Όχι δεν πιστεύω στον έρωτα. Δεν έχω ερωτευτεί ποτέ. Δε ξέρω τι είναι αυτό το πράγμα που το λένε έρωτα και το περιγράφουν σα χάσιμο του εαυτού τους, σαν κάτι μαγικό, σαν αυτό το κάτι που κάνει τον άλλο να δείχνει στα μάτια σου σα να είναι ο κόσμος όλος. Αυτό που ο ένας δε μπορεί να αντέξει στιγμή μακρυά από τον άλλο.
Εγώ αυτό το λέω ενθουσιασμό και απίστευτη προβολή των θέλω του ενός πάνω στον άλλο. Δεν είναι ο άλλος που ερωτεύονται ο τόσο τέλειος ή το έτερο ήμισυ που λένε. Είναι απλά υπέρμετρος ενθουσιασμός που σε τυφλώνει και εξιδανικεύει τον άλλο. Με άλλα λόγια αν το αντικείμενο του πόθου διαθέτει πράγματι ένα από αυτά τα χαρακτηριστικά που ιδανικά ψάχνουμε στον άλλο, βλέπουμε το χαρακτηριστικό αυτό πολλαπλασιασμένο επί χίλια. Στην αντίθετη περίπτωση δε, στη φάση που είμαστε «ερωτευμένοι»- Ενθουσιασμένοι, αν τυχόν υποψιαστούμε πώς το αντικείμενο του πόθου διαθέτει κάτι που δε μας αρέσει- μας χαλάει, απλά το διαιρούμε με το 1000000 και δεν το βλέπουμε καν.
Αυτό που έχω διαπιστώσει, από την παρατήρηση των ανθρώπων γύρω μου, είναι πως οι άνθρωποι ανάλογα σε τι φάση βρίσκονται στη ζωή τους έχουν την τάση να εξιδανικεύουν –ερωτεύονται κάποιον που θα τους κάνει ίσως να νιώσουν λίγο καλύτερα με τον εαυτό τους. Να έρθει να συμπληρώσει αυτά που θεωρούν ότι τους λείπουν. Κατά βάση αυτό που αποκαλούν έρωτα είναι ίσως η τελειότερη απόδειξη υπέρμετρου εγωισμού και ανασφάλειας. Και εξηγώ...
Εγωιστικό γιατί προβάλουμε στο όποιο αντικείμενο του πόθου τα δικά μας θέλω άσχετα με το αν μπορεί ή θέλει να ανταποκριθεί σε αυτά. Ανασφάλειας γιατί κατά βάση οι άνθρωποι που έχουν την τάση να δηλώνουν συχνά ερωτευμένοι με κάποιον σίγουρα δεν είναι ποτέ ερωτευμένοι με τον εαυτό τους. Για την ακρίβεια δεν αντέχουν καν να είναι μόνοι με τον εαυτό τους και για αυτό επιδιώκουν διακαώς να είναι είναι με κάποιον άλλο άνθρωπο.
Μου αρέσει ο εαυτός μου, η παρέα του, και να περνάω χρόνο μαζί του. Δεν επιδιώκω και δε θέλω να είμαι συνεχώς με άλλους ανθρώπους. Πιστεύω στην αγάπη μεταξύ των ανθρώπων. Την αγάπη που αφήνει τον καθένα να είναι ο εαυτός του και όχι τα θέλω του άλλου. Την αγάπη που απελευθερώνει τους ανθρώπους. Την αγάπη που δεν είναι εγωιστική. Αυτή που συνοδεύεται από το σεβασμό και την εκτίμηση μεταξύ των ανθρώπων.
Όχι δε πιστεύω στον έρωτα και δε θα σου κάνω ποτέ ερωτική εξομολόγηση...δεν είμαι ερωτευμένη μαζί σου. Σε αγαπάω, σε νοιάζομαι, σε σκέφτομαι, σε εκτιμάω και σε σέβομαι. Δε θέλω να φύγεις από τη ζωή μου και αυτό είναι καθαρά εγωιστικό γιατί σκέφτομαι τον εαυτό μου και μόνο αυτόν όταν το λέω.
Δε θα σου πω ότι δε θέλω να φύγεις γιατί δε μπορώ να ζήσω χωρίς εσένα. Θα ήταν ψέματα. Και εσύ το ξέρεις και εγώ το ξέρω ότι μια χαρά μπορώ να ζήσω χωρίς εσένα. Προτιμώ όμως να ζω μαζί με σένα.
σχόλια