ΕΞΟΜΟΛΟΓΗΣΕΙΣ

ΒΓΑΛΕ ΑΠΟ ΜΕΣΑ ΣΟΥ Ο,ΤΙ ΚΡΥΒΕΙΣ Ή ΦΟΒΑΣΑΙ ΝΑ ΠΑΡΑΔΕΧΤΕΙΣ.
 
 

Όλοι έχουμε πράγματα που θέλουμε να τα βγάλουμε από μέσα μας. Αλλά διστάζουμε να τα παραδεχτούμε ακόμα και στους πιο κοντινούς μας ανθρώπους. Όμως, αμαρτία εξομολογημένη, αμαρτία δεν είναι...

ΕΞΟΜΟΛΟΓΗΣΕΙΣ ΚΑΙ ΣΧΟΛΙΑ ΠΟΥ ΑΦΟΡΟΥΝ ΣΕ ΙΑΤΡΙΚΑ ΘΕΜΑΤΑ Ή ΕΙΝΑΙ ΕΚΤΟΣ ΤΟΥ ΠΛΑΙΣΙΟΥ ΤΗΣ ΣΤΗΛΗΣ ΔΕΝ ΕΓΚΡΙΝΟΝΤΑΙ
ΕΞΟΜΟΛΟΓΗΣΟΥ
4.2.2018 | 18:51

Γιατί ρε φίλε;

Έμοιαζαν όλα τόσα τέλεια. Τόσα τέλεια για να είναι αληθινά...Αισθάνθηκα πρώτη φορά στα 19 μου, ότι βρήκα έναν άνθρωπο να με θέλει όπως είμαι. Αυτός 22. Μου χάρισε μέρες με λιακάδα, μέρες που δεν μπορούσα να συγκεντρωθώ, γιατί η σκέψη μου ήταν μαζί του. Και μου έλεγε πόσο με θέλει.Μέχρι που μια μέρα εκεί που το είχε φέρει η συζήτηση του λέω ότι δεν έχω κάνει σεξ και τον βλέπω να παγώνει αρχικά, μου απαντάει εντάξει και το προσπερνάει. Φαντάζομαι ότι όλα οκ. Συνεχίζουμε σα να μην ειπώθηκε ποτέ και δύο μέρες μετά, σταματάει να απαντάει σε μηνύματα. Δεν έκανα τον κόπο να τον πάρω τηλέφωνο. Είπα μην ξεφτιλιστώ τόσο...Και αναρωτιέμαι; Είναι κακό που στα 19 είμαι παρθένα; Είναι πάθηση; Σας ρωτάω!!Πιο πολύ λυπάμαι που μου πέρασε από το μυαλό , ότι με αυτόν θέλω να προχωρήσω. Πιο πολύ χαίρομαι που δε θα το μάθει ποτέ.Μέσα σε όλα αυτά θυμάμαι να μου λέει: δε μου αρέσει να πηγαίνω με την μία και με την άλλη, προτιμώ σχέση...Ούτε μια εξήγηση , ούτε τίποτα. Μετάλλαξη σε μία μέρα.Απλά στις προσπάθειες για σχέση, προστέθηκε άλλη μία ακόμα, αποτυχημένη. Δε θα στεριώσω ποτέ, το έχω δει το έργο...Φίλε μου, ελπίζω κάποτε να καταλάβεις πόσο φθηνά μου φέρθηκες.
