Στο σημερινό «Α μπα»: τέταρτη ώρα έχουμε ανάλυση κειμένου

Στο σημερινό «Α μπα»: τέταρτη ώρα έχουμε ανάλυση κειμένου Facebook Twitter
82

__________________

1.

Καλησπέρα Λένα και καλοριζικο το μπεμπέ! Σας ευχομαι τα καλυτερα!
Σου γραφω γιατι τον τελευταιο καιρο ερχομαι σε πολυ αβολη θεση. Ο ξαδερφος μου, με τον οποιο είμαστε πολυ δεμενοι, εχει σχεση με μια κοπελα εδω και 6 μηνες περιπου. Πρόσφατα εμαθα οτι περιμενουν παιδι και οτι προκειται να παντρευτουν στο προσεχες μελλον. Την κοπελα την εχω δει πολυ λιγες φορες αλλα απο τη συμπεριφορα της λαμβανω καποια βαημπς που δεν μου αρεσουν καθολου.
Ημασταν σε οικογενειακο γευμα , μιλουσε ακαταπαυστα και παρα πολυ δυνατα ουτως ωστε να την ακουμε ολοι , διεκοπτε τους παντες, δεν καταφερε ανθρωπος να σταυρωσει κουβεντα χωρις να τον διακοψει φερνοντας παντα τη συζητηση σε θεματα που εχουν να κανουν με την ιδια, την εγκυμοσυνη της και στο ποσο τρελα και παλαβα ερωτευμενοι ειναι με τον ξαδερφο. Κερασακι στην τουρτα ηταν τα φασωματα και τα γλωσσοφιλα μπροστα σε θειους θειες και λοιπους συγγενεις. ισως σου ακουστει περιεργο αλλα μου εδινε την αισθηση οτι ηθελε να εκβιαζει την προσοχη ολων με αυτα που εκανε. Απο τη μια αισθανομουν αηδια να βλεπω δυο ατομα να γλωσσοφιλουνται ολη την ωρα πανω απο το τραπεζι που τρωμε, απ την αλλη τσαντιζομαι παρα πολυ με τη συμπεριφορα της. Ειναι εντελως αγενης. Πλεον αποφευγω να της απευθυνω το λογο, ουτως η αλλως οποτε μιλαω με διακοπτει, με εχει προσβαλλει και λεκτικα. Μιλουσε υποτιμητικά για την ιδιαιτερη πατριδα μας (ναι, δεν ειμαστε αθηναιοι, ΣΟΚ!) αποκαλωντας μας βλαχους κλπ ομορφα. Ουτε η περιοχη που ειναι το πατρικο του ξαδερφου της αρεσει γιατι η ιδια εχει συνηθησει σε καλες περιοχες οπως φροντησε να μας ενημερωσει. Τσαντιστηκα ακομη περισσότερο οταν ρωτησα τον ξαδερφο μου πως παει με το διδακτορικο (με το οποιο ασχολειται τα τελευταια 4 χρονια κ ειναι κατι που αφενως του αρεσει παρα πολυ αφετερου τον εχει ταλαιπωρησει αρκετα) και απαντησε εκεινη σε 1ο πληθυντικο, σα να ηθελε να τον καπελωσει και εκει.
Γενικως η συμπεριφορα της ειναι απαραδεκτη, τυπου " ειμαι η κυρια του σπιτιου και εγω θα κανω κουμαντο εδω μεσα".
Νομιζα οτι ηταν μονο ιδεα μου και θα σε ρωτουσα το κλασσικο "μηπως ειμαι υπερβολικη" αλλα μιλησα και με τα αλλα ξαδερφια που βρισκονταν στο τραπεζι και ολοι σχηματισαμε την ιδια εικονα. Μας εκανε επιδειξη εξουσιας. Πώς αντιμετωπιζεις ενα τετοιο ατομο; τι λες σε καποιον που σε διακοπτει συνεχεια και ειναι τοσο αγενης απεναντι σου; μηπως να μην ξαναπατησω το ποδι μου και να ξεκοψω και απο τον ξαδερφο και απο τους θειους μου; να μιλησω στον ξαδερφο μου για αυτα που παρατηρησαμε ολοι η πλεον δε μας πεφτει κανενας λογος; απο την αλλη σκεφτομαι οτι ειναι κριμα να χαλασω τις μεταξυ μας σχεσεις επειδη η αλλη ειναι τοσο χειριστικη και αξεστη.
- συμπεθέρα εν εξαλλω

ΑΠΑΝΤΗΣΗ ΤΗΣ Α, ΜΠΑ

Συμπεθέρα, είναι πολύ βολικό να σκέφτεσαι ότι αυτή σας χάλασε το τραπέζι, και αυτή είναι έτσι και αλλιώς και αλλιώτικα, και αυτή γενικώς φταίει για όλα, αλλά ξέρεις, ο ξάδερφος την διάλεξε. Αυτός την έφερε στο τραπέζι, δεν ήρθε μόνη της. Αυτός σκοπεύει να την παντρευτεί, και με αυτή αποφάσισε μόνος του, ως ενήλικας, ότι θέλει να κάνει παιδί. Δεν φιλιόταν μόνη της. Κάτι μέσα στην ψυχούλα του ξάδερφου ζητάει μια αυταρχική σύντροφο που απαιτεί να είναι το κέντρο της προσοχής. Μπορεί να τον ξέρεις καλά, αλλά όχι τόσο καλά ώστε να ξέρεις τι είναι αυτό που τον καθησυχάζει σε αυτή την σχέση. Το πιθανότερο είναι ότι ούτε αυτός ξέρει.


Κανονικά θα έλεγα ότι τίποτα δεν είναι για πάντα, αλλά θα κάνουν παιδί, και αυτό θα είναι για πάντα. Οπότε, σκέψου τι σχέση θέλεις να έχεις με αυτό το παιδί. Αν το θέλεις στη ζωή σου, τότε θα βάλεις και αυτή στη ζωή σου. Να μιλήσεις στον ξάδερφο να του πεις τι; Ότι δεν σου αρέσει η Γίτσα; Σε ρώτησε; Σου ζήτησε έγκριση; Τον ενδιαφέρει; Αν σε ρωτήσει πάντως, μην βιαστείς να πεις ό,τι σκέφτηκες. Ρώτα τον αν είναι ευτυχισμένος, αν βλέπει προβλήματα, ρώτα τον πώς πιστεύει ότι θα είναι αυτή ως μητέρα και ως μόνιμη σύντροφος. Περισσότερα θα καταλάβεις έτσι, αν θέλεις να είσαι χρήσιμη, και όχι απλώς να πεις τη γνώμη σου για κάτι που δεν είναι και δική σου δουλειά στο κάτω κάτω.


Τα άτομα που θέλουν να επιβληθούν ζουν τον αιώνιο πανικό γιατί αυτό που αισθάνονται μόνιμα είναι ότι όλοι τους περιγελούν και τους περιφρονούν. Κάνε με αυτή τη γνώση ό,τι νομίζεις.

__________________
2.

Αν πιστεύεις ότι έχεις αυτογνωσία και ξέρεις καλά τι θες, αλλά δε βρίσκεις τον άνθρωπο που θα ήθελες να συμπορευτείς μαζί του στο υπόλοιπο της ζωής σου, τότε τί πρέπει να κάνεις;
- ερώτηση κρίσεως

ΑΠΑΝΤΗΣΗ ΤΗΣ Α, ΜΠΑ

Να συνεχίσεις την προσπάθεια (και της αυτογνωσίας, και της αναζήτησης).

__________________
3.

 

Τελειώνω το μεταπτυχιακό μου, δηλαδή είμαι στη διπλωματική. έχω γράψει το ένα τρίτο και έχω κολλήσει. Αρνούμαι να στρωθώ να το τελειώσω. Η επιβλέπουσα λέει τις προτάσεις της, τις ακολούθησα και τώρα το βρίσκω ΤΟΣΟ βαρετό πλέον να συνεχίσω που το παράτησα εδώ και 2 εβδομάδες.
Ψάχνω κίνητρο.
Όχι θεωρίες.
- Παραλίγο


ΑΠΑΝΤΗΣΗ ΤΗΣ Α, ΜΠΑ

Δεν καταλαβαίνω. Ζητάς κίνητρο για να τελειώσεις το μεταπτυχιακό; Σκοπεύεις να το αφήσεις «στο παραλίγο» επειδή βαριέσαι να γράψεις την διπλωματική; Γιατί να σου δώσω εγώ κίνητρο; Μην το τελειώνεις λοιπόν. Μόνο γράψε μας σε ένα χρόνο, να μας πεις τι έγινε.

