ΕΞΟΜΟΛΟΓΗΣΕΙΣ

ΒΓΑΛΕ ΑΠΟ ΜΕΣΑ ΣΟΥ Ο,ΤΙ ΚΡΥΒΕΙΣ Ή ΦΟΒΑΣΑΙ ΝΑ ΠΑΡΑΔΕΧΤΕΙΣ.
 
 

Όλοι έχουμε πράγματα που θέλουμε να τα βγάλουμε από μέσα μας. Αλλά διστάζουμε να τα παραδεχτούμε ακόμα και στους πιο κοντινούς μας ανθρώπους. Όμως, αμαρτία εξομολογημένη, αμαρτία δεν είναι...

ΕΞΟΜΟΛΟΓΗΣΕΙΣ ΚΑΙ ΣΧΟΛΙΑ ΠΟΥ ΑΦΟΡΟΥΝ ΣΕ ΙΑΤΡΙΚΑ ΘΕΜΑΤΑ Ή ΕΙΝΑΙ ΕΚΤΟΣ ΤΟΥ ΠΛΑΙΣΙΟΥ ΤΗΣ ΣΤΗΛΗΣ ΔΕΝ ΕΓΚΡΙΝΟΝΤΑΙ
ΕΞΟΜΟΛΟΓΗΣΟΥ
14.10.2018 | 21:42

Μοναξιά

Διαβάζω τα τελευταία 3 χρόνια την συγκεκριμένη σελίδα και παντα πιανω τον εαυτό μου να επιστρέφει ανα λιγους μηνες και να διαβαζει εξομολογήσεις ανθρώπων που νιώθουν μόνοι.Θα κάνω λοιπόν και την δικιά μου εξομολόγηση... και εγω νιωθω πολλές φορες μονη.Ειναι κακο αυτο που λεω γιατι διαβάζω ιστορίες ανθρώπων τοσο χειρότερες από τις δική μου και παρ' όλα αυτα δεν νιωθω καλυτερα. Ακομα με πιάνουν αυτές οι στιγμές μοναξιάς.Έχω τους γονείς μου και τον αδερφό μου. Έχω 3 χρόνια σχεση με έναν πολυ καλο ανθρωπο. Έχω και μια φίλη εδω και 7 χρονια με την οποία μπορω να βγω και μια βόλτα. Αλλα και πάλι...Στην τελική κατι λείπει...Ξερω πως αλλα ατομα δεν έχουν κανενα, το ξερω και ντροπή μου που το λεω, αλλά ζηλεύω τους αλλους συνεχεια. Στη δουλειά ολοι μεταξυ τους βγαίνουν. Στο σχολείο πολλοί συμμαθητές μου κάνουν ακομα παρεα και βρίσκονται. Γνώρισα τόσες κοπέλες στο περασμα των χρονών με τις οποίες βγηκα από 2-3 φορες και μετά χάθηκαν.Και απλα απορω γιατι ολα αυτα; Γιατι ειναι τοσο ευκολο για τους άλλους να κάνουν καινούργιους φίλους και για εμενα οχι; Δεν ειμαι σε καμια περίπτωση ντροπαλή, ούτε κλειστός χαρακτήρας. Το άκρως αντίθετο θα έλεγα. Παρόλα αυτά ολοι μου μιλάνε στη δουλειά να γελάσουμε και μετά στο σχολασμα εξαφανίζονται. Ούτε κουβέντα.Επίσης με πιάνει στεναχώρια να βλέπω ότι υπάρχουν και άλλοι που νιώθουν μοναξια εκει εξω και χειρότερη από τη δική μου.Κανεις άνθρωπος δεν αξιζει να νιώθει μόνος. Μιλήστε μου παιδιά στα σχόλια όσοι αισθάνεστε μονοι. Θα ήθελα να τα πούμε.
13
 
 
 