16
 
 
 
 
σχόλια
αυτή είναι μία περίπτωση. Μια φίλη μου ας πούμε έκανε πρώτη φορά σεξ με εναν τύπο (και 1ο φιλί αν δεν απατώμαι) ο οποίος είχε σχέση και όπως αποδειχτηκε το μόνο που ήθελε ήταν να πη...ξει, και παρόλα αυτά καθόλου δεν τον πείραξε που ήταν παρθένα (αυτός 25 αυτή 19) γενικά νομίζω όλα μπορείς να τα δεις εκεί έξω
Nα πώ κάτι ψιλοεπαναστατικό; Το θέμα δεν είναι ούτε αν είσαι παρθένα στα 19 (δεν είναι πρωτάκουστο κι ούτε προβληματικό επειδή η ηλικία είναι ακόμη μικρή σχετικώς με τα σύγχρονα δεδομένα -θα το αναλύσω αυτό κατόπιν) ούτε αν ο άλλος δεν ήθελε για τους δικούς του λόγους. Το θέμα είναι ότι με το να έχει κάποια κοπέλα την προσδοκία ότι επειδή αποφάσισε να προχωρήσει με κάποιον αυτός ο κάποιος πρέπει να το αντιμετωπίσει ως κάποιο είδος τιμής ή υποχρέωσης μόνο η κοπέλα ζημιώνεται σε βάθος χρόνος. Κι αυτό επειδή η παρθενία δεν οφείλει να περιποιεί ούτε τιμή ούτε καθήκον κι ευθύνη. Η αντίληψη αυτή είναι παλαιολιθική από νοοτροπίες που έβλεπαν την γυναικεία σεξουαλικότητα ανταλλακτικά με αρνητικές συνέπειες για την αυτοεκτίμηση της ίδιας της γυναίκας. "Αν αυτό αξίζεις κι αν εκείνο δεν αξίζεις". Μια αντιμετώπιση δηλαδή η οποία είναι μειωτική. Δεν είναι τυχαίο ότι σε κράτη όπου η γυναικεία σεξουαλικότητα ελέγχεται στενά (Μέση Ανατολή ή Κίνα κλπ) η παρθενία συνεχίζει να "σημαίνει κάτι". Σε άλλες κοινωνίες η μετάβαση αυτή είναι μια μετάβαση στην ενήλικη ζωή κι όχι κάτι παραπάνω. Ας σκεφτούμε ότι δεν γίνεται κανένας ντόρος για την αντίστοιχη αντρική παρθενία. Εκείνη δεν είναι σημαδιακή ψυχοσυναισθηματικά; Οι άντρες είναι γουρούνια και μπορεί να τους ξεπαρθενέψει η οποιαδήποτε; Ασφαλώς κι όχι. Και ας μην εξυψώνουμε το ζήτημα του υμένα σε κάτι που δήθεν κάνει κάποια τεράστια διαφορά. Κάνουμε πολύ οδυνηρότερα πράγματα στους εαυτούς μας για πολύ σαχλότερους λόγους. Προχωρώντας τώρα στο συγκεκριμένο παράδειγμα. Κατάνοώ ότι ένιωσες απογοήτευση. Όμως όπως είπε σοφά ένας συνσχολιαστής ούτε πρέπει να τον αδικείς κι ούτε να τον δικαιώνεις. Η απόφασή του πάρθηκε επειδή δεν ήθελε για τους Χ λόγους (που δεν σε αφορούν και ακριβώς όπως ανέλυσα παραπάνω δεν φέρουν ΚΑΜΜΙΑ ποιοτική αξιολόγηση για το δικό σου ποιόν). Το μόνο που έκανε άσχημα ήταν που δεν σου είπε με κάποιο τακτ ότι αποφάσισε πως δεν. Αυτό ήταν δειλία. Η απόφαση όμως είναι δική του. Όταν σου προσφέρουν μια φέτα cheesecake λες πάντα ναι; Μπορεί να πεις και όχι. Αυτό το δικαίωμα άσκησε. Με άσχημο μεν τρόπο αλλά έτσι έγινε. Θα βρεθεί κάποιος που θα δεχτεί το cheesecake που θα του προσφέρεις και θα νιώσεις μια χαρά. Στο εύχομαι!
