Ντοκουμέντο: 5 ημέρες πριν το έγκλημα στου Φιλοπάππου, οι δράστες είχαν χτυπήσει τουρίστριες στο ίδιο σημείο

Η Αστυνομία σίγουρα θα το ήθελε. Διευκολύνεται πάντα πολύ έτσι. Νομίζω υπήρχαν και εισηγήσεις αξιωματικών. Ωστόσο μόνο ο Εισαγγελέας μπορεί να το εγκρίνει αυτό. Χωρίς την εντολή του δεν γίνεται τίποτα. Ενάποκειται κάθε φορά στην υποκειμενική του κρίση και μόνο. Των Πακιστανών οι φωτογραφίες πάντως πλέον είναι γνωστές όμως, τις είδα. Φυλακή και μετά απέλαση τους αξίζει. Όπου βέβαια και η απέλαση δεν είναι εύκολη υπόθεση καθώς πρέπει το κράτος-προορισμός να δεχτεί κιόλας. Για άλλα κράτη δεν ξέρω αλλά με το Πακιστάν έχει θέμα όλη η Ευρώπη καθώς δεν δέχεται πάντα επαναπροωθήσεις δικών τους υπηκόων.

Γιατί να δεχθεί το Πακιστάν επαναπροωθήσεις; Η οικονομία του Πακιστάν έχει κέρδη Δισεκατομμυρίων Ευρώ από τους Πακιστανούς εργαζόμενους μετανάστες στην Ευρώπη, αφού στέλνουν χρήματα στη χώρα τους, ζουν οικογένειες και κάνουν περιουσίες, με την υπάρχουσα ισοτιμία.Οι ελίτ της Ευρώπης από την άλλη κερδίζουν επίσης, αφού βρίσκουν τρόπο να ανανεώσουν με φθηνό τρόπο το εργατικό δυναμικό τους και έναν τρόπο να συμπιέσουν την εργατική τάξη περισσότερο αντατικοποιώντας και απαξιώνοντας ουσιαστικά την εργασία. Η τρομοκρατία των πολιτών και η αύξηση της εγκληματικότητας είναι ακόμα ένα μπόνους.

