Στο σημερινό «Α μπα»: 3-4 χρόνια

Στο σημερινό «Α μπα»: 3-4 χρόνια Facebook Twitter
27

__________________
1.

Αγαπητή Αμπα,περνάω ένα σκάλωμα τον τελευταίο καιρό με έναν συμφοιτητή και φίλο μου, ο οποίος μου εκμυστηρεύτηκε ότι σε αυτά τα 4 χρόνια που κάνουμε παρέα με ερωτεύτηκε. Στην αρχή ψιλοφρίκαρα γιατί αυτή η εξομολόγηση έγινε μπροστά σε όλους και ενώ πάντα ήμασταν κοντά (ταιριάζαμε αρκετά-καλή χημεία) δεν το περίμενα.Το επόμενο πρωί όταν του ζήτησα να μιλήσουμε γιατί και εγώ θα ήθελα να κάνουμε κάτι, τα πήρε όλα πίσω..μου είπε ότι ήταν μεθυσμένος και ότι έλεγε βλακείες..Μεσολάβησαν 4 μήνες που βγαίναμε σαν παρέα..αδιαφορούσε πλήρως για εμένα, φλερτάρει δεξιά αριστερά και σε ένα πάρτυ μου είπε(ψιλομεθυσμένος) οτι τα εννοούσε όλα αλλά δεν θέλει να διακινδυνεύσει η παρέα μας,ούτε θα μπορούσε μαζί μου να κάνει κάτι της μιας βραδιάς..Ε να μην πλατειάζω έχουμε λόγω καλοκαιριού μείνει σε απόσταση χωρίς επικοινωνία..Δεν έχω κάνει κάτι με κάποιον άλλον και τον σκέφτομαι σχεδόν συνέχεια...Ξέρω ότι είναι χαμένος κόπος..Θα μου πεις γιατί σου στέλνω?Νιώθω απογοήτευση, νιώθω ότι μου λείπει και νιώθω πως θα τον χάσω..Μπορώ να κάνω κάτι για να μαστε μαζί? Συνήθως δεν είμαι τόσο απελπισμένη , αλλα αυτή την στιγμή δεν μπορώ ή και δεν θέλω να δω ρεαλιστικά το όλο πράγμα.Ευχαριστώ όπως και να χει..

-Bluefish


Η ΑΠΑΝΤΗΣΗ ΤΗΣ Α, ΜΠΑ

Είσαι ηλικιακά στην κατάλληλη φάση για να ζήσεις έναν αδιέξοδο έρωτα με κάποιον που δεν ξέρει τι του γίνεται. Αυτό που θέλει είναι να ζει στο αιώνιο «τι θα γινόταν αν», χωρίς να ρισκάρει ποτέ να δει τι εστί βερίκοκο. Ο φίλος σου δεν θέλει να προχωρήσει γιατί δεν έχει ωριμάσει ακόμα για να ξέρει ότι η ζωή είναι καλύτερη από τις φαντασιώσεις του. Θα το ξεπεράσει; Όχι απαραίτητα. Καλύτερα να μην περιμένεις για να το εξακριβώσεις. Δυστυχώς μάλλον θα τον χάσεις. Ευτυχώς όμως, όταν γίνει αυτό, θα δεις ότι η φιλία σας έκανε τον κύκλο της και δεν είχε κάτι άλλο να δώσει και τελικά, δεν έχασες τίποτα, γιατί δεν υπήρχε κάτι να κερδίσεις.


Σταμάτα τον εαυτό σου από τις δικές σου φαντασιώσεις τώρα. Μην ερωτευτείς κάποιον επειδή σου είπε ότι μέσα στο μυαλό του μπορεί και να του αρέσεις. Δεν το περίμενες και μέσα σε μια μέρα αποφάσισες ότι είναι αυτός που θέλεις;


__________________
2.

Γεια σου αμπα!

Ειδα ολα τα επεισόδια του Seinfeld και πιστευω οτι καταλαβαίνω γιατι αφου σου αρέσει αυτο δεν μπορεις να δεις το Friends( δεν ενοω με αυτο οτι το ενα ειναι καλύτερο απο το αλλο).

Κλείνοντας θελω να αναφερθώ στο οτι μου φανηκε ο Seinfeld σαν ηθοποιος κατώτερος απο το επιπεδο των υπόλοιπων τριων που πρωταγωνιστούν, πιστευω οτι η επιτυχια οφείλεται σε μεγαλο μερος στο ταλέντο των 3 ως comedian.

Φιλια

ΑΠΑΝΤΗΣΗ ΤΗΣ Α, ΜΠΑ

Έκανες πολύ καλά που είδες όλα τα επεισόδια Seinfeld. Είναι επένδυση. Πότε είπα ότι δεν μπορώ να δω το friends; Το παίρνω πίσω. Μου αρέσουν και τα δύο.


Για το δεύτερο, γούστα είναι αυτά. Εγώ πιστεύω ότι o Seinfeld δεν είναι ηθοποιός, τον εαυτό του έπαιζε στη σειρά. Έτσι ακριβώς μιλάει, έτσι ακριβώς είναι, ακριβώς αυτά πιστεύει – ως περσόνα comedian, ως άνθρωπος ποιος ξέρει, ίσως η γυναίκα του. Η επιτυχία του σόου για μένα οφείλεται στο ταλέντο του Seinfeld και του Larry David. Αυτοί οι δύο είχαν το όραμα και την ευφυία να προσλάβουν όλους τους υπόλοιπους.

