________________
1.

Since greeklish does not apply and I am not keen in writing Greek..I hope you accept my question in English. How many attempts does it take to get rid of foolish expectations one has from people? Is there a time you draw the line and say: "no more! You can hurt me no more!"? Or does this simply goes for ever? Do people change? Will I ever change? I had enough! (but still not there yet)- Marmite

Ελπίζω να μην περίμενες ότι θα σου απαντήσω στα αγγλικά. Ξέρεις τι λένε: τρέλα είναι να κάνεις συνέχεια τα ίδια και να περιμένεις κάθε φορά διαφορετικό αποτέλεσμα. Αφού όπως λες έχεις "foolish" (ανόητος, μωρός, άμυαλος) προσδοκίες, πώς περιμένεις να κάνει ο άλλος αυτό που θα ήθελες; Ούτε εσύ μπορείς να αλλάξεις, ούτε οι άλλοι μπορούν να αλλάξουν, εκτός αν συμβεί κάτι πολύ κακό, που δεν εύχομαι σε κανέναν.

________________
2.

A, μπα, το μοναδικό του μειονέκτημα του φίλου μου είναι ότι μιλάει πολύ, πάρα πολύ. Εγώ έχω μάθει να το διαχειρίζομαι, το πρόβλημα είναι με τους άλλους φοβάμαι ότι τον θεωρούν κουραστικό και αυτό εκδηλώνεται απορριπτικά και για τους δυο μας αφού είμαστε ζευγάρι (και εγώ το ίδιο έκανα στην αρχή πριν τον γνωρίσω καλά). Του έχω μιλήσει, το γνωρίζει άλλα άμα τον πιάσει η πολυλογία δεν τον αφήνει, τι στο καλό να κάνω να τον φιμώσω;- παρλαπίπα

Αφού το γνωρίζει είσαστε σε πολύ καλό δρόμο. Είναι κάτι που μπορεί να μάθει να το ελέγχει και αν πραγματικά θέλει, μπορεί αν μη τι άλλο να το βελτιώσει. Ρώτα τον τι είναι αυτό που τον κάνει να μιλάει (και αναρωτήσου επίσης): αμηχανία ή εγωισμός; Αν έχει άγχος να περάσουν όλοι καλά και προσπαθεί να γεμίσει όλες τις σιωπές, είναι αμηχανία –αν διακόπτει, λέει προσωπικές ιστορίες και δεν κάνει ερωτήσεις, είναι εγωισμός.
Πες του να παρακολουθεί τη γλώσσα σώματος των άλλων όταν μιλάει. Αν ο συνομιλητής αρχίζει να κοιτάει γύρω γύρω, να κουνάει το πόδι του ρυθμικά, και περιορίζεται σε σχόλια όπως «αχα» και «μάλιστα», αν αρχίσει να κοιτάει τους άλλους ή, ακόμα χειρότερα, ξεκινήσει κουβέντα με τους δίπλα, πρέπει να αρχίζουν να χτυπάνε καμπανάκια. Είναι ώρα να σταματήσει να μιλάει για ένα δεκάλεπτο τουλάχιστον, μέχρι να συνέλθουν οι άλλοι από τη χιονοστιβάδα βαρεμάρας.

Όμως, αν δεν το θεωρεί πρόβλημα που χρειάζεται να αλλάξει...

________________
3.

πόσο χρόνο έχει ένας για να εξομολογηθεί τον έρωτά του σε μια γυναίκα, από την στιγμή που καταλαβαίνει ότι είναι ερωτευμένος μαζί της?- ποιος?

Πρέπει να αγοράσεις μια ειδική κλεψύδρα. Πωλούνται σε εξειδικευμένα μαγαζιά συντριπτικού ψυχαναγκασμού και ανασφάλειας.

________________
4.

Α, μπα, γιατί δε μεθάω πια? Δε με πιάνει το ποτό! 4: 46 ξημερώματα!- Η ξενέρωτη!

Ελπίζω να είσαι δότης, η ανθρωπότητα χρειάζεται το συκώτι σου.

________________
5.

Αφού κανείς δεν φαίνεται να κάνει τον κόπο να μάθει ποιός τον καλεί, ενώ μιλά στο τηλέφωνο, γιατί έχουν ενεργοποιημένη την αναμονή κλήσης; Δεν θα ήταν απλούστερο να παίρναμε, να βλέπαμε ότι βούιζε και να δοκιμάζαμε μετά από λίγη ώρα αντί να περιμένουμε ακούγοντας η "κλήση σας είναι σε αναμονή"; -Τέρη Γιάκη

Νομίζω ότι απαγορεύεται από το νόμο να περάσει μέρα που δεν θα ακούσεις κάπου τη φωνή της Αφροδίτης Σημίτη.

