________________
1.

Μια απορία,
Συχνά στέλνουν στη στήλη ερωτήματα νέοι οι οποίοι σκέφτονται να φύγουν στο εξωτερικό για να βρουν δουλειά και ένα καλύτερο μέλλον σε επιχειρήσεις, εταιρίες και οργανισμούς ή μεγάλα project. Τα ερωτήματα είναι πολύ συχνά και το ίδιο φαντάζομαι συζητάμε όλοι μας και στις παρέες μας, για όσους έφυγαν, για όσους το σκέφτονται, για όσους θα το ήθελαν μα δε μπορούν. Γιατί λοιπόν όταν τίθεται το ερώτημα να γίνουν τέτοιες επενδύσεις στην Ελλάδα υπάρχει πλειοψηφικό ρεύμα προς το όχι σύμφωνα με τις δημοσκοπήσεις και ανά περίπτωση από τους κατοίκους της κάθε περιοχής; ( μεγάλες τουριστικές επενδύσεις, οι γνωστές τεράστιες αναπλάσεις στα αστικά κέντρα, στις συγκοινωνίες, ΧΥΤΑ, απελευθέρωση κλειστών επαγγελμάτων, χωματερές, φυλακές, αιολικά πάρκα , ατελείωτα παραδείγματα...)-να φύγουμε...

Νομίζω ότι ο άνθρωπος είναι ρυθμισμένος για πολύ αυστηρή συντήρηση δυνάμεων και αυτό τον κάνει να αποστρέφεται με πάθος και με μανία την οποιαδήποτε αλλαγή, κάτι που εξηγεί γιατί οι συντηρητικοί είναι πάντα περισσότεροι. Τώρα που η Ελλάδα βρίσκεται σε πολύ δύσκολη θέση ο συντηρητισμός έχει ανέβει κατακόρυφα. Όπως όταν αισθανόμαστε ευάλωτοι σωματικά, θέλουμε να γίνουμε μια μπάλα που περνάει απαρατήρητη, έτσι και τώρα οι Έλληνες φαίνεται να πιστεύουν ότι αν «κρατήσουν το κεφάλι χαμηλά, η μπόρα θα περάσει» (αυτό το έχω ακούσει αυτολεξεί). Οι συντηρητικοί είναι πάντα περισσότεροι, αλλά ο κόσμος πάει πάντα μπροστά χάρη στους λίγους που τολμούν να σκέφτονται διαφορετικά, και το ίδιο ελπίζω και τώρα – είμαι ρομαντικός άνθρωπος.

________________
2.

Σε έχουν απορρίψει ποτέ;; Αν ναι, πως το χειρίστηκες;;

Καλέ τι ερώτηση, φυσικά! Το χειρίστηκα πάντα με την αρμόζουσα αναξιοπρέπεια.

________________
3.

Αγαπητή Α, Μπα,
Πιστεύεις ότι ο αυτοσαρκασμός είναι μια μέθοδος χρήσιμη, ακόμα και λυτρωτική. Έχεις αναφέρει ακόμα πως οι άλλοι σταματούν να σε πειράζουν όταν βλέπουν ότι αυτοσαρκάζεσαι και πέφτουν σαν τα κοράκια μόλις δουν ότι κάτι σε πειράζει. Στην δική μου περίπτωση ισχύει το αντίθετο. Αυτοσαρκάζομαι αρκετά και γελοιοποιώ τα σωματικά μου "κουσούρια" με αποτέλεσμα να δίνω στους άλλους το δικαίωμα να τα σχολιάζουν. Για παράδειγμα είμαι κοντή και κάνω αστεία κι οι υπόλοιποι παίρνουν το θάρρος να σχολιάζουν επίσης αυτό το γεγονός και μερικές φορές με ενοχλεί. Στο πρόσωπο έχω ένα χαρακτηριστικό πολύ έντονο που ποτέ κανένας δεν σχολιάζει κι εγώ φυσικά ποτέ δεν αναφέρω. Παρατήρησα λοιπόν μια μέρα, την πρώτη φορά που σάρκασα αυτό το χαρακτηριστικό μου ότι οι άλλοι αμέσως έσπευσαν να σαρκάσουν επίσης! Μήπως τελικά με τον αυτοσαρκασμό δίνεις το δικαίωμα στους άλλους να ασχολούνται με την εμφάνιση και τον χαρακτήρα σου περισσότερο απ' όσο θα έπρεπε;- ψάχνοντας τα όρια