__________________
3.


Γεια σου Λενα! Θα ηθελα τη γνωμη σου για την απιστια των αντρων.
Παντρεμενος, και συγκεκριμενα παντρεμενος 1,2,3 χρονια, που απαταει τη γυναικα του. (Επικεντρωνομαι σε παντρεμενους και μαλιστα σε φρεσκοπαντρεμενους σχετικα). Λεει οτι αγαπαει την γυναικα του και οτι κανενας αντρας δεν μπορει να μεινει πιστος σε μια γυναικα. Το πιστευει αυτο; πραγματικα, δεν καταλαβαινει οτι αυτο δειχνει οτι δεν σεβεται τη γυναικα του; Δηλαδη, σε απαταω γιατι εχω αναγκες σαν αντρας, ομως σε αγαπαω; Αφου για τις αναγκες του εχει γυναικα. Γιατι ψαχνεται; Δεν καταλαβαινει οτι κατι δεν παει καλα στη σχεση του η ειναι κατι που δεν τον εχει απασχολησει ποτε σαν σκεψη; ειναι ερμαιο των επιθυμιων του και το θεωρει φυσιολογικο; η μονογαμια τι ειναι για αυτον; κατι που αφορα τις γυναικες μονο; και ασχετα απο την ηθικη πλευρα του θεματος, οταν αγαπας εναν ανθρωπο δεν σου φτανει αυτος ο ανθρωπος; γιατι ασχολεισαι με αλλο ατομο; ποιοι λογοι σε οδηγουν σε κατι παραλληλο; Γενικα, κατα βαθος δικαιολογει τον εαυτο του; το βλεπει το θεμα τοσο επιφανειακα οσο φαινεται; και πως μπορει μετα να κοιταζει τη γυναικα του στα ματια; αγαπη, σεβασμος, εκτιμηση και απιστια ολα μαζι; τι ανθρωποι ειναι αυτοι; πως σκεφτονται; εχουν συναισθηματα; οποια γυναικα και αν παντρευονταν, θα την απατουσαν; και αν δεν μπορουν να ειναι πιστοι, τοτε γιατι παντρευονται;


ΑΠΑΝΤΗΣΗ ΤΗΣ Α, ΜΠΑ

Γενικά, οι άνθρωποι κάνουν ό,τι κάνουν αν μπορούν να τα κάνουν χωρίς να τιμωρηθούν. Αν υπάρχει περίπτωση να τιμωρηθούν, εκτιμούν πόσο πιθανό είναι αυτό σε σχέση με την επιθυμία τους να κάνουν ό,τι κάνουν. Αλλιώς τιμωρείται από τους γύρω ένας άντρας που απατάει, εντελώς αλλιώς μια γυναίκα.


Οι θεωρίες που λέει αυτός που τις λέει δεν είναι δικές του. Είναι οι δικαιολογίες που του επιτρέπονται να λέει, επειδή στην κοινωνία που ζούμε «είναι στη φύση του άντρα να έχει ορμές» και «είναι στη φύση του άντρα να θέλει να γονιμοποιήσει πολλές γυναίκες» και «στη φύση της γυναίκας είναι να κάθεται σπίτι της να μεγαλώνει τα παιδιά της» άρα «δεν την ενδιαφέρει να είναι πολυγαμική». Αυτές τις σεξιστικές μπούρδες – που η πλειοψηφία σερβίρει ενίοτε ως σοφίες – χρησιμοποιεί για να κάνει το κέφι του, που είναι να μην είναι μονογαμικός, ενώ όμως υπάρχει μια εστία να επιστρέψει, και ένας άνθρωπος που τον αποδέχεται όπως είναι, ώστε να μπορεί να παρουσιάζει τον ιδανικό του εαυτό στις ερωμένες του. Αλλιώς, πολυγαμικός στην καμπούρα του άλλου.


Η πίστη σε μια μονογαμική σχέση που κρατάει χρόνια, ο 'σεβασμός' και όλα όσα θεωρείς δεδομένα ως σωστά, είναι κάτι επίκτητο. Μη νομίζεις ότι κι εσύ το θέλεις επειδή έτσι αποφάσισες, είναι επειδή έτσι έχεις μάθει. Άλλοι έχουν μάθει αλλιώς.

 

__________________
4.

 

Αυτό που τους τελευταίους μήνες υπάρχουν τόσα δημοσιεύματα για την κακή οικονομική κατάσταση του Johnny Depp και ότι μπορεί να υποβάλει πτώχευση ... σημαίνει ότι ακόμη είναι ζάπλουτος αλλά ίσως θα πρέπει να ναυλώνει ιδιωτικό τζετ αντί να έχει το δικό του, σωστά; Ή παίζει τελικά να τον δεις σε κανά δυαράκι εκεί στην Πενσυλβανία που είσαι;
- "Είναι τελικά ένας από μας;!"


ΑΠΑΝΤΗΣΗ ΤΗΣ Α, ΜΠΑ

Περισσότερο κλίνω προς την πρώτη εκδοχή. To θέμα αυτό έχει σχολιαστεί καταπληκτικά σε αρκετά επεισόδια της υπέροχης σειράς Episodes.

