ΕΞΟΜΟΛΟΓΗΣΕΙΣ

ΒΓΑΛΕ ΑΠΟ ΜΕΣΑ ΣΟΥ Ο,ΤΙ ΚΡΥΒΕΙΣ Ή ΦΟΒΑΣΑΙ ΝΑ ΠΑΡΑΔΕΧΤΕΙΣ.
 
 

Όλοι έχουμε πράγματα που θέλουμε να τα βγάλουμε από μέσα μας. Αλλά διστάζουμε να τα παραδεχτούμε ακόμα και στους πιο κοντινούς μας ανθρώπους. Όμως, αμαρτία εξομολογημένη, αμαρτία δεν είναι...

ΕΞΟΜΟΛΟΓΗΣΕΙΣ ΚΑΙ ΣΧΟΛΙΑ ΠΟΥ ΑΦΟΡΟΥΝ ΣΕ ΙΑΤΡΙΚΑ ΘΕΜΑΤΑ Ή ΕΙΝΑΙ ΕΚΤΟΣ ΤΟΥ ΠΛΑΙΣΙΟΥ ΤΗΣ ΣΤΗΛΗΣ ΔΕΝ ΕΓΚΡΙΝΟΝΤΑΙ
ΕΞΟΜΟΛΟΓΗΣΟΥ
7.10.2016 | 10:14

Ζω με μυστικά

Φοιτητές και οι δύο, 10 μήνες μαζί, έχω γνωρίσει γονείς, αδέρφια, ξαδέρφια και αυτός τίποτα. Για γονείς δεν το συζητώ, μόνο τον αδερφό μου..Αλλά ντρέπεται..λες και για μένα δεν ήταν ντροπή, δεν αισθάνθηκα άβολα, ήταν πολύ φυσιολογικό(!). Θελει να πηγαίνω σπίτι του με τους γονείς του, να βρισκόμαστε εκεί τις περισσότερες φορές αλλά αυτός να μην εκτεθεί στο ελάχιστο! Πεστε μου αν είμαι λάθος κάπου και να του πω Εντάξει μωρό μου και ας μην ξέρεις κανένα δικό μου (που μακάρι να μη χρειάζονταν)
8
 
 
 
