Αναρωτιέμαι πως μπορείς να είσαι τόσο σκληρή και παράλληλα να διατηρείς ακέραια αυτήν την παιδική αθωότητα που σε περιβάλλει. Σαν ένα παιδί που σπάει τα παιχνίδια του και μετά κλαίει δίχως το παραμικρό αίσθημα ενοχή.
Όταν σε είδα για πρώτη φορά μέσα μου ένιωσα έναν φόβο, σαν αυτό που νοιώθουμε όταν αντικρίζουμε την δύναμη της φύσης να δρα, ατόφια ενεργεία να συσσωρεύεται, να καταστρέφει και να γεννά, θαρρώ τώρα ότι ήταν το χαμόγελο σου που με θάμπωσε, αλλά ως χρήσιμος ηλίθιος τότε το αγνόησα.
Διατηρώντας μια τεχνητή απόσταση μεταξύ μας τα χρόνια περάσαν και με έδιωξες μακρυά σου πάλι όταν παρουσιάστηκε η επιλογή μπροστά σου. Εσύ εγώ ή εμείς; Έπειτα όταν ξαναγύρισα, η επανάσταση μου κράτησε λιγότερο από μια εβδομάδα, πραγματικά ντροπιαστικό να το σκέφτομαι όταν αναλογίζομαι πόσο λίγος είμαι μπροστά στους προγόνους μου, αλλά ακόμα και εκείνοι έκαναν πολλά για μια γυναικά, υπάρχει τουλάχιστον μια ιστορική συνέχεια.
Έχοντας εγκαταλείψει το 'εγώ' μου εδώ και χρόνια για να μπορέσουμε να περάσουμε τις Συμπληγάδες μας, ρίψασπις και απροστάτευτος από επιλογή, μη έχοντας τίποτα άλλο από το 'εμείς' να με στηρίζει, στερούμενος τα πάντα αποφάσισες να περιπλανηθείς σε άγνωστους δρόμους. Όχι για κάποιον καλύτερο, αυτό είναι που με ενοχλεί πιο πολύ νομίζω, αλλά για τον εαυτό σου. Ξαφνικά δεν υπήρχε το εμείς αλλά το εγώ και το εσύ, μόνο που εγώ με έχω εγκαταλείψει προ πολλού, στα δικά σου χέρια δυστυχώς.
Προσπαθώ να καταλάβω τι συμβαίνει αλλά θεωρώ ότι είναι ένα επιχείρημα ακατόρθωτο από εμένα. Είναι ο τρόπος που σκέφτομαι και αντιλαμβάνομαι το περιβάλλον μου αυτό που με εμποδίζει να δω καθαρά ανάμεσα στον καπνό από το τσιγάρο μου το οποίο δεν έχω πλέον κανένα λόγο να απαρνηθώ. Σε μια στιγμή διαστροφής σου ομολογώ ότι κατά βάθος απολαμβάνω αυτήν την αδυναμία μου, καθώς με απελευθερώνει από προσχήματα και τυπικότητες, απολαμβάνοντας τις συνέπειες των επιλόγων μου. Δίχως αυτό, η ευκαιρία να αποπλανηθώ σε αυτήν την σκοτεινή πλευρά μας θα ήταν αδύνατη.
Όσο και να παλέψω είναι ένας αγώνας που δεν θα κερδίσω, όχι τόσο γιατί δεν το θες εσύ αλλά γιατί είναι ένας αγώνας που θα με φέρει στην δια θέση. Όταν τρέχεις μόνος, ακόμα και πρώτος θα είμαι πάλι ο τελευταίος. Έχω κουραστεί αλλά ακόμα και τώρα που το γράφω σκέφτομαι 'όχι αρκετά'. Τρεις μέρες λοιπόν για να ακούσουμε τον ξερό κρότο του πιστολιού, αρκετός χρόνος για να αναλογιστώ τι θα χάσω αυτήν την φορά.
σχόλια