Καλησπέρα. Δεν μπορείς να φανταστείς πόσο ολόκαρδα σου εύχομαι να πάνε όλα καλά. Όλοι λίγο πολύ έχουμε βιώματα με τον καρκίνο. Έχω μια ταπεινή συμβουλή να σου δώσω. Ταπεινότατη. Θα συμβεί μόνο αυτό που θέλεις εσύ. Εσύ είσαι το αφεντικό. Ασφαλώς θα ακούς τους ιατρούς σου. Αλλά να ξέρεις ότι ιατροί, φάρμακα, αγωγές, εξετάσεις και όλα όσα συνεπάγεται η περιπετειά σου είναι δευτερεύοντα μπροστά στην θέλησή σου. Η ψυχολογία σου είναι πανίσχυρη και εκείνη υπαγορεύει τα πάντα. Στο λέω τώρα, που αν καταλαβαίνω καλά έχεις ήδη ξεκινήσει "το κολύμπι".Κλισέ;Ναι, αλλά κάνε τον κόπο να αφιερώσεις 5 λεπτά και να σκεφτείς λίγο ψύχραιμα και ελεύθερα αυτό το πολύ απλό πράγμα που σου λέω. Δεν το παίζω έξυπνος. Ούτε ζω σε ροζ συννεφάκι. Η ζωή μας είναι άδικη και σκληρή. Αλλά... είναι ζωή ΜΑΣ.
20.8.2018 | 00:58
Ανάμεσα στην ζωή και στον θάνατο.
Είμαι η Στέλλα και ειμαι 40 ετών.Πριν 2 μήνες έμαθα ότι πάσχω από καρκίνο.Και σε 5 μέρες ξεκινάω τις χημοθεραπειες.Ο καρκίνος είναι καλοηθεις, αλλά εγώ φοβάμαι.Τον έχω στο μαστό.Σε 5 μέρες λοιπόν ξεκινάω τις χημοθεραπειες.Ο γιατρός μου λέει ότι θα πάνε όλα καλά.Εγω όμως βαθιά μέσα μου φοβάμαι ότι κάτι δεν θα πάει καλά.Έχω δύο παιδιά, ένα 12 και ενα 8.Πώς μπορείς να πεις σε αυτά τα δύο παιδιά ότι η μητέρα τους έχει καρκινο;Και μετά από καιρό που θα χειροτερέψουν τα πράγματα ότι η μητέρα σου θα πεθανει;Εγώ όμως πιστεύω στον Θεό.Και πιστεύω ότι θα με βοηθήσει να ξεπεράσω αυτή την νόσο,που έχει στοιχίσει τις ζωές εκατομμυρίων ανθρώπων.Ολα όμως φίλοι μου θέλουν δύναμη.Θα προσπαθήσω να την κρατήσω για τα παιδιά μου.Να ζήσω για να δω τις χαρές των παιδιών μου.Τήν κόρη μου που θέλει να γίνει δασκάλα, τον γιο μου που θέλει να γίνει ποδοσφαιριστής.Να θαυμάζω την κόρη μου που θα μαθαίνει γράμματα, και να χειροκροτώ τον γιο μου όταν βάζει γκολ.Τα παιδιά μου να κάνουν οικογένεια,και παιδιά.Αυτα θέλω να ζήσω και μετά ας πεθάνω.Θελω να ζήσω παραπάνω τα παιδιά μου, και να δω να κάνουν τους στόχους τους πραγματικότητα.Οταν μου ανακοίνωσε ο γιατρός ότι πάσχω από αυτό το νόσημα (ούτε να το λέω δεν μπορώ) τα είδα όλα.Τοτε κατάλαβα τι πραγματικά σημαίνει ζωή,και ότι η ζωή είναι πολύ μικρή για μερικούς ανθρώπους.Σκεφτομαι βέβαια και θετικά.Σκεφτομαι ότι μια μέρα θα έρθει ο γιατρός και θα μου πει "Στέλλα βγήκες νικητρια σε μια δύσκολη μάχη" τότε θα σκεφτώ ότι τελικά θα θαυμάσω την κόρη μου όταν μαθαίνει γράμματα, και θα πανηγύριζω όταν ο γιος μου βάζει γκολ.Μακαρι να με αξιώσει ο Θεός να δω τις χαρές των παιδιών μου, και ας με πάρει μετά...Μακάρι ο Θεός να καταλάβει ότι θέλω να ζήσω...
21