Το κατόπιν που θα ανέλυα για να μην γράψω διατριβή σε ένα μόνο σχόλιο. Η παρθενία ως σχετικά μεγάλες ηλικίες είναι εφεύρημα συγκεκριμένης εποχής (στην Ελλάδα μιλώντας χοντρικά μεταξύ δεκαετικών '30-'70) και μάλιστα για συγκεκριμένη τάξη: την αστική ή τις γόνους γαιοκτημόνων.Πιο πριν οι γιαγιάδες κι οι παπούδες έπαιρναν τους λόγγους και έβγαζαν τα μάτια τους από τα 14. Παντρεύονταν από τα 12. Ιδιαίτερα όσοι δεν είχαν περιουσία προς διασπάθισην από επίδοξους μνηστήρες. Αυτά προς χωροχρονικό συντονισμό για να ξέρουμε για τι μιλάμε (αυτά τα "κάποτε σε κακοχαρακτήριζαν αν δεν ήσουν παρθένα")
Μία ένσταση. Γιατί νομίζεις ότι για έναν άνδρα δεν είναι ευθύνη το να είναι ο πρώτος άνδρας μίας γυναίκας; ένας άνδρας που σέβεται την κοπέλα και τον δικό του ανδρισμό θέλει η κοπέλα να έχει καταρχάς μία όσο το δυνατόν λιγότερο επώδυνη πρώτη φορά και κατά δεύτερον όσο πιο ευχάριστη γίνεται. Αυτό αποκλειστικά και μόνο για να μη δημιουργήσει στην κοπέλα άσχημες εντυπώσεις για το σεξ. Μία κοπέλα που δεν είχε ξανά σεξουαλική επαφή είναι πιο ευάλωτη σωματικά και ψυχολογικά, έχει τον φόβο του αγνώστου, του πόνου και ίσως ένα άλλο σωρό απορίες και φοβίες.
Συγκεκριμένα χρησιμοποιήσα (σκοπίμως) την λέξη "υποχρέωση" κι όχι "ευθύνη". 'Απαξ και το αποφασίσει να προχωρήσει σαφώς κι έχει μια κάποια ευθύνη. Δεν είναι υποχρεωμένος όμως να προχωρήσει επειδή και μόνο 1.τον έλκει και 2.του κάνει κάποια "τιμή".Η έννοια της "τιμής" (και η λέξη το δείχνει) προσδίδει ανταλλακτική αξία στην παρθενία. Ένα είδος εκπόρνευσης αν το καλοσκεφτούμε! (σου δίνω υμένα για να μου δώσεις αφοσίωση)Βλάπτει και την γυναίκα (την κάνει υποχείριο) και τον άντρα (τον κάνει να διαχωρίζει την σαρκική του επιθυμία από την συναισθηματική). Γι'αυτούς τους λόγους είπα όσα είπα. Το ότι δεν θα γίνουν κατανοητά από μεγάλη μερίδα των συνανθρώπων μας το γνωρίζω. Έχω την ευθύνη όμως να τα πω. ;)
"Κι αυτό επειδή η παρθενία δεν οφείλει να περιποιεί ούτε τιμή ούτε καθήκον κι ευθύνη Πηγή: www.lifo.gr"Η τιμή που εισπράττει ένας άνδρας (κατ εμέ) όταν του προσφέρεται η παρθενία μίας κοπέλας έχει να κάνει με την αναγνώριση του επιθυμητού αρσενικού. Τιμή για έναν άνδρα να τον επιλέγει μία γυναίκα ως τον πρώτο της επιθυμητό άνδρα. Ως εκεί. Τα υπόλοιπα περι ανταλλαγής είναι γελοία.
Kαλημέρα!Νομίζω ήμουν σαφής. Δεν υπάρχει παρανόηση τι λέω.Το "καθήκον & υποχρέωση" το έβαλα πακετάκι. Για να έχει ευθύνη πρέπει πρώτα να θεωρηθεί ότι έχει καθήκον επειδή κάποια τον επέλεξε για πρώτο της. Λοιπόν καθήκον δεν έχει. Ούτε ιδιαίτερη κολακεία για τον ανδρισμό του είναι αν το καλοσκεφτείς. Επειδή δεν περιμένουμε από κάποιον που δεν έχει ξαναπιεί να μπορεί να διαχωρίσει ένα κατρούτσο γιοματάρι από ένα Chateau Margaux. (Kι αυτό εξηγεί αυτούς που ενθουσιάζονται με τις παρθένες! Για σκέψου το). Αυτό που δείχνει ότι κάποια σε θεωρεί "ασφαλή". Σαν άκακο χουχουλιάρικο λαμπραντόρ ας πούμε. Μεγάλο παράσημο, τι να σου πω...Γενικά (δεν αφορά την παρούσα εξομολόγηση και το διαχωρίζω για να μην στεναχωρηθεί αδίκως η κοπέλα) το ζήτημα έχει συζητηθεί μέχρι αηδίας εδώ μέσα και διαβάζω πάντοτε τις ίδιες μαλ@κίες (όποτε νιώσεις έτοιμη κλπ κλπ). Κάποτε οι άνθρωποι όταν γινόταν πόλεμος κι ήταν στο μέτωπο θρηνούσαν ότι θα πεθάνουν παρθένοι και σήμερα έχουμε δαιμονοποιήσει τον έρωτα επειδή βγήκαν πέντε Καρντάσιαν και έδειξαν τον κώλο τους στα σόσιαλ. Μην τρελαθούμε κιόλας. Οπωσδήποτε είναι άριστο να περιμένει κάποια (και κάποιος!) να συνευρεθεί με άτομο που επιθυμεί, αλλά δεν είναι και κανένα πέρασμα του Ρουβίκωνα πια.