Ω, όχι όχι. Ο αυτοσαρκασμός είναι κάτι πολύ διαφορετικό από την γελοιοποίηση. Δεν είναι αυτοσαρκασμός να λες «μα τι μυτόγκα είναι αυτή που έχω». Ο σαρκασμός είναι το κρυμμένο μαχαίρι μέσα στην αφράτη φραντζόλα. Είναι το κομπλιμάν από την ανάποδη. Πετυχημένος αυτοσαρκασμός είναι όταν οι καλοπροαίρετοι δεν έχουν καταλάβει ότι μόλις είπες κάτι κακό για τον εαυτό σου. Ο σαρκασμός απαιτεί ευστροφία από τον πομπό και διακριτικότητα από τον δέκτη. Είναι σπορ για μεγάλες πίστες, δεν είναι για ευρεία κατανάλωση και σε καμία περίπτωση δεν είναι πασπαρτού. Διάβασε τα θεατρικά του Όσκαρ Ουάιλντ, αν δεν τα έχεις διαβάσει, και θα καταλάβεις – αν δεν καταλάβεις, θα πρέπει να βρεις άλλο τρόπο για να χτίσεις την πανοπλία σου.

________________
4.

Πες μου αγαπητη Α μπα...οι ιδεοψυχαναγκαστικες-αυτοκαταστροφικες μας συνηθειες μπορουν να κληρονομηθουν στους απογονους μας;;εξτρα σος απορια!- xrisopsaro

Αυτή η ερώτηση είναι από και προς επιστήμονες, δεν είναι για να λέμε τη γνώμη μας στου Κουτρούλη το γάμο, ούτε να βγάζουμε λογύδρια επειδή κάτι παρατηρήσαμε στον Κίτσο και τη μαμά του που μένουν απέναντι.

________________
5.

Γίνεται να σε απασχολεί τόσο το οικονομικό που να σου χαλάει τις στιγμές με το αγόρι σου; Γίνεται να μου λέει ότι θα έρθει κι αυτό το Σαββατοκύριακο και εγώ να σκέφτομαι ότι θα γίνουν κάποια παραπάνω έξοδα και πάλι δε θα μπορέσω να τα βγάλω πέρα;

Του έχω εξηγήσει, Α, μπα μου, την κατάστασή μου αλλά δε μπορώ να ζητήσω από έναν άνθρωπο να ζήσει με τον προϋπολογισμό των 15 ευρώ που είχα σχεδιάσει να ζήσω για 3 μέρες. Θέλει να κάνουμε πράγματα μαζί, έχει τη δυνατότητα και όταν του λέω ότι δεν μπορώ λόγω οικονομικών, μου λέει ότι ας πάμε εκεί και θα το πληρώσει αυτός. Νιώθω βάρος όμως έτσι.

Με προβληματίζει ότι μου κόβουν τη χαρά.. Και σκέφτομαι μήπως δεν είμαι ερωτευμένη..; Είναι λογικό να μου επισκιάζει τις στιγμές; Δεν ξέρω πώς να το χειριστώ.- Βάρος

Βάρος είσαι όταν λες όχι χωρίς να έχεις σκεφτεί μια εναλλακτική. Πρώτον, αν μπορεί να πληρώσει, ας πληρώσει, και την επόμενη φορά, κανόνισε κάτι για μέσα στο σπίτι, μαγείρεψε, άναψε κεράκια, διάλεξε ταινία, πάρε λάδι για μασάζ, δεν ξέρω, σκέψου κάτι. Δεύτερον, αν έχει τη δυνατότητα και βλέπεις ότι είναι άνετος και δεν σου το βγάζει από τη μύτη ή δεν πετάει υπονοούμενα, ας τον να περάσει ωραία, λεφτά είναι, δεν δίνει το αίμα της καρδιάς του. Τρίτον,