__________________
5.


Έχοντας πέσει θύμα συναισθηματικής κακοποίησης δύο φορές στη ζωή μου από "συντρόφους" μου, τώρα προσπαθώ να αναγνωρίσω γρήγορα τα σημάδια τέτοιων συμπεριφορών ώστε να απομακρύνομαι αμέσως από τέτοια άτομα. Ενημερώνομαι πάνω σε θέματα κακοποίησης αλλά και από την προσωπική μου εμπειρία, βλέπω ότι υπάρχουν συγκεκριμένες και πάγιες τεχνικές που ακολουθούν αυτά τα άτομα (όπως κυριαρχική συμπροφορά, απειλές, διαρκής κριτική ώστε να κάνεις το θύμα να μη μπορεί να ξεχωρίσει το σωστό ή λάθος και να παίρνεις εσύ όλες τις αποφάσεις για τη ζωή του κτλ.). Θα ήθελα να ρωτήσω (αν φυσικά γνωρίζεις), εάν αυτά τα άτομα πάντα έχουν αντιγράψει αυτή τη συμπεριφορά από κάποιον οικείο τους ή μπορεί να μην είχαν ποτέ τέτοια επιρροή στη ζωή τους (κι αν είναι αυτό, πώς γίνεται σε όλα τα σημεία του πλανήτη να είναι τόσο κοινές οι τεχνικές τους κακοποίησης και χειραγώγησης. Μπορεί δηλ να είναι έμφυτο στο dna μερικών ανθρώπων;).
- "Ελένη"


ΑΠΑΝΤΗΣΗ ΤΗΣ Α, ΜΠΑ

To ερώτημα είναι ιατρικό, κοινωνιολογικό, ανθρωπολογικό, ψυχιατρικό, βιολογικό και τα λοιπά και τα λοιπά. Όμως, όπως όλοι οι νάρκισσοι έχουν κοινά χαρακτηριστικά, άλλωστε έτσι περιγράφονται από την ίδια λέξη, έτσι και όσοι είναι θύτες σε κακοποιητικές σχέσεις. Είμαστε ξεχωριστές χιονονιφάδες, αλλά κατά βάση, δεν είμαστε. Είναι αρκετά κοινές οι ανθρώπινες συμπεριφορές, και οι θετικές, και οι παθολογικές. Γι'αυτό υπάρχει η ψυχιατρική. Μέσω της παρατήρησης έγινε αντιληπτό ότι οι άνθρωποι επιδεικνύουν κοινές συμπεριφορές, μερικές φορές σε όλα τα σημεία του πλανήτη. Τι είναι γραμμένο στο DNA και τι όχι τι είναι επίκτητο και τι όχι, είναι ακόμα θολό, αλλά το τοπίο κάποτε θα ξεκαθαρίσει, και δεν θα είναι τόσο μεγάλο το μυστήριο.


Οι ερωτήσεις που έχεις δεν έχουν ακόμα ξεκάθαρες απαντήσεις, αλλά η επιστήμη τις ψάχνει, οπότε αν σε ενδιαφέρει, μην ρωτάς εμένα, κάνε την έρευνά σου και διάβασε για να μάθεις. Ας πούμε, αυτό. Μην πειρμένεις να βρεις τις απαντήσεις μόνη σου! Η γνώση είναι δύναμη. Το χειρίζεσαι πολύ καλά, η επιπλέον μελέτη μόνο περισσότερη δύναμη θα σου δώσει.

  

__________________
6.


Αγαπητή Α μπα.. Είμαι 20 χρονών και το προηγούμενο καλοκαίρι μέσω ενός φίλου γνώρισα ένα παιδί και αφού έγινε κάτι μεταξύ μας είπαμε να το αφήσουμε στο χαλαρό. Κάποια στιγμη όμως εγώ άρχισα να θέλω παραπάνω πράγματα από το περιστασιακό και να κανω πολλες προσπαθειες απο τη πλευρα μου. αυτό μας απομάκρυνε ακόμα πιο πολύ μέχρι που σταματήσαμε να μιλαμε. Φετος εξελίχθηκε ερωτικά με τον κοινό μας φίλο στα πλαίσια του περιστασιακού σεξ αν δεν έχουμε και οι δύο κάτι άλλο, αλλά επειδή είμαι ακόμα πολύ ερωτευμένη δεν μπορώ να το διαχειριστώ και πιστεύω ότι έκανα μια τρύπα στο νερό. Νιώθω τόσο ένοχη και δεν καταλαβαίνω πως μπόρεσα να κανω κατι με τον φίλο του ακόμα και αν δεν. Υπάρχει το συναίσθημα μεταξυ μας και ακόμα και αν δεν είχα ποτε σχέση μαζί του. Είμαι τόσο απαράδεκτη όσο πιστεύω?
- Γκιλτι γκερλ


ΑΠΑΝΤΗΣΗ ΤΗΣ Α, ΜΠΑ

Και έφαγες χυλόπιτα, και φταις; Το συναίσθημα που υπάρχει μεταξύ σας το ανταλλάσσετε με τηλεπάθεια; Διότι κάποιες σειρές παραπάνω λες ότι δεν μιλάτε πια.


Αν έκανες κάτι με το φίλο του για να «του δείξεις» είσαι έρμαιο της ανωριμότητας σου. Αν το έκανες επειδή έτσι ήθελες, δεν τρέχει απολύτως τίποτα.

