ΕΞΟΜΟΛΟΓΗΣΕΙΣ

Δεν είναι κάπως κρίντζυ να του μιλήσει για τη δική της εμπειρία; Αν και φαίνεται λαλημένη με το θέμα, δεν νομίζω να το κάνει. Αλλά να είσαι αγόρι στα 14 και να έρθει η μάνα σου στο άσχετο/άνετο και καλά να σου πει πώς την έβρισκε εκείνη στην ηλικία σου... Θα τον αηδιάσει τελοσπάντων, μου φαίνεται αργά για κάτι τέτοιο και λάθος φύλο (κράξτε ελεύθερα).

Δεν εννοώ ότι θα του πει πώς αυνανιζόταν ή κάτι τέτοιο, αλλά περισσότερο κάτι τύπου "πω πω παντόφλα που έπεσε κι από την δική μου μάνα όταν με έπιασε να διαβάζω Ταρατατά όταν ήμουν συην ίδια ηλικία". Συναισθηματικά πρέπει το παιδί να σε νιώθει κοντά του, ως κάποιον που καταλαβαίνει τι περνάς και ξέρεις τι το απασχολεί. Επειδή μην ξεχνάμε κάθε μέα γενιά νομίζει ότι η προηγούμενη είναι απολιθώματα και δεν έχουν ιδέα τι τους απασχολεί. Άσε που ορισμένοι νομίζουν ότι προν αυτούς κανείς ποτέ σεξ δεν έκανε.Πάντως η διαφοροποίηση φύλου (μαμά-γιός) αντί για μειονέκτημα μπορεί να μετατραπεί σε πλεονέκτημα: να δείξει με διακριτικό αλλά σαφή τρόπο τι είναι αρεστό σε μια γυναίκα κι έτσι να τον κάνει έναν ευαίσθητοποιημένο νέο άντρα αντί για όρθιο ουρακοτάγκο. Επειδή πολλοί μπαμπάδες (όχι όλοι) εστιάζουν μόνο στο "έμπαινε γιούτσο" και στο προφυλακτικό εναντι στις "βρωμιάρες" και κανένα απο αυτά τα μηνύματα δεν φτιάχνει τπυς σωστούς άντρες του αύριο. ;)

Λεμόνι, δε νομίζω ότι το σχόλιό σου χρήζει κραξίματος, νομίζω είναι ρεαλιστικά σωστό.Ο πατήρ από την άλλη, αξίζει ένα καλό τράβηγμα αυτιού, γιατί οκ, τι περίμενε τόσο καιρό να κάνει μια τόσο ουσιώδη κουβέντα στο γιο του;Μπορεί η τάση πια να είναι η πλήρης απαξίωση της κλασικής πυρηνικής οικογένειας, αλλά ο λόγος που επιβίωσαν τόσες γενιές μέσω αυτής (με όλα τα καλά και τα στραβά και τα θεόστραβα της) είναι ότι στα βασικά σημεία δουλεύει και καλύπτει βασικές ανάγκες.Ο πατέρας δηλαδή, είναι και λόγω φυσιολογίας "αρμόδιος" να εξηγήσει πράγματα και να μιλήσει από μια οπτική, που εμείς οι γυναίκες ποτέ φυσικά δε βιώσαμε.Συμπληρωματικά αλλά εξίσου ουσιωδώς, έρχεται μετά η μητέρα να εξηγήσει την πλευρά του έτερου ανθρώπου, να μιλήσει για τη συναίνεση, τις ανάγκες του και το σεβασμό σε αυτές.Και θα πρέπει να βρει και την κατάλληλη γλώσσα για να το κάνει, να είναι μεν αντικειμενική και με σωστούς όρους, αλλά να μην είναι άκαμπτη και "δασκαλίστικη".Επίσης, διαφωνώ με το να σε δει το παιδί σου ως "συνένοχο σε κάτι απολαυστικό".Φυσικά και δεν πρέπει να σε δει ως πουριτανό κριτή, αλλά δε θεωρώ υγιές για τη σχέση γονιού-παιδιού να του δώσεις και sex tips. Να του δώσεις προφυλακτικά, να μιλήσεις για ΣΜΝ, ασφάλεια και αντισύλληψη βεβαίως, να του παρέχεις (και ερωτική) στέγη, να δείξεις ότι θεωρείς τα πάντα φυσιολογικό κομμάτι της ωρίμανσης και της προσωπικής του ζωής, βεβαίως.Αλλά εγώ θα επιστράτευα κάποιον ειδικό να του μιλήσει περαιτέρω, θα έφερνα βιβλία κλπ.Γενικά πιστεύω ότι οι γονείς πρέπει να ενθαρρύνουν τα παιδιά τους και να έχουν μια ανοιχτή σχέση ειλικρίνειας και αλληλοσεβασμού, αλλά τα όρια πρέπει να θέτονται και οι ρόλοι να διατηρούνται.Κακά τα ψέματα, η δουλειά του γονιού είναι η πιο δύσκολη, θέλει δουλειά, επαγρύπνηση, αυτοβελτιώση και λεπτούς χειρισμούς 24/7.

