Αν δεν ακολουθείς τις μοντερνιές της εποχής, σωστές ή όχι, στους άλλους φαίνεσαι περίεργος. Κι εγώ που ήμουν από μικρός περίεργο παιδί, και τώρα μεγάλος πια για νέα κόλπα, πρέπει να φαίνομαι πολύ περίεργος.
Μου λέει ο γιατρός «αν θες να ζήσεις κομμένο το κρέας, θα τρως λαχανικά». Του λέω «αν είναι να ζήσω με λαχανικά, δεν θέλω να ζήσω». Μια ζωή μεγάλωσα σαν σκύλος με ένα κομμάτι κρέας την ημέρα. Αν δεν φάω κρέας αισθάνομαι νηστικός.
Ένας φίλος πιάστηκε από τα λόγια του γιατρού να μου δώσει κι αυτός τα φώτα του, «καλά σου είπε, και να περπατάς». «Πού να πάω;» απόρησα. Δεν θα πάρω σαν τρελός τους δρόμους χωρίς λόγο. Ούτε θα ανέβω σαν χάμστερ σε κυλιόμενο διάδρομο. «Θα χάσεις και κιλά» επέμενε ο φίλος. «Δεν χρειάζεται, όταν έπρεπε ήμουν κυπαρισσάκι. Τώρα πάει, μου πέρασε και η ωραιοπάθεια».
Έπινα έναν από τους πολλούς καφέδες της μέρας, σε ένα από αυτά τα υπαίθρια καφέ και φυσικά κάπνιζα. Στάθηκε από πάνω μου ένας πρώην υπουργός, που δεν γνώριζα προσωπικά, και μου λέει με θράσος και διάθεση χειραγώγησης, «ξέρεις πόσο κακό σου κάνει αυτό;». Του απάντησα όσο πιο ευγενικά μπορούσα «δεν πας να φύγεις να μ’ αφήσεις να χαρώ το τσιγάρο μου;». Έφυγε θιγμένος.
Ο ηλίθιος που θεωρεί εσένα ηλίθιο. Δεν μου αναγνώριζε έστω τη πιθανότητα μετά από τόσα χρόνια αντικαπνιστικής εκστρατείας, να έχω ακούσει κι εγώ κάτι, για τις όντως βλαβερές συνέπειες του καπνού. Κι αν την είχε σκεφτεί, παρόλα αυτά ένιωθε την υποχρέωση να με επαναφέρει στην τάξη.
Πριν καιρό διάβασα μια συνέντευξη του Τζακ Νίκολσον.
Τον ρωτάνε πώς γίνεται σε τόσο προχωρημένη ηλικία να έχει τόσο ωραίο κώλο και απαντάει σαρκαστικά «πολλά λιπαρά, καθόλου άσκηση».
Κι άλλος περίεργος.
σχόλια