_________________
7.


Αγαπητή Α, μπα,
Είμαι χαιρέκακος άνθρωπος. Ή μάλλον έχω γίνει τα τελευταία χρόνια χαιρέκακος άνθρωπος. Θυμάμαι ότι στο σχολείο και αργότερα στο πανεπιστήμιο κοιτούσα τη δουλειά μου, με ενδιέφερε μόνο η δική μου απόδοση, ήθελα να πηγαίνω εγώ καλά και όχι να καταστραφούν όλοι οι υπόλοιποι για να αναδειχθώ εγώ. Και όντως αυτό γινόταν. Ήμουν πάντοτε άριστη μαθήτρια, άριστη φοιτήτρια, πολύ καλή στη δουλειά μου. Τα τελευταία χρόνια, ας πούμε 3-4, πιάνω συνεχώς τον εαυτό μου να ζηλεύω όλους τους άλλους, που θεωρώ ότι έχουν τέλειες σχέσεις, τέλειες ζωές, τέλεια επαγγέλματα, τέλεια όλα τελοσπάντων. Όταν λέω πως είμαι χαιρέκακη, εντάξει, δεν εύχομαι και να τους δω να πεθαίνουν, αλλά μία απογοήτευση τη νιώθω όταν μαθαίνω ότι πέτυχαν κάτι ή ότι κάτι τους πηγαίνει καλά (ιδίως όταν είναι ανέλπιστο).
Παράδειγμα φρέσκο-φρέσκο, σημερινό. Το παιδί του αφεντικού μου με τα μόρια που είχε πιάσει ήταν στο μεταίχμιο να περάσει Νομική Αθηνών ή Θεσσαλονίκης με πιθανότερο το δεύτερο. Τα είχαν βάψει λοιπόν όλοι στην οικογένεια μαύρα γιατί δεν ήθελαν να περάσει στην «επαρχία». Τελικά περνάει Αθήνα στο τσακ κυριολεκτικά (προτελευταία) και από τη μία χάρηκα αλλά μέσα μου ένιωσα και μία απογοήτευση και λίγο που θα είναι μες την καλή χαρά. Να πω και ένα παράδειγμα λίγο αστείο. Η Στεφανίδη που κερδίζει αβέρτα τα μετάλλια και την αποθεώνουν όλοι (και είναι και τόσο συμπαθητικό κορίτσι) όταν βλέπω τους γονείς μου να την παρακολουθούν στην τηλεόραση και να την εκθειάζουν (δικαίως για αυτά που πετυχαίνει), τσαντίζομαι και πετάω ένα «καλά, δεν ανακάλυψε και το εμβόλιο κατά του καρκίνου», λες και μόνο αυτός που θα ανακαλύψει το εμβόλιο θα είναι άξιος θαυμασμού.
Είναι προφανές ότι για να μου δημιουργούνται αυτές οι σκέψεις όταν μαθαίνω μία επιτυχία κάποιου άλλου ανθρώπου κάτι δεν πάει καλά με εμένα, δηλ. προφανώς δεν είμαι ικανοποιημένη από το τι έχω πετύχει και προφανώς δεν είμαι ευχαριστημένη από τη ζωή μου, αλλά η ερώτησή μου είναι για τι στο καλό αφού το εντοπίζω το ρημάδι το πρόβλημα, δεν μπορώ να το καταπολεμήσω; Και στο κάτω κάτω η λύση στο πρόβλημά μου είναι απλή: εάν θέλω να πετύχω κάτι, προφανώς θα πρέπει να βάλω τον ποπό μου κάτω, να στρωθώ, και να το προσπαθήσω. Τι θα καταφέρω με το να στενοχωριέμαι όταν πηγαίνουν οι άλλοι καλά;
Πραγματικά ξαναδιαβάζω αυτά που γράφω και σκέφτομαι πόσο κομπλεξικό και ανασφαλές άτομο μπορεί να είμαι.


ΑΠΑΝΤΗΣΗ ΤΗΣ Α, ΜΠΑ

Δεν αρκεί να εντοπίζεις το πρόβλημα για να το αντιμετωπίσεις (βεβαίως μπράβο που το βλέπεις και μόνη σου τόσο ξεκάθαρα) διότι μπορεί να εντοπίζεις το διά ταύτα, αλλά για να το αντιμετωπίσεις, πρέπει να βρεις το γιατί. Γιατί δεν είσαι ικανοποιημένη από το τι έχεις πετύχει; Γιατί δεν είσαι ευχαριστημένη από τη ζωή σου; Τι περίμενες, και τι έγινε, και ποιον κατηγορείς για αυτό; Τι νόμιζες ότι ήθελες, και τι ήθελες τελικά; Πάρα πολλές ερωτήσεις χρειάζονται απάντηση για να τακτοποιήσεις την ένταση και την ματαίωση που νιώθεις. Θα ανακαλύψεις ότι κατηγορείς πολλούς για αυτό, μετά θα ανακαλύψεις ότι δεν έχεις αντιμετωπίσει ακόμα όλους όσους κατηγορείς, και μετά θα ανακαλύψεις ότι κατηγορείς κυρίως τον εαυτό σου και αυτόν είναι ακόμα πιο δύσκολο να τον συγχωρήσεις, και όλα αυτά θα γίνουν ομαλά και ωραία και αποτελεσματικά αν τα προσπαθήσεις μαζί με έναν ψυχολόγο. Η πρώτη ερώτηση για μένα θα ήταν: τι έγινε πριν 3-4 χρόνια;


