__________________
1.
Αγαπητή Α,μπα,
Καταρχάς πολλές ευχές για το νέο μέλος της οικογένειας. Να είστε υγιείς και χαρούμενοι.
Θα ήθελα λοιπόν να σε ρωτήσω, τι σημαίνει να εμπιστεύεσαι τον άλλον που έχεις απέναντι σου, τον σύντροφο σου; Όταν λέμε "σε εμπιστεύομαι" δε ρίχνουμε πολύ μεγάλο βάρος στις πλάτες του; Και τον εμπιστευόμαστε σε τι ακριβώς; Ότι θα είναι δίπλα μας ο,τι και να συμβεί και θα κάνει πάντοτε ο,τι καλύτερο μπορεί; Αυτό είναι ρεαλιστικό;
Πώς μπορούμε να τον εμπιστευόμαστε αλλά ταυτόχρονα να λέμε ότι οκ, μπορεί να αλλάξει γνώμη οποιαδήποτε στιγμή, το ίδιο και εμείς, και αυτό είναι οκ;
Σε ευχαριστώ και σου στέλνω αγάπη.
- Μαρίκα
ΑΠΑΝΤΗΣΗ ΤΗΣ Α, ΜΠΑ
Ευχαριστούμε πολύ!
Αν ο άλλος το βλέπει ως βάρος και όχι ως τιμή, η σχέση σας δεν είναι αυτή που θα ήθελες να είναι. Δεν εννοούν όλοι το ίδιο όταν λένε κάτι τέτοιο. Δεν ξέρω τι εννοείς εσύ όταν το λες, αλλά σίγουρα δεν είναι καλή ιδέα να εννοείς ότι έχεις την προσδοκία να είναι δίπλα σου ο άλλος ό,τι και να συμβεί. Ό,τι και να συμβεί; Αν το εννοείς δεν έχεις μεγάλη φαντασία για το τι μπορεί να συμβεί, για το πόσα γυρίσματα έχει η ζωή. Κι επειδή πολλά μπορούν να συμβούν, είναι επίσης κακή ιδέα να πιστεύεις ότι ο άλλος θα κάνει πάντοτε ό,τι καλύτερο μπορεί. Μπορείς να εγγυηθείς κάτι τέτοιο για τον εαυτό σου;
Ρεαλιστικό είναι να πιστεύεις ότι τουλάχιστον ο άλλος δεν θα σου κάνει κακό εσκεμμένα. Αυτό πιστεύω ότι είναι ένα ρεαλιστικό όριο – και μη νομίζεις ότι είναι και εύκολο να διατηρηθεί. Ο καθένας επιλέγει το δικό του, ανάλογα με το τι πιστεύει για τον εαυτό του, θα έλεγα, και είναι πολύ δύσκολο να δούμε τον εαυτό μας αντικειμενικά.
__________________
2.
Διάβαζα σχόλια από παλιότερα α,μπα και πέτυχα αυτό:
Λένα Φουτσιτζή 9.12.2015 | 22:52 Χμ, ο Τραμπ δεν έχει αναδειχτεί ως αρχηγός από την κοινωνία - τουλάχιστον όχι ακόμα - αλλά επιβάλλει την παρουσία του με τη δύναμη που του δίνουν τα λεφτά, κι αυτό είναι ένα αμερικανικό πρόβλημα, σε μια χώρα που κατά τα άλλα κάνει τις προσπάθειες της στο θέμα της αξιοκρατίας. Αν καταφέρει να γίνει πρόεδρος αλλάζει το πράγμα, αλλά εγώ λέω ότι δεν υπάρχει περίπτωση. Όχι ότι έχει αξία η γνώμη μου, αλλά τη γράφω :)
Θα ήθελα τα σχόλια σου :ρ
- ποτέ μη λες ποτέ
ΑΠΑΝΤΗΣΗ ΤΗΣ Α, ΜΠΑ
Ακόμα δεν μπορώ να το πιστέψω. Κάθε φορά που ακούω "president Trump" στις ειδήσεις, παθαίνω ένα μίνι σοκ. Κάθε φορά, μα κάθε φορά, βουλιάζει η καρδιά μου. Μου είναι αδύνατο να το συνηθίσω. Προφανώς έκανα λάθος. Αυτό που έγινε μου έδωσε μεγάλο μάθημα, και όταν έγραφα «αλλάζει το πράγμα» δεν ήξερα τι εννοούσα. Έχει αλλάξει το πράγμα, όντως. Όπως λέω και στους άλλους, αυτό που έχει σημασία πάντα είναι το τι κατάλαβες από τα λάθη σου. Από το συγκεκριμένο έμαθα πολλά, και ελπίζω να συνεχίζω να μαθαίνω.