__________________
4.

Aγαπημενη μου Α μπα,

Εχω ενα θεμα. Ειμαι gay γυναικα, 28, και ψαχνω ψυχαναλυτη για να με βοηθησει σε καποια ιδιαιτερα αγχη που βιωνω λογω του γεγονοτος οτι ειμαι σε μια γκει σχεση. Εχω σχεση με τη γυναικα της ζωης μου, εχω βρει τον ανθρωπο μου, περναω απιστευτα και τη λατρευω. Παρολα αυτα αισθανομαι ενα πνιξιμο μερικες φορες το οποιο απορρεει απο το οτι η σχεση μας ειναι για τους περισσοτερους κρυφη (για τους περισσοτερους μας φιλους, long story) , για τις οικογενειες μας, για τους παντες σχεδον με εξαιρεση 2 ατομα τα οποια αγαπαμε πολυ και εχουμε μιλησει για μας. Νιωθω αβοηθητη καποιες φορες στο θεμα των παιδιων που θα θελουμε να κανουμε, στις ερωτησεις που θα ακουσουμε, στις φρικες των γονιων γιατι δεν παντρευομαστε και δεν εχουμε σχεση κλπ. Ξερω οτι ολα αυτα σε αυτη τη χωρα ειναι παρεπομενα σε μεγαλυτερο ή μικροτερο βαθμο, και θελω πραγματικα καποιον ψυχαναλυτη να με βοηθησει σε αυτα τα θεματα, αλλα εχω επισκεφτει ηδη τρεις (ανα καιρους και οχι για μια συνεδρια μονο) και οι τρεις ειλικρινα δε μπορουσαν να με βοηθησουν οταν ανελυα τους φοβους (πρακτικους και ψυχολογικους) για το μελλον. Επεμεναν να μου μιλανε με τροπο που θα μιλουσαν για ενα στρειτ ζευγαρι, ενω εγω και ολη η γκει κοινοτητα ξερουμε οτι τα προβληματα μας δεν ειναι ιδια, παρα μονο στο συναισθηματικο κομματι. Πώς να ψαξω τετοιο ψυχαναλυτη? Δε με ενδιαφερει απλως να ειναι οpen-minded, δεν εχω θεματα αποδοχης του εαυτου μου, θελω να μπορει να κατανοει τα ειδικα προβληματα και τις ειδικες ανασφαλειες των γκει ατομων και οχι να παπαγαλιζει βιβλια. Βαρεθηκα να βλεπω απορια στο βλεμμα και απαντησεις που υποκρυπτουν ελαφρια ομοφοβια ή αγνοια. Και το χειροτερο ειναι οταν πανε να σ ρωτησουν αν νιωθεις καλα με τον εαυτο σου, ενω τους εχεις πει εκατο φορες οτι το προβλημα δεν ειναι η αποδοχη του εαυτου σου, αυτο εχει ξεπεραστει και δεν υπηρχε καν βασικα, αλλα το αγχος για το μελλον και για μια κοινωνια που δεν ειναι καθολου φιλικη προς τη γκει κοινοτητα. Πού να ψαξω, δεν εχω γκει κυκλο να ρωτησω (ειλικρινα δεν ετυχε στον κυκλο μου) , μενω Αθηνα. Ευχαριστω Α μπουλινι, ελπιζω να το δημοσιευσεις.
- ντονατ


ΑΠΑΝΤΗΣΗ ΤΗΣ Α, ΜΠΑ

Το δημοσιεύω, αν και αυτό που ψάχνεις είναι έναν ψυχαναλυτή που σου ταιριάζει, και δεν μπορώ να σου απαντήσω σε αυτό, πρέπει να συνεχίσεις το ψάξιμο. Αυτό που μπορώ να σου πω από τη μεριά μου είναι ότι δεν χρειάζεσαι κάποιον για να λύσεις τις ειδικές ανασφάλειες, όπως λες. Δεν είναι ανασφάλειες αυτά που λες, είναι συγκεκριμένα προβλήματα που θα προκύψουν, αν όχι όλα, σίγουρα κάποια από αυτά. Δεν είναι ιδέα σου ότι θα αντιμετωπίσεις διάφορα προβλήματα επειδή είσαι λεσβία, είναι η πραγματικότητα, δυστυχώς. Οπότε αυτό που χρειάζεσαι τώρα είναι το πώς θα χειριστείς αυτόν τον φόβο, ώστε να είσαι έτοιμη όταν έρθουν τα προβλήματα – εκτός από τα προβλήματα που έχεις ήδη εξαιτίας αυτού.


Ειλικρινά όμως δεν μπορώ να δεχτώ ότι δεν ξέρεις άλλες λεσβίες επειδή ειλικρινά δεν έτυχε. Ακόμα και αν το δεχτώ, απαντώ ότι πρέπει να βρεις γκέι κύκλο. Και άσε τον «κύκλο», τι θα πει «κύκλος». Είσαστε δύο λεσβίες που δεν ξέρετε καμία άλλη λεσβία; Θα μου φαινόταν περίεργο ακόμα και αν ήσουν στρέιτ. Στατιστικά να το πάρεις, είναι αδύνατο. Είναι σα να λέω ότι δεν ξέρω κανέναν αριστερόχειρα. Αν μου πεις «εντάξει, ξέρω δυο, αλλά δεν είναι κολλητές», βρες τη μια από τις δύο που συμπαθείς περισσότερο και ρώτα την αν ξέρει ψυχαναλυτή που σκαμπάζει. Είναι καλύτερο από το να ψάχνεις στα τυφλά.

__________________
5.

Αγαπητή Α,μπα, πολύ θα ήθελα να είχα στη ζωή μου πιο πολλούς ανθρώπους σαν κι εσένα, αλλά αρκούμαι και στο ότι υπάρχεις στη ζωή μου διαδικτυακά και χαίρομαι που την έχεις επηρεάσει θετικά στο μέγιστο βαθμό και κυρίως στο ότι έχω καταφέρει να αποβάλλω (όσο τον αντιλαμβάνομαι) τον εσωτερικευμένο μισογυνισμό που δεν είχα αντιληφθεί στο παρελθόν! Στο προκείμενο τώρα: Κάποτε, κάπου είχα διαβάσει το εξής: «Η πραγματική ισότητα μεταξύ των δύο φύλων δεν θα επιτευχθεί όταν ικανές γυναίκες θα έχουν θέσεις εξουσίας, αλλά όταν θα έχουν θέσεις εξουσίας και γυναίκες σχετικά ανίκανες για τις συγκεκριμένες θέσεις!» Αυτή η σκέψη με έχει προβληματίσει πολλές φορές και συχνά σκέφτομαι αν θα έπρεπε να προσπαθήσω να γίνω ένα παράδειγμα αυτής της ιδέας, αλλά τελικά νομίζω ότι η παραπάνω πρόταση μπορεί και να μην ισχύει. Ο συλλογισμός είναι ο εξής: Για να φτάσει κάποιος να βρίσκεται σε μια θέση εξουσίας όντας αντικειμενικά «ανίκανος» για την θέση, σημαίνει ότι έχει καταφέρει να προωθήσει τον εαυτό του σε μέγιστο βαθμό, μέσω άλλων ικανοτήτων του, που μπορεί να μην θεωρούνται ευγενείς ή κοινωνικά και πολιτικά ορθές, όπως η εκμετάλλευση της δουλειάς άλλων ανθρώπων, η υποβίβαση των ικανοτήτων των ανταγωνιστών του, η εκμετάλλευση ανθρώπων που δεν αντιλαμβάνονται ότι τους εκμεταλλεύονται, η χρήση εκβιαστικών μεθόδων κ.α.. Αυτό από μόνο του δε συνιστά μια ιδιαίτερη ικανότητα που τον φέρνει σε καλύτερη θέση από τους ανταγωνιστές του; Άρα επομένως, δεν υπάρχει στην ουσία κανένας ανίκανος άντρας σε θέση εξουσίας, οπότε γιατί να υπάρξει σε αναλογία «ανίκανη» γυναίκα σε αντίστοιχη θέση;
Σε μία θεωρητική εφαρμογή στον εαυτό μου, καταλήγω πως κι εγώ αν θέλω να ανέβω στο επαγγελματικό και στο ακαδημαϊκό περιβάλλον, στο οποίο βρίσκομαι, χωρίς να αποκτήσω τις αντίστοιχες τυπικές ικανότητες, θα πρέπει να χρησιμοποιήσω άλλου είδους ικανότητες (εκμετάλλευση, παραπλάνηση ίσως και εκβιασμό, κ.α.) που παρόλο που τις θεωρώ καταδικαστέες, δεν μπορώ παρά να παραδεχτώ πως στην ουσία αποτελούν ικανότητες και μάλιστα πολλές φορές αρκετά πιο αποτελεσματικές. Και καταλήγω πως τελικά δεν υπάρχουν «ανίκανοι» άντρες σε θέσεις εξουσίας, οπότε δεν έχει νόημα και να αποκτήσει μια «ανίκανη» γυναίκα θέση εξουσίας για να επιτευχθεί η ουσιαστική ισότητα των δύο φύλων. Και μετά σκέφτομαι ότι ο Τράμπας είναι πρόεδρος, οπότε ή ο συλλογισμός μου κάπου έχει κενό ή είναι η εξαίρεση που επιβεβαιώνει τον κανόνα, ή μήπως τελικά είναι μια από τις εφαρμογές του κανόνα, ενός ανθρώπου σε θέση εξουσίας με αντισυμβατικές ικανότητες;
- Sloan Sabbith


ΑΠΑΝΤΗΣΗ ΤΗΣ Α, ΜΠΑ

Η συλλογιστική σου έχει αρκετά κενά, όχι μόνο ένα. Πρώτον, δεν ξέρω ποιος είπε αυτή την φράση, αλλά εσύ επέλεξες να την κάνεις παντιέρα, και αυτό επειδή φοβάσαι να πεις στον εαυτό σου «θα διεκδικήσω ακαδημαϊκή καριέρα γιατί είμαι αρκετά καλή για να το κάνω», και δυστυχώς, σε μια τραγική συστροφή της πραγματικότητας, υπάρχει περίπτωση να μην μπορείς να το κάνεις επειδή σε έχει φάει ο εσωτερικευμένος μισογυνισμός. Δεύτερον, η φράση δεν λέει «όταν θα έχουν θέσεις εξουσίας και γυναίκες ανίκανες» αλλά «όταν θα έχουν θέσεις εξουσίας και γυναίκες ΣΧΕΤΙΚΑ ανίκανες», που έχει μεγάλη διαφορά. Αυτό που εννοεί ο ποιητής είναι ότι στις θέσεις εξουσίας βρίσκονται κυρίως άντρες, γιατί τώρα έχουμε πατριαρχία· αυτοί δεν είναι πάντα οι πιο κατάλληλοι για αυτές τις θέσεις. Όταν μια γυναίκα διεκδικεί θέση εξουσίας περνάει από περισσότερα κόσκινα έγκρισης γιατί είναι γυναίκα. Να μην είναι πολύ ωραία, ούτε πολύ άσχημη, ούτε υπερβολικά φιλική, ούτε υπερβολικά αυστηρή, να έχει οικογένεια, αλλά να μην την κρατάει πίσω η οικογένεια, αλλά να μην παρατάει και την οικογένεια, και ένα σωρό, αμέτρητα ακόμα. Μια γυναίκα πρέπει πάντα να αποδεικνύειε ότι δεν πήρε τη θέση ενός καταλληλότερου άντρα.