O ιπποτισμός καλός είναι. (Καθώς κι η έννοια να μην πατάμε τον άλλο άνθρωπο κάτω για να κάνουμε το κομμάτι μας ανεξαρτήτως φύλου. Που θα έπρεπε να είναι αυτονόητη ώστε καμμία να μην φοβάται να πλαγιάσει με κάποιον.) Χαίρομαι που δεν διαφωνούμε. Σταματώ λοιπόν την ανάλυση μιας κι ότι ήταν να αποκομισθεί έχει αποκομισθεί από όποιον/όποιαν θέλει.
Σκέψου ότι υπάρχει μια κατηγορία ανθρώπων οι οποίοι έχουν συνηθίσει στα έτοιμα και δεν θα έμπαιναν σε μια τόση χρονοβόρα και ψυχοφθορα διαδικασια όπως το να ρίξουν τις άμυνες μιας παρθένας.Ετσι προτιμούν τις πιο εμπειρες-ωριμες σεξουαλικα από το να 'εκπαιδευσουν' την άπειρη σύντροφο τους. Δεν τους δικαιωνω αλλά ούτε τους αδικω, αυτά.
Δεν έφυγε γιατί είναι κακό να είσαι παρθένα. Έφυγε γιατί δεν ήθελε να σε ξεπαρθενέψει. Νόμιζε ή σε θεωρούσε έμπειρη. Απλά δεν ήθελε μία παρθένα.Ε, χέστηκες. Καλύτερα να πας με κάποιον που θα γνωρίζει, σεβαστεί και θα σε φροντίσει, παρά με κάποιον που τη διαδικασία τη βλέπει ως μπελά.Σκάρτο ήταν που δεν είχε τα κακαλα να σου πει ότι δε θέλει ή δε μπορεί να αναλάβει την ευθύνη της πρώτης φοράς σου. Γιατί, για έναν άνδρα που έστω νοιάζεται, είναι ευθύνη. Να κάνει ξεχωριστή την πρώτη φορά μιας κοπέλας, με τρυφερότητα, με όσο το δυνατόν λιγότερο πόνο, με αυταπάρνηση (ακούγεται βαριά η κουβέντα, αλλά μέχρι να προχωρήσει η σεξουαλική πράξη, ο άντρας πρέπει να παραμερίσει τις ορμές του).
Τεράστιο ποσοστό των ατόμων που ξέρω και κάνω πάρεα, είναι παρθένοι. Αγόρια , κορίτσια. Είναι πολύ συνηθισμένο και τίποτα που θα έπρεπε να σε κάνει να ντρέπεσαι. Καλύτερα που έφυγε ο συγκεκριμένος γιατί μάλλον θα ήταν γενικά κολλημένος!
