Εχθές το βράδυ μια κοπέλα θυμήθηκε αυτό το τραγούδι και θέλησε να το ακούσει.
Και εγώ θυμήθηκα εκείνη την εκπομπή στο mega κάθε Σάββατο μεσημέρι.
Νομίζω πως ουσιαστικά ήταν και η μόνη μουσική εκπομπή εκείνη την περιόδο σε ιδιωτικό κανάλι.
Ο μπαμπάς μου, ήθελε να πλύνω το αμάξι μας που είχε βάλει μέσα στην αυλή και είχε ετοιμάσει ότι θα χρειαζόμουν σε ένα πλαστικό κουβά. Πάντα πίστευε πως μου ήταν ευχάριστο να πλένω το αμάξι μας, όπως και το να θέλω να μάθω οδήγηση. Συχνά τα καλοκαίρια ήταν όντως ευχάριστο γιατί παίζαμε με το λάστιχο χωρίς να μας κάνει παρατήρηση κανείς, έχοντας σαν δικαιολογία το αμάξι που καθαρίζαμε. Αλλά εκείνο το μεσημέρι το μυαλό μου ήταν αλλού.
Η διαφήμιση για μέρες μιλούσε για την περιοδεία του George Michael και έναν τυχερό που θα ταξίδευε και θα τον συναντούσε από κοντά. Και εκείνο το μεσημέρι στην εκπομπή θα έλεγαν όλες τις λεπτομέρειες για τον διαγωνισμό.
Υπήρχε ένα δισκάδικο στο κέντρο της Βέροιας που λεγόταν "παστέλι" και είχε το FAITH στην βιτρίνα του πολύ καιρό και εγώ παρακαλούσα πάντα να έχει κίνηση όταν είμαι στο λεωφορείο για να πηγαίνει αργά, και έτσι να το κοιτάζω... δίπλα είχε το άλμπουμ της Martika. Αυτά τα δύο θυμάμαι. Μια μέρα πήγα και του ζήτησα να μου το γράψει σε κασσέτα. Ζήτησα και την αυθεντική για να βγάλω το εξώφυλλο φωτοτυπία και έτσι η αντεγραμμένη μου κασσέτα ήταν σαν κανονική με τις φωτογραφίες τις αυθεντικής.
Στον διαγωνισμό της συγκεκριμένης εκπομπής του mega έπρεπε να γράψεις ένα γράμμα που θα εξηγούσες στον George Michael τους λόγους που θέλεις να τον συναντήσεις... μακάρι να το είχα κρατήσει τώρα που το σκέφτομαι. Δεν θυμάμαι τι ακριβώς έγραψα, αλλά είχε να κάνει με τις μέρες που περνούσα μόνος στο χωριό, την ιστορία με τα πατίνια μου και το careless whisper , και το σκουλαρίκι με τον σταυρό που τότε ήθελα να βάλω. Ήμουν πολύ ειλικρινής και σίγουρος πως θα επιλέξει το γράμμα μου. Νομίζω πως και τώρα πια αν το έκανα τα ίδια πράγματα θα έγραφα.
Μπορεί να πέρασε τόσος καιρός, εγώ να άλλαξα λιγάκι μα οι αναφορές παραμένουν οι ίδιες. Οι κασέτες έγιναν λίστες μεγάλες με mp3 και πολλές φορές ακούγονται μόνο μία φορά. Νομίζω πως δεν ξέρω σχεδόν κανένα τραγούδι ολόκληρο όπως ήξερα παλιότερα, πολύ συχνά μπερδεύω τους στίχους, ακόμη πιο συχνά πρέπει να ξεκινήσουν οι στίχοι για να καταλάβω το τραγούδι και αυτή η βιασύνη κουκουλώνει τις μελωδίες που παλιότερα είχα την υπομονή να ακούσω ακόμη και αν έπρεπε να γυρίσω την κασέτα με το στυλό. Με πειράζει που καμμιά φορά θυμάμαι ένα τραγούδι με τον αριθμό του και όχι με τον τίτλο του και λέω "να ακούσεις το 3 και το 5".
Άκουσα τις οδηγίες, έγραψα την διεύθυνση, άκουσα και φωνές από τον μπαμπά μου που άργησα να πλύνω το αμάξι, αλλα τελικά τα έκανα όλα. Και όσο έβλεπα τα video του συνέχεια στις βιντεοκασσέτες και οι φίλες τις αδερφής μου τραγουδούσαν και τον ονειρευόταν δίπλα τους, εγώ από μέσα μου περίμενα την εκπληξη τους όταν ανκοινωθεί το όνομα μου στην εκπομπή.
Η περιοδεία έγινε, το όνομα μου δεν ανακοινώθηκε και ένα βράδυ πριν λίγο καιρό βλέπoντας ένα αρχειακό υλικο που βρήκα στο internet με αποσπάσματα από εκείνες τις συναυλίες σκεφτόμουν τον νικητή της εκπομπής που ήταν λογικά σε κάποια από αυτές.
Χρόνια αργότερα σε ένα καφέ στην Θεσσαλονίκη που έβαζα μουσική γνώρισα ένα αγόρι που ήταν καθηγητής και μου ζητούσε το συγκεκριμένο τραγούδι κάθε βράδυ. Το μόνο βράδυ που δεν το ζήτησε ήταν εκείνο που έλειπε ο barman. Και δεν κάθησε.
Μετά γίναμε φίλοι και πήγαμε μαζί στη συναυλία του George Michael στην Αθήνα. Εγώ ενθουσιασμένος από μία νέα γνωριμία που είχα κάνει λίγες μέρες πριν, είχα σαν ήχο κλήσης στο κινητό μου το Hand To Mouth από τον ίδιο δίσκο, με την σκέψη πως ίσως ξαναβρεθούμε, και η γνωριμία γίνει κάτι παραπάνω και ακούσει το κινητό μου να χτυπά με αυτό το τραγούδι που μου είχε πει πως αγαπά. Κάθησα μπροστά στη σκηνή, και ένοιωσα τυχερός γιατί τυχαία ήταν δίπλα μου. Το κινητό μου χτύπησε και μαζί και η καρδιά μου, μα η συναυλία είχε μόλις ξεκινήσει, και το τραγούδι δεν ακούστηκε ποτέ. Και ας μην απάντησα στην κλήση για να ακουστεί ολόκληρο.
Μετά την συναυλία, άλλαξα τον ήχο κλήσης.
Από τότε δεν ξαναβρεθήκαμε ποτέ.
σχόλια