________________
6.

"Αγαπητή Α-μπά,
Είμαι πολύ ερωτευμένη και έχω χάσει τον έλεγχο των αντιδράσεών μου απέναντι σε μία ΑΝΕΥ ΒΑΣΕΩΣ κρίση ζήλιας του επί δύο έτη συντρόφου μου (όχι με την πολιτική έννοια :D). ΞΕΡΩ ότι είναι ο έρωτας που με τυφλώνει και αντί από την αρχή να μην μπώ καν στη διαδικασία να ασχοληθώ, εγώ προσπαθούσα επί 2 μήνες με κλάμματα, μάρτυρες, αποδείξεις να τον κάνω να πιστέψει στην αθωότητά μου (με τη δικαστική έννοια). Μόλις χτές είπα πως παραιτούμαι της προσπάθειας γιατί έγινα ρετάλι ψυχικά και σωματικά. Είμαι ΤΟΣΟ ΑΝΑΣΦΑΛΗΣ τελικά???? ΤΙ να κάνω?? Θα τρελαθώ....Βόηθα λίγο βρέ κοπέλα μου χρυσή...
Υ.Γ.: Καλές γιορτές να έχεις, χωρίς τσιγάρα και ΠΟΛΥ αλκοόλ, ζαλίζουν το κεφάλι ακόμη χειρότερα--τα γράφω για να τα διαβάσω και εγώ...---"- Ξαβιέρα

ναι, συγγνώμη, εγώ είμαι πάλι..Ξέχασα να σου πώ πως αυτή είναι η ΠΡΩΤΗ κρίση ζήλειας που τον πιάνει, γιατί κατά τον περισσότερο καιρό γενικότερα δεν εκδήλωνε και ΤΡΟΜΕΡΟ ενδιαφέρον για την ύπαρξή μου...Τέλος, με την κρίση αυτή, εξέφρασε για πρώτη φορά με λόγια τον έρωτά του, σε συγχορδία βέβαια με έναν πακτωλό προσβολών και ύβρεων.. Άστα ρε Α-μπά, νομίζω τα έχω παίξει εντελώς...Άντε γειά μας...- Ξαβιέρα που ξέχασε

Αχ βρε Ξαβιέρα, δεν ακούγεται ωραίο, αλλά εύχομαι να έχετε χωρίσει. Ο άνθρωπος αυτός σε κακοποιεί κανονικότατα. Μόλις κατάλαβε ότι χάνει τον συναισθηματικό έλεγχο άρχισε να σου επιτίθεται για να τον επανακτήσει. Βασικά, είναι για δέσιμο, και ποιός ξέρει αν είναι ιάσιμη η περίπτωση (πολύ δύσκολα). Αν δεν ακούς ακόμα τις σειρήνες, είσαι αιχμάλωτη.

________________
7.

"Αμπούλα! Χρόνια καλά και πολλά!

είναι πολύ κακό να μην θες με τίποτα να επιστρέψεις στον τόπο καταγωγής σου, στην επαρχία παρόλο που πέρασες όμορφα παιδικά χρόνια εκεί;
Και γιατί η ζωή μας να μας φαίνεται εντελώς άλλη μέσα στο κεφάλι μας;"- Τίμος Δράκος (της γνωστής οικογενείας)

Το ότι πέρασες ευτυχισμένα παιδικά χρόνια δε σημαίνει ότι θα περνούσες εκεί ωραία και ως ενήλικας, οπότε όχι, δεν είναι κακό. Αν εννοείς ότι δεν θέλεις να πηγαίνεις ούτε ως επισκέπτης, ή ότι δεν θέλεις να λες ότι είσαι από εκεί, συμβαίνει κάτι άλλο (για να σου αποκαλύψω τι, θέλω ένα δις ευρώ).
Για τη δεύτερη ερώτηση: μόνο τη ζωή που βρίσκεται μέσα στο κεφάλι σου ζεις. Τα πάντα είναι ιδωμένα μέσα από την περικεφαλαία του κρανίου σου. Πώς αλλιώς;

