ΕΞΟΜΟΛΟΓΗΣΕΙΣ

Γενικά σαν ταπεραμεντο δεν ξερω ουτε'γω πως τα εχω καταφερει, αλλα είμαι αξεστη και ντροπαλη ταυτόχρονα. Συνήθως ειμαι πολύ εξωστρεφής, αλλα έτσι και "αποφασίσω" ότι ντρέπομαι κάποιον/κάποιους δεν υπάρχει γυρισμός... Η εξωστρεφεια παραμενει εξωστρεφεια αλλα κοκκινιζω, η φωνη μου λεπταίνει κι αλλο και με πιανει νευρικο γέλιο, ενω οι κινησεις μου παραμενουν εντονες. Λεω οτι θα ελεγα κανονικα και κανω οτι θα εκανα κανονικα αλλα η ντροπη γραφει στην φατσα μου. Προσφατα λοιπόν ξεκίνησα μια σχέση και το αγόρι μου θελει να πάω μαζι του σε μια μαζωξη με παιδιά απο την σχολή του. Σε σχέση με τους φιλους του αν και εχουμε ίδια ηλικιά είμαι εντελως αλλη φαση και φαίνομαι πολύ πιο παιδακι και αβγαλτη γιατι τα παιδιά ειναι κάπως πιο "αλάνια".Εν τω μεταξυ ειναι ολοι κοριτσια αγορια ισα με δυο μετρα και εγω που ειμαι τερμα μινιον νιωθω ακομα πιο αστεια και μικρη. Τους συμπαθώ πολύ όλους αλλα νιώθω εντελώς αλλο φρουτο και τους ντρεπομαι. Στον φιλο μου όλοι εχουν υπερτονίσει το ποσο γλυκια είμαι και ιδιως ο αδερφος του τον οποιο εν τω μεταξυ ντρεπομαι πιο πολυ απο όλους και ο φιλος μου φροντισε να του το πει κιολας... Τελοσπαντων. Απλα θα παω και θα προσπαθησω να φερομαι οσο πιο φυσιολογικα μπορω!