Όσο για τη συλλογιστική σου, ότι αν είσαι σε θέση εξουσίας, κάποιου είδους ικανότητα θα έχεις, ισχύει ως ένα σημείο, αλλά αυτό δεν σημαίνει ότι αξίζεις τη θέση ή είσαι κατάλληλος για αυτή, άρα, για τη συγκεκριμένη δουλειά, μπορείς να είσαι και έως εντελώς ανίκανος. Μπορεί οι συνθήκες, τα ζάρια, να έπεσαν έτσι ώστε σε συνδυασμό με τα ειδικά σου χαρακτηριστικά, να γίνεις ακόμα και πρόεδρος της Αμερικής, και ταυτόχρονα, να είσαι εντελώς ανίκανος για αυτή τη θέση.

__________________
6.

Αμπα γεια σου ,
Θα ήθελα να ρωτήσω εσένα και τους αναγνώστες τι άποψη έχετε για την Silicon Valley , τους εργαζόμενους εκεί , αφεντικά κτλ Για τα όργια που υποτίθεται γίνονται με ηλεκτρονικές προσκλήσεις, ναρκωτικά, σεξ και δεν συμμαζεύεται . Ναι οκ το έχουμε δει και σε ταινίες αλλά ειλικρινά δεν ξέρω αν το πιστεύω τουλάχιστον όχι στην διάσταση που το διαβάζω . Στα γράφω αυτά με αφορμή ένα βιβλίο που πρόκειται να εκδοθεί "Brotopia: Breaking Up the Boys' Club of Silicon Valley" και συγγραφέας είναι η δημοσιογράφος του Bloomberg, Emily Chang.
- Wannabe υπάλληλος της Google


ΑΠΑΝΤΗΣΗ ΤΗΣ Α, ΜΠΑ

Τα καλύτερα σχόλια για την Silicon Valley το κάνει συστηματικά η σειρά Silicon Valley. Τα όργια και τα ναρκωτικά είναι οι γνωστές απόπειρες απομυθοποίησης κύκλων στους οποίους ο πολύς κόσμος δεν έχει πρόσβαση, όπως γλαφυρά αποτυπώνεται και στο ψευδώνυμο που διάλεξες. Αλλιώς, όσα δε φτάνει η αλεπού τα κάνει κρεμαστάρια.


Ο σεξισμός που υπάρχει σε αυτές τις δουλειές δεν διαφέρει από τον σεξισμό που αντιμετωπίζουμε γενικότερα. Αυξάνεται όσο αυξάνεται το ποσοστό των αντρών σε παραδοσιακά «αντρικές» δουλειές. Δεν πρόκειται για ειδική περίπτωση· αυτό που έχει αλλάξει είναι οι γυναίκες, που αρχίζουν να μιλάνε για αυτό, επιτέλους.


_________________
7.


Ο άνθρωπος διαρκώς προσπαθεί να δραπετεύσει
Από το έξω σκότος και το εντός
Ονειρευόμενος συστήματα τόσο καλά
Ώστε κανείς δεν χρειάζεται να είναι καλός
Αλλά ο άνθρωπος Αυτός που είναι
Θα επισκιάσει Εκείνον που διατείνεται πως είναι

απόσπασμα από ποίημα του Τ. Σ. Ελιοτ

γιατί κρυβόμαστε; αφού φαινόμαστε. για την αυταπάτη ότι δεν φαινόμαστε; ή επειδή έχει οφέλη αφού όταν κρύβεσαι ξεγελάς τους άλλους κι έτσι επιτυγχάνεις τους στόχους σου π.χ. παίρνεις την δουλειά, την θέση του διπλανού σου, παντρεύεσαι γιατί παρουσιάζεσαι καλός/ή κι έτσι κάνεις παιδιά, κατηγορείς τους άλλους κλπ. πιστεύω ότι ο λόγος είναι το όφελος που αποκομίζουμε. παράλληλα μας φτιάχνει και η αυταπάτη ότι είμαστε καλύτεροι από αυτό που πραγματικά είμαστε.
πολλοί περνάνε την ζωή τους μόνο έτσι. πιστεύεις ότι κάποτε τελειώνει αυτή η προσποίηση; εγώ πιστεύω ότι οι περισσότεροι πεθαίνουν προσποιούμενοι ότι είναι καλύτεροι από τον εαυτό τους.
- εσύ τί πιστεύεις;


AΠΑΝΤΗΣΗ ΤΗΣ Α, ΜΠΑ

Διαβάζω το απόσπασμα διαφορετικά. Δε νομίζω ότι γράφει για την υποκρισία, ούτε για την προσποίηση, ούτε για την αυταπάτη ότι δεν φαινόμαστε. Αυτό που καταλαβαίνω εγώ είναι ότι είναι ένα σχόλιο για το μάταιο του πράγματος: νομίζουμε, αφελώς, ότι είμαστε καλύτεροι από αυτό που μπορούμε να είμαστε. Το νομίζουμε στα αλήθεια, δεν καταλαβαίνουμε τις αδυναμίες μας. Προσπαθούμε να ξεφύγουμε από κάτι τετελεσμένο: είμαστε προβληματικά όντα, και τα περιθώρια μας είναι πολύ στενά. Κάνουμε όνειρα για ένα μέλλον στο οποίο δεν θα χρειάζεται αυτή η προσπάθεια, αλλά δεν υπάρχει διαφυγή: τελικά θα φανεί και πάλι το πόσο λίγοι είμαστε. Το συγκλονιστικό μέρος του ποιήματος είναι το


Ονειρευόμενος συστήματα τόσο καλά
Ώστε κανείς δεν χρειάζεται να είναι καλός,


Τόσο ωραίο, που μπορεί να γραφτεί βιβλίο μόνο γύρω από αυτό. 

 

