Στο σφυρί το μοναδικό σπίτι της Νόρας Βαλσάμη - Τι λέει ο σύζυγός της Ερρίκος Ανδρέου

Λάθος. Οι τράπεζες ιδρύθηκαν με αποταμιευτικό σκοπό και χαρακτήρα. Στην πορεία (για ευνόητους λόγους - ιδίων οφέλη...), μετατράπηκαν (αργά και μεθοδικά - και γιγαντώθηκαν...), σε πιστωτικούς οργανισμούς...

Οι τράπεζες είναι πιστωτικά ιδρύματα. Δεν είναι χώρος φύλαξης χρημάτων.

Λάθος, λάθος, λάθος! Δεν υπάρχει τράπεζα που να λειτουργεί με αποταμιευτικό σκοπό και χαρακτήρα. Με απλά λόγια: μια τράπεζα ΠΡΕΠΕΙ να δώσει δάνεια για να επιβιώσει - ώστε να έχει έσοδα. Αλλιώς πως θα πληρώσει τον τόκο - έστω το ελάχιστο - που θέλεις ως καταθέτης;

Μεγάλε, αν δεν ξέρεις μην γράφεις ότι σου κατέβει. Κανένα καταναλωτικό δάνειο δεν γυρίζει σε στεγαστικό. Αλλες οι εγγυήσεις των μέ και άλλες των δέ. Στην μία περίπτωση δεν υπάρχει υποθήκη στην άλλη φυσικά και υπάρχει υποθήκη του ακινήτου. Οι τράπεζες για να έχουν να δίνουν τον τόκο στους αποταμιευτές δεν κρατάνε τα λεφτά τους στο συρτάρι αλλά παρέχουν ΚΑΙ δάνεια για να έχουν λαμβάνει τόκο και οι ίδιες.

@ skeletor 28.3.2018 | 07:46Καλά... ..διάβασε πρώτα λίγη οικονομική, ιστορία και μετά γράψε.

@ Ο Μέσος Έλληνας 28.3.2018Προφανώς και δεν εννοώ ότι ένα καταναλωτικό δεν μετατρέπεται σε στεγαστικό (Γι΄αυτό έγραψα «αργά και μεθοδικά»...).Αυτό που γινόταν, ήταν πως στους περισσότερους που έπαιρναν ένα καταναλωτικό δάνειο και η τράπεζα έχοντας πια στο χαρτοφυλάκιο της τα λεπτομερή οικονομικά στοιχεία του εκάστοτε πελάτη-δανειολήπτη, ο οποίος είχε και μία κάποια μικρή ακίνητη περιουσία, τον πολιορκούσαν ώστε να τον πείσουν να πάρει και ένα μεγαλύτερο δάνειο, συνήθως στεγαστικό. Έχω πολλά τέτοια παραδείγματα φίλων και γνωστών μου. Ειδικά νεόνυμφων ζευγαριών τα οποία έπαιρναν ένα μικρό καταναλωτικό δάνειο, συνήθως για τα έξοδα του γάμου τους και μετά η τράπεζα τους έπειθε να αποκτήσουν κάποιο σπίτι, εγκρίνοντας ένα στεγαστικό δάνειο με ιδιαίτερα ευνοϊκούς όρους (παράλληλα, το καταναλωτικό που ήδη είχαν πάρει αποκτούσε μεγάλη έκπτωση [μείωση τοκισμού] ή επιπλέον ευκολίες αποπληρωμής του...).Συνέβαινε και κάτι άλλο, πολύ συχνό. Πολλά ζευγάρια, αρχικά παντρευόντουσαν με πολιτικό γάμο ώστε να αποκτήσουν επίσημα κοινή φορολογική δήλωση (κοινά περιουσιακά στοιχεία), βάσει της οποίας, κοινής φορολογικής δήλωσης, εάν το άθροισμα της ήταν πάνω από ένα ετήσιο ποσό, συν τον εγγυητή που ήταν συνήθως ένας συγγενής πρώτου βαθμού, μπορούσαν να πάρουν στεγαστικό δάνειο...Ρε σεις παιδιά, το γεγονός ότι προσπαθείτε πεισματικά να δικαιολογήσετε τις τράπεζες και ό,τι τόσο άδικα συμβαίνει σε τόσο κόσμο, ενδεχομένως και σε γνωστούς σας ή συγγενείς σας, αυτό είναι προσβλητικό για τους ίδιους. Μου είναι αδιανόητο να πιστέψω πως δεν έχετε κατανοήσει τι έχει συμβεί και ποιοί είναι οι πραγματικοί υπαίτιοι της όλης κατάστασης.Δεν είναι δυνατόν θα θεωρούμε ότι όλος ο κόσμος την «χρυσή» εποχή των... δανείων ήταν μπαταχτσήδες, πόσο δε σήμερα (που αντικειμενικά, το μεγαλύτερο ποσοστό ΔΕΝ μπορεί να είναι συνεπές στις οικονομικές του υποχρεώσεις). Δουλειές υπήρχαν και μάλιστα με πολύ καλούς μισθούς, η αγορά βρισκόταν σε έναν διαρκή «οργασμό» και ο περισσότερος κόσμος, βάσει των μισθών του και αυτού του θετικού κλίματος, έκανε τον όποιο, οικονομικό προγραμματισμό του. Μετά το ξέσπασμα της κρίσης και μέχρι σήμερα, πληρώνει το «μάρμαρο» στην πλειοψηφία του, το πιο αδύναμο κοινωνικό κομμάτι. Δεν το βλέπετε αυτό;; Δεν το καταλαβαίνετε;; Δεν το νιώθετε;; Δεν το βιώνετε;;... ..ζείτε σε ένα άλλο σύμπαν (ούτε καν, παράλληλο); Αν ναι, ποιό είναι αυτό να έρθουμε κι εμείς...!Για να μη γράφω κατεβατά. Σας προτείνω να παρακολουθήσετε την βραβευμένη ταινία του 2015, «The Big Short». Παρουσιάζει ακριβώς ό,τι μας έχει συμβεί. Αν την έχετε παρακολουθήσει, παρακολουθήστε την ξανά.

@maxmara 28.3.2018 | 09:01Σου προτείνω να διαβάσεις την μελέτη (βιβλίο), «Ο Ξενοφών Ζολώτας και η Ελληνική Οικονομία», του Μιχάλη Ψαλιδόπουλου. Μέσα στα όσα ενδιαφέροντα που θα διαβάσεις για την οικονομική μας ιστορία, νεότερη και σύγχρονη, θα μάθεις και για τις πολύ σημαντικές ενστάσεις και εμπεριστατωμένες αντιρρήσεις («καμπανάκια κινδύνου»), που διατύπωνε ο Ζολώτας για την (στοχευόμενη) μετάλλαξη του τραπεζικού μας συστήματος, το οποίο είχε κυρίως (ΚΑΙ) αποταμιευτικό χαρακτήρα, όπως αρχικά κάθε τραπεζικό σύστημα, αποκλειστικά και μόνο σε πιστωτικό. Ήταν η κύρια-βασικότερη ένστασή του, μεταξύ άλλων, που τόσο «προφητικά» είχε περιγράψει τους φόβους του για το σήμερα.