________________
6.

Hey there Α, μπα!Αποφασισα να σου γραψω και εγω το "θεμα" μου για να μου πεις μια γνωμη.Λοιπον,εχω χωρισει εδω και 5 μηνες περιπου μετα από 1,5 χρονο σχεση.Εκεινος,1 μηνα αφοτου χωρισαμε,μπηκε σε αλλη σχεση στην οποια βρισκεται μεχρι και σημερα.Ομως,πριν 3 μηνες περιπου βγηκαμε ενα βραδυ(εχουμε καποιους κοινους φιλους και δεν ξεραμε ο ενας για τον αλλον οτι θα ειναι εκει)και καπως ηρθαν τα πραγματα και το καναμε. Λιγες μερες μετα ηρθε και μου ειπε οτι βρισκεται σε μια σχεση που δεν νιωθει τιποτα,δεν ευχαριστιεται τιποτα και γενικα οτι του λειπω.Επισης μου προτεινε να κανουμε μια "συμφωνια" η οποια θα περιλαμβανει μονο σεξ.Εγω ημουν πολυ ευαλωτη τοτε,δεν ειχα προλαβει να τον ξεπερασω και εκανα το λαθος να συμφωνησω σε ολο αυτο.Μεχρι σημερα λοιπον,βρισκομαι σε αυτη την κατασταση και δεν ξερω τι να κανω.Απο τη μια τον θελω παρα πολυ αλλα απο την άλλη σκεφτομαι την αλλη κοπελα που δεν φταιει σε τιποτα καθως και τον χαρακτηρα ο οποιος δεν προκειται να αλλαξει ποτε οπως ματαια περιμενω.
Ευχαριστω εκ των προτερων!-

Στη συμφωνία υπέγραψες μπροστά σε μάρτυρες και έχεις ρήτρες; Τι θα πει «έκανα το λάθος να συμφωνήσω;» Αφού δεν σου αρέσουν οι όροι, κάνε επαναδιαπραγμάτευση, και αν βλέπεις ότι δεν μπορείτε να φτάσετε σε συμφωνία, αποχώρησε.

Ξέρω ότι θα ήθελες να βάλω λίγο συναίσθημα στην υπόθεση, αλλά το «τον θέλω πάρα πολύ» δεν μετράει. Δεν τον θέλεις πάρα πολύ, θέλεις να ήταν τα πράγματα αλλιώς. Τεράστια διαφορά, τεράστια, τεράστια.

________________
7.

Γεια σου Α-μπα και συγχαρητήρια για την ωραία σου στήλη! Τι γνώμη έχεις για το ότι οι λέξεις δημιουργούν ατμόσφαιρα? Τι θέλω να πω...π.χ. φίλη ασχολείται με κάποιον που δεν της φέρεται καλά και σε ρωτάει τη γνώμη σου. Εσύ θες να της πεις να μην ξανασχοληθεί μαζί του και της λες "χάνεις το χρόνο σου'. Αν της πεις "ο τύπος είναι κουκουρουκου" αντί για το παραπάνω δεν είναι σα να ρίχνεις τγο φταίξιμο σε αυτόν και όχι σε εκείνη που ασχολείται μαζί του όπως υποδηλώνει η έκφραση "χάνεις το χρόνο σου"? όταν με ρωτάνε κάτι τέτοιο και ζητούν τη γνώμη μου νίώθω ότι αν πω στη φίλη μου την αλήθεια με πάσα ειλικρίνεια είναι κάπως σκληρό ενώ η δεύτερη απάντηση μεταφέρει το ίδιο νόημα με πλάγιο τρόπο και κάπως πιο μαλακό. Ποια η γνώμη σου?

Οι λέξεις δημιουργούν ατμόσφαιρα; Οι λέξεις έχουν συγκεκριμένα νοήματα, θα έλεγα. Ατμόσφαιρα με τις λέξεις φτιάχνουν οι ποιητές και οι συγγραφείς. Οι υπόλοιποι έχουμε πολλά ή λίγα εργαλεία για να πούμε αυτό που θέλουμε με την ένταση και την αμεσότητα που ταιριάζει σε κάθε περίσταση και για τον κάθε άνθρωπο, αν θέλουμε να διατηρούμε σχέσεις με τους υπόλοιπους ανθρώπους. Ελπίζω να μην ανακάλυψες τώρα μόλις ότι οι λέξεις μπορούν να πληγώσουν και ότι πρέπει να διαλέγουμε τα λόγια μας κάθε φορά με μεγάλη προσοχή. Όσο για την «αλήθεια», παραλείπεις μια πολύ σημαντική λέξη, αφού μιλάμε για λέξεις. Είναι η «αλήθεια σου», όχι η Αλήθεια. Αυτός είναι ο κυρίως λόγος που πρέπει να μετράς τα λόγια σου: η προσωπική σου αλήθεια δεν είναι σημαντική.