82

ΔΕΙΤΕ ΑΚΟΜΑ

σχόλια

20 σχόλια
#1.Τη λάτρεψες,ε;Χρειάζεται,να κάνεις κάτι όμως;Άλλος θα την παντρευτεί.Πας μια ωρίτσα εκεί,τρως,πίνεις ό,τι σε τρατάρουνε και φεύγεις.Ας λέει αυτή τα δικά της.Κανένα παλιό παπούτσι δεν έχεις,να τη γράψεις;Οι συγγενείς μας,οι φίλοι μας κάνουν κι επιλογές,που δε μας ταιριάζουν.Καταλαβαίνεις όμως,ότι δεν μπορούν να θέσουν ως κριτήριο και τα δικά μας γούστα,για να συνεχίσουμε να περνάμε όμορφα κι ωραία,όπως πριν.Απαίτηση να αλλάξουν σύντροφο δεν μπορούμε να έχουμε (καλά,έχουμε πολλές φορές,αλλά τέλος πάντων),οπότε προσαρμοζόμαστε.Εσύ πώς θα ένιωθες,αν ο ξάδερφος δε συμπαθούσε το ταίρι σου και στο έλεγε;Και μάλιστα για έναν άνθρωπο,με τον οποίο ετοιμαζόσασταν να γίνετε γονείς και να παντρευτείτε;Για την ώρα είναι κι οι δυο χαρούμενοι κι ερωτευμένοι.Κάποιο χοντρό περιστατικό δεν έχει γίνει,ο ξάδερφος δε φαίνεται,να προβληματίζεται για κάτι,οπότε;Τι θα πας να πεις;Πώς την αντέχεις;Ή μήπως το σόι,που σκανδαλίζεται με τα καμώματα της,είναι πρόθυμο να πληρώνει διατροφή,αν την αφήσει μετά από παραίνεση τους;
4) υπάρχουν ψυχολόγοι που είναι ειδικευμένοι πάνω σε lgbtq θέματα , η πιο γνωστή είναι η Εύα Σπίνου ... Επίσης υπάρχουν lgbtq οικογένειες λεγονται rainbow families μπορείς να μιλήσεις κ εκεί
#1. Την επόμενη φορά που θα προσπαθείς να της μιλήσεις και θα σε διακόψει, σήκω ήρεμα από τη θέση σου, πιάσε το κινητό στα χέρια σου και ξεκίνα να βγαίνεις προς τα έξω πληκτρολογώντας νούμερα: "Σόρρυ μόλις θυμήθηκα ένα σημαντικό τηλεφώνημα". Ή απευθύνσου στον διπλανό σου μιλώντας του για ένα τελείως διαφορετικό θέμα: "Σου είπα για τη δίαιτα που μου έδωσε η διάσημη διαιτολόγος Ξανθή Τσογλάνογλου;" Όχι όταν κάνει παύση, ακριβώς την ώρα που μιλάει.Πάντως, συμφωνώ 100% με τη Λένα. Δεν εισέβαλε μόνη της στο σπίτι σας. Ο ξάδελφος την έφερε, τη διάλεξε για μητέρα του παιδιού του και ο ίδιος δεν παρεμβαίνει για να διορθώσει τη συμπεριφορά της. Δεν καταλαβαίνω γιατί φταίει αποκλειστικά αυτή.
Α, το δεύτερο που πρότεινες ειναι υπεροχο, εκεί που σε εχει διακοψει και αρχίζει να μιλάει απλά να στραφεις αλλου και να αλλάξεις κουβέντα. Ανυπομονω να μου συμβεί.
#1 Να μιλήσεις στον ξάδερφο και να πεις τι; Αυτός την αφήνει να μιλά υποτιμητικά για τον τόπο καταγωγής σας χωρίς να της λέει κάτι, αυτός φιλιέται όλη την ώρα μπροστά της και στη τελική αυτός την επέλεξε κι ας θέλει να τραβά την προσοχή με άσχημο τρόπο. Αν σε ρωτήσει ο ξάδερφος πως σου φαίνεται η κοπέλα ή αν ζητήσει την συμβουλή σου (εφ οσον λες οτι είστε κοντά) πες την ειλικρινή σου γνώμη χωρίς άσχημους χαρακτηρισμούς ή προσβολές. Το ότι θα αποκτήσουν παιδί θα τους συνδέει για πάντα, ακόμα κι αν χωρίσουν και η σχέση σου με το παιδί θα επηρεάζεται από την μητέρα. Εχεις τρεις επιλογές έτσι όπως το βλέπω είτε να της μιλήσεις όπως σου μιλά αυτή και να τσακωθείτε οπότε να ψυχρανθούν οι σχέσεις και με τους δύο, είτε να προσπαθήσεις να αποφεύγεις διακριτικά να βρίσκεστε στον ίδιο χώρο (πχ να καλείς τον ξάδερφο για καφέ με τα άλλα ξαδέρφια ή να πηγαίνεις σπίτι του οταν δεν είναι εκείνη). Βέβαια στο μέτρο που είναι δυνατόν κι όταν είστε στον ίδιο χώρο προσπάθησε να μιλάς με άλλα άτομα ή γενικά να μην της δίνετε τόση προσοχή. Κράτα μια τυπική και ευγενική στάση όσο μπορείς αν θες να συνεχίσεις να εχεις καλή σχέση με τον ξάδερφο (ο οποίος δεν είναι άβουλο ον, φταίει αρκετά και αυτός)
Μισό λεπτό ξαδέλφη, να μιλήσει στον ξάδελφο να κάνει τι ο ξάδελφος; Να την "βάλει στην θέση της"; ΣΟΒΑΡΑ ΤΩΡΑ; Μου κάνει εντύπωση που μιλάμε για ισοδύναμες σχέσεις αλλά όταν υπάρχει πρόβλημα με το αμόρε του ξαδέλφου η με τους γονείς του γκόμενου η ευθύνη είναι στον άντρα.
Απαντάς σε μένα η στην #1; Δεν είπα να μιλήσει στον ξάδερφο (ισα ισα στην αρχή είπαν αν μιλήσει για να πει τι, οτι δεν έχει κάτι να του πει εφ οσον δεν ρώτησε). Δεν είπα ποτέ οτι πρεπει να μιλήσει ο ξάδερφος στη γυναίκα του για να τη βάλει στη θέση της, δεν ξέρω από που το συμπέρανες...Και φυσικά η ευθύνη δεν είναι πάντα του άντρα! (wtf αν έχεις διαβάσει άλλα σχόλιά μου θα δεις οτι είμαι υπέρ των ισότιμων σχέσεων). Αυτό που λέω είναι οτι η ευθύνη είναι του ξαδέρφου γιατί αυτός αφήνει την γυναίκα του να υποτιμά τους συγγενείς του χωρίς να της κάνει κάποια παρατήρηση. Θα μπορούσε κάλλιστα να είναι ξαδέρφη κι όχι ξάδερφος, η ευθύνη πάει με τον βαθμό συγγένειας όχι το φύλο. Ο ξάδερφος την έφερε στην οικογένεια, δεν θα κάνουν παρατήρηση, ουτε θα τσακωθουν με την ξένη κοπέλα (την ξέρουν 6 μήνες μόνο). Και εννοείται οτι η κοπέλα είναι λίγο χοντράνθρωπος και φταίει αλλά γι αυτήν οι συγγενείς του άντρα της είναι "ξένοι" ο ξάδερφος θα έπρεπε να ενοχλείται που προσβάλλουν την οικογενειά του ή διακοπτει τους γονεις του όταν μιλάνε.Αν δηλαδή εμένα ο γκομενός μου προσέβαλε τους δικούς μου κι εγώ ήμουν μες στην τρελή χαρά και δεν έλεγα κάτι δεν θα είχα μερίδιο της ευθύνης. Και επαναλαμβάνω η ευθύνη δεν έχει να κάνει με το φύλο, θα είχα την ίδια άποψη αν ήταν γυναίκα
#4 Αγαπητή 4, συγγνώμη που θα το πω αλλά καταλαβαίνω γιατί σε ρωτούσαν οι ψυχολόγοι αν τα έχεις βρει με τον εαυτό σου, κυρίως αφού δεν είχατε μια μακροχρόνια συνεργασία. Είσαι 28 χρονων και δεν έχεις πει τίποτα για ένα πολύ μεγάλο κομμάτι της ζωής σου και αυτό είναι που σε πνίγει νομίζω, το οτι δεν μπορείς να το πεις και οι άνθρωποι που έχεις γύρω σου να χαρούν για σένα και να είναι στο πλευρό σου και να είσαι πια ελεύθερη. Αυτό που θέλω να πω εγώ είναι πως αν αυτό θέλεις για να είσαι χαρούμενη, πρέπει να το πεις. Την αντιμετώπιση των άλλων δεν μπορείς να την αλλάξεις, θα κάνουν ότι είναι στον χαρακτήρα τους να κάνουν, δεν υπάρχει κάτι που να μπορείς να κάνεις για να τους χειραγωγήσεις για να αντιδράσουν αλλίως. Όμως ακόμα και αυτό είναι μια διαδικασία που χρειάζεται, μέσα από αυτό θα δεις ποια άτομα αξίζουν και θα είναι δίπλα σου και ποίοι δεν χρειάζεται να υπάρχουν στην ζωή σου. Είναι πολύ δύσκολο το ξέρω, αλλά είναι το μόνο πράγμα που μπορείς να κάνεις για να ηρεμήσεις απλα επικεντρώσου στον εαυτό σου γίνε εσύ καλά.Βήματα πριν το κανεις: αν δεν είσαι οικονομικά ανεξάρτητη και φοβάσαι τους γονείς σου πριν το κάνεις γίνε, αν μένεις μαζί τους προσπάθησε να φύγεις και όπως είπε η αμπα βρες έναν κύκλο γκέυ να γνωρίσετε κόσμο( βρες ομάδες στο φβ, ομάδες στηριξης κλπ δεν ξέρω αλλά βρες κάτι). Δεν είστε οι μόνες που ειχαν μια τέτοια εμπειρία
Γιατί να το πει αναγκαστικά σε όλους;Αυτό ισχύει και για τους καινούργιους ανθρώπους που γνωρίζει ; Γεια σας είμαι η τάδε και είμαι λεσβία;εσύ λες το τι κάνεις στο κρεββάτι σου σε όλο σου τον κύκλο; μπορεί ακόμα να μην είναι ετοιμη. η κοπέλα φοβάται. ψαχνει να βρει ψυχολόγο για να την βοηθήσει να οχυρωθεί και να αντιμετωπίσει τις δυσκολίες που πρόκειται να έρθουν. Σοβαρά τώρα της προτείνεις με μιας και χωρίς ψυχολογική στήριξη να κάνει όλα αυτά που φοβάται; Σαν να τραβάει τσιρότο ένα πράγμα;;