 
σχόλια
Δεν έχω αδέρφια, δεν έχω σχέση, οι φίλοι είναι παντρεμένοι. δεσμευμένοι. Τα άτομα που γνωρίζω από τον εργασιακό μου κύκλο είναι κατά 90 τοις εκατό στην επαρχία και το υπόλοιπο 10 τοις εκατό είτε γέροι είτε παντρεμένοι/δεσμευμένοι.Τι έχεις να μου πεις ΕΣΥ εμένα για μοναξιά;
Το θεμα ειναι να βρεθει μια λυση σε αυτο το προβλημα.. Αν και εφοσον υπαρχει! Οχι να συγκρινουμε ποιος ειναι πιο μονος! Η μοναξια εχει πολλα προσωπα και βιωνεται απο τον καθενα διαφορετικα
Η αληθεια ειναι οτι αγγιζεις ενα μειζον θεμα. Θεωρω πως ολοι οι ανθρωποι εστω και μια φορα στη ζωη τους, εχουν αισθανθει ετσι.. Υπαρχουν και αλλοι ομως που αισθανονται πολυ πιο συχνα μονοι. Που τους πνιγει αυτο το συναισθημα. Και αυτο οφειλεται σε πολλους παραγοντες, δεν φταιμε παντα εμεις σε αυτο. Ειναι οι ρυθμοι της ζωης που εχουν γινει τοσο γρηγοροι, οι υπεχρεωσεις που ειναι πολλες και τα προβληματα που καθημερινα μας πολιορκουν απο παντου.. Οπως πολυ σωστα λες ενω μπορει καποιος να ειναι κοινωνικος (σε φυσιολογικα επιπεδα, οχι παρτυ ανιμαλ) να μιλαει με συναδελφους η με ατομα στο γυμναστηριο κτλ αλλα αυτο μενει εκει. Μετα ολοι χανονται.. Το γιατι και εγω δεν μπορω να στο απαντησω με σιγουρια. το ψαχνω ακομα. Ισως επειδη εχουν αλλες παρεες, λιγο χρονο, αλλα ενδιαφεροντα η απλα αλλες προτεραιοτητες.. Γενικα ομως ειμαι της αποψης οτι τους ανθρωπους που θελουμε στη ζωη μας, τους επιλεγουμε, δεν μας επιλεγουν. Σημερα βλεπουμε ανθρωπους να βγαινουν εξω, να βγαζουν μια φωτο για να την ανεβασουν στα μεσα κοινωνικης δικτυωσης (για να δειξουν ποσο σουπερ περνανε) και μετα ολοι καθονται σε ενα τραπεζι ο καθενας κολλημενος στην οθονη του κινητου του... και αυτο μοναξια ειναι! Η χειροτερη κατ' εμε! Να εισαι με ανθρωπους που δεν σε συνδεει τιποτα ουσιαστικο, που δεν εχεις τιποτα να πεις.. και να εισαι καπου, ενω πραγματικα θα ηθελες να εισαι καπου αλλου. Η Προσδοκια του να εχουμε κοντα μας θετικους ανθρωπους, πραγματικους φιλους που να νοιαζονται, να βγαινετε να περνατε ομορφα, να μιλατε για χαζα καθημερινα πραγματα, να πατε μια εκδρομη, μερικες φορες φανταζει ουτοπικη... οι οθονες εχουν αντικαταστησει τους ανθρωπους, και εχουν γινει οι ''καλυτεροι'' ''φιλοι'' μας!
Ισχυουν ολα οσα ειπες. Μα και εγω τωρα πιανω τον εαυτο μου να μπαινω σε αυτό τρυπάκι.Έχω την σχέση μου που μπορω να βγω. Έχω τη φίλη μου να πω 2 κουβέντες. Γενικά δουλευω και 5-6 φορες τη βδομαδα. Άρα δεν εχω και τόσο χρονο να νιώσω πραγματικά μονη.Παρ' όλα αυτά μια στο τόσο θα μπω στο ινσταγκραμ και θα χαζέψω και εκει αρχίζει αυτη η μαύρη τρύπα και μεγαλώνει μεσα μου. Βλέπω ατομα απο τη δουλεια που βγαίνουν μεταξυ τους χωρις εμενα, βλεπω παλιές μου φίλες που ισχυρίζονταν πως δεν είχαν χρονο για εμενα να είναι καθε μερα εξω, βλεπω διάσημες να κάνουν ταξιδια και να είναι μεσα στα λούσα και στη χλιδή. Και έτσι με πιάνει αυτο το αίσθημα μοναξιάς.Σκέφτομαι πως ειμαι απλα ενα μικρο ανθρωπάκι με ένα κινητό στο χέρι Κυριακη βραδυ, κλεισμένη μέσα. Έχω ρεπό και τι κανω; Βλεπω τους άλλους να περνάνε καλά στο ινστα.Χαζό σκεπτικό. Μας έχουν χαλάσει τα σοσιαλ μίντια. Γεννάνε στεναχώριες εκει που δεν υπήρχαν.
Tα λογια σε πολλες περιπτωσεις ειναι φτωχα. Ετσι και εδω πιστευω για να σου περιγραψω ποσο συναισθανομαι τα οσα μου περιγραφεις. Ειναι σαν να μιλαω εγω, για μενα! Αληθεια. Στη δουλεια σταματησα να προτεινω εξοδους σε συναδελφους, οποιος θελει πλεον ας μου προτεινει αυτος. Και γενικα προσπαθω να κραταω αποστασεις, στα σοσιαλ πλεον αποφευγω να εχω συναδελφους για πολλους λογους.