Καλά, αυτό το επιχείρημα για τις "ελίτ της Ευρώπης" που τάχα μου χρειάζονται τους μετανάστες (παράτυπους ή όχι) για να συμπιέσουν περαιτέρω τους μισθούς ή να ξηλώσουν όλο το μεταπολεμικό κοινωνικό συμβόλαιο ("κράτος πρόνοιας" κ.λπ.) και να επιφέρουν έτσι μια αλλαγή των συσχετισμών τέτοια που να είναι συντριπτικά εις βάρος των εργαζόμενων στις ανεπτυγμένες καπιταλιστικά χώρες, είναι επιεικώς έωλο. Κάποιοι μάλιστα τσιτάρουν τα σχετικά χωρία από τον ίδιο τον πατριάρχη του εργατικού κινήματος, τον Κάρολο Μαρξ (συζητήσιμα και αυτά φυσικά, διότι ούτε το αλάθητο είχε, ούτε μπορεί να απομονώνει κανείς εκφράσεις από τα γενικότερα συμφραζόμενα ή να διαλέγει επιλεκτικά και εκλεκτικά ό,τι του κάνει από δώ και από εκεί). Ο πραγματικός λόγος για την κατά μέτωπο επίθεση που υφίσταται η μισθωτή εργασία σήμερα (και αυτό το σήμερα δεν είναι τα τελευταία 8 χρόνια, όπως θέλει να πιστεύει σύσσωμη σχεδόν η αριστερά μας, που εντοπίζει την απαρχή όλου του κακού στο Μνημόνιο και λίγο πριν, στην είσοδο της χώρας στην ευρωζώνη) είναι ακριβώς ότι υπάρχει μία τεράστια υποχώρηση - πολιτική, οργανωτική, ιδεολογική, κινηματική κ.ο.κ. - ενός αυτόνομου, μη ελεγχόμενου από κρατικές ή εργοδοτικές δομές, εργατικού κινήματος που προτάσσει κατ' αρχήν τα δικά του ανεξάρτητα αιτήματα, κρατώντας αποστάσεις από όλη την μικροαστική πανούκλα της πολιτικής διαμεσολάβησης, των αγανακτισμένων τζιτζιφιόγκων και της εθνικής ομοψυχίας. Δεν χρειάζονται κανένα άλλοθι λοιπόν και καμία δικαιολογία όσοι αποφασίζουν για τους υλικούς - και όχι μόνο, όχι μόνο!- όρους διαβίωσης της μεγάλης πλειονότητας του πληθυσμού, προκειμένουν να τους κάνουν πολύ δυσμενέστερους, ακριβώς διότι στις κοινωνίες του ενσωματωμένου θεάματος κατά Ντεμπόρ και της μετανεωτερικότητας δεν υφίσταται κανενά συλλογικό υποκείμενο ικανό να επιδείξει την παραμικρή άξια λόγου διάθεση - δεν μιλάμε καν και καν για δράση - εναντιώσης στους σχεδιασμούς αυτούς. Το είδαμε πολύ καλά το έργο αυτό στην Ελλάδα, όπου κάποιοι ονειρεύονταν επανάσταση με φουστανέλες και τσαρούχια ενάντια στο "διευθυντήριο των Βρυξελλών" και λοιπές σάχλες. Στην Ελλάδα ειδικά, με 60 % ανεργία στους νέους έως 24 (νομίζω) και 25 + % γενική ανεργία, σοβαρά ποιός χρειάζεται φθηνό εργατικό δυναμικό από έξω για να συμπιέσει και άλλο τους μισθούς και να "απαξιώσει την εργασία", όταν υπάρχει μία πρακτικά ανεξάντλητη δεξαμενή φυτοζωούντων, οικονομικά εξαρτημένων από την οικογένεια (άλλη ελληνική πατέντα αυτή), νεολαιών που είναι διατεθειμένοι να δουλέψουν - έστω περιστασιακά - σε όποια κακοπληρωμένη σκατοδουλειά θα βρεθεί, συχνά ανασφάλιστη, με τα λεγόμενα ευέλικτα ωράρια, χωρίς συνδικαλιστική εκπροσώπηση επί της ουσίας, και πάντα με την ψευδαίσθηση ότι είναι κάτι προσωρινό, μέχρι να πάρω το πτυχίο, μέχρι να τελειώσω το μάστερ κ.λπ. μέχρι να καβατζωθώ, και κάπως έτσι έχεις πάει 35 και είσαι ακόμα στα ντελίβερι. Εγώ σου λέω ότι τους απελαύνεις αύριο κιόλας όλους· μπορεί να μου απαντήσει κανείς πώς ακριβώς θα καλυτερέψουν οι εργασιακές του συνθήκες εξ αυτού του λόγου, χωρίς ο ίδιος να παλέψει για τίποτε; Προσοχή: δεν υπεισέρχομαι στο ζήτημα της εγκληματικότητας, αναφέρομαι αποκλειστικά στην γραμμή επιχειρηματολογίας που ακολουθεί το λουκούμ και η οποία είναι δυστυχώς τόσο αβασάνιστη, διαδεδομένη και εύκολη, γιατί είναι ευλογοφανής, αλλά έχει μικρή, πολύ μικρή σχέση με την πραγματική κατάσταση.

Υπάρχει ο νόμος της προσφοράς και της ζήτησης, που τα ρυθμίζει όλα, και στην εργασία Για την ώρα έχουμε υπερπροσφορά και εργαζομένων σε χειρονακτικά επαγγέλματα και πτυχιούχων. Τους μεν τους εισάγουμε, τους δε, τους δημιουργούμε για να τους εξάγουμε. Αυτά τα δύο είναι αλληλένδετα.Και στις δύο περιπτώσεις έχουμε κέρδος για τις ξένες οικονομίες και ζημία για το ελληνικό κράτος. Τόσο οικονομική, όσο και δημογραφική. Μετρημένα κουκιά είναι.