RedSonja αν φοβάται στην Αθήνα του 2018 να πει στους φίλους της (δεν μιλάμε για τον κύριο Τάκη τον 80χρονο περιπτερά) τότε κάτι πάει στραβά. Δεν λέμε το κρεββάτι μας σε όλους αλλά αν πχ στην δουλειά πέσει η συζήτηση σε διακοπές θα μπορύσε να πει εγώ θα πάω στο τάδε μέρος με την κοπέλα μου. Οι περισσότεροι γκέι το έχουν κάνει χωρίς να πάνε σε ψυχολόγο (τουλάχιστον όσοι γνωρίζω εγώ). Εννοείται οτι θα υπάρξουν και άβολες σιωπές και τα αρνητικά σχόλια όμως αυτό δυστυχώς συμβαίνει με όλους. Αν είναι περήφανη και θέλει να υπερασπιστει την κοινότητά της δεν θα το κρύψει. Και νομίζω οτι ο/η Nien γι αυτό ακριβώς την παροτρύνει να δημιουργήσει έναν γκέι κύκλο, γιατι έχουν περάσει τα ίδια, γιατί την καταλαβαίνουν καλύτερα σε αυτό το θέμα και γιατί μπορούν να την συμβουλέψουν (και διόρθωσέ με αν κάνω λάθος). Ισως η γκέι κοινότητα είναι ο ψυχολόγος που χρειάζεται για να βρει το θάρρος και να αντιμετωπίσει την κοινωνία. Και φυσικά εννοείται οτι αν η κοπέλα θέλει να δει κάποιον ειδικό να το κάνει.
"εσύ λες το τι κάνεις στο κρεββάτι σου σε όλο σου τον κύκλο; Πηγή: www.lifo.gr"Έχω την αίσθηση ότι αυτό ακριβώς είναι που δεν πολυσυνειδητοποιεί ο μέσος έτερο (κι εγώ μικρή δεν το συνειδητοποιούσα και το κατάλαβα με κάποια τριβή με άτομα queer) ότι δηλαδή η ομοφυλοφιλία δεν είναι ένα φετίχ του κρεβατιού αλλά ένας τρόπος ζωής. Κάποια στιγμή πρέπει να συστήσεις κάποιο ταίρι σε μια έξοδο ή να εξηγήσεις ότι σε περιμένουν σπίτι ή ότι θέλεις άδεια για τον τάδε λόγο να συμπίπτει με το σύντροφό σου κλπ. Όλα αυτά τα παραδείγματα δεν μπορούν να εξισωθούν με το αν έχει κάποιος προτίμηση στο 69 ή στην ουρολαγνεία. Απλά δεν είναι τόσο στενό το πλαίσιο.
1Σας το παίζει δηλαδή πρωτευουσιάνα και φασώνεται σαν το 15χρονο μπροστά σας κι εσείς το χάφτετε αντί να γελάτε με την πάρτη της; Όταν σε διακόπτει γύρνα και πες της ευγενικά "Μη με διακόπτεις σε παρακαλώ, τράβα ένα γλωσσόφιλο στον ξαδερφο και περίμενε να τελειώσω αυτό που λέω για να πεις κι εσύ τη γνώμη σου" Η αγενεια πάντα μας ψαρώνει στην αρχή. Είναι θέμα χρόνου να το γυρισετε μπουμερανγκ όμως.
Κι έλεγα, "θα το πει κανείς;" Εκεί που τους έχει πάρει όλους σβάρνα και μοιράζει προσβολές, κάποιος να της την πει να την γειώσει λιγάκι. Τέτοια άτομα αν τα αφήνεις λάσκα σου παίρνουν τον αέρα, αλλά δεν είναι τόσο τολμηρά όσο δείχνουν.
#1: Να κρατησεις τυπικες σχεσεις με τη γυναικα του ξαδερφου σου, το να αποκοπεις απ ολους εξαιτιας της δυσαρεσκειας σου προς αυτην το βρισκω καπως τραβηγμενο.
#5.Κάνεις σκέψεις πάνω σε μια φράση,που έχεις διαβάσει λάθος και πελαγοδρομείς.Ποια χαρακτηριστικά κάνουν κάποιον ιδανικό για μια θέση εξουσίας;Να έχει προφανώς τις απαραίτητες γνώσεις για αυτή τη θέση.Ας πούμε,ότι έχουμε φτάσει σε ένα επίπεδο,που αναγνωρίζεται και στις γυναίκες,ότι το πτυχίο τους έχει ακριβώς την ίδια αξία με το πτυχίο ενός άντρα.Μιλάμε για ακριβώς το ίδιο πτυχίο πάνω σε ακριβώς τις ίδιες σπουδές,που πιστοποιεί τις ίδιες συγκεκριμένες γνώσεις.Ομοίως και η επαγγελματική εμπειρία στα ίδια πόστα και με τις ίδιες αρμοδιότητες,αν και σε αρκετά μικρότερο βαθμό.Ακόμα όμως και τώρα,αν πας σε ένα αγροτικό ιατρείο σε χωριό,θα συναντήσεις ανθρώπους εντυπωσιασμένους για το πόσο καλή είναι αυτή η γιατρίνα.Δεν της το είχαν για γυναίκα.Άλλα χαρακτηριστικά είναι η ηγετική φυσιογνωμία,η πυγμή,η ικανότητα να εμπνέει σεβασμό,η αφοσίωση στη δουλειά του.Πείθει το ίδιο εύκολα μια γυναίκα για ηγέτης;Θεωρείται το ίδιο δυνατή,για να επιβληθεί και να κοντραριστεί ή θα βάλει τα κλάματα στην πρώτη δυσκολία;Και σιγά που θα δώσει το 100%.Έχει άντρα,παιδιά να μεγαλώσει.Αυτά την απασχολούν.Και δεν ξέρω για πόσους άντρες ακούμε,ότι πήδηξαν δυο-δυο τα σκαλοπάτια,γιατί πήδηξαν και τα κατάλληλα άτομα.Η γυναίκα πάντως όλο και από κάποια κρεβάτια θα πέρασε,δεν μπορεί.Αλλιώς θα είχε τις πλάτες του πατέρα της,του άντρα της κτλ.Με την αξία της και μόνο;Δε νομίζω.Πρέπει να φτύσει αίμα μια γυναίκα,για να αποδείξει,ότι μπορεί.Κι αν δεν είναι πολύ σίγουρη,ότι δε θα είναι απλά καλή,αλλά σχεδόν αψεγάδιαστη,δεν τολμάει και να διεκδικήσει μια τέτοια θέση πολλές φορές.Αντίθετα,σε έναν άντρα πολύ συχνά αναγνωρίζουμε a priori αυτά τα χαρακτηριστικά.Και δεν είναι καθόλου σπάνιο να πειστούμε,ότι τα έχει,γιατί απλά έχει την αυτοπεποίθηση,να διεκδικήσει αυτή τη θέση.Αν δεν κάνει τελικά,θα φανεί εκ των υστέρων.Όμως ποτέ δε θα αμφισβητηθεί τόσο έντονα όσο μια γυναίκα,μέχρι να φτάσει εκεί.Επομένως ένας λιγότερο ικανός άντρας ή λιγότερο κατάλληλος,όχι τελείως μπάζο,μην το βλέπουμε έτσι,έχει περισσότερες πιθανότητες,να ανελιχθεί.Ελπίζω,να καταλαβαίνεις τη διαφορά.
Ακριβώς έτσι. Άντε να πω και εγώ τον πόνο μου: σκηνοθετώ μία παράσταση που έχει πολλούς συντελεστές. Εμπλέκονται πάνω από 30 άτομα εκτός των ηθοποιών, τα οποία συχνά εναλλάσσονται και είναι όλοι άντρες (εκτός από την ταμία και την επί των δημοσίων σχέσεων...) Όταν μπαίνω πχ με τον φωτιστή και καλό μου φίλο να γνωρίσω τους νέους συντελεστές έχουμε συνεννοηθεί από πριν ότι εκείνος θα παραμείνει σιωπηλός για το πρώτο μισάωρο. Ωστε να αναγκαστούν τεχνικοί και λοιποί να απευθύνονται μόνο σε εμένα... Γιατί πραγματικά, με όποιον άντρα πάω μαζί, με παρακάμπτουν άμεσα και εμένα και την την ιεραρχία προκειμένου να λύσουν σαν "άντρες" τα προβλήματα μεταξύ τους. Είναι αστείο και τραγικό μαζί ότι πλέον αυτη η σκηνοθετις κυκλοφορεί με τους "μουγκούς" συνεργάτες της. Μετά το πρώτο μισάωρο που έχουν σιγουρευτεί οι καινούργοι ότι κατέχω το αντικείμενο τους, την ορολογία τους και ότι μπορώ να μιλήσω δυνατά χωρίς να βγει τσιριχτή η φωνή (πολλές πρόβες αυτό αλλά αξίζει) πιάνει το τάμα στην Τήνο για τον φίλο μου και ξαφνικά μιλάει και συνεχίζουμε τις δουλειές μας κανονικά. Αυτό είναι ένα από τα καθημερινά παραδείγματα στην δουλειά μιας γυναίκας σκηνοθέτη. Την λατρεύω την δουλειά μου αλλά πραγματικά είναι εξαντλητικό να αποδεικνύω κάθε ώρα (και το εννοώ -κάθε ώρα) πως "αν και γυναίκα" είμαι το σωστό άτομο στην σωστή θέση. Όταν με φέρνουν στα όριά μου με τις αγκυλώσεις τους σκέφτομαι την πρώτη γυναίκα σκηνοθέτη και το τι θα τράβηξε εκείνη. Το πόσα χρωστάμε στην προηγούμενη γενιά και τι οφείλουμε να προετοιμάσουμε για τις επόμενες.
Πράγματι κάπως έτσι θα πρέπει να είναι ιδιαίτερα επειδή η θέση σκηνοθέτη θεωρείται κάπως κυριαρχική (έχουμε όλοι διαβάσει τις μεθόδους μετέρχονται γνωστοί σκηνοθέτες για να επιβληθούν πάνω στους συντελεστές) και για κάποιο λόγο κυριαρχικότητα και γυναικεία φύση κάποιοι ακόμη θεωρούν ότι δεν ταιριάζουν. Ενώ το βάσικό στο τέλος της ημέρας είναι να μπουν οι εγωϊσμοί στο θηκάρι μπας και βγεί μια παράσταση της προκοπής!
