Έχει χαθεί πλέον η διάθεση διατήρησης του απορρήτου στις προσωπικές στιγμές. Το facebook, το instagram και άλλα παρεμφερή έχουν δώσει στα μέλη τους την αίσθηση του σταρ του κινηματογράφου. Βλέπεις χιλιάδες φωτογραφίες από κέντρα διασκέδασης, νησιά, παραλίες , εστιατόρια, σινεμά, γυμναστήρια πόζες ηθοποιού του Hollywood και όλα αυτά γιατί; Για να τα δει ο γκόμενος/α που χώρισαν πρόσφατα, οι συνάδελφοι από τη δουλειά οι παλιοί τους συμμαθητές, πρέπει να δείξουν ότι ζουν. Αν δεν κάνουν check in είναι σαν να μην έχουν πάει στον προορισμό. Σημασία δεν έχει να βγουν έξω σημασία έχει να δουν και να μάθουν όλοι ότι βγήκαν.
Η ανάγκη προβολής της ζωής μας έχει γίνει πλέον απαραίτητη. Ακούς κάποιον να λέει πως δεν έχει facebook και τον κοιτάς σαν εξωγήινο. Βλέπεις κοριτσάκια είκοσι, είκοσι πέντε χρονών να δέχονται "φίλους" δύο και τρείς χιλιάδες αγνώστους για να μαζέψουν διακόσια και τριακόσια like στις φωτογραφίες που ανεβάζουν (φωτογραφίες τις οποίες ο καθένας μπορεί να κάνει download στον υπολογιστή του και να τις διαμοιράσει οπουδήποτε). Μπαίνουν κάθε δύο λεπτά στο profile τους για να ελέγχουν τα like και τα comment. Είναι με τους φίλους έξω για ποτό και περισσότερη ώρα μελετούν την πορεία του check in, παρά ανταλλάσουν απόψεις με τον απέναντι. Ακόμα και στο φλερτ, τα αγόρια δεν φλερτάρουν πια, θα υπάρχει στο κλαμπ μια κοπέλα δίπλα τους και δεν θα της απευθύνουν τον λόγο όλο το βράδυ όσο και να τους αρέσει, περιμένοντας την επόμενη μέρα να βρουν κάποια φωτογραφία της ταγκαριμένη, για να της κάνουν αίτημα φιλίας και να την προσεγγίσουν ιντερνετικά.
Η κατάθλιψη που θα βίωναν οι εθισμένοι του facebook σε περίπτωση που για κάποιο λόγο σταματούσε τη λειτουργία του, θα ήταν πολύ πιο βαριάς μορφής κι από της οικονομικής κρίσης.
Σίγουρα εφόσον εδώ και πολλά χρόνια δεν υπάρχει κάποιο πνευματικό υπόβαθρο που να ξεπερνά τον μέσο όρο σε όλες τις επιλογές του έλληνα, είτε αυτό λέγεται βιβλίο, κινηματογράφος, πνευματική τροφή και όλα τα συναφή, σίγουρα δεν περιμένεις και τίποτα παραπάνω σαν αντίδραση και στο κομμάτι της προσωπικότητας. Αυτό το λέω γιατί όλα τα παραπάνω είναι πράγματα που ο χρήστης τα επιθυμεί, τα κάνει επειδή τον γεμίζουν σαν οντότητα, προφανώς αυτός που διαχειρίζεται έτσι τις προσωπικές του στιγμές θεωρεί πως γίνεται υπολογίσιμος απ τον απέναντι και σίγουρα όταν σκέφτεται με αυτόν τον τρόπο δεν δείχνει να έχει και τόσο δουλεμένο ο εγκέφαλο.
Όλο αυτό περικλείει μια τεράστια θλίψη μέσα του και μπορεί να το καταλάβει ο καθένας προσωπικά βλέποντας τους πολύ κοντινούς του ανθρώπους, στο τι προβλήματα αντιμετωπίζουν στη πραγματικότητα και πως παρουσιάζουν τη ζωή τους στο facebook. Δεν πιστεύω πως πρόκειται να αλλάξει πλέον όλο αυτό, αντιθέτως όσο πάει και χειροτερεύει η κατάσταση. Η κατάθλιψη που θα βίωναν οι εθισμένοι του facebook σε περίπτωση που για κάποιο λόγο σταματούσε τη λειτουργία του, θα ήταν πολύ πιο βαριάς μορφής κι από της οικονομικής κρίσης.
σχόλια