Καλησπέρα! Ζω και εγω στο εξωτερικό τα τελευταία 3 1/2 και ακόμη δεν έχω προσαρμοστεί πλήρως. Αισθάνομαι πως εδω επιβιώνω και απλά ζω με τις αναμνήσεις απο την Ελλάδα. Καταλαβαίνω πως εδω έχω περισσότερες επιλογές για επαγγελματική αποκατάσταση και ένα σχετικά πιο σίγουρο μέλλον αλλά αυτό δεν μου είναι καθόλου αρκετό. Η ζωή στην χώρα που ζω είναι πολύ διαφορετική απο αυτή της Ελλάδας. Αισθάνομαι πως δεν έχω την ίδια επαφή με τους ανθρώπους, δεν μπορώ να δεθώ τόσο όσο με αυτούς απο την Ελλάδα. Απο την μια είναι λογικό λόγο των cultural differences, αλλά δεν μου αρκεί να ξέρω πως θα έχω ένα σίγουρο μέλλον. Πέρα απο τους ανθρώπους μου πίσω στην πατρίδα μου λείπουν βασικά πράγματα που άλλοι τα θεωρούν δεδομένα. Για παράδειγμα, οι μυρωδιές να περπατάς και να μυρίζεις απο το διαμέρισμα του διπλανού σου που ψήνει κρέας, παραδίπλα τυγανιτά λαχανικά. Να βγαίνεις στο μπαλκόνι του διαμερίσματος σου και να μυρίζεις τον αέρα να σε χτυπάει το φως ο Ήλιος! Να μπορείς να βγεις να μια βόλτα στις 1 το βράδυ και να δεις κόσμο να περπατά και να μην αισθάνεσαι πως ζεις στην πόλη των φαντασμάτων. Θεε μου πόσο σε καταλαβαίνω! Μακάρι να έρθουν έτσι οι συνθήκες που να μπορέσουμε να γυρίσουμε πίσω.... Έστω με λίγα αλλά τουλάχιστον θα είμαστε πλήρης συναισθηματικά :)
12.11.2016 | 18:29
Μοναξιά
Εδώ και λίγο καιρό έχω μετακομίσει στο εξωτερικό για μεταπτυχιακό και νιώθω να πνίγομαι. Στενοχωριέμαι σε καθημερινή βάση χωρίς να υπάρχει σοβαρος λογος και με πιανουν τα κλάματα χωρίς λόγο ή για ανούσια πράγματα. Δεν ξέρω τι φταίει από τη μια το μεταπτυχιακό είναι πολύ απαιτητικό και δυσκολεύομαι ακόμα να το κατανοήσω, η πόλη που είμαι είναι πολύ διαφορετική από την πόλη μου, ο καιρός χάλια.. Επιπλέον εδώ δεν έχω κοντινούς φίλους και συχνά νιωθω απίστευτη μοναξιά.. Με το αγόρι μου είμαστε σε απόσταση και ενώ επικοινωνούμε πολύ συχνά σε καθημερινή βάση νιώθω οτι μου λείπει πολύ όπως και οι φίλοι μου. Και νομίζω οτι αυτό που με επηρεάζει περισσότερο είναι ο φόβος για το μέλλον. Οι περισσότεροι έχουν έρθει εδώ με σκοπό να μείνουν και να δουλέψουν αργότερα έξω και εγώ φοβάμαι οτι ενώ αν μείνω έξω θα καταφέρω να βρω μια δουλειά στο αντικείμενό μου, θα είμαι δυστιχισμένη και η ζωή μου θα είναι μόνο δουλειά και σπίτι όπως τώρα είναι σχολή και σπίτι. Επιπλέον σκέφτομαι και πως αν τελικά μείνω εδώ θα πρέπει να χωρίσω αφού το αγόρι μου έχει ήδη δουλειά στον τομέα του στην Ελλάδα και αυτή η σκέψη με στενοχωρεί επίσης. Δεν θέλω να νιώθω τόσο άσχημα γιατί ξέρω πως πολλοί θα ήθελαν να βρίσκονται στη θέση μου και να σπουδάζουν έξω αλλα δεν ξέρω πως να το ελέγξω. Βοήθεια.
7