Αυτό που έμαθα, μεταξύ άλλων, είναι ότι η ιστορία επαναλαμβάνεται. Ναι, θεωρητικά όλοι το ξέρουμε. Αλλά δεν ξέρουμε σε τι βαθμό ισχύει, γιατί κάθε φορά νομίζουμε ότι ό,τι ζούμε είναι πρωτόγνωρο, επειδή είναι πρωτόγνωρο σε εμάς τους ίδιους. Το παθαίνουν όσοι στέλνουν ερωτήσεις για τα ερωτικά τους, το έπαθα κι εγώ (και πάρα πολλοί άλλοι ανιστόρητοι) με τον Τράμπα. To '68, το φημισμένο '68 της αμφισβήτησης, στις εκλογές ήταν υποψήφιοι ο Μπομπ Κένεντι και ο Μακάρθι. Πολλοί έλεγαν ότι δεν πάνε τον Κένεντι γιατί είναι από τη γνωστή οικογένεια και δεν είναι εμπιστοσύνης και δεν τους εκφράζει κανείς από τους δυο τελικά, και δεν πήγαν να ψηφίσουν γιατί «είναι όλοι ίδιοι» και «αποκλείεται να βγει ο τρελάρας ο Μακάρθι». Και μετά ξέρουμε τι έγινε.
__________________
3.
Α μπα να σου ευχηθώ για το μωράκι σου να είναι πάντα γερό και καλότυχο. Θα ήθελα να ρωτήσω εσένα και τους αναγνώστες σου: μπορεί ένας άνθρωπος που ζηλεύει κάποιον, να του προκαλέσει κακό βγάζοντας κάποιου είδους αρνητική ενέργεια; Να εξηγήσω τι εννοώ.
Το Πάσχα του 2013 οι δύο αδερφές και ο αδερφός μας αποφασίσαμε να το γιορτάσουμε όλοι μαζί με την μητέρα μας που ζει μόνη της στο χωριό .Δεν το συνηθίζαμε αυτό, να μαζευόμαστε και οι τρεις οικογένειες ταυτόχρονα στο πατρικό μας ,εκείνη τη χρονιά όμως τα περισσότερα παιδιά μας λείπανε και έτσι το αποφασίσαμε.
Μεγάλο Σάββατο το μεσημέρι επικρατούσε ένας χαρούμενος χαμός: άλλοι ψήνανε χταπόδια και καλαμάρια, άλλοι κόβανε σαλάτες ,άλλοι στρώνανε το μεγάλο τραπέζι όλοι χαρούμενοι για τη συνάντηση αυτή. Εκείνη την ώρα ήρθε σπίτι μια γειτόνισσα και πολύ φίλη της μητέρας μας της οποίας η μοναχοκόρη είχε μόλις χωρίσει και την κρατήσαμε για φαγητό. Άρχισε λοιπόν να λέει :κοίτα οι γαμπροί σου τι καλά παιδιά είναι, ψήνουνε, γελάνε, πως τις προσέχουν τις κόρες σου, ο δικός μου ο ανεπρόκοπος......... Και τι ωραία που περνάτε έτσι όπως έχετε μαζευτεί όλοι μαζί ενώ εμείς χρονιάρες μέρες είμαστε στα μαχαίρια.
Ε λοιπόν αυτή ήταν η τελευταία φορά που βρεθήκαμε όλοι μαζί χαρούμενοι. Είκοσι μέρες μετά ο άντρας μου έπαθε εγκεφαλικό που του άφησε κινητικά προβλήματα και ο άντρας της αδελφής μου ένα χρόνο μετά διαγνώσθηκε με καρκίνο σε προχωρημένο στάδιο που τον οδήγησε στο θάνατο. Από τότε δεν θέλω ούτε να ακούσω για αυτή τη γυναίκα. Είμαι υπερβολική; Ανόητη;
- Αρετούσα
ΑΠΑΝΤΗΣΗ ΤΗΣ Α, ΜΠΑ
(Σε ευχαριστώ πολύ για τις ευχές!)