________________
8.

"Αγαπητή Α, μπα,

Κατανοώ ότι δεν πρόκειται να βρεθεί λύση μέσω μιας διαδικτυακής στήλης, όπως εύλογα έχεις πάμπολλες φορές τονίσει, αλλά θα ήθελα να εκφράσω τον προβληματισμό μου.
Υπάρχει ένα θέμα που αφορά τους γονείς μου. Εδώ και έναν χρόνο ο πατέρας μου δεν ζει πλέον στο σπίτι, λόγω προδοσίας της άλλης πλευράς. Δεν έχει υπάρξει διαζύγιο. Το θέμα έγινε σαφές σε μας τα παιδιά εξ αρχής και ήταν τελεσίδικο. Εκλήφθηκε σχετικά ομαλά, με μια κάποια ένταση, φυσικά, τους πρώτους μήνες, αλλά μεταξύ εμάς και των γονιών υπάρχει και μάλλον δεν έπαψε να υπάρχει ισορροπία. Το θέμα είναι ότι η μητέρα μου ζητάει συμβουλές και συμπαράσταση, από την μία θα προτιμούσε να μην έχει επαφή με τον πατέρα μου, από την άλλη αναγκάζονται να μιλάνε εκτός των άλλων για την διαχείριση των χρημάτων, ο τρόπος της οποίας αποτελούσε πάντα και αποτελεί εκ διαμέτρου διαφορά μεταξύ τους. Εφόσον όμως δεν είναι απολύτως ανεξάρτητη οικονομικά -με άλλα λόγια τον έχει ανάγκη- αγχώνεται υπέρμετρα και έχοντας, όπως ισχυρίζεται, χάσει τον εαυτό της έχει να αντιμετωπίσει και την "ασάφεια" που υπάρχει στην επικοινωνία μεταξύ τους, στην οποία επικοινωνία δεν υπάρχουν καθορισμένα όρια. Με θεωρεί ώριμο άτομο και ζητάει να της προτείνω κάποια άμεση λύση, ως προς τον τρόπο που "θα πρέπει" να του φέρεται. Όταν όμως μου παραπονιέται για την απάθεια και την αποστροφή του πατέρα μου κατά καιρούς δεν θέλω να την πληγώσω λέγοντάς της ότι δεν μπορεί να έχει απαιτήσεις. Αλλά από την άλλη είναι δυνατόν να μην έχει ευκαιρία να βρει την ισορροπία της σαν άνθρωπος; Δεν ξέρω αν είμαι υπερβολικά σκληρή μαζί της όταν αδιαφορώ ή αποφεύγω την συζήτηση ή απλά δεν έχω απάντηση (δεν έχει αλλάξει η σχέση μας, πάντα δεμένοι είμασταν και με τους δύο) αλλά η ερώτησή μου είναι η εξής: Μπορώ να το αφήσω να κυλήσει μεταξύ τους χωρίς να παρέμβω; Δεν λέω, με επηρεάζει η όλη ατμόσφαιρα, αλλά, ενώ είναι και οικογενειακό το ζήτημα, νιώθω σαν ""αουτσάιντερ""."-Μικρούλα -ή Μικρομέγαλο;-

Τα εγκλήματα των γονέων: να μετατρέπουν τα παιδιά τους σε φίλους με το ζόρι. Δεν είναι καθόλου δικιά σου δουλειά να λύσεις τα προβλήματα και κάνεις τα λάθη της μητέρας σου δικά σου λάθη. Δεν είναι σωστό να ζητάει λύσεις από σένα, δεν είναι σωστό να σε βάζει στη μέση, δεν είναι σωστό να υποθέτει μπορείς να μπεις στη θέση της – για τον πατέρα σου μιλάτε! Αν δεν έχει φίλους για συμπαράσταση, δυστυχώς αντιμετωπίζει ένα ακόμα πρόβλημα.
Δεν είσαι υπερβολικά σκληρή, πρέπει να θέσεις τα όριά σου. Και με τη μητέρα σου; Ναι, με όλους χρειάζεται να το κάνεις, αν δεν το καταλαβαίνουν από μόνοι τους. Καλά τα πας, συνέχισε όλο ευθεία!

________________
9.

"Είχες βάλει σε παλιότερο ποστ αυτή τη φώτο. Μήπως γνωρίζεις πως μπορώ να περπατήσω αυτόν τον δρόμο; Που βρίσκεται; Μου βγάζει μια περίεργη ομορφιά.

Είσαι υπέροχη, συνέχισε έτσι!"- Εύη

Είδες τι κούκλα είναι η Καλιφόρνια; Θα μπορούσε να είναι σε άπειρα σημεία κατά μήκος του Ειρηνικού αλλά η συγκεκριμένη είναι η Moraga St στο Σαν Φρανσίσκο. Η φωτογραφία είναι τραβηγμένη με φακό ζουμ από την κορυφή αυτών των σκαλιών, που βρίσκονται στην αρχή του δρόμου:

Τα σκαλιά στο λόφο, τη δεκαετία του '30 (βλέπεις το "Moraga" γραμμένο πάνω στη φωτό;)

Και η Moraga St το 1976.

[Ευχαριστώ!!]

________________
10.

"σε μια σχεση 6 χρονων ειναι απαραιτητο να γινονται υποχωρησεις και απο τις δυο πλευρες. Τι γινεται ομως οταν ενας απ τους δυο παραδεχεται οτι ειναι δυσκολος ανθρωπος και κανει δυσκολα υποχωρησεις και ευχαριστει τον αλλον που το ανεχεται και που κανει τοσες πολλες υποχωρησεις? Πως πρεπει να νιωθει ο αλλος?

