Πολλοί χαρακτηρίζουν «σούργελο» τη Ζωή Κωνσταντοπούλου και ξεμπερδεύουν. Είναι ο εύκολος τρόπος για να διαχειριστείς κάτι εξόχως τοξικό, όπως η περίπτωσή της. Όμως η γυναίκα αυτή υπήρξε Πρόεδρος της Βουλής και τώρα είναι αρχηγός ενός (ασήμαντου) κόμματος.
Η Κωνσταντοπούλου, γόνος μιας πλούσιας οικογένειας με μεγάλη επιρροή, εξακοντίστηκε σε λίγους μήνες στην κορυφή της πολιτικής σε μια κρίσιμη ιστορικά στιγμή. Και τα έκανε πανθομολογουμένως μπάχαλο. Το τραμπούκικο, σαδιστικό ύφος της που έφτασε το κοινοβούλιο στα όριά του, οι επιτροπές της για το χρέος που ήταν μια κοστοβόρα τρύπα στο νερό, οι λεονταρισμοί της που τελικά αντιμετωπίζονταν με θυμηδία, ένας δικανικός ναρκισσισμός που δεν είχε προηγούμενο― όλα αυτά συνέθεσαν μια πολιτική μορφή θορυβώδη και γελοία, που χρησιμοποιήθηκε από τον Τσίπρα (όπως ο «αείμνηστος» Κουτσόγιωργας) για να φανατίσει τους αντιμνημονιακούς ψηφοφόρους του και παραπετάχτηκε όταν έγινε η δουλειά.
Η Κωνσταντοπούλου ήταν ένα από τα βασικά πρόσωπα που δίχασαν, δηλητηρίασαν και καθυστέρησαν την Ελλάδα κατά την παρωδία του Δημοψηφίσματος. Η απάτη εκείνη τιμωρήθηκε. Η ίδια (και ο Βαρουφάκης) γυρνάνε σαν παρίες από θέατρο σε θέατρο, εκλιπαρώντας το κοινό να μη τους εγκαταλείψει, ο δε Τσίπρας ζει μέρες αντιδημοφιλίας, καταγεγραμμένος ιστορικά ως πολιτικός ψεύτης.
Κι όμως η Κωνσταντοπούλου, με το πείσμα της κακομαθημένης γόνου, θέλει να επαναφέρει εκείνο το αποτυχημένο στυλ στη δημόσια ζωή. Ενώ το κοινό, αγανακτισμένο από αυτά τα καραγκιοζλίκια, την εγκατέλειψε πανηγυρικά, εκείνη δείχνει κολλημένη στις εποχές της δόξας (της). Στο Δίστομο ή με κάθε ευκαιρία διοργανώνει διάφορα χάπενιγκ με έντονο τον χαρακτήρα του «ντου» (κάτι σαν Femen χωρίς γυμνό, αλλά με πολλή «λεβεντιά» και πολλά σπασμένα νεύρα), που θυμίζει τους λεονταρισμούς της όταν ταλαιπωρούσε τη Βουλή. Νομίζει ότι κάνει επανάσταση, αλλά απλώς υπενθυμίζει στους ψηφοφόρους πόσο εύπιστοι και επιπόλαιοι υπήρξαν που την στήριξαν.
Στον αντίποδα αυτής της αδιόρθωτης και κυρίως ανεύθυνης μαγκιάς, ο Μανώλης Γλέζος επέδειξε την ευθύνη και την σοβαρότητα ενός δημόσιου άνδρα. Κι αυτός εξαπατήθηκε από τον Τσίπρα, αλλά δεν σφυρίζει κλέφτικα. Είδε το λάθος του και το κατάλαβε. Πρωτίστως ξέρει ότι με το μίσος και το διχασμό, δουλειά δεν γίνεται― ιδίως τώρα!
Ολοι εκείνοι που τυχοδιωκτικά θέλουν να επαναφέρουν το διχασμό ανάμεσα στους Έλληνες είναι πολιτικοί δεύτερης διαλογής και εκεί πρέπει να παραμείνουν. Υπάρχουν κι άλλοι κακοί πολιτικοί στο μπουλβάρ της Ελληνικής Βουλής, οι πολιτικοί όμως όπως η Κωνσταντοπούλου είναι οι επικινδυνότεροι.