Τίποτα από τα δύο. Όταν μας χτυπάει ένα πάρα πολύ μεγάλο κακό ψάχνουμε να βρούμε νόημα. Για να το πω καλύτερα: πάντα ψάχνουμε ένα νόημα, και ζούμε τη ζωή μας προσπαθώντας να ξεχάσουμε αυτή την αναζήτηση, γιατί είναι συνέχεια προφανές ότι μοιάζει σα να μην υπάρχει κανένα νόημα στην ύπαρξη μας. Όλες οι ευτυχισμένες στιγμές κάνουν αυτή την αναζήτηση ασήμαντη, και ιδανικά, ανύπαρκτη. Είμαστε ευτυχισμένοι όταν καταφέρνουμε να ξεχάσουμε το απειλητικό άγνωστο που μας περιβάλλει. Και όταν ανοίγει η κουρτίνα και αποκαλύπτεται το Χάος που υποψιαζόμασταν ότι υπάρχει γύρω μας, το ερώτημα περί νοήματος επανέρχεται πάρα πολύ επιτακτικό. Γιατί έγινε αυτό; Γιατί; Προσπαθούμε να βρούμε μια εξήγηση για αυτά που μας συμβαίνουν για να μην πέσουμε μέσα στο Χάος, γιατί ο πειρασμός να βουτήξουμε στο παράλογο είναι πολύ μεγάλος. Είναι μεγάλος γιατί έτσι τουλάχιστον θα σταματήσουμε να σκεφτόμαστε. Λειτουργεί όπως ένα αναισθητικό, ή μάλλον, ένα ναρκωτικό.
Μπαίνεις στον πειρασμό να κατηγορήσεις αυτή τη γυναίκα για όσα έγιναν γιατί είναι τόσο παράλογα που νιώθεις ότι μια εξίσου παράλογη εξήγηση μπορεί τελικά να ισχύει. Αν έγινε κάτι τόσο τρελό όσο αυτό που έζησα, γιατί να μην υπάρχει μια τρελή εξήγηση που το δικαιολογεί, που το βάζει σε κάποια όρια που καταλαβαίνω;
Αυτό που συμβαίνει δυστυχώς όμως είναι ότι πολύ άσχημα πράγματα συμβαίνουν συνεχώς γύρω μας, ακατάπαυστα. αλλά όλοι νομίζουμε ότι δεν θα συμβούν σε εμάς γιατί η αντίληψη της πραγματικότητας είναι επιλεκτική. Μακάρι να ήταν απαραίτητη μια εξήγηση, αλλά δεν χρειάζεται. Η αρρώστια και ο θάνατος είναι γεγονότα τόσο συχνά όσο ο γάμος και η γέννηση. Δεν συνειδητοποιούμε πόσο παντού βρίσκεται ο θάνατος επειδή αποφεύγουμε να το δούμε, και το καταλαβαίνουμε όταν φτάσει η σειρά μας. Θα καταλάβεις σύντομα ότι δεν υπάρχει οικογένεια χωρίς αρρώστια, χωρίς απώλεια, χωρίς θάνατο. Απλώς πρέπει να ζήσεις αρκετά για να προλάβεις να το συνειδητοποιήσεις.
__________________
4.
Έφυγα α' μπα. Απο μικρή ονειρευόμουν να ταξιδεύω και να φύγω από Ελλάδα, να ζήσω Παρίσι. Τα έκανα α' μπα. Έχω ταξιδέψει αρκετά και Ήρθα και δουλεύω (ως babysitter για την αρχή ευελπιστώ) και ξεκινάω δειλά δειλα τη ζωή μου εδώ στο Παρίσι.
Πονάει το Παρίσι α'μπα. Άφησα τα πάντα πίσω φίλους οικογένεια και εδώ είμαι μόνη μου. Είναι φρέσκο, δεν έχω κλείσει ακόμα βδομάδα. Το ξέρω πως θα προσαρμοστώ γρήγορα αλλά οι πρώτες μέρες είναι δύσκολες και πονάνε, πονάνε πολύ. Μου λείπουν οι άνθρωποι μου. Ξύπνησα την πρώτη μέρα και συνειδητοποίησα πως είμαι πολλά χιλιόμετρα μακριά από τους ανθρώπους μου και πως θα κάνω μήνες να τους ξαναδώ. Τους σκέφτομαι και λυγίζω. Μετά σκεφτόμουν αν όλο αυτό είναι μάταιο τελικά. Αλλά δεν είναι μάταιο. Μπορεί να είναι δύσκολο αλλά δεν είναι μάταιο. Οπως, μου είχε πει και μια Σιγά και εδω στην Ελλάδα μπορείς να δουλέψεις ως baby-sitter τι πας να κάνεις εκεί;. Κάνω το όνειρο μου πραγματικότητα. Ζω και εργάζομαι στο Παρίσι. Κανείς δε ξέρει τι σημαίνει το Παρίσι για μένα και τι συμβολίζει. Ξεκινώ τη ζωή μου εδώ. Και ναι είναι δύσκολο και θα συνεχίσει να είναι για καιρό ακόμα αλλά αξίζει βρε α' μπα. Αξίζει βρε παιδιά. Το ξέρω πως αν δε τα καταφέρω εδώ, δε στεριωσω και αναγκαστώ να γυρίσω πίσω θα γυρίσω αλλαγμένη. Ριζικά αλλαγμένη. Εύχομαι σε όλους να καταφέρετε μια μέρα " να ξεκινήσετε τη ζωή σας στο Παρίσι".