Χτύπησες τζακ ποτ,Open S.Και αρχηγός,γιατί σ'αυτήν έννοια τελικά συμπυκνώνεται το "θέσεις εξουσίας",και στον καλλιτεχνικό χώρο υπηρετείς το "δημιουργικό" κομμάτι,που είναι περισσότερο ανδροκρατούμενο.Στο "εκτελεστικό/ερμηνευτικό" είναι μοιρασμένα τα πράγματα.Ξέρουμε πολλούς άντρες σκηνοθέτες,αλλά λίγες γυναίκες.Οι ηθοποιοί είναι 50-50.Ξέρουμε πολλούς άντρες συνθέτες,λίγες γυναίκες.Οι τραγουδιστές πάλι μοιρασμένοι.
πολύ ωραία η μέθοδός σου, Open S!Δε θέλετε να σας πω πόσες φορές έχω πάει σε συναντήσεις με πελάτες κλπ μαζί με συνεργάτες μου και κάποιοι απευθύνονται σε μένα νομίζοντας ότι είμαι βοηθός ή γραμματέας ή κάτι τέτοιο. Δεν υποτιμώ τη θέση της γραμματέως φυσικά. Αλλά το να χρησιμοποιεί ο απέναντί μου condescenting υφάκι "κράτα σημειώσεις, καλή μου" με βγάζει από τα ρούχα μου. Το ύφος τους βέβαια όταν μαθαίνουν τη θέση μου στην εταιρεία ειναι όλα τα λεφτά.
Αυτό που λες ότι η γυναίκα πολλές φορές δεν τολμά να διεκδικήσει μια θέση, το είχα διαβάσει σε μια έρευνα πέρυσι, ότι ο μέσος όρος των προσόντων στα βιογραφικά για μία θέση εξουσίας είναι πάντα ψηλότερος στις γυναίκες απ' ό,τι στους άντρες. Οι άντρες πολλές φορές έστελναν βιογραφικά για θέσεις για τις οποίες δεν πληρούσαν καν τα απαραίτητα προσόντα (guilty), ενώ οι γυναίκες σχεδόν ποτέ.
Αγαπητο 1, εχουμε ενα φιλικο ζευγαρι όπου: εκεινος είναι κυριολεκτικα ντουλαπα, εκεινη μισορεξια, εκεινος βαριεται να μιλαει και όταν μιλάει μιλαει νωχελικα και εκεινη κυριολεκτικα όχι μονο δεν σταματάει αλλα μιλάει πολυ μα παρα πολυ γρηγορα, εννοείται πως δεν προλαβενουμε να ολοκληρωσουμε τις σκεψεις μας. Ποτε δεν μας εχουν χαλασει κανενα γευμα. Ναι είναι κουραστικο σε βαθμο που αν και εχει παραιτηθει να την κοντρολαρει, προσπαθει ο ερμος "βρε παρε μια ανασα τους τρελανες τους ανθρωπους" αλλα τίποτα εκεινη...εχει πραγματα να πει και δεν εχει το χρονο...ή τουλαχιστον ετσι το νοιωθει, τι να κανουμε; αγαπαμε τους πλησίον μας με τα ελλατωματα τους και ξερεις γιατί; γιατί δεν μας πηρε πολυ χρονο και κοπο να καταλαβουμε ότι αυτη η συμπεριφορα/αναγκη προερχεται απο εναν πατερα αποντα απο την γεννηση και μια μανα στην κοσμαρα της...συνηθως τετοιες συμπεριφορες εχουν λογους απο πισω τους πολυ σοβαρους και αμα τους κατανοήσεις όλα φαινονται πιο ανθρωπινα και λιγοτερο "επιθετικα".Εσυ νομιζεις ότι είσαι η επιτομη του καλου τραπεζοκομου;
Δεν είμαι και τοσο σίγουρος, αυτο που κυριως μου εβγαλε είναι ότι ηταν κουραστικα "κυριαρχη" στοοτραπεζι, απλα εβαλα ενα παραδειγμα που ενω στη βιασυνη της λεει και χοντράδες αλλα δεν είναι κακη, απλα εχει μονιμο το αγχος του ανηκειν και της αποδοχης σε συζητήσεις με αποτελεσμα να γίνεται ας πουμε πληθωρικη. Οταν ακουω όλα τα κακα του κοσμου σε περιγραφη νεοεισαχθηντα μελους συνηθως είναι υπερβολη απο την μερια αυτου που νοιωθει ότι απειλητε η "συνηθισμενη" κατασταση εξουσιων.Ειναι καπως βελζεβουλικη η περιγραφη της "ξενης" νυφης. Ετσι κι αλλιως παραδοσιακα οι νυφες μεχρι να αποδειξουν ότι αποδεχονται τα power dynamics δεινοπαθουν....καλα αν τα αγνωήσουν δεν το συζητάμε (λ.χ. εδω).Το πιο πιθανον είναι να είναι οντως πληθωρικη αλλα και αγχωμενη να εντυπωσιάσει για να ανηκει και να κανει λαθη. Τα λαθη που κανουν οι ανθρωποι εξ αιτίας του ανηκειν και της αποδοχης είναι το 95% όλων των λαθων.Οσο δυσκολο είναι να ανηκεις σε νεα ομαδα αλλο τόσο δυσκολο είναι να αποδεχθεις νεο μελος σε μια προκαθορισμενη ομαδα.Τωρα που το θυμηθηκα εχω ξαδερφο που οντως εχει γυναίκα που τον διαφεντευει, δεν εχει πει/κανει τιποτα το πραγματικα κακο, απλα είναι διαφοερικης κοψιας ανθρωπος αλλα η πλειοψηφία του σογιου την εχει για απαραδεκτη, η πλειοψηφία ομως δεν εχει παντα δικιο (και ο λογος είναι ότι ποτε δεν αποδεχθηκε την "εξουσία" των θειαδων μου). Τον είχα ξεχασει γιατί εχει χρόνια πια να συναθροιστει με το σόι μας....εξαιτίας αυτης της συμπεριφορας του σογιου μας.Αν ειμαι λιγο πιο καχυποπτος είναι επειδη υπάρχουν δύο υποθεσεις εργασίας στην αναγνωση των ερωτήσεων:1. ο ερωτων να είναι αντικειμενικος και περαν καθε ανθρωπινης ατελειας περιορισμο στην αφηγηση.2. ο ερωτων σιγουρα είναι υποκειμενικος στην αφήγηση.Συμφωνα με το 1. είναι ο Βελζεβουλ που θα παρασυρει τον εξαδελφο στο πυρ το εξωτερον, συμφωνα με το 2. η υπερβολικα καθολικη περιγραφη δειχνει καποιου είδους μεροληψίας και ελλειψη προσπαθειας κατανόησης του νεου μελους, είναι απιστευτο πως μια ανασα υπομονης με τα νεα μελη αλλαζει θεμελιακα τις για δεκαετίες μετεπειτα σχεσεις.
Αχ βρε #4 , ενώ έχεις ολα τα δικια του κοσμου σχετικά με τους επαγγελματίες που σου ετυχαν δεν εντοπίζεις αυτό που λεει η Λένα,πως η διαδικασία να βρεις θεραπευτή που σου ταιριάζει ειναι "διαδικασια" . Και στρέιτ να ήσουν το πιο πιθανο ειναι να μην το πετυχαινες με την πρώτη,για άλλους λόγους ή απλα λόγω χημείας.Ειναι λαχείο. Οπως εσυ, με το δίκιο σου, θέλεις να μην είναι ομοφοβικός ο άλλος ,ετσι εγω πχ θελω κάτι άλλο. Συνέχισε το ψαξιμο.Αν σε κανει να νιωσεις καλύτερα εχω περάσει απο διάφορους γιατι δεν ημουν ευχαριστημένη ,σαν εσένα κι έκανα και συνεδρίες.Με τον μόνο που έκανα μονο μια , ήταν όταν πήγα στο συμβουλευτικό τμημα της σχολής, φοιτήτρια.Μεσα σε όλα οσα ειπα στον τυπο που μιλησα του ειπα οτι ειχα θέματα με την αυτοπεποίθηση μου και την εξωτερικη εικόνα και νιωθω χαλια με τον εαυτο μου. Εν ολίγοις μου είπε οτι ειμαι πολυ όμορφη και περιποιουμαι τον εαυτό μου (μαλλι-μακιγιαζ) αρα μάλλον δεν ισχύει και πολύ. Δεν ημουν αρκετα παρατημένη δηλαδή ωστε να ασχοληθεί!!Αυτος ειχε πει κι άλλα ωραία και τελικά δεν με ανέλαβε γιατί με βρηκε καταπληκτικα :P .
Κι εγώ είχα πέσει σε απαράδεκτη ψυχολόγο - υπηρεσία που παρείχε τότε το πανεπιστήμιο γκρρρρρρΗμουν μόλις 19 χρονών και η εμπειρία με απέτρεψε από το να ζητήσω στήριξη. Θα είχα γλιτώσει πολύ κοπό και πόνο αν είχε βρεθεί στο δρόμο μου ένας ειδικός της προκοπής.
Ναι κι εγώ ανάλογη εμπειρία-ιδια ηλικία .Ο δικος μου μου φανηκε ενας φοβερός συνδυασμος κακού επαγγελματία και μαλακα ανθρώπου.Και φυσικα κι εγώ δεν μπορώ να μη σκεφτομαι τι θα γινόταν αν είχα αλλη αντιμετώπιση τότε.