27

ΔΕΙΤΕ ΑΚΟΜΑ

σχόλια

18 σχόλια
#7 Το να συγκρίνεις τη ζωή σου με των άλλων είναι οτι χειροτερο μπρεις να κάνεις! Γιατί πάντα θα βγαίνεις ζημειωμένη κι όχι γιατί έχεις πετύχει λιγότερα αλλά γιατί δεν ξέρεις την ζωή των άλλων εκ των έσω. Η χαιρεκακία βγαίνει απ αυτό λοιπόν γιατί μέσω της αποτυχίας των άλλων συγκρινοντάς σε νοιωθεις καλύτερη. Οταν ήσουν μικρή αποδύκνυες την αξία σου με τους καλούς βαθμούς που είναι κάτι αντικειμενικο ως μέτρο σύγκρισης. Πλέον αποδυκνύεις την αξία σου με τη δουλειά σου, τις επιτυχίες σου σε διαφορους τομείς, την σχέση σου, τις παρέες σου κλπ δηλαδή κάτι πάρα πολύ υποκειμενικό.Πρέπει να αποδεχτείς οτι όλα αυτά είναι υποκειμενικά και δεν μπορείς να είσαι καλύτερη σε όλα, ούτε είναι υγιές να συγκρίνεις τον εαυτό σου με όλους γιατί αυτό προκαλεί την χαιρεκακία. Ισως το πρόβλημα είναι οτι δεν είσαι ευχαριστημένη από τη ζωή σου. Προσπάθησε να βελτιώσεις λοιπόν τους τομείς της ζωής σου που δεν σε ικανοποιούν
#7 H προσωπική μου εκτίμηση είναι ότι όταν ένα άτομο ασχολείται εναγωνίως με τη ζωή των άλλων μάλλον αποφεύγει ν' ασχοληθεί με τη δική του ζωή φιμώνοντας όμως μια εσωτερική φωνή να σκάψει πιο βαθιά. Μέχρι πρότινος, οι επιδερμικοί στόχοι που προσφέρει πλουσιοπάροχα η κοινωνία μας για να μας υποδείξει ποιοι είμαστε και πώς να είμαστε επιτυχημένοι σε κράταγαν αρκετά απασχολημένη ώστε να μη χρειαστεί ν' απαντήσεις στις ερωτήσεις που πραγματικά σε καίνε, όμως δεν πάει έτσι γλυκιά μου. Αντί ν' ακούσεις την εσωτερική σου φωνή, προσπάθησες να πείσεις τον εαυτό σου ότι δεν τα κατάφερες όσο έπρεπε και γι' αυτό αντιπαραβάλεις τη ζωή σου έναντι των άλλων όπου το «πρόγραμμα» πέτυχε και ξεχώρισαν. Αυτοί, πράγματι, μπορεί να γεύονται τη ζωή τους στο έπακρο αλλά εσύ θα δυσκολευτείς αρκετά μιας κι έχεις άγνοια για σένα. Αυτό είναι το πρόβλημά σου, παρατηρείς μεν κάτι που σου συμβαίνει αλλά επιμένεις να το αγνοείς και να το μασκαρεύεις.Έτσι πώς να καταλάβεις τι γίνεται μέσα σου όταν είσαι βουτηγμένη στην άρνηση; Δεν είναι το πρόβλημά σου οι άλλοι, ούτε ότι ζηλεύεις τους άλλους. Το πρόβλημα είναι ότι δεν έχεις βρει τι σημαίνει πληρότητα για σένα, ποια είσαι και τι σε κάνει πραγματικά χαρούμενη. Οποιοσδήποτε στη θέση σου θα ζήλευε γιατί θα ένιωθε εξαπατημένος μιας και τα έκανε όλα όπως έπρεπε για μια ολόκληρη ζωή και τώρα πρέπει να παραδεχτεί ότι όλο αυτό ήταν ένα λάθος. Στον αντίποδα, είσαι πολύ νέα αν και ποτέ δεν είναι πραγματικά αργά για να πάρεις τον εαυτό σου παραμάσχαλα και τη ζωή στα χέρια σου.
Τί όμορφη και εύστοχη προσέγγιση, συγχαρητήρια, Δον Κιχώτη (όχι ότι και οι τοποθετήσεις της Λένας και των υπολοίπων σχολιαστών δεν ήταν εξίσου πετυχημένες, κάθε άλλο :)Ομως, κι εγώ προσωπικά θα εστίαζα πρωτίστως σε όσα λέει ο Δον Κιχώτης στην προτελευταία του παράγραφο.Αγαπητή 7,για να στο θέσω απλά, η ζωή δεν είναι διαγωνισμός σφαλιάρας, όπου κερδίζει εκείνος που θα φάει τις λιγότερες, για να σου βγαίνει η χαιρεκακία. Αν ήταν έτσι, όλοι θα καθόμασταν άπραγοι στα σπίτια μας για να μη μας πάρουν τα σκάγια της αρνητικής κριτικής των άλλων :) Από το κείμενό σου αποκόμισα την εντύπωση πως σου λείπει η χαρά στη δεδομένη φάση της ζωής σου,όχι η χαρά έξωθεν, αλλά αυτό το πηγαίο συναίσθημα που αναβλύζει όταν ξυπνάμε το πρωί και λέμε "πάμε γερά, βουρ στην περιπέτεια και ο,τι γίνει". Δεν χρειάζεται να κερδίσει κανείς το Νόμπελ Φυσικής ή το χρυσό μετάλλιο ή το Όσκαρ (είδες τί τραβάνε και οι σταρ του Χόλλυγουντ)για να νιώθει κανείς καλά με τον εαυτό του. Σταμάτα να ασχολείσαι τόσο πολύ με τα πυροτεχνήματα στους ουρανούς των άλλων και κοίτα να φτιάξεις τον δικό σου ουρανό. Κάνε ένα δώρο στον εαυτό σου, σήμερα κιόλας. Βγες έξω και πέρνα καλά με φίλους, πήγαινε ένα ταξίδι, ξεκίνα ένα χόμπυ, σπάσε τη ρουτίνα να ξελαμπικάρεις. Φαίνεσαι λίγο μπλοκαρισμένη, ξεκόλλα, η ζωή είναι μικρή για να είναι θλιβερή (κοινότοπο, το ξέρω, αλλά δεν παύει να είναι μεγάλη αλήθεια). Και μην ξεχνάς αυτό που νομίζω ότι το ξέρεις ήδη γιατί φαίνεσαι αρκετά έξυπνος άνθρωπος: όταν δεν ανταγωνίζεσαι κανέναν, κανείς δεν μπορεί να σ'ανταγωνιστεί!