 
σχόλια
Αν και τα γράφεις λίγο μπερδεμένα, αυτό που τελικά κατανοώ είναι ότι εσύ πας συνέχεια στους γονείς του, ενώ εκείνος αρνείται να δει τους δικούς σου ενώ υπάρχει τέτοια πρόθεση από τη μεριά σου.Φοβάμαι ότι διακατέχεται από την μικροαστική αντίληψη ότι ''γνωριμία με τους γονείς της κοπέλας ίσον σχεδόν αρραβώνας''.
Είμαι από τους ανθρώπους που πιστεύουν ότι στις σχέσεις όλα πρέπει να λειτουργούν επί ίσοις όροις.Από τη στιγμή που εκείνος απαιτεί και παίρνει αυτό που θέλει επειδή εσείς συναινείτε, αυτό θα έπρεπε να ισχύει και τούμπαλιν.Λένε πως οι καλοί λογαριασμοί κάνουν τους καλούς φίλους, πόσο μάλλον τις καλές σχέσεις. Δεν είναι ζήτημα υπολογισμού, είναι ζήτημα ισορροπίας. Δεν μπορεί κανείς να ζητά κάτι που δεν είναι πρόθυμος να προσφέρει. Η αγάπη αποδεικνύεται εκατέρωθεν και στο όνομά της δε χρειάζεται να είμαστε "μπόσικοι" ως προς τα θέλω μας, γιατί έτσι χάνεται η αμοιβαιότητα και η ισορροπία, έννοιες πρωταρχικές για την επιβίωση και ευημερία κάθε σχέσης.Συζητήστε το μαζί του, εξηγήστε του κι αν φανεί και πάλι αρνητικός, τότε αποφασίστε πώς θα πορευτείτε.Εκείνο που δεν καταλαβαίνω είναι αυτό που γράφετε παρενθετικά, "που μακάρι να μη χρειαζόταν". Τίποτα δε χρειάζεται και κανένας δεν μπορεί να σας αναγκάσει να κάνετε κάτι με το οποίο νιώθετε άβολα. Ισχύει και για τους δυο σας. Αν εσείς κάνατε κάτι που δε θέλατε για να ευχαριστήσετε το φίλο σας, κακώς το κάνατε, τη στιγμή μάλιστα που εκείνος δε σας το ανταποδίδει. Οι σχέσεις δεν είναι καταναγκασμός, ούτε μονομερής υποχρέωση. Είναι επιλογή και μάλιστα συνειδητή σε κάθε περίπτωση και για καθετί που αφορά και στους δυο σας.
Ναι οκ συμφωνω οτι οι σχεσεις πρεπει να λειτουργουν επι ισοις οροις, ομως το οτι η κοπελα εκανε κατι που δεν ηθελε, δεν σημαινει οτι επρεπε να κανει κ ο αλλος το ιδιο. Δηλαδη για μενα θα μπορουσαν απλα να μην γνωρισουν καθολου ο ενας τους γονεις του αλλου, εφοσον δεν θελουν κ εφοσον δεν υπαρχει σοβαρος λογος. Γιατι να καταπιεστουν να γνωρισουν τους γονεις, αφου δεν θελουν? Επιπλεον, δεν ξερουμε σε τι βαθμο μπορει ο καθενας απ τους δυο να αγχωνοταν με την ενδεχομενη γνωριμια των γονιων. Δηλαδη ειναι αλλο το να εχεις το φυσιολογικο αγχος που θα ειχε ο καθενας, κ αλλο το να σου κοβονται τα ποδια κ μονο στην ιδεα. Δηλαδη οκ, εγω πχ δεν θα ηθελα καθολου το αγορι μου να γνωρισει τους δικους μου. Γενικα ειμαι πολυ κλειστη κ δεν γουσταρω να εχει παρε δωσε το καθε αγορι που θα εχω στη ζωη μου με τους γινεις μου. Θελω οι γονεις μου να γνωρισουν μονο τις πολυ σοβαρες σχεσεις μου, οχι τον καθε περαστικο απ τη ζωη μου. Κ ειναι δικαιωμα μου. Κ δεν θα ημουν προθυμη να κανω υποχωρηση γι αυτο το θεμα, γιατι δεν θα ηθελα να καταπιεστω χωρις να υπαρχει λογος. Επισης,το οτι εκανε η κοπελα την υποχωρηση κ γνωρισε τους γονεις του ηταν φανταζομαι μια δικη της επιλογη. Δεν της εβαλε κανεις το μαχαιρι στο λαιμο. Το θεμα
Το θεμα ειναι να κανεις μια υποχωρηση επειδη ετσι νιωθεις, οχι για να αναγκασεις τον αλλον να κανει κ κεινος μια υποχωρηση. Κ απο κει κ περα ο αλλος εφοσον σε σεβεται, θα κανει κ κεινος καποια υποχωρηση. Βεβαια, δεν ειναι υποχρεωμενος να κανει την ιδια.
Για μένα, όπως είπα, είναι πιο ξεκάθαρο. Δεν μπορείς να ζητάς κάτι που δε θες να δώσεις. Της το ζήτησε κι εκείνη υποχωρώντας -κακώς κατά τη γνώμη μου- δέχτηκε.Όταν εκείνη με τη σειρά της ζήτησε το ίδιο, αυτός αρνήθηκε. Αυτό το θεωρώ άνισο και αντιτίθεμαι σε τέτοιου είδους ανισότητες.Τώρα τι πιστεύω προσωπικά για την εμπλοκή των γονέων στις σχέσεις είναι ένα άλλο θέμα που δεν είναι της παρούσης. Απλώς σχολιάζω αυτό ακριβώς που διάβασα και τίποτε παραπάνω.
@boeingΗ γνωριμία με τους γονείς αποτελεί -πάντα κατά την άποψή μου- ένα σοβαρό και κομβικό σημείο στην πορεία μιας σχέσης. Δεν μπορείς να απαιτείς ξανά και ξανά κάτι τέτοιο τη στιγμή που δεν είσαι έτοιμος να το ανταποδώσεις. Στη δική μου κατανόηση, πρόκειται για μέγιστη ένδειξη εγωισμού και ασέβειας προς τον άνθρωπό σου που δέχτηκε για χάρη σου (επαναλαμβάνω κακώς) να υποβληθεί σε μία τέτοια έκθεση. Δεν είναι υποχρεωμένος κανείς για τίποτα κι αυτό το τόνισα στο σχόλιό μου. Αλλά αν όχι ακριβή ανταπόδοση, τουλάχιστο ο σύντροφός σου σού οφείλει το σεβασμό του να μη σου ζητά να κάνεις βήματα στα οποία ο ίδιος αδυνατεί να προβεί κι όταν έρχεται η σειρά του, αρνείται.
Τα εχετε 10 μηνες, γιατι πρεπει να γνωρισει τους γονεις σου? Επειδη αυτος εχει γνωρισει τους γονεις σου, δεν σημαινει οτι πρεπει να γνωρισεις κ συ τους δικους του. Ειδικα απ τη στιγμη που δεν υπαρχει σοβαρος λογος(φανταζομαι δεν σκοπευετε να παντρευτειτε αυριο ας πουμε). Δεν υπαρχουν κανονες σ αυτα, αλλοι μπορει να γουσταρουν να γνωριστει η κοπελα τους με τους γονεις τους απ την πρωτη μερα, ενω αλλοι δεν θελουν καθολου να συμβει αυτο, απ τη στιγμη που η σχεση δεν ειναι τοσο μακροχρονια. Δεν υπαρχει λογος να τον πιεσεις, ουτε να το θεωρεις περιεργο, ετσι νιωθει κ οφειλεις να το σεβαστεις.
Scroll to top icon