Εξαιρετικός!

Πολύ δογματική η άποψη αυτή περί προσφορά και ζήτησης, δεν βρίσκεις; Η καθιέρωση του 8ωρου στα τέλη του 19ου αιώνα στις Η.Π.Α. ή οι νόμοι για την ρύθμιση της εργάσιμης ημέρας στην Αγγλία λίγο πριν, αποτελούσαν αποτέλεσμα ή εφαρμογή του ρυθμιστικού ρόλου της προσφοράς και της ζήτησης, ή θα ήταν μήπως ακριβέστερο και αληθέστερο να έλεγε κανείς πως προέκυψαν από τους συγκεκριμένους συσχετισμούς ισχύος μεταξύ εργαζόμενων και εργοδοτών και μάλιστα εν πολλοίς επιβλήθηκαν παρά ή ενάντια σε μία θετικιστική, επιστημονίστικη ρητορεία περί ανακάλυψης ή διατύπωσης των σιδερένιων, άκαμπτων νόμων κίνησης της οικονομίας, της ιστορίας ή της κοινωνίας εν γένει. Θέλω να πω: στο θεωρητικό αυτό σχήμα, που διδάσκεται σε τόσα οικονομικά πανεπιστήμια ανά τον κόσμο, υπάρχει χώρος για την συνειδητή ανθρώπινη δραστηριότητα που μετασχηματίζει τον εξωτερικό κόσμο ή είμαστε όλοι εξαρτήματα των απρόσωπων, αφηρημένων οικονομικών νόμων οι οποίοι αποτελούν εντέλει τους πραγματικούς ιστορικούς δρώντες; Και ο ρόλος μας ποιός είναι, να καθόμαστε να παρατηρούμε, αναλύουμε και προβλέπουμε ως παθητικοί δρώντες το ξεδίπλωμε των οικονομικών νομοτελειών; Το ρίξαμε στη φιλοσοφία, θα σκεφτεί κανείς εδώ! Μα ακριβώς αυτό είναι το πρόβλημα με την τεχνοκρατική (γιατί περί αυτού πρόκειται) οπτική αυτή, ότι είναι τόσο κοντόφθαλμη, τόσο περιορισμένων οριζόντων και έρχεται καλπάζοντας σε ένα άρμα απόλυτης βεβαιότητας ("ο νόμος που τα ρυθμίζει όλα"). Η κρατική, από τα πάνω, ρύθμιση των εργασιακών σχέσεων πώς συμβιβάζεται αλήθεια με την λειτουργία του υποτιθέμενου αυτού νόμου που ξεδιπλώνεται ερήμην των υποκειμένων; Το νομοθετικό πλαίσιο ποιός το ορίζει, ο αφηρημένος οικονομικός νόμος της οικονομικής ορθοδοξίας;Και δεν έχω λάβει κάποια απάντηση στο ερώτημα μου: αν και με ποιόν ακριβώς τρόπο η άμεση απέλαση όλων των αλλοδαπών που διαβιούν τώρα εντός της ελληνικής επικράτειας θα επιφέρει μία αυτόματη βελτίωση των εργασιακών σχέσεων, των μισθών κ.λπ. των ελλήνων εργαζόμενων, και αν επιπλέον ευθύνεται ή επιδείνωσε η "παράνομη" μετανάστευση όλες τις δομικές αδυναμίες του ελληνικού κράτους και οικονομίας, όλο το προσοδικό (πελατειακό για άλλους) μοντέλο συγκρότησης των σχέσεων πολιτικής εκπροσώπησης, όλο αυτό που αποτελούσε μνημονιακή δέσμευση της χώρας για 8 ολόκληρα χρόνια αλλά δεν εφαρμόστηκε ποτέ και από κανέναν (το μόνο μέτρο που εφαρμόστηκε με περισσή συνέπεια και ζήλο ήταν η περαιτέρω μείωση των μισθών, η περαιτέρω απορρύθμιση των εργασιακών σχέσεων) γιατί έθιγε τα ιερά και τα όσια του νεοελληνικού κράτους και κοινωνίας. Τώρα που η Ελλαδάρα βγαίνει από το πρόγραμμα πολιτικού δανεισμού και θεωρείτει ακόμα διεθνώς failed state, τώρα που έγινε ευρύτερα γνωστό ότι δεν υπάρχει εδώ καμία ηγεμονική κοινωνική τάξη και καμία ισχυρή πολιτική βούληση να εξορθολογιστεί ο κρατικός μηχανισμός, η δημόσια διοίκηση κ.λπ. σύμφωνα με τα γνωστά εδώ και δεκαετίες διεθνή δυτικά πρότυπα καπιταλιστικής οργάνωσης, ε, τώρα αρχίζουν τα δύσκολα! Είναι γνήσια ελληνικό όμως και πατριωτικό να επιλέξει κανείς να τα αγνοήσει όλα αυτά και να εστιάσει στον φουκαρά που έρχεται εδώ για ένα ξεροκόματο. Τι ωραία που ήμασταν το '60, ε, με τις πόρτες ανοιχτές και τους αράπηδες μόνο σαν κλόουν σε τίποτα ταινίες της Φίνος! Τι ωραία περνούσε ο εργαζόμενος στην Ελλάδα τότε, που η χώρα δεν είχε κατακλυστεί ακόμα από ορδές βαρβάρων! Και οι μισθοί στα ύψη τότε, γι΄αυτό κατέβαιναν κάθε μέρα σε απεργία και διαδηλώσεις συχνά βίαιες. Όλο το κακό ξεκινάει το 1990! Ακριβώς έτσι είναι παιδιά, πάμε για ύπνο τώρα ξανά, όλα καλά γίνανε, απ' έξω έρχεται το κακό πάντα.