#7 Από πότε η Θεσσαλονίκη θεωρείται επαρχία;;; Στην ερώτηση εγώ πιστεύω πως άλλαξες γιατί μεγάλωσες..που φαίνεται αδιανόητο ένας άνθρωπος να παραμείνει ίδιος όλα τα χρόνια της ζωής του...ξεπέρασε το όλοι ζηλεύουμε λίγο ή πολύ.
#7 Η πόσο άτυχο ή πόσο πληγωμένο?Η και τα τρία ταυτόχρονα?Τα τελευταία χρόνια μεταλλάχθηκες αίφνης σε κάτι άλλο?Η ενδεχομένως καλή δουλειά σου και οικονομική κατάσταση(σε σύγκριση και με άλλους ίσως) δεν συνεπάγεται ότι τα πράγματα στην ζωή σου ήρθαν όπως επιθυμούσες,επιδίωξες ή ανέμενες.Οπότε η πικρία για τις όποιες ματαιώσεις δεν φαντάζει και τόσο απίθανη.Αν έχεις την δυνατότητα,συζήτησε με κάποιον που δεν σε γνωρίζει ,αυτές τις σκέψεις.Οι α,β,γ επιτυχίες που στα μάτια τρίτων ,οι οποίοι δεν τις προσεγγίζουν, μας κάνουν να φαντάζουμε αχάριστοι ή ανώριμοι που δεν τις εκτιμάμε,δεν σημαίνει ότι είναι αυτές που ονειρευόμαστε στην ζωή μας,εάν θέλαμε άλλα ή και άλλα πράγματα,ούτε είναι ανάγκη να σέρνουμε αυτή την δυστυχία πίσω μας,μαζί μας στο υπόλοιπο του βίου μας.
Και από μένα ευχές για υγεία,ευζωία,μακροζωία και καλοτυχία για το μωρό και την μαμά.#5 Αγαπητή φίλη,σε απασχολεί υπερβολικά η ψυχολογία αυτού που κακοποιεί.Πολύ γενικά μιλώντας,ένας άνθρωπος ο οποίος έχει υποστεί κάποιου είδους κακοποίηση(υπάρχουν αρκετά),δεν έπεται ότι ο ίδιος θα μεταμορφωθεί σε μελλοντικό θύτη προκειμένου να εκτονωθεί και να ξορκίσει τους δαίμονές του.Η μετέπειτα συμπεριφορά ενός θύματος κακοποίησης κυμαίνεται και είναι απολύτως απαραίτητο και σκόπιμο,όπως φροντίζουμε την ίαση των σωματικών ασθενειών,να επιμελούμαστε με την ίδια και ακόμη περισσότερη σοβαρότητα της ψυχικής μας ισορροπίας ,όταν αυτή για χ λόγους κλονίζεται.Ο,τι μας τραυματίζει και αποφεύγουμε να το αντιμετωπίσουμε καλύπτοντάς το πρόχειρα και βιαστικά,ουσιαστικά το αφήνουμε να μας οξειδώνει υπογείως.Στην ζωή μας,ό,τι και να τύχει,ΠΡΕΠΕΙ να βρίσκουμε το κουράγιο να προχωράμε μπροστά,με την πεποίθηση ότι δεν θα επαναληφθεί αυτό που ζήσαμε.Το δις εξαμαρτείν δείχνει ότι εμείς πρέπει να επανεξετάσουμε το γιατί αφήνουμε τον εαυτό μας να εκτεθεί στον όποιο κίνδυνο,συνειδητά ή όχι.Η απάντηση έχει να κάνει με το παρελθόν.Τον λόγο έχουν οι πολύ καλά εκπαιδευμένοι,σοβαροί επαγγελματίες ψυχικής υγείας.Το γιατί κάποιος μπορεί να μετατραπεί σε οτιδήποτε απειλητικό,ίσως και να μην μπορεί να απαντηθεί σε πέντε γραμμές.Εξαρτάται από πολλούς παράγοντες.Είναι σε μεγάλο βαθμό στο χέρι σου να προστατεύσεις τον εαυτό σου πάντως,αποκτώντας επίγνωση του γιατί ΕΣΥ ενεργείς με συγκεκριμένο τρόπο,διαπιστώνοντας μεταξύ άλλων,ότι συμπεριφορές τρίτων με αποδέκτη εσένα, προσομοιάζουν.
#6 Αισθάνεσαι τύψεις γιατί θεωρείς οτι πρόδωσες κάποιον που σε απομάκρυνε και δεν ήθελε κάτι παραπάνω μαζί σου ή επειδή πρόδωσες τον εαυτό σου κάνοντας σεξ με κάποιον μόνο για να πικάρεις το αντικείμενο του ενδιαφέροντός σου; Λες οτι υπάρχουν αισθήματα μεταξύ σας όμως εγώ το μόνο που βλέπω είναι μονόπλευρο ενδιαφέρον από μέρους σου. Αυτός σου έριξε χυλόπιτα κι εσύ θεωρείς οτι τον πρόδωσες; Το βρίσκω παράλογο! Αν αισθάνεσαι άσχημα επειδή έκανες σεξ με τον φίλο σου για να πικάρεις τον άλλον το βρίσκω πιο λογικό. Με αυτό τον τρόπο του δίνεις περισσότερη αξία και πέφτεις χαμηλά. Με τον φίλο σου μπορείτε να συνεχίσετε να κάνετε σεξ όμως καντο γιατί γουστάρεις όχι για να την πεις στον άλλον
