ΕΞΟΜΟΛΟΓΗΣΕΙΣ

Είχα μια διαφωνία με τη μαμά μου, με απείλησε ότι "θα με χαστουκίσει μπροστά σε κόσμο γιατί μου το έχει υποσχεθεί" (το έχει πει πολλές φορές), την έβρισα και τη ρώτησα αν δεν της φτάνουν όλες οι φορές που με έχει δείρει με το λουρί (μέχρι τα 16 μου). Είμαι 26 και δυστυχώς μένω μαζί με τους γονείς μου, αναγκαστικά. Όταν με έδερνε η μαμά μου, ο μπαμπάς ήταν στη δουλειά και ποτέ δεν πήρε θέση γιατί όσες φορές πήγαινε να μιλήσει του φώναζε πολύ άσχημα. Με αγαπάνε και οι δύο, μου έχουν προσφέρει πολλά, η μαμά μου είναι πολύ καλή και ήρεμη όταν της κάνουμε τα χατήρια και όταν γίνονται τα πράγματα όπως ακριβώς τα θέλει, κατανοώ ότι είναι άρρωστη αλλά δε δέχεται βοήθεια. Θυμάμαι που όταν ήμουν μικρή και με χτυπούσε μου έλεγε ότι πονάει και εκείνη και να μην κάνω πράγματα που την αναγκάζουν να με χτυπάει. Θυμάμαι ότι δεν καταλάβαινα πώς την ανάγκαζα εγώ να με χτυπάει και πώς γίνεται να πονάει η ίδια αφού εκείνη ήταν που αποφάσιζε να με χτυπήσει. Με θυμάμαι μια ζωή να φοβάμαι να κάνω βήμα χωρίς την έγκρισή της και όποτε μου έλεγε "μπορείς να το κάνεις, κάντο" και προσπαθούσε να με ενθαρρύνει φρίκαρα, έτρεμα και ήμουν νευρική. Αυτό ακόμα το έχω, όποτε πάει να με ενθαρρύνει για κάτι, εγω τα χάνω, δεν μπορώ να σκεφτώ καθαρά. Μια ζωή θέλω τη μαμά μου, θέλω να αγαπάω τη μαμά μου χωρίς εμπόδια. Τώρα μαγείρεψα (συνήθως μαγειρεύει εκείνη) αλλά επειδή τσακωθήκαμε δεν έφαγε αυτό το φαγητό, έφτιαξε κάτι άλλο. Για να σας προλάβω, έχω πάει στο παρελθόν σε ψυχολόγο για άλλα θέματα και με είχε βοηθήσει πολύ, είχα ντραπεί όμως να αναφερθώ στα παραπάνω. Πρόσφατα πήγα σε πρόγραμμα δωρεάν ψυχολογικής στήριξης, κατάφερα να το πω αλλά δεν έμεινα ευχαριστημένη απ΄τον ψυχολόγο και δεν ξαναπήγα.