Tintinnabuli 28.8.2018 | 17:30 Πηγή: www.lifo.grΜπράβο ρε μπαγάσα. Ειλικρινά, μπράβο. Υποκλίνομαι...

Το βασικό σας συμπέρασμα είναι πως αν δεν μπορούν να συνεννοηθούν 20 άτομα με κοινή γλώσσα και πολιτισμική ταυτότητα να αντιμετωπίσουν τον εχθρό (βλέπε, Κεφάλαιο-κράτική εξουσία-διαφθορά) θα βοηθήσουν σε αυτό άλλα 20 που θα μιλάνε άλλες γλώσσες και δεν έχουν καμία διάθεση να το πράξουν. Ο καθένας μπορεί να πιστεύει ό,τι θέλει, ή ότι λέει το κόμμα, δικαίωμά του Πηγή: www.lifo.gr

Δεν αναφέρθηκα σε κανέναν "εχθρό", διότι η ζωή δεν είναι χολιγουντιανή ταινία, με "κακούς" κεφαλαιοκράτες και "καλούς" προλετάριους. Οι κοινωνικές σχέσεις είναι πολύ συνθετότερες από τα απλουστευτικά, μανιχαϊστικά σχήματα αυτού του τύπου. Και για να είμαι ειλικρινής, είναι λίγο απογοητευτικό να γράφεις 3-4 αναλυτικές παραγράφους για ένα θέμα και ο υποτιθέμενος συνομιλητής σου να αντιλαμβάνεται ό,τι του κατέβει, διαστρεβλώνοντας τα γραφόμενα σου και καταφεύγοντας σε εύκολες λύσεις τύπου "ό,τι λέει το κόμμα" (αυτό είναι ήδη ένδειξη αδυναμίας θεωρητικής αντιπαράθεσης, αδυναμία να απαντήσει κανείς επί του περιεχομένου) και στα λεγόμενα though terminating clichés ("ο καθένας πιστεύει ό,τι θέλει, δικαιώμα του" κ.λπ.).Εγώ δεν ισχυρίζομαι ότι θα "βοηθήσουν άλλοι 20 με εντελώς άλλες πολιτισμικές προσλαμβάνουσες"· σου ζητάω μία στοιχειώδη τεκμηρίωση της πεποίθησης σου ότι η μετατροπή της Ελλάδας σε χώρα υποδοχής μεταναστών τα τελευταία 25 χρόνια επιδείνωσε τις εργασιακές σχέσεις και, σημαντικότερο ακόμα, θέλω να μου δείξεις με ΠΟΙΟΝ ΤΡΟΠΟ η άμεση απέλαση των μεταναστών που διαβιούν εδώ θα οδηγήσει σε αύξηση των μισθών κ.λπ., αφού σύμφωνα με την επιχειρηματολογία σου αυτοί προκαλούν μειώσεις μισθών, απαξίωση της εργασίας (δεν ξέρω τι ακριβώς σημαίνει αυτό, αλλά εντάξει) και λειτουργούν εν γένει προς το συμφέρον των ελίτ που τους χρησιμοποιούν ως Δούρειο Ίππο για να καταφέρουν πλήγματα στις τιμημένες εργαζόμενες τάξεις της Δύσης. Αυτές τις ίδιες που σε μεγάλο μέρος τους στηρίζουν εκλογικά τον κάθε τυχάρπαστο ακροδεξιό λαϊκιστή ή νεόπλουτο γιάπη (ταυτίζονται αυτά τα 2 συνήθως), που είναι ένα σκορποχώρι οργανωτικά