Γιατί δεν μου φαίνεται να έχουν λογική συνέχεια αυτά που λέει @ 7;Λέει στην αρχή: "γιατί κρυβόμαστε; αφού φαινόμαστε. για την αυταπάτη ότι δεν φαινόμαστε;"Άρα εδώ λέει ότι όταν κρυβόμαστε (=προσποιούμαστε ότι είμαστε καλύτεροι από ό,τι πραγματικά είμαστε), τότε όλοι μας παίρνουν χαμπάρι και μόνο τον εαυτό μας κοροϊδεύουμε ("αυταπάτη"). Και στο καπάκι αμέσως μετά λέει:"ή επειδή έχει οφέλη αφού όταν κρύβεσαι ξεγελάς τους άλλους κι έτσι επιτυγχάνεις τους στόχους σου". Μα αφού τώρα είπε ότι φαινόμαστε! Πώς κοροϊδεύουμε τους άλλους;;; Δεν φαινόμαστε τελικά; Άρα τι νόημα έχει η πρώτη φράση; Και παρακάτω λέει "μας φτιάχνει και η αυταπάτη ότι είμαστε καλύτεροι από αυτό που πραγματικά είμαστε" και "οι περισσότεροι πεθαίνουν προσποιούμενοι ότι είναι καλύτεροι από τον εαυτό τους". Μα αν κάποιος έχει όλη του τη ζωή μια καλή συμπεριφορά, αυτή δεν μετράει για το ποιος πραγματικά είναι; Και στην τελική, δεν είναι αυτό καλό για την κοινωνία; Τι είναι καλύτερο; Να είμαι ρατσιστής, αλλά να μην φέρομαι ρατσιστικά, ή να "είμαι ο εαυτός μου"; Εκτός κι αν όλος ο προβληματισμός είναι επειδή κάποιος έγλυψε το αφεντικό για να φάει τη θέση τ@ 7. Εκεί κολλάει το "φαίνεται" (στους συναδέλφους) και έχει οφέλη (από το αφεντικό), αλλά τότε τζάμπα η συζήτηση, γιατί αυτός που έγλυψε ξέρει πολύ καλά τι έκανε και δεν έχει καμία αυταπάτη.
Γενικώς το κείμενο ήταν ακατανόητο. Αυτή η προσπάθεια λυρισμού και ποιητικού λόγου με την αντίστοιχη σύνταξη και την έλλειψη σημείων στίξης και συνδετικών λέξεων που σκοπό έχουν να κάνουν το κοινό να χειροκροτήσει για την μεγαλοφυΐα και την οξύνοια του γραφοντος σπανίως πιάνουν. Εκτός κι αν είσαι ο Ελύτης,που δεν είσαι,οπότε γράψε σαν άνθρωπος και άσε τις προσπάθειες εντυπωσιασμού.
Να πω την αμαρτία μου, την πρώτη φορά την πήδηξα την ερώτηση, αλλά επειδή είδα ότι η Λένα απάντησε σοβαρά, είπα να τη δω καλύτερα. Αλλά στην τελική, μου έδωσε πιο πολύ την εντύπωση ότι πρόκειται για θυμό τύπου που του έφαγαν τη δουλειά, όπως λες, παρά για φιλοσοφική αναζήτηση. Σήμερα η 5 και η 7 με μπέρδεψαν πολύ ως προς τον τρόπο σκέψης τους.
Καλά το που θα έπεφτε ο Έλιοτ ήταν δεδομένο με τέτοιο τρόπο που έγραφε. Οι προσπάθειες εντυπωσιασμού δεν προέρχονται από ανθρώπους που που μπορούν να σκεφτούν το κάτι παραπάνω και το λίγο παραπέρα γιατί αυτοί οι άνθρωποι δεν έχουν την ανάγκη να εντυπωσιάσουν κανέναν. Οπότε δε μου έκανε καμία εντύπωση. Λόγω δουλειάς ίσως από τον τροπο που γράφει κανείς,τη σύνταξη που χρησιμοποιεί, τις λέξεις που επιλέγει μπορώ να καταλάβω πολλά. Αυτό που μπορώ να πω ως συμπέρασμα είναι ότι όσο πιο περίπλοκα και με περίεργες λέξεις προσπαθεί να γράψει η να μιλήσει κάποιος τόσο μεγαλύτερη ανάγκη για επίδειξη και αποδοχή έχει.
[Φτου μου το πήρε πριν γράψω όλο το σχόλιο]Θέλω να πω ΟΚ κατανοώ αυτό που λες και το συμμερίζομαι ως ένα σημείο. Από κομπλεξικούς στομώσαμε. Ωστόσο η καλλιέπεια και η φροντίδα της γλώσσας καθώς και η ευρηματικότητα στην χρήση των δυνατοτήτων που μας παρέχει (η *λαγνεία* της γλώσσας) είναι πολύ όμορφα πράγματα για να τα αφήνουμε να κάνουν χαρακίρι στον βωμό της καθαρότητας μιας "καθημερινής" αμεσότητας. [τύπου: "Ήμουν πολύ θυμωμένος. Οπωσδήποτε, τέτοιου είδους ανθρωποι πάντα με νευρίαζαν. Ξέρω ότι ο κόσμος τούς θεωρεί διασκεδαστικούς και ότι πρέπει να είμαστε ανεκτικοί, αλλά εγώ νιώθω πάντα την επιθυμία να τους πετάξω κάτι στη μούρη για να σπάσω αυτή την υπεροπτική και βλακώδη στάση."]Κατανοώ ότι για τον μέσο άνθρωπο έχει μια συμπερασματική βαρύτητα αυτό που λες (ένα mail που ανοίγει "ερίτιμη κυρία Ταδοπούλου" εμένα με ξενίζει) αλλά εδώ βλέπω ότι η μομφή αποδίδεται και στον Έλλιοτ τον ίδιο. ΟΚ δεν είναι Σεφέρης (είμαι κακιά όμως λέμε!) αλλά ποίηση γράφει ο χριστιανός. Λογικό επόμενο είναι να έχει άλλη ροή ο λόγος. Και να είναι ανοιχτή σε πολλαπλές αναγνώσεις γιατί όχι (αυτό για την στίξη και τον διασκελισμό το λέω που δίνει άλλη εννοιοδότηση αναλόγως). Όχι βέβαια ότι κόβω φλέβα αλλά λέμε. Συζήτηση κάνουμε.
Ποιηση που είναι χρησμοποιει την γλώσσα συμπερασματικα (μ΄αρεσε αυτος ο προσδιορισμος) δεν είναι ποιηση, προφανως και οι λεξεις αυτες καθ'αυτες δεν σηματοδοτουν τον προσδιορισμο αλλα ο τροπος χρησης τους. Το ίδιο καλη ποιηση μπορει καποιος να γραψει με το "σκατα" (Ελυτης) και με το "εριτιμη". Το ότι δεν χρησιμοποίησε ο ερωτων τον λυρισμο πετυχιμενα δεν φταίει ο λυρισμος αυτος καθ'αυτος.Ο Ελλιοτ είναι μια χαρα δεν χρειαζεται όλα να είναι πεζα....ποιηση είναι που να παρει και να σηκώσει (see what i did there miss grave digger but with the blessing of the science?)
Not only did I see, but I also applaud you, mate! ;)Αφιερωμένο λοιπόν μιας και μελίρρυτα ανέφερες την χορταστική λέξη "σκατ@" με την οποία ανέκαθεν ένιωθα ότι γεμίζει το στόμα όταν την λέμε βρε αδερφέ!https://moggolospolemistisvalkaniosagrotisoklonos.wordpress.com/2010/11/03/souris/Το υπέροχο αυτό ποίημα το πρωτοανακάλυψα στο γυμνάσιο και ανατρέχω σ'αυτό συχνά πυκνά!
4# Θα σκεφτείς καλά μόνη σου πώς ακριβώς θα ήθελες να είναι ο δικός σου ψυχαναλυτής. Θα μπεις στην ιστοσελίδα της Ελληνικής Ψυχαναλυτικής Εταιρείας. Θα κατεβάσεις το pdf με τα μέλη της εταιρείας και θα ξεκινήσεις να κάνεις ραντεβού μαζί τους, ξεκινώντας ίσως από αυτούς που είναι πιο κοντά στην περιοχή σου. Αν είσαι Αθήνα, βέβαια.Θα βάλεις μπροστά το ένστικτό σου για να καταλάβεις αν αισθάνεσαι καλά, άνετα, οικεία μαζί του/της στην πρώτη συνεδρία, αν νιώθεις πως ανταποκρίνεται σε αυτά που έθεσες ως δικά σου κριτήρια για το πώς θέλεις να είναι, και αν είσαι στο έτσι και έτσι κάνε και άλλη μια συνεδρία. Κάνε ραντεβού μαζί τους μέχρι να έρθει η στιγμή που θα πεις και κυρίως θα νιώσεις 'επιτέλους, εδώ είμαστε, εδώ είναι καλά'. Η Εταιρεία σου εξασφαλίζει την άρτια και ολοκληρωμένη εκπαίδευση των μελών ψυχαναλυτών της. Τα υπόλοιπα είναι δική σου δουλειά. Θα ξέρεις βέβαια πως το επάγγελμα δεν προστατεύεται, και πως μπορεί κάποιος που πέρασε από δέκα σεμινάρια να ανοίξει γραφείο 'ψυχαναλυτή' και να γίνει η ζωή σου το παιχνιδάκι του. Ναι, μπορεί, με τις ευλογίες του νόμου.Αν δε μένεις Αθήνα, Θεσσαλονίκη ή νομίζω και Πάτρα υπάρχουν ένας δύο, δεν υπάρχουν ψυχαναλυτές στην ελληνική επαρχία, δυστυχώς. Υπάρχουν όμως ψυχολόγοι και ψυχοθεραπευτές.
#5# Δηλ., αν κατάλαβα καλά, το ζητούμενο δεν είναι να επιδιώκουμε να καταλαμβάνουν θέσεις εξουσίας άνθρωποι ικανοί και με τα τυπικά προσόντα για αυτές, αλλά, εφόσον καταλαμβάνουν θέσεις εξουσίας ανίκανοι άντρες, να μπορούν να τις καταλαμβάνουν και ανίκανες γυναίκες γιατί αυτό θα σημαίνει πραγματική ισότητα?! Τί σόι συλλογιστική είναι αυτή? Το ζητούμενο και το ευκτέον σε κάθε περίπτωση είναι, οι άνθρωποι που καταλαμβάνουν θέση εξουσίας, να έχουν και τα τυπικά και τα ουσιαστικά προσόντα για να την ασκήσουν και να την ασκούν σωστά και αξιοκρατικά, άσχετα από το φύλο, αν δηλαδή διεκδικούν μία θέση εξουσίας ένας άντρας με όλα τα τυπικά και ουσιαστικά προσόντα και μία γυναίκα χωρίς αυτά τα προσόντα ή με λιγότερα και προτιμηθεί η γυναίκα γιατί π.χ. ελίσσεται καλύτερα, ή εκμεταλλεύεται γνωριμίες ή άλλες καταστάσεις, να χαρούμε γιατί τότε θα έχει επιτευχθεί πραγματική ισότητα των φύλων?! Γιατί? Και έχεις την εντύπωση ότι αυτή τη στιγμή δεν έχουν τοποθετηθεί σε θέσεις εξουσίας εκτός από ανίκανοι άντρες και ανίκανες γυναίκες? Γιατί, μην μπερδεύεσαι, θέση εξουσίας δεν είναι μόνο αυτή του Προέδρου των ΗΠΑ, μια χαρά θέση εξουσίας έχει και ένας διευθυντής δημόσιας υπηρεσίας, π.χ.