Ως γονιός ακριβώς μιλώ και στην πράξη εφαρμόζω αυτά που λέω. Σαφώς κι υπάρχουν ρόλοι κι όρια, όμως όλος ο γονικός στο θέμα συνήθως εξαντλείται στο "πώς γίνεται" με στείρα και ξύλινη ορολογία (που οι έφηβοι ήδη τα ξέρουν όλα) και στο πανικοβεβλημένο "πρόσεχε" (που οι έφηβοι αντιμετωπίζουν με την ίδια προσοχή που αντιμετωπίζουν τα ρίσκα του τσιγάρου και του αλκοόλ, ίσως και της οδηγικής συμπεριφοράς, δηλαδή με παντελή απαξίωση, τύπου "έλα ρε μάνα!")Αυτό που οι έρευνες δείχνουν είναι ότι οι έφηβοι και νέοι δεν έχουν καθόλου την αίσθηση της κοινώς καθομιλουμένης ευχαρίστησης του μοιράσματος της ηδονής με ένα άτομο της επιλογής τους. Δεν εννοώ μόνο την εκτόνωση των ορμονών αλλα την αισθησιακότητα σώματος-πνεύματος (γιατί αυτά τα δύο δεν είναι ξεχωριστά) που διδάσκονται τα παιδιά με τρόπους έμμεσους, όπως το (αθώο) χάδι, η αγκαλιά, η μυρωδιά, το άγγιγμα του σώματός τους (όταν μπουκάρει η μάνα στο εφηβικό δωμάτιο για να φωνάξει "έτοιμες οι μπριζόλες!" κάνει ανυπολόγιστη ζημιά στον ερωτισμό του παιδιού της), η μη ντροπή ή πονήρευμα για την γυμνότητα ως μια κατάσταση φυσική, με όρια βεβαίως, η παρακολούθηση εικαστικής τέχνης με πιο "ώριμο" περιεχόμενο κλπ.Τα παιδιά δεν μαθαίνουν μόνο το σεξ ως πράξη "μπήκε ο σύρτης στο λούκι" αλλά και ως μέθεξη ψυχών. Και για τον λόγο αυτόν είνσι καλό να βλέπουν τους γονείς τους να φιλιούνται στο στόμα ή να ξέρουν ότι η πόρτα της κρεββατοκάμαρας κλείνει "επειδή τώρα η μαμά κι ο μπαμπάς θέλουν να κάνουν αγκαλίτσες που κάνουν οι ερωτευμένοι". Το σεξ δεν είνσι τεχνικό ιατρικό θέμα ή κομπρεσέρ μέσα-έξω. Είναι θέωση. Από την τσόντα θα το μάθουν; Αλίμονο...Έχουμε χρέος να δώσουμε έστω έναν προιδεασμό.

GameOfDrones πόσο να συμφωνήσω πια; :)Θεωρώ οτι είναι αργά και κάπως άχαρο να μιλήσει με τη μαμά γι'αυτά τώρα, κάνει μπαμ οτι δεν είναι του στυλ που περιγράφει η Καραβάν'. Είναι αργά και λόγω ηλικίας και γιατί ήδη έχει γνωρίσει κάποια πράγματα μέσα από το πορνό, οπότε το να του πει το οτιδήποτε "φιλικά" η μάνα του, καλό δεν θα κάνει σ'αυτή τη φάση. Ίσα ίσα άθελά του θα σχηματίσει εικόνες με τα λιγοστά που ξέρει και με εκείνη πρωταγωνίστρια, οπότε άστα βράστα για τη σχέση τους μετά. Έπρεπε να είχε ήδη αναλάβει ο πατέρας, αλλά μάλλον είναι στον κόσμο του κι αυτός.Συμφωνώ οτι οι γονείς πρέπει να κρατούν τον ρόλο τους, να μην γίνονται τέρμα φιλαράκια.