και πολιτικά που άγεται και φέρεται από τον κάθε πολιτικάντη τσαρλατάνο, με αξιακό σύστημα υϊοθετημένο από τα πιο ρηχά, πεζά όνειρα της μεσαίας τάξης (αλίμονο αν παράγει ιδεολογικά και τίποτα άλλο το στρώμα αυτό!) - επιθυμία κοινωνικής ανόδου, κοινωνικός αυτισμός, απώθηση της κοινωνικής θέσης, φουσκωμένα ναρκισσιστικά εγώ. Εμένα μού φαίνεται πολύ έυκολο το έργο για τις "ελίτ", με δεδομένη την συνειδησιακή κατάσταση των πολιτών στις αρχές του 21ου αι.Αλλά προσέχετε τι εύχεστε: αν υλοποιηθούν οι επιθυμίες σας, ίσως αρχίσετε να διερωτάστε, κατά πώς γράφει και ο Κ.Π. (μπανάλ το ξέρω, αλλά ταιριάζει εδώ):«Και τώρα τι θα γένουμε χωρίς βαρβάρους.Οι άνθρωποι αυτοί ήσαν μια κάποια λύσις.»

Και κάτι τελευταίο, γιατί φλυάρησα αρκετά: για σένα, και σύμφωνα με τη μέθοδο ανάλυσης της οικονομικής επιστήμης που τόσο αβασάνιστα υϊοθετείς, το ύψος του μισθού, η διάρκεια της εργάσιμης μέρας και όλες οι υπόλοιπες παραμέτροι της εργασίας εν γένει είναι δεδομένα, εξαρτημένες ή μη μεταβλητές, στατιστικά στοιχεία, μεγέθη λοιπόν λίγο πολύ "αντικειμενικά" (ό,τι κι αν σημαίνει αυτό) που μπορεί να μεταβάλλονται διαχρονικά σε μία χώρα ή να ποικίλλουν από κράτος σε κράτος ή που η αυξομείωση τους μπορεί να έχει επίδραση σε άλλα οικονομικά μεγέθη. Πολύ ωραία ως εδώ, αλλά η ανάλυση αυτή, αρκούντως αφηρημένη ως αρμόζει στην επιστημονική μέθοδο, δεν επαρκεί γιατί κάνει αφαίρεση από την ιστορία, είναι ανιστορική. Τι σημαίνει αυτό; Ότι πρωτίστως και θεμελιωδώς ο μισθός, ο χρόνος εργασίας κ.λπ. είναι δυναμικά πεδία σύγκρουσης, αντιπαράθεσης, συσχετισμών ισχύος, διακυβεύματα σε κάθε ιστορική συγκυρία και περίοδο, και όχι στατική πληροφορία/δεδομένο. Είναι, αν θα θέλαμε να μιλήσουμε χρησιμοποιώντας μπερξονικούς όρους, το élan vital που αντιστέκεται σε οποιαδήποτε απόπειρα συστηματοποίησης/σχηματοποίησης του ή απολίθωσης του σε παγιωμένες, νεκρές θεωρητικές μορφές. Οφείλουμε λοιπόν να υπερασπιστούμε μία θέση ανοιχτότητας της ιστορίας και της πολιτικής, ένα άνοιγμα στη δυνατότητα, έναντι της ναφθαλίνης του κλειστού, νομοκεντρικού μοντέλου στο οποίο βασίζεται, με αρκετή ματαιοδοξία επιπροσθέτως, η οικονομική επιστήμη.