Υ.Γ. ...ενταξει απλα οι εικονες που κοτσαρεις μετα ειναι ολο τα λεφτα...πιστευω οτι θα μπορουσες σιγα σιγα να μας εκπαιδευσεις και να απαντας μονο με εικονες...(λακυ)"- γουαου

Δε μου λες για τι υποχωρήσεις μιλάμε, και εκεί είναι όλη η ουσία. Καταπατάς τα όριά σου ή όχι; Μπορεί σε έναν κάτι να μοιάζει σημαντικό και στον άλλον όχι. Αν είσαι εντάξει, δεν πρόκειται για υποχωρήσεις, και σταματήστε να τις χαρακτηρίζετε έτσι, σε βάζει σε θέση αγίας χωρίς να είσαι.
Αν υπάρχουν όρια που καταπατούνται και πιστεύεις ότι δεν μπορείς να το αντέξεις άλλο, πρέπει να το κάνεις σαφές, μην υποχωρώντας. Πριν το κάνεις όμως, πρέπει να διαλέξει ποιές μάχες αξίζει να παλέψεις. Με λίγα λόγια, πρέπει να σκεφτείς ποιά είναι τα όριά σου, και δεν είναι εύκολο πράγμα. Σκέψου τι είναι αυτό που θα υποστήριζες μέχρι του απόλυτου τέλους. Η οικογένειά σου; Ο ελεύθερός σου χρόνος; Σκέψου.
Μετά, πρέπει να σηκώσεις το βάρος των αποφάσεών σου.

ΥΓ. Πολύ μου άρεσε το υστερόγραφο! Μη μου βάζεις ιδέες!

________________
11.

"Έχω καταλήξει πώς αυτό που αξίζουμε τελικά
(πχ αγάπη, αδιαφορία, σεβασμός, τίποτα κλπ) είναι
αυτό που έχουμε λάβει(και λαμβάνουμε καθημερινά)
από τους γύρω μας (οχι τους άσχετους, το τονίζω)
τους δικούς μας ανθρώπους, αυτούς που αγαπάμε, εκτιμάμε
και μας ενδιαφέρει η γνώμη τους.
Δηλαδή μπορούμε να κρίνουμε τον
εαυτό μας μόνο μέσα από τα μάτια των άλλων.
Και άρα η συμπεριφορά των άλλων απέναντι μας
αντικατοπτρίζει την αξία μας.
Τι πιστεύεις εσύ; θέλω τη γνώμη σου "-mrs none

Πολύ ωραία τα λες. Χωρίς τους άλλους δεν έχουμε ιδέα ποιοί είμαστε. Νομίζω ότι αυτό είναι που όσο μεγαλώνεις σε φέρνει σε επαφή με τον εαυτό σου, το ότι γνωρίζεις όλο και περισσότερους ανθρώπους, και βλέπεις περισσότερες αντιδράσεις σε αυτά που λες και κάνεις. Θα συμπλήρωνα όμως ότι εξίσου επηρεαζόμαστε και από τους άσχετους, και ότι επηρεαζόμαστε υπέρμετρα από αυτούς που μας απορρίπτουν, μερικοί μάλιστα αυτό το κάνουν συστηματικά για να αποφύγουν την επίπονη διαδικασία της βελτίωσης.

________________
12.

Γεια σου Α,μπα! Θα ήθελα να κάνω μια ερώτηση που με βασανίζει καιρό τώρα: είναι σωστό να μου αρέσει τρελλά η γυναίκα ενός γνωστού μου, ενώ εγώ είμαι παντρεμένος με άλλη εδώ και χρόνια; Όποτε την βλέπω, μου' ρχεται να την φάω. Στο μεταξύ, η δικιά μου σε μια πρόσφατη κρίση ειλικρίνειας (βοήθησε λίγο και το ποτό, νομίζω) μου εκμυστηρεύτηκε ότι της αρέσει ο άντρας της γνωστής (της ίδιας που μου αρέσει εμένα) και ότι πολύ θα ήθελε να κάνει κάτι μαζί του για αλλαγή. Είμαι πολύ τυχερός ως εδώ, νομίζω. Να δοκιμάσουμε λοιπόν την τύχη μας με το ζεύγος-αντικείμενο του πόθου κι αν μας "κάτσουν" ή λες να εξαντλήθηκε η τύχη μας εδώ; Υπάρχουν και άλλοι τρόποι να διασκεδάσουμε την πλήξη μας το ίδιο απολαυστικά;- Butter flies in my head

Φαντάσου να είσαστε όλοι μαζί, και να χτυπήσει η πόρτα, και να είναι ο πιτσαδόρος με τον υδραυλικό.