#3 Γιατί έχει την δική του κοσμοθεωρία η οποία δικαιολογεί την απιστία του θεωρώντας παράλληλα οτι αγαπά την γυναίκα του.Και δεν αμφιβάλλω οτι με τον δικό του τρόπο την αγαπά. Ομως παράλληλα πιστεύει οτι ως "άντρας και κουβαλητής" δικαιούται να γυροφέρνει. Δυστυχώς αυτή νοοτροπία συνεχίζει να υπάρχει και να διαιωνίζεται κυρίως μέσω της οικογένειας και της κοινωνίας.Δεν έχουν περάσει και τόσα χρόνια από τότε που οι φράσεις του τυπου "έλα μωρε άντρας είναι θα ξενοκοιτάξει και λίγο". Είναι λυπηρό να υπάρχουν άντρες που σκέφτονται ακόμα έτσι και ακόμα πιο λυπηρό γυναίκες που μεγαλώνουν τα παιδιά τους με αυτή τη νοοτροπία. Επομένως ο λόγος που παντρεύονται είναι επειδή θεωρούν οτι η μονογαμία επιτρέπεται στον γάμο αρκεί να μην το μάθει η γυναίκα τους (αν και σε πολλές περιπτώσεις το ξέρει και το δέχεται...ακόμα πιο λυπηρό)
7 Κατι περίμενες να γίνει χωρίς να ξερεις ακριβώς τί μεχρι πριν 4 χρονια, δεν έγινε και τώρα, οταν βλέπεις να προχωράει ο κόσμος σε πειράζει.Μην ξεχνας οτι στα σχολικα και ακαδημαϊκά χρονια είμαστε λιγο πολύ ολοι στα ιδια. Ειναι το μετα που δειχνεις ποιος εισαι και πού οδεύεις κι εσένα δεν σου αρέσει οποτε δεν θέλεις να αρέσει και σε κανέναν άλλον η ζωή του.
#7.Κανενός η ζωή δεν είναι όσο τέλεια δείχνει.Στην πραγματικότητα γνωρίζουμε μόνο συγκεκριμένα γεγονότα από τις ζωές των άλλων.Αν έχουν ξυπνήσει στραβά,αν η μέρα ξεκίνησε με ένα σπασμένο τακούνι,αν το χαμογελαστό ζευγάρι φίλων κόντεψαν να σκοτωθούν μεταξύ τους,πριν συναντηθούμε για φαγητό,αν ο δυναμικός,ατσαλάκωτος προϊστάμενος περνάει κάθιδρος μια εφιαλτική ώρα κάθε απόγευμα στην τουαλέτα λόγω δυσκοιλιότητας,μπορεί να μην τα μάθουμε και ποτέ.Σίγουρα ξέρεις,ότι συμβαίνουν αυτά και άλλα πιο δύσκολα.Νομίζω όμως,ότι έχεις πέσει στην παγίδα,που πέφτουν άνθρωποι,οι οποίοι ξεκίνησαν με την καλύτερη προίκα,να το θέσω έτσι,που το πάλεψαν πάρα πολύ και οι ίδιοι,άρχισαν να εξαργυρώνονται η αξία τους και η προσπάθεια τους και κάποια στιγμή πίστεψαν,ότι μπορούν να έχουν πλήρη έλεγχο στη ζωή τους.Έρχεται η ώρα,που τα πράγματα δεν τους πάνε,όπως θα ήθελαν,και το πλήγμα είναι μεγάλο.Αισθάνονται,παρά τα όσα έχουν καταφέρει,αποτυχημένοι.Ίσως κι αδικημένοι.Μπορεί να απαξιώνουν τις επιτυχίες των άλλων.Μπορεί να περιμένουν το στραβοπάτημα τους,για να πανηγυρίσουν.Το να διαχειριστούμε μια αποτυχία,μια απογοήτευση,ένα δυσάρεστο γεγονός δεν είναι εύκολο.Ειδικά,όταν έχουμε ανεβάσει ψηλά (όχι πάντα αδικαιολόγητα) τον πήχη για τον εαυτό μας.Κάποιες σκέψεις κάνω σύμφωνα με όσα γράφεις κι υποθέτοντας και πολλά,που δε λες.Μάλλον η κουβέντα με έναν ειδικό,θα ήταν καλή ιδέα.
'Οπως τα λες acantholimon, συμφωνώ κάργα. Καταφέρνεις καταφέρνεις, ανεβάζεις πήχη, νομίζεις πως εσύ όλα τα μπορείς και όλα θα τα πετύχεις στην εντέλεια. Και κάποια στιγμή συνειδητοποιείς οτι αυτό δεν είναι ρεαλιστικό, απογοητεύεσαι από τον εαυτό σου και για να νιώσεις λίγο καλύτερα ενεργοποιούνται μηχανισμοί όπως αυτοί που περιγράφησαν. Στα Ολλανδικά υπάρχει και λέξη για αυτή τη χαρά που παίρνεις με το στραβοπάτημα του άλλου, το leedvermaak.
#7Επειδή υποψιάζομαι ότι πριν 3-4 χρόνια τριαντάρισε και σχέση δεν πρόκαμε (αναφέρει τις τέλειες σχέσεις των άλλων φευγαλέα) την έχει πιάσει ίσως αυτή η "επίπλαστη" (από το lifestyle) των 30+ για το "πού πάει η ζωή μου". Υποψιάζομαι. Μπορεί να κάνω λάθος. #3Μελέτη ahead για την ερωτώσα.http://www.antitetradia.gr/portal/images/klasika_keimena/The.Origin.of.the.Family..in.gr.pdfκαι σήμερα μόλις δημοσιεύτηκε αυτό (που ιστορικά είναι ακριβές στο 99.99%)http://www.lifo.gr/articles/health-fitness_articles/165699
