.
Καλή μου Αμπα,
δεν έχω μέσα μου αυτό το drive για περιπέτεια. Μια μερίδα του κύκλου μου έχει ήδη ζήσει από ένα εξάμηνο μέχρι 3-4 χρόνια στο εξωτερικό, έχει αλλάξει δουλείες, γκόμενους, σπίτια, συγκάτοικους... Και εγώ τίποτα. Με τον ίδιο άνθρωπο 10 χρόνια, με τις ίδιες παρέες, με την ίδια αδιάφορη δουλεία μου (που θα την έκανα χαλαρά μέχρι να πάρω το πτυχίο και μετά θα έψαχνα την δουλειΑΡΑ), να ετοιμάζομαι να μετακομίσω στο παλιό σπίτι της γιαγιάς μου ακριβώς κάτω από τους δικούς μου (με την πολύ σοβαρή πιθανότητα να ζήσω εκεί για το υπόλοιπο της ζωής μου.)
Πώς έμπλεξα έτσι??? Γιατί δεν τα παρατάω όλα να σηκωθώ να φύγω??? Γιατί δεν δοκιμάζω να πάω από 'δω και από 'κεί??? Είμαι 28. Θα φτάσω 50 μέσα στα νεύρα και τα απωθημένα να ακούω με ανοιχτό στόμα για την ζωάρα των άλλων
Ξεκινάς λέγοντας ότι δεν έχεις μέσα σου αυτό το drive για περιπέτεια. Πού είναι το πρόβλημα; Γιατί είναι σωστό να έχεις το drive για περιπέτεια, και γατί είναι λάθος το να μην έχεις; Ποιος το λέει; Και γιατί η περιπέτεια είναι οπωσδήποτε οι πολλές αλλαγές; Γιατί δεν είναι περιπέτεια μια σχέση δέκα ετών, από τα 18 μέχρι τα 28; Είναι κάτι που είναι εύκολο, ή που έχουμε ζήσει όλοι;
Ο Φραντς Κάφκα έγραψε για την υπαρξιακή αγωνία με έναν συγκλονιστικό τρόπο που καταφέρνει να είναι επίκαιρος και κατανοητός σε ανθρώπους πολύ διαφορετικής καταγωγής και κουλτούρας, σχεδόν εκατό χρόνια μετά. Έζησε όλη του τη ζωή στην ίδια πόλη, στο ίδιο οικοδομικό τετράγωνο. Δεν χρειάζεται να αλλάξεις γκόμενους, δουλειές και σπίτια για να καταλάβεις τη ζωή. Αυτό είναι εσωτερική υπόθεση. Όπως εσωτερική σου υπόθεση είναι αν θα αποφασίσεις να έχεις απωθημένα ή όχι.
σχόλια