Λένε ότι ο έρωτας δίνει διαστάσεις σε πρόσωπα και καταστάσεις που δεν έχουν στην πραγματικότητα και συνήθως όταν τα αποκτάς τα απομυθοποιείς... Εν μέρει το πιστεύω.. Ο έρωτας μπορεί να είναι για ένα πρόσωπο, για μια ασχολία, έναν τόπο... Κάτι αναλλοίωτο.. 'Ελειπα χρόνια.. αρκετά για να μου λείψει και ελάχιστα για να προλάβω να ξεχάσω... Γεννήθηκα σε μία γειτονιά όπου τα πάντα για μένα έμοιαζαν να συνδέονται με μια μελωδία ... Μία μελωδία που ένωνε όλες τις εκφάνσεις της ζωής μου μέχρι τα 12 μου.
Οι βόλτες μου στην Πειραική, τα παιχνίδια μου στην πασίγνωστη τότε παιδική χαρά ''Δυρός'' (που δυστυχώς έκλεισε), η ποδηλατάδα στο Στάδιο Ειρήνης και Φιλίας , οι εκδηλώσεις στην πλατεία Κοραή... Μετά από δώδεκα ολόκληρα χρόνια απουσίας παράτησα τα πάντα και τους πάντες να επιστρέψω εκεί που νόμιζα ότι ανήκα.. Δήλωνα ερωτευμένη με αυτή την τόσο μαγική πόλη , τις μυρωδιές της, τους ήχους της, τις απλές καθημερινές της καταστάσεις. Όλοι μου έλεγαν το πόσο έξω πέφτω.. πόσο έχω ωραιοποιήσει αυτό τον τόπο και ότι δεν θέλω να βλέπω τα ''στραβά'' που ομολογουμένως έχει.. Όλοι.. Και όμως .. Μόνιμη πια κάτοικος εδώ συνεχίζω να δηλώνω συνεπαρμένη από τη θέα μας από τον Προφήτη Ηλία, από την ομορφιά του Πασαλιμανιού, την άγρια ομορφιά της Πειραικής ειδικά τις βροχερές ημέρες.
Πως να μην λατρέψεις μια πόλη που βρίσκεται δίπλα στην κοιτίδα του πολιτισμού την Αθήνα , απλώνεται δίπλα στη θάλασσα, που ξυπνάς το πρωί με γλάρους στο μπαλκόνι σου και στην αγορά πέφτεις πάνω στον καλοσυνάτο γεράκο με τη λατέρνα του (κατάλοιπο μιας άλλης νοσταλγικής και αρχοντικής εποχής! ).
Λένε επίσης ότι οι Έλληνες του εξωτερικού είναι πιο Έλληνες και από εμάς που κατοικούμε εδώ. Το ένιωσα.. Ένιωσα πιο Πειραιώτισσα από πολλούς που δεν έφυγαν ποτέ.. Η απουσία διογκώνει τα αισθήματα , τα δοκιμάζει.. Ακριβώς όπως και στις ανθρώπινες σχέσεις. Σπίτι μας είναι εκεί που χτυπά η καρδιά μας. Εκεί που θα ξυπνάμε κάθε πρωί με το χαμόγελο και θα παίρνουμε δύναμη.. Και για μένα αυτός ο μαγικός τόπος είναι η δύναμή μου. Δώστε στον εαυτό σας τη χαρά να ανακαλύψει την ομορφιά του δικού σας ''σπιτιού'' . Όποιο κι αν είναι αυτό.. Μία μεγαλούπολη, ένα γραφικό χωριό ή απλά η πόλη της καρδιά σας. Τα μέρη, τα μαγαζιά, οι τοποθεσίες αλλάζουν και όλοι στο μυαλό σας έχετε κάτι διαφορετικό. Μία διαφορετική ανάμνηση... Μην ξεχνάτε όμως το κοινό που μας ενώνει όλους: εκείνη τη νοσταλγία που νιώθεις φεύγοντας ακόμα και για λίγες ημέρες.. Εκείνο το καρδιοχτύπι που αισθάνεσαι φτάνοντας πάλι στη γειτονιά που σε μεγάλωσε...
σχόλια