Tintinnabuli 28.8.2018 | 21:51 Πηγή: www.lifo.grΗ απλούστευση, η γενίκευση, η ισοπέδωση, η διαστρέβλωση είναι αγαπημένες και συστηματικές πρακτικές του συγκεκριμένου σχολιαστή, ακριβώς γιατί αδυνατεί να αντιπαρατεθεί διαφορετικά όταν βρεθεί σε δύσκολη θέση, πράγμα που είναι πολύ εύκολο να συμβεί και το προκαλεί συχνά ο ίδιος με τον μανιχαϊσμό που διακρίνει την σκέψη του. Δεν θα μπορούσες να κάνεις πιο εύστοχη διάγνωση. Καλό κουράγιο.

Απαξίωση της εργασίας σημαίνει μείωση του εργατικού κόστους ή της παροχής υπηρεσιών μέσω της παραοικονομίας και της φυγής κεφαλαίων σε χώρες του εξωτερικού με χαμηλότερη ισοτιμία (εκτός Ε.Ε. , ΗΠΑ, Αγγλίας κ.τ.λ.) Σημαίνει κουρεύομαι με 3 ευρώ, βρίσκω υδραυλικό με 10, εργάτη με 20 κ.τ.λ. που προτίθεται να εργαστεί σε εξευτελιστικές συνθήκες και τιμές (βλέπε Μανωλάδα)α) γιατί στη χώρα του το εργασιακό καθεστώς είναι χειρότερο και β) η ισοτιμία της χώρας καταγωγής του πολλαπλασιάζει το ημερομίσθιο του όπου και ενδεχομένως στέλνει τα χρήματα. (αν ρίξετε μια ματιά θα δείτε πως υπάρχουν πολλά μαγαζιά αποστολής συναλλάγματος σε περιοχές της Αθήνας με μεταναστευτικό πληθυσμό ,moneygram, westernunion κ.τ.λ.)Με αυτόν τον τρόπο λοιπόν το εργασιακό «προϊόν» απαξιώνεται. Από την άλλη, η εγκαθίδρυση του καθεστώτος της μαύρης εργασίας και η φυγή κεφαλαίων στο εξωτερικό (σίγουρα πολύ πάνω από 2 δις ετησίως) μειώνουν τις εισφορές στα ασφαλιστικά ταμεία, αυξάνουν το κόστος περίθαλψης (αφού κάνουν χρήση του, έτσι κι αλλιώς) αλλά επιβαρύνουν και τον κρατικό προϋπολογισμός, αφού μετανάστες και αιτούντες άσυλο εντάσσονται στις ευπαθείς ομάδες που παίρνουν επιδόματα διαβίωσης. Συνεπώς η φορολογία των μισθωτών αυξάνεται. Τα κέρδη τώρα που συσσωρεύονται από το μικρό εργατικό κόστος των επιχειρήσεων συνήθως διοχετεύονται σε μικρότερο αριθμό ατόμων αλλά αυτό μπορεί να υπολογιστεί μόνο κατά περίπτωση και με συγκεκριμένους αριθμούς.Υ.Γ. Αν θέλετε σοβαρές απαντήσεις στα σχόλια σας, λιγότερη σάλτσα και περισσότερη ουσία. Η ποσότητα του κειμένου δεν αποτελεί τεκμήριο περιεχομένου.