#6"Νιώθω τόσο ένοχη και δεν καταλαβαίνω πως μπόρεσα να κανω κατι με τον φίλο του ακόμα και αν δεν. Υπάρχει το συναίσθημα μεταξυ μας και ακόμα και αν δεν είχα ποτε σχέση μαζί του. "δεν υπάρχει το συναίσθημα μεταξύ σας, ΕΣΥ έχεις συναισθήματα για εκείνον. αν είχε κι αυτός, θα είσασταν μαζί. δεν υπάρχουν αόρατα εμπόδια η μεταφυσικά, που εμποδίζουν δύο ανθρώπους που θέλονται, να ειναι μαζι...όσο για τον κοινό φίλο, άν το έκανες απο σεξουαλική επιθυμία, έχει καλώς. αν το έκανες απο υποσυνείδητη επιθυμία να του μπείς στο μάτι και να σε αναζητήσει η να τον τιμωρησεις που δεν σε θελει, τον εαυτο σου τιμωρησες.οσο για τις 'ενοχες", τις έχεις μόνο για να παραμυθιάζεσαι οτι "κατι" εχετε, οπότε υπαρχει μεταξυ σας και θέμα "πιστης", αλλα δεν εχετε τπτ, οποτε κανενα τετοιο θεμα δεν υπαρχει.το ξερεις, αλλα κανεις οτι δεν το ξερεις, γιατι θα θελες να ηταν ετσι.
#1Εγώ θα σου πρότεινα να κάνεις μια τελευταία προσπάθεια μαζί του, όπου θα του μιλήσεις για το πώς νιώθεις και αν ανταποκριθεί, έχει καλώς, διαφορετικά κάνε ξεκάθαρο ότι χαλάει και η "φιλία" σας και παύετε να έχετε οποιαδήποτε σχέση. Ίσως η χλιαρή σχέση που έχετε τώρα να του αρέσει και να μη θέλει να την αλλάξει, αλλά όταν καταλάβει ότι μπορεί να σε χάσει, να ξυπνήσει. Αν επιλέξεις να το κάνεις αυτό, όμως θα πρέπει να είσαι αποφασισμένη να ξεκόψεις εντελώς στην περίπτωση που τα πράγματα δεν εξελιχθούν όπως τα θέλεις.
#1 Θα απογοητευόμουν απ΄τη συμπεριφορά του: Μπροστά σε όλους, χωρίς να έχει προηγηθεί κάποια κουβέντα μεταξύ σας, τα ανατρέπει την επόμενη μέρα όντας "νηφάλιος" και μετά από καιρό ξαναγυρίζει στα πρώτα. Τι σόι φίλος είναι, πού είναι η ειλικρίνεια, η ευθύτητα που περιμένεις από μία σχέση φιλική ή ερωτική;
#3 πολύ το γενίκευσες. ειναι δυνατον να υπάρχει μια μόνο εξηγηση για όλους αυτους που το κάνουν ; ο ένας μπορεί να το κάνει απο ανασφάλεια, ο άλλος επειδή έβλεπε τον μπαμπά του να το κάνει, ο άλλος επειδή είναι αδύναμος και δεν μπορει να χωρίσει. υπάρχουν χίλιες διαφορετικές εξηγήσεις. και ναι καποιοι δικαιολογουν τον εαυτο τους,καποιοι νοιωθουν τυψεις και καποιοι οχι. δε ξερω τι απαντηση περιμενες, παντως δεν ειναι κατι που περιοριζεται μονο στους αντρες.
#7 Ίσως είναι που μεγάλωσε, και τότε είναι που αρχίζει και φαντάζει απίθανο να κάνεις κάτι μεγαλειώδες που θα σε ξεχωρίσει απ'όλους, ειδικά μετά από μια τέτοια πολλά υποσχόμενη αρχή. Είναι μια σκληρή συνειδητοποίηση το σε τι βαθμό τυχαιότητας καθορίζεται το μέλλον το δικό μας και των γύρω μας και το πόσο δεν είμαστε τόσο ξεχωριστές χιονονιφάδες τελικά και είναι ένα στάδιο που θεωρώ ότι περνάμε (σχεδόν) όλοι πλησιάζοντας τα πρώτα -άντα. Είναι όμως πολύ σημαντικό που το εντοπίζεις και που σ'ενοχλεί, οι περ/ροι αφήνουν να τους φάει κι έτσι είμαστε ένας λαός με κυρίαρχη επιθυμία ''να ψοφήσει η κατσίκα του γείτονα''. Εμένα με βοήθησε πάρα πολύ το ότι επικεντρώθηκα στο να κυνηγήσω όνειρα που άφηνα για αργότερα και σε περιόδους ''ρουτίνας'' να κάνω κάθε μέρα κάτι μόνο για μένα, που έκανε χαρούμενη εμένα και κανέναν άλλον, μια ''αταξία'' για να νιώθω λιγότερο γρανάζι του συστήματος. Και θα κλείσω εδώ με κάτι που λέει ο μπαμπάς μου: Ευτυχώς που δεν γίναμε κάποιοι, είδες τι παθαίνουν κι αυτοί; απαπα!
Πολυ ομορφο το σχολιο σου neverlander.Iσως, φιλη της ερωτησης #7 να δισταζεις να κυνηγησεις καποια ονειρα σου και γι αυτο να σου βγαινουν αυτες οι σκεψεις για τους αλλους,οταν καταφερνουν κατι. Δεν μου φαινεσαι χαιρεκακο ατομο, ισως λιγο απογοητευμενη που ομως αν βαλεις πραγματικα κατι στοχο θα το πετυχεις.