ΥΓ. Ξεκίνησα να γράφω με κλάμα και τώρα στο τέλος νιώθω έτοιμη να κατακτήσω τον κόσμο. Δεν τον γλυτώνω τον ψυχολόγο, έτσι;
Κριτσινι, 23
ΑΠΑΝΤΗΣΗ ΤΗΣ Α, ΜΠΑ
Δεν είναι κάτι που πρέπει να προσπαθήσεις να αποφύγεις για να έχει έννοια το «γλυτώνω». Κατά τα άλλα, πάντα απέχει η πραγματικότητα από το όνειρο. Είσαι πολύ τυχερή (και τολμηρή, και ικανή) που έκανες το όνειρο σου πραγματικότητα στα 23. Η ηλικία σου θα σε προστατέψει για πολύ καιρό από την αποκαθήλωση. Καλή επιτυχία σε ό,τι και αν κάνεις.
__________________
5.
Πολλές φορές οι φαν των διασήμων (ακόμη και σε σχόλια ελλήνων youtuber το βλέπεις) λένε ότι τους αγαπάνε. Κι αυτοί ανταποδίδουν λέγοντας "κι εγώ σ'αγαπώ". Στη στήλη σου δεν το έχουμε δει ακόμη. Υπάρχει εκτίμηση, θαυμασμός, ευγνωμοσύνη, αλλά το σ'αγαπώ δεν έχει ειπωθεί. Δεν θα έπρεπε να υπάρχει προσωπική, από κοντά σχέση για να ειπωθεί; Αυτοί που εκφράζουν τόση αγάπη, όντως αγαπούν έναν παντελώς αγνωστό τους, ή δεν τον αγαπούν και το λένε γιατί δεν ακούγεται καλά το "μου αρέσουν οι ταινίες σου/τραγούδια σου/βίντεό σου" κτλ και κάτι πρέπει να πουν;
-Ευχαριστώ εκ των προτέρων για την απάντηση
ΑΠΑΝΤΗΣΗ ΤΗΣ Α, ΜΠΑ
Το I love you στην Αμερική λέγεται πολύ πιο κάζουαλ από το s'agapo στα ελληνικά. Ανάλογα με τον τόνο της φωνής μπορεί να σημαίνει και κάτι σαν «σε πάω πάρα πολύ». Αν μιλάς για φαν-εφήβους, οι έφηβοι ζουν τα πάντα σε τέρμα ένταση χωρίς μεγάλη γκάμα, οπότε κι εκεί δεν σημαίνει κάτι βαθύ. Φαντάσου πόσο λάιτ είναι αν πρόκειται για εφήβους της Αμερικής. Πιστεύω ότι το αγαπώ στους Έλληνες youtubers είναι απλή αντιγραφή στα ελληνικά, και στη δική μας γλώσσα ακούγεται πιο βαρύ και κάπως αταίριαστο, συμφωνώ μαζί σου. Οι αναγνώστες του α μπα κατά πλειοψηφία ξεπεράσει εδώ και χρόνια την εφηβεία, οπότε έχουν άλλους κώδικες επικοινωνίας. Η εκτίμηση που μερικές φορές λαμβάνω με σκεπάζει σαν ζεστή κουβέρτα.
__________________
6.