Εγω ειμαι 21 και ακομα δεν. Ειχα γραψει και εξομολογηση. Δεν ειναι οτι δεν το θελω η οτι δεν εχω νιωσει έλξη , ειναι οτι δεν ερωτευτηκα και δεν γνωρισα κανεναν που να μου εμπνεει εμπιστοσυνη και να υπαρχει αληθινη συνδεση. Υπαρχουν πολλοι/ πολλες που το βλεπουν σαν παθηση. Η παρεα μου απο τη σχολη μου (παρεα, οχι φιλες , ουτε κατα διανοια) με θεωρουν για αυτο το λογο προβληματικη, κατωτερη λες και ειμαι μιασμενη. Ενω αυτες που απο τα 14 ξεκινησαν το αθλημα και μεχρι στιγμής εχουν παει με καμια 10αρια και ειναι καλυτερες. Δεν με νοιαζει βασικά ο καθενας κανει ο,τι γουσταρει. Αλλα εφοσον εγω δε σε κρινω για το οτι εχεις παει με οσους σε εχουν κοιταξει μη με κρινεις κ εσυ που θελω κατι πιο βαθυ και αληθινο για να λειτουργησω. Μας κοιτανε περιεργα λες και εχουμε πρόβλημα και βγαζουν στερεοτυπα τυπου ειμαστε ασεξουαλ η οτι δεν ειμαστε ερωτικες η ανοργασμικιες και ο,τι αλλη μπαρούφα θέλεις. Ο τελευταιος με τον οποιον βγηκα μου εξηγηθηκε ωραια, ειπε οτι θα φυγει για σπουδες κ επειδή θα ναι η πρωτη μου φορα θα δενομασταν και μετα δε θα ξεκολλουσαμε και θα ηταν δυσκολο κ για τους δυο. Αρα δεν εγινε κατι καθόλου. Τι να κανουμε. Καποια στιγμή θα γινει και αυτο. Αλλα το ζουμι ειναι να μην ταμπελοποιηθουμε εμεις επειδη η κοινωνια γυρω μας εχει ξεπεσει και θεωρει καθε τι λιγο πιο εξευγενισμενο ως προβληματικο. Μη νιωσεις οτι εχεις πρόβλημα ο,τι και να ακουσεις. Απλα σκεψου οτι ολα γινονται στην ωρα τους. Οπου και να πιστεύεις, θεο συμπαν κλπ απλα να ξερεις οτι αυτο εχει προνοησει για εσένα και στα στελνει ολα οταν πρεπει. Και οι δυσκολιες εχουν παντα κατι να σου μαθουν. Υ.Γ να χαιρεσαι που ο πρωτος σου δεν ηταν αυτος γιατι μετα θα ξενερωνες περισσοτερο αν τον ανακαλυπτες μετα τι ειναι.
Ταυτίζομαι: παρέες πλέον ούτε καν φιλίες, πολύ σπάνιο να βρεις ένα αληθινό φίλο/η. Το ιδιό κ σε εμάς από το γυμνάσιο θυμάμαι οι κοπέλες ξεκίνησαν τα μπαράκια τις βότκιες τα τεκίλα, τους γκομενους- σχέσεις που μετά τους χωριζαν κ άκουγαν σκυλάδικα. Απο την άλλη θεωρούμασταν φλώροι όσοι είμαστανπροσηλωμένοι στο διάβασμα ειμασταν πιο ήπιων τόνων και λιγάκι ντροπαλοί. Από την άλλη οι μάγκες του σχολείου πούλαγαν μαγκιά, ειΧαν αυτοί τον πρώτο λόγο στις κοπέλες οπότε αν θέλαμε μια γκομενα έπρεπε να πάρουμε την άδεια τους. Παίζανε ξύλο μεταξύ τους αυτή ήταν γι αυτούς η σωστή συμπεριφορά. Αυτό συνεχίστηκε περίπου κ στο λύκειο. Δεν πρέπει να ταμπελοποιηθουμε ούτε να πιστέψούτε ότι έχουμε πρόβλημα. Αλλά σε μένα είναι κ πολύ δύσκολο με έχουν κάνει να νιώσω άσχημα και να πιστεύω ότι είμαι κομπλεξικός, ευτυχώς έχω κάνει τρεις σχέσεις στις 2 μόνο φιλί για πολύ λίγο κ στην τρίτη φιλιά και χάδια χωρίς όμως σεξ. Όντως κι εγώ απορώ γιατί κρίνουν εφόσον δεν τους κρίνεις
Παιδιάπάντα τα ίδια γίνονταν. Είμαι 46 χρονών. Και στην εποχή μας τα ίδια έλεγαν. Πάει χάλασε ο κόσμος κλπ. Και όσοι ήμαστε λίγο πιο "σοβαροί" τα ίδια ακούγαμε. Μην είστε παρελθοντολάγνοι. Η φύση του ανθρώπου αυτή είναι. Αποδεχτείτε το για να πάτε παραπέρα και φερθείτε ΕΣΕΙΣ όπως νιώθετε σωστό.
Scroll to top icon