Μόνο για μια στιγμή όταν η Πόπη Διαμαντάκου θυμήθηκε ότι είναι τηλεκριτικός (σ.σ Η οποία έχει γράψει μερικά από τα καλύτερα και αυστηρότερα κείμενα για την ελληνική τηλεόραση) και ψέλλισε στον παρουσιαστή της «Ανατροπής»: «Νομίζω ότι το έχουμε κάνει ριάλιτι το θέμα της νέας τρομοκρατίας. Υπάρχει και πολιτικό ζήτημα», αισθάνθηκα ότι ακούω κάτι εντός του θέματος της εκπομπής. Την λέξη «ριάλιτι» την επανέλαβε και δεύτερη φορά γιατί μάλλον την έπνιγε. Αν αναρωτιέστε γιατί παραμένει κάποιος σε μια κουβέντα που μάλλον τον πνίγει, κανείς δεν μπορεί να απαντήσει εκτός από τον ίδιο.
Σε μια κουβέντα όπου υποτίθεται ότι οι καλεσμένοι είναι από διαφορετικούς χώρους με διαφορετικές αναφορές. Σε ένα τραπέζι που ανάμεσα τους υποτίθεται ότι είναι και κάποιοι που «ανάβουν» με το παραμικρό. Σε ένα «καυτό» θέμα όπως η «Τρομοκρατία και η σύλληψη των Τεσσάρων». Σε μια τέτοια εκπομπή λοιπόν, δεν υπήρχε ούτε μια διαφωνία, ούτε ένας έντονος διάλογος.
Ακούσαμε: Για βιβλία Ρώσων συγγραφέων («Με μια σπίθα στα μάτια λες και το είχε γράψει αυτός και όχι ο Ντοστογιέφσκι»), Για λαϊκές παροιμίες που αφορούν την ανατροφή των παιδιών(«Από ρόδο βγαίνει αγκάθι και από αγκάθι ρόδο»), για το πόσο απλή είναι η χρήση του Καλάσνικοφ, για την αχρηστία των δασκάλων στα δημόσια σχολεία, για τις «μαύρες και κόκκινες μπλούζες που έχουν εισβάλει στα σχολεία»(σ.σ Αναρωτηθείτε μετά για τα ποσοστά της Χρυσής Αυγής, όταν η βλακεία σας κάνει να ταυτίζεται το νεοναζισμό με οτιδήποτε άλλο), για το θέατρο που αγάπησε ένας πολιτικός εξαιτίας ενός δασκάλου των Αγγλικών που τους έβαζε να ακούν μια ραδιοφωνική εκπομπή («Εκεί που είχα γλαρώσει, λίγο πριν με πάρει ο ύπνος ένιωθα σαν να με χτύπησε ηλεκτρικό ρεύμα. Νόμιζα ότι υπνοβατώ αλλάζοντας κανάλια»), μερικά «σοσάκια» δηλαδή οι ατάκες των γονιών που διαβάζουμε αυτές τις μέρες στο ίντερνετ, για να κλείσουν με ένα «κουφό» ξέσπασμα ενός πολιτικού που απαντούσε σε κάποιον από άλλη εκπομπή του Mega που είχε πει τους πολιτικούς «αχρείους»(σ.σ Το σκεπτικό ήταν ότι βρίζοντας τους πολιτικούς στην tv τους απαξιώνουμε στα μάτια των νέων και έτσι οδηγούνται στην βία).
Όλα αυτά και τόσα άλλα που ευτυχώς η μνήμη τα έχει διαγράψει ακούσαμε χθες βράδυ. Με τον παρουσιαστή να συντονίζει ένα «ευκολάκι» διότι κανένας δεν διαφώνησε με κανέναν και όλα μέλι γάλα. Πάσες έδινε ποιήματα λέγανε. Δεν βρέθηκε λοιπόν ούτε ένας από αυτό το πάνελ για να βάλει στην κουβέντα ερωτήματα που θα έπρεπε να είναι το νούμερο ένα σε μια τέτοια κουβέντα για την «Νέα Τρομοκρατία».
Ας πούμε για παράδειγμα: Για ποιους λόγους ένα σημερινός εικοσάρης οδηγείται στην βία; Έχει σχέση αυτό με τις κοινωνικοπολιτικές συνθήκες που επικρατούν αυτή την στιγμή στην χώρα μας; Η ανεργία και η έλλειψη προοπτικής μήπως συντηρούν τα φαινόμενα βίας; Ποιες είναι οι ευθύνες των πολιτικών; Μήπως η βία προέρχεται και από ένα αίσθημα αδικίας που αισθάνεται ο πολίτης απέναντι στην ατιμωρησία των πολιτικών σκανδάλων;
Τίποτα από όλα αυτά. Μόνο ένα ωραίο μπλέξιμο των «ότι σου έρχεται στο μυαλό» κάτι ωραίες διαφημισούλες ακριβών αυτοκινήτων και «Καλό σας Βράδυ»!
Στο τρίτο και τελευταίο μέρος ο παρουσιαστής της εκπομπής υποτίθεται ότι θα το αφιέρωνε στις ευθύνες των media γιατί όπως είπε «δεν θέλουμε να βγάλουμε την ουρά μας απέξω». Την έβγαλε μια χαρά την ουρά του απέξω καταλήγοντας στο «κακό» ίντερνετ που μέσα στην ανωνυμία των blogs αναπαράγει ψέματα και γράφει ότι θέλει χωρίς να τιμωρείται. Σωστή η παρατήρηση. Μόνο που οι περισσότεροι από αυτούς τους bloggers είναι παιδιά της «μάνας-tv». Μεγάλωσαν παρακολουθώντας τα τηλεοπτικά σκουπίδια και διαμόρφωσαν άποψη για διάφορα σοβαρά θέματα μέσα από αυτή. Τώρα η ελευθεριότητα του ίντερνετ τους έδωσε την ευκαιρία να βγάλουν στο φως όσα τους έμαθε η «μαμά-tv». Δυστυχώς αυτό το «οιδιπόδειο» δεν φαίνεται να έχει γιατρειά.
σχόλια