Αμα οι συνάδερφοι κάνουν παρέα μεταξυ τους απο πριν και εχουν φτιαξει ενα κυκλο, δύσκολα θα τον ανοίξουν να συμπεριλάβουν και εσενα. Ο μόνος τρόπος που βλέπω εγω για να κάνεις παρέα συστηματικά με μια ομάδα ανθρώπων είναι να συμβιβάζεσαι. Εκει την πατάω εγω και το παραδέχομαι. Παντα λεω αφιλτραριστα οτι μου κατεβαίνει στο μυαλό και δεν αρέσει αυτό. Προσπαθώ να το κόψω αλλα δυσκολεύομαι.Πχ. Θα μου πει κάποιος "Παμε για ποτο σε κλαμπ αποψε;". Εγω δεν ακούω αυτή τη μουσική και δεν μου αρέσει να στριμώχνομαι. Δεν θα συμβιβαστω. Θα πω απλα "Οχι". Ε αυτο με εφαγε.
ο συμβιβασμος ειναι οτι χειροτερο.. Δεν γινεται να εχουμε ολοι τα ιδια ενδιαφεροντα και τις ιδες προτιμησεις με ολους τους αλλους. Ο καθε ανθρωπος ειναι ξεχωριστος. Θεωρω, πως αν καποιος θελει να σε κανει παρεα και του αρεσεις σαν ανθρωπος δεν θα τον απασχολει αν πινεις αλκοολ ή αν σου αρεσουν η οχι τα κλαμπ. Αυτος που θα πιαστει σε κατι τετοιο, ειναι αυτος που απλα αναζητα μια παρεα για να βγαινει εξω τα βραδια κ ως εκει. Η αληθεια ειναι οτι και εγω βρισκομαι σε μια φαση αναπροσαρμογης αυτο το διαστημα. Και εχω ως στοχο να γνωρισω νεους ανθρωπους, να κανω καινουριες παρεες!
Μην περιμένεις από τους άλλους πάντοτε να σου προτείνουν να βγείτε θα έλεγα. Μπορεί πράγματι στη δουλειά να απολαμβάνετε την παρέα, αλλά αν δεν προτείνεις εσύ κάποια έξοδο μπορεί να υποθέτουν ότι δεν θες εσύ κάτι περισσότερο. Κάνε την αρχή εσύ!
Καταννοω πως το λες και συμφωνώ ως ένα σημείο.Θυμάμαι στην παλιά μου δουλεια γνώρισα μια παρέα ατόμων και ένιωσα για πρώτη φορά αποδεχτή. Βγαίναμε συνεχεια και περνάγαμε πολυ καλα. Νομιζα σαν χαζή οτι βρηκα την παρέα που έψαχνα. Έφταναν λοιπόν θυμάμαι τα γενέθλια τους και τους εκανα δωρα. Χαιροντουσαν και μου έλεγαν ποσο καλη ειμαι και σκέφτομαι παντα τους άλλους. Έφτασαν τα δικά μου γενέθλια. Το ήξεραν. Δεν μου έκαναν τίποτα.Δεν στο λέω το παράδειγμα αυτο γιατι δινω βάση στα γενέθλια. Στο λέω για να πάρεις μια γεύση από το πώς νιωθω. Νιωθω οτι νοιάζομαι 10 φορές παραπανω απ οτι οι άλλοι για εμενα. Να βράσω τα γλυκά λόγια και νά μου λένε ποσο με συμπαθούν ενώ οταν στέλνω μηνύματα να βγούμε ολο "κατι τους τυχαινει" και "θα σου στείλω εγω" και εξαφανίζονται. Μετα απο λίγο καιρό βλεπεις και τυχαία νια φωτογραφία οτι βγήκαν χωρις εσενα.Αυτά λοιπόν φίλη μου με πλήγωσαν και φοβάμαι να προτείνω εξόδους. Δεν θέλω να νιώσω ποτε ξανα η "παρεισακτη" που "ζητιανεύει" παρεα.
Βάσω μου, αφού έχουν έτσι τα πράγματα θα σου έλεγα το εξής: Μην χάνεις την εμπιστοσύνη σου στους ανθρώπους επειδή η προηγούμενη σου "παρέα" δεν σου φέρθηκε όπως σου άξιζε!! Θα υπάρξουν άλλοι άνθρωποι που θα σε εκτιμήσουν σίγουρα μιας και όλοι θέλουμε ανθρώπους σαν και σένα που να μας νοιάζονται. Πριν επενδύσεις όμως σε κάποιους ανθρώπους, βεβαιώσου για το τι άνθρωποι είναι. Από μικρές στιγμές της καθημερινότητας καταλαβαίνεις αν είναι πρόθυμοι μονάχα να πάρουν και όχι να δώσουν!
Αμα ηταν τοσο απλο το να βρεις καλοσύνη σε αυτό τον σαπιο κοσμο δεν θα νιώθαμε τοσο μονοι.Εγώ βρήκα την σχέση μου και το αναγνωρίζω πως ειμαι πολυ τυχερη. Ακόμα και 1 ατομο να βρεις να σε αγαπάει τόσο θεωρείται πολυτέλεια την οποία δεν υποτιμάω.Στον κύκλο μου ομως οπως ειναι αυτη τη στιγμη σε θεμα φιλιων φως δεν βλέπω. Ολοι κοιτάνε την παρτυ τους, δεν ταιριάζουν σαν χαρακτήρες μαζι μου ή έχουν άλλους φίλους και δεν έχουν διάθεση να αφιερώσουν χρόνο σε εμενα. Δεν πειράζει. Καλή καρδια.Ευχαριστώ όπως και να χει για το σχόλιο σου Έλενα.
Scroll to top icon