Όχι βρε. Αυτό που λέει είναι πως τοτε θα έχουν το ίδιο έυκολη πρόσβαση σε θέσεις ευθύνης άντρες και γυναίκες. Αν, την παρούσα στιγμή, για μία τέτοια θέση θέσουν υποψηφιότητα άνδρες και γυναίκες κατά πάσα πιθανότητα θα είναι μεγαλύτερος ο αριθμός των αρρένων υποψηφίων. Αν τη θέση την πάρει γυναίκα θα σημαίνει πως αυτή πληροί όλες τις προϋποθέσεις και με το παραπάνω. Γιατί μόνο έτσι θα κερδίσει μία θέση μία γυναίκα έναντι ενός άνδρα. Στη απόλυτη ισότητα, λέει το αποσπασματάκι, θα είναι ισάριθμοι και ίσης ποιότητας οι υποψήφιοι και δε θα παίζει ρόλο το φύλο στην επιλογή. Οπότε ίσως επιλεχθεί μία γυναίκα που δε θα είναι η καλύτερη. Όπως δηλαδή μπορεί να συμβεί με οποιαδήποτε θέση οπουδήποτε στον κόσμο, δηλαδή να επιλεχθεί κάποιος που δεν είναι απαραιτήτως ο καλύτερος. Απλά έτυχε να έχει γνωριμίες ή να είναι καλύτερος στη συνέντευξη.
1# Μου μυρίζει νάρκισσος. Ή μπορεί και όχι. Έχει δίκιο η Λένα σε όλα, αλλά να πω κάτι ακόμα.Αυτοί οι άνθρωποι που φέρονται έτσι, βαθιά μέσα τους είναι πάρα πολύ δυστυχείς. Αγάπη και φροντίδα είναι το γιατρικό τους. Αν νομίζεις ότι έχεις την ικανότητα να τη συναισθανθείς και να της δείξεις νοιάξιμο και φροντίδα, να το κάνεις. Αν αληθινά το νιώθεις βέβαια, γιατί αν είναι προσποιητό θα το πιάσει και δεν έχει κανένα νόημα. Να το κάνεις αλλά με μια προυπόθεση.Σε όλο αυτό θα έχεις θέσει όρια που δε θα καταπαντούνται. Πως να το πω, θα προσπαθήσει βέβαια να σε καπελώσει αλλά θα καταλάβει πως αυτό δε γίνεται μαζί σου και ταυτόχρονα όμως πως τη νοιάζεσαι. Δεν είναι εύκολο να βρεις τη γραμμή που παντρεύει αυτά τα δύο, αλλά υπάρχει. Αν δε μπορείς να θέσεις όρια, αποτυγχάνει μοιραία και το άλλο κομμάτι. Αυτοί οι άνθρωποι όταν νιώσουν πως ο άλλος πραγματικά, αλλά πραγματικά, τους νοιάζεται και τους καταλαβαίνει και συναισθάνεται τον πόνο τους τα χάνουν. Είναι αόπλοι μπροστά σε αυτό.Βέβαια τώρα που το σκέφτομαι, ίσως κάτι τέτοιο εννοούσε η Λένα με την τελευταία της πρόταση.Δυστυχώς το παιδί θα την υποστεί. Για τον ξάδελφο, είναι επιλογή του.
#3# Θέλεις κίνητρο για να τελειώσεις το μεταπτυχιακό? Ο λόγος για τον οποίο το ξεκίνησες εξαρχής! Αν αυτός ο λόγος δεν υφίσταται πλέον, το μόνο κίνητρο που σου μένει είναι να μην πάει χαμένος ο χρόνος που σπατάλησες μέχρι να φτάσεις στα τελειώματα, άλλο κίνητρο δεν υπάρχει!
#5 έχω την αίσθηση ότι σπάνια συναντάς άνθρωπο σε υψηλή θέση σε έναν τομέα που να είναι ικανός γι'αυτήν. Δεν ξέρω.. ή είμαι υπορβολικά πεσιμιστρια και τα βλέπω όλα στραβά (είμαι) ή αυτό που λέω ισχύει σε μεγάλο βαθμό. Στον εργασιακό χώρο, όσα χρόνια βρίσκομαι (25+) μόνο έναν άνθρωπο έχω συναντήσει που ήταν απολύτως ικανός για την θέση που κατείχε και δεν ήταν ιδιαιτέρως υψηλή. Στον ευρύτερο δημόσιο τομέα που βρίσκομαι τώρα τελευταία δε, μαλλον είναι must οι άνρθωποι σε υψηλές θέσεις να είναι παντελώς ανίκανοι γι'αυτές. Γιατί το κριτήριο επιλογής τους δεν είναι οι όποιες ικανότητες έχουν, αλλά οι γνωριμίες τους, τα συμφέροντα που θα εξυπηρετήσουν όταν καθίσουν στην θέση και άλλοι λόγοι πολιτικοί/κομματικοί. Δεν ξέρω πως έχεις συμπεράνει ότι οι ικανοί σε υψηλές θέσεις είναι περισσότεροι από τους ανίκανους. Και τον ακαδημαϊκό χώρο δεν τον γνωρίζω, αλλά έχω την αίσθηση ότι δεν είναι διαφορετικά τα πράγματα εκεί. Αυτό που θέλω να σου πω πάντως είναι ότι όλα τα παραπάνω που ανέφερα ως προσωπικές παρατηρήσεις, αφορούν και άντρες και γυναίκες.
Συμφωνώ για το δημόσιο τομέα στη Ελλάδα, αλλά και στο ακαδημαϊκό τομέα βλέπεις το ίδιο φαινόμενο της αναξιοκρατίας, στο ιδιωτικό ίσως λίγο λιγότερο. Όμως νομίζω η κοπέλα της ερώτησης, πήρε μια φράση και την έχει κάνει μότο ζωής γιατί βαριέται ή ίσως φοβάται να προσπαθήσει. Δηλαδή το ότι είναι δύσκολο να καταφέρει μια γυναίκα να ανέβει σε θέση ισχύος, δεν συνεπάγεται αυτόματα και παραίτηση σε σημείο μοιρολατρίας. Αλλιώς ακόμα οι γυναίκες θα γεννούσαν 10-15 παιδιά, χωρίς δικαίωμα μόρφωσης, ψήφου, ιδιοκτησίας και αυτοδιάθεσης.... Απλά γιατί είναι δύσκολο και απαιτεί πολύ δουλειά...
δεν μπορώ να φανταστώ πως ο ελληνικός δημόσιος τομεάς δεν θα ήταν η εξαίρεση. Εδώ και στον ελληνικό ιδιωτικό τομέα πολλές φορές έιναι η εξαίρεση. Στο εξωτερικό πάντως έιναι κανόνας "ο κατα΄λληλος άνθρωπος στην κατάλληλη θέση" και οι όποιες αστοχίες διορθώνονται με την πρώτη ευκαιρία. Αυτό έιναι η απάντηση στο ερώτημα γιατί η Ελλάδα πάει κατα διαόλου.
Δεν είμαι πολύ βέβαιη ότι αυτό που λες ισχύει. Δεν νομίζω ότι είναι ειδικό χαρακτηριστικό της Ελλάδας τα 'βύσματα' και οι γνωριμίες, ή οι σκοπιμότητες και τα συμφέροντα. (Να σου θυμίσω την υπέροχη σειρά του BBC 'Yes Minister'? Αν δεν την έχεις δει, ψαξε την. Είναι υπέροχη σειρά! Πολύ γέλιο. Πολύ αλήθεια.)Προσωπικά έχω εργαστεί για χρόνια σε πολυεθνική του εξωτερικού και δεν διαπίστωσα καθόλου αυτό που λες. Υπήρχαν ικανοί αλλά υπήρχαν και αρκετοί ανίκανοι που απλώς ήταν "αγαπημένα παιδιά" κάποιου και στη θέση που βρισκόντουσαν εξυπηρετούσαν κάποιους σκοπούς. Στο Ελληνικό δημόσιο απλώς είναι πιο έκδηλο και πιο ξεδιάντροπο μπορώ να πώ.
Καλά θα ήταν αλλά δεν ισχύει αυτό που λες. Κατ'αρχάς όταν λες εξωτερικό για ποιες χώρες μιλάς. Για αγγλία μπορώ σίγουρα να σου πω πως δεν ισχύει. Υπάρχουν κατάλληλοι άνθρωποι αλλά μια χαρά παίζει και η γνωριμία και το γλειψιματάκι. Φαντάζομαι το ίδιο ισχύει παντού. Δεν είναι κανόνας εδώ αλλα συμβαίνει. Εγώ το έχω συναντήσει, ευτυχώς όχι εις βάρος μου, αλλά πάντως στη δουλειά μου μάνατζερς και υπεύθυνοι είναι άνθρωποι που το αξίζουν απολύτως. Και τολμώ να πω πως η και η εμπειρία μου από το ελληνικό δημόσιο ήταν πως όχι δεν ήταν όλοι οι προϊστάμενοι ανίκανοι. Δε θα μπορούσα να βάλω ποσοστό αλλά πάντως ήταν πιο συχνό το φαινόμενο να είναι ικανός ο προϊστάμενος παρά ανίκανος. Χωρίς να σημαίνει πως δεν υπήρχαν κι άλλοι κατάλληλοι.
#2Γιατί μας ταλαιπωρεί (νομιζω) πάλι το "πακετάκι" της "ευτυχίας" που λέγεται σπουδές-γάμος-καριέρα-παιδάκια; Μπορείς να αφήσεις κάποιο από αυτά και να είσαι ευτυχισμένη/ος. Μπορεί κι ο άλλος να μπορεί να αφήσει κάποιο από αυτά και να είναι ευτυχισμένος/η. Δεν είναι τόσο ασυνήθιστο.
#5Προφανώς (;) η ρήση αναφέρεται στην στατιστική ποσόστωση των 2 φύλων σε θέσεις εξουσίας χωρίς άλλο ποιοτικό χρωματισμό. Όταν πλέον θα υπάρχουν μπόλικες όσο και μπόλικοι θα μπορεί να υπάρχει μια ποικιλομορφία διαβάθμισης ικανοτήτων στις θέσεις αυτές και να μην είναι μόνο οι σούπερ ουάου καραϊκανές στα top.