Ναι είναι κάπως αργά...ωστόσο κάλλιο αργά παρά ποτέ. Αν του χρόνου παρακολουθεί gangbangs και bukake δεν θέλω να σκεφτώ τι θα γράφει στα σοσιαλ ως φοιτητής...Και φυσικά μεταξύ τέρμα φιλαράκια και συντηρητικού γονιού παλαιάς κοπής υπάρχει ένας ωκεανός αποχρέωσεων! Δεν ξέρω γιατί επιμένετε να το τονίζετε. Κανένας δεν παραβαίνει όρια με τα παιδιά του εκτός αν είναι ψυχανώμαλος.

Ω δεν υπάρχει θέμα, ας γραφτεί στα πρακτικά οτι διαφωνώ και είμαστε οκ :DΑπλά αυτός ο ωκεανός αποχρώσεων θεωρώ ότι πρέπει να χτίζεται σιγά σιγά από μικρή ηλικία κι όχι μπαμ και κάτω και μάλιστα κατόπιν εορτής.

Ίσως διαπιστώσεις κάποια στιγμή, εφόσον θελήσεις να κάνεις δικά σου παιδιά βέβαια (δεν είναι υποχρεωτικό) ότι ως γονιός ποτέ δεν μπορείς να πεις "πέρασε αυτό το τραίνο, πάει" σε ό,τι αφορά το παιδί σου. Πάντα, πάντα προσπαθείς ακόμα κι όταν είναι μάταιο. Ίσως όταν είναι μάταιο έχει ακόμη περισσότερη σημασία η προσπάθεια.

Ελπίζω να τοποθετηθεί σωστά το σχόλιο, θέλω να απαντήσω γενικά σε όλα τα παραπάνω που λέτε, Λεμόνι και Καραβάν.Κατ'αρχάς πολύ μου αρέσει ο διάλογος αυτός, σας ευχαριστώ που τον ξεκινήσατε!Καραβάν, hands down, ως ενεργός γονέας σίγουρα έχεις εμπειρία από πρώτο χέρι και φυσικά δεν υπάρχει κανένας που να έχει το δικαίωμα να κατακρίνει με οποιοδήποτε τρόπο το πώς μεγαλώνεις τα παιδιά σου ή να παρέμβει σε αυτό.Επίσης, πιστεύω ότι ισχυει γενικά η πολυφορεμένη έκφραση "δεν υπάρχει manual για τη δουλειά του γονιού και είναι υποκειμενική" (οκ, σε γενικές γραμμές, δε μιλάμε για τα αυτονόητα πρακτικά θέματα, όπως το να μεριμνάς για την ασφάλεια, τις βασικές σωματικές και υλικές ανάγκες των παιδιών σου). Οπότε ο καθένας πράττει με τον τρόπο που ταιριάζει στο mentality το δικό του και του έτερου γονέα και όπως θεωρεί ότι θα "αγγίξει" το παιδί του.Συμφωνώ απόλυτα ότι δυστυχώς οι νέες γενιές δεν έχουν ιδέα περί βασικότατων θεμάτων απόλαυσης και αισθησιασμού, ηδονής, προσφοράς, αλληλεπίδρασης και εκεί έγκειται το βασικό πρόβλημα του δίπτυχου "έλλειψη σεξ. διαπαιδαγώγησης/πορνό".Σίγουρα ο σκοπός δεν είναι να μάθουν στείρα "τεχνικά" πράγματα και με όρους λαχαναγοράς... Στο παράδειγμα μας, ίσως αυθαίρετα, προϋποθέτω ότι ο πατέρας θα μιλήσει ανθρώπινα και όχι σαν τελειωμένος μισογύνης. Επίσης, πάνω σε αυτό θα συνεισφέρει και η συζήτηση που θα κάνει η μητέρα.Η αναφορά εμπειριών σε γενικό πλαίσιο τύπου "θυμάμαι κι εγώ στην ηλικία σου..." σίγουρα βοηθάει στο χτίσιμο της εμπιστοσύνης.Προσωπικά μόνο θεωρώ ότι για πιο "εξειδικευμένες" λεπτομέρειες, βοηθάει η γνώση από έναν ειδικό απευθείας ή από πηγές και βιβλία που θα συστήσει. Αυτό θα δώσει και στον έφηβο το επιθυμητό "space" - θα πρέπει φυσικά να του δείξουν οι γονείς ότι είναι δίπλα του αν έχει ερωτήσεις.Φυσικά και υπάρχουν άπειρες αποχρώσεις από το συντηρητικό γονιό μέχρι τα τέρμα φιλαράκια. Ωστόσο, σε καθημερινά παραδείγματα γονέων από τότε που ήμουν η ίδια παιδί, έφηβη, έως και τώρα, διαπιστώνω μονίμως ότι οι γονείς χάνουν τη μπάλα και το ρόλο τους επειδή ξεφεύγουν συνέχεια προς το "τέρμα φιλαράκια", ή επειδή αδυνατούν να θέσουν τα όρια που τα ίδια τα παιδιά τους χρειάζοντα πλάι στην αγάπη και την ασφάλεια.