Αμπααα...μας ελειψες! Να σου ζησει το αμπουλακι! Εγω θα σου μιλησω για πατροτητα σημερα και συγκεκριμενα για τον μπαμπα μου. Ειναι λοιπον ενας ανθρωπος εξαιρετικα οξυθυμος, που νευριζει και μας φωναζει με το παραμικρο και δεν κολωνει να το κανει και μπροστα σε ασχετο κοσμο, προσβαλλοντας μας (ειδικα την μητερα μου που την υποτιμαει απιστευτα). Μας εχει βρισει, μας εχει διαολοστειλει, μας εχει πει να φυγουμε το σπιτι γιατι ειναι δικο του, μας εχει ακουσει ολη η γειτονια και γενικως πλεον κατεληξα οτι ειναι ενας εξαιρετικα προβληματικος ανθρωπος αλλα δεν μπορω απλα να πω οτι δεν διαχειριζεται να νευρα του. Γιατι τα νευρα του ξεπερνανε το φυσιολογικο. Δεν εχει σηκωσει χερι ποτε πανω μας αλλα δεν μπορει να ελεγξει τον ευατο του. Και γενικα ολο τον νευριαζουμε οτι κι αν πουμε. Πλεον δεν ξερω πως να τον χειριστω, απλα δεν δινω σημασια οταν νευριαζει αλλα στεναχωριεμαι πολυ για τη μανουλα μου. Δεν μπορω αλλο να βλεπω αυτο το πραγμα, να την τραμπουκιζει και να της φερεται αρχημα. Με εκνευριζει ο τυπος ρε παιδι μου. Πιστευεις οτι πρεπει να παρει τιποτα χαπια που να θεραπευουν τα νευρα? Πιστευεις‚ οτι μπορει να γινει επικινδυνος ? (να σημειωσω οτι δεν εχει καμια ευιασθησια ως προς τα ζωα, τους φερεται ανετα ασχημα). Τι να κανω? Ξερεις πλεον που εχω περασει τα 30, συνειδητοποιω ποσο κακο μας εκανε αυτη η συμπεριφορα του. Παιδια τρομαγμενα χωρις αυτοπεποιθηση που τον υπακουν (κυριως η αδερφη μου, εγω αντιδρω γι αυτο τσακωνομαι συνεχεια μαζι του). Πως τον χειριζεται κανεις εναν τετοιο ανθρωπο? Σε ευχαριστω πολύ
- πατροφοβισμενος
ΑΠΑΝΤΗΣΗ ΤΗΣ Α, ΜΠΑ
Αγαπητέ φίλε, η ερώτηση είναι ιδιαίτερα περίπλοκη και δεν είμαι σε θέση να απαντήσω, ούτε να βοηθήσω ουσιαστικά. Υπάρχουν όμως υπηρεσίες και επαγγελματίες που μπορούν να σας βοηθήσουν. Δεν είναι ένας για όλους σας, όμως. Η μητέρα σου θα μπορούσε να απευθυνθεί σε οργανισμούς που συμβουλεύουν κακοποιημένες γυναίκες – ελπίζω να μην σε τρομάζει η λέξη, αλλά η λεκτική βία είναι βία – ή θα μπορούσες να πάρεις εσύ τηλέφωνο για λογαριασμό της. Εσείς, τα παιδιά, ο καθένας από σας πρέπει να ασχοληθεί με τον εαυτό του μαζί με έναν ψυχολόγο για να διαχειριστεί αυτό που αναγνώρισες ως πρόβλημα: ένας τέτοιος πατέρας μπορεί να κάνει κακό στα παιδιά του και να τους κόψει τα φτερά.
Ελπίζω να καταλαβαίνεις γιατί σου λέω αυτά που λέω και να μην νιώθεις ότι σε επιβαρύνω κι άλλο. Ό,τι και να μας κάνουν οι άλλοι, όποιοι και αν είναι αυτοί, δεν μπορούμε να κάνουμε τίποτα για αυτούς. Μόνο για τον εαυτό μας μπορούμε να κάνουμε κάτι. Για να σου απαντήσω λοιπόν, δεν χειρίζεσαι έναν τέτοιο άνθρωπο, γιατί αυτό δεν γίνεται. Μόνο τον εαυτό σου χειρίζεσαι, και ο σώζων εαυτόν σωθήτω.
_________________
7.
Ειμαι σε μια σχεση εδω και 5 χρονια με κανενα σεξουαλικο ενδιαφερον προς τον συντροφο μου. Νομιζα οτι δεν ειχε ενδιαφερον και για κανεναν αλλον, μεχρι που ειδα τον Jake Gylλenhal σε μια περιεργη ταινια (Donnie Darko) και πραγματικα αναστατωθηκα.Δε θα ηταν ωραια να μας κοιταζαν κι εμας τις θνητες αυτοι οι επιγειεοι θεοι? Θελω να τον γνωρισω Αμπα...θα μου κανεις το κονε? θα χωρισω πρωτα το υποσχομαι! ΥΓ: ειπα να γραψω αυτο απο το να σε ρωταω ποια ειναι η γνωμη σου και να μου απαντας ε χωρισε τον
- μου ρθε νταμπλας
ΑΠΑΝΤΗΣΗ ΤΗΣ Α, ΜΠΑ
Είναι αξιαγάπητος ο τρόπος σου να αποφύγεις την απάντηση. Και τον Τζέικ επιστράτευσες, και μόνη σου απάντησες. Για την πρωτοτυπία αξίζει να γίνεις η έβδομη ερώτηση.
ΥΓ. Ο Τζέικ είναι για νταμπλάς.
σχόλια