Ευχαριστώ για το σχόλιο Game of Drones. Μακάρι να υπάρχει αυτή η δυνατότητα που αναφέρεις, προς το καλό όλων τους θα ήταν. Ίσως είναι καλή ανάγνωση του συγκεκριμένου διαλόγου για τους γονείς με μικρά παιδιά, ώστε να συνειδητοποιούν ότι τα νέα τεχνολογικά μέσα προλαβαίνουν τα παιδιά τους πριν εκείνοι βάλουν βάσεις. Γιατί αλλιώς είναι να ξέρεις και να κρίνεις τι βλέπεις (εστω στο περίπου) κι αλλιώς να το ανακαλύπτεις πρώτη φορά από την κινούμενη εικόνα. Κι ίσως η σεξουαλική αγωγή στα σχολεία, όπως στο εξωτερικό, να είναι η καλύτερη ιδέα τελικά (σε συνεργασία ή ανεξάρτητα)Κι εγώ σας ευχαριστώ για τον διάλογο!

Εν συντομία να γράψω δύο πράματα. Μια υπόθεση είναι ότι δεν του έχουν μιλήσει οι γονείς του, αυτό δεν μπορεί να το ξέρει κάποιος. Ο πατέρας του όλο και κάποια δικιά του θεωρία θα του είπε. Και το άλλο το οποίο θα έλεγα ότι δεν στέκει είναι το εξής: όποιος έφηβος κάνει κουβέντα για το θέμα με τους γονείς του δε βλέπει κρυφά τσόντα; ή σε αυτή την ηλικία δεν επηρεάζονται από αυτά που βλέπουν; Εδώ κοτζάμ ενήλικες τρώνε κολλήματα...Είμαι υπέρ της σεξουαλικής διαπαιδαγώγησης, αλλά κι αυτο θέλει τη σωστή προσέγγιση από τους γονείς που πολλές φορές δεν το έχουν.

Δεν διαφωνούμε σε όσα λες. Πιστεύω ότι ακριβώς για τους γονείς που "δεν το έχουν" θα βοηθούσε η σεξουαλική διαπαιδαγώγιση στο σχολείο (σταδιακά και κλιμακούμενα, ανάλογα τις ηλικίες, όχι μπαμ και κάτω σε ένα μάθημα μια χρονιά). Αλλά το ζήτημα σκαλώνει στην Εκκλησία, όπως γνωρίζετε. Επιπλέον υπάρχει πολύ εκπαιδευτικό υλικό και για τα σώματα, και για την πράξη, και για όλα, με τρόπο εύληπτο και φιλικό στο παιδί, που μπορεί έστω να διαθέσει ο γονιός σε παιδιά 12-13 ετών ώστε να ενημερωθούν έστω "μόνα τους" σωστά κι επιστημονικά (και να μην φτάσουν να νομίσουν ότι θα τους κοπεί ο χαλινός ή κάτι τεσπα άμα κάνουν σεξ επειδή βλέπουν περιτετμημένα πέη στις κατά κόρον αμερικανικές ταινίες....)Αλλιώς κρίνει αυτό που βλέπει ο ενήμερος, κι αλλιιώς ο ανενημέρωτος και τελείως αθώος. Όπως τα προετοιμάζουμε λοιπόν για τυχόν θρίλερ ή ταινίες με πιο σκληρό περιεχόμενο, (μη φοβάσαι, να εδώ βάζουν κέτσαπ αντί για αίμα) έτσι πρέπει και για τις τσόντες (παιδί μου σε ταινίες για μεγάλους, αν τυχόν σου δείξουν ποτέ συμμαθητές σου, μην πιστέψεις ότι έρσι γίνονται όλα στην οραγματική ζωή, κάνουν τρικ με φάρμακα, με την σκηνοθεσία, με εγχειρίσεις για να μοιάζουν όλα πιο εντυπωσιακά, όπως στα θρίλερ). Έτσι το παιδί χρησιμοποιεί κατόπιν μια κριτική ματιά, ακόμα κι αν (πολύ φυσικά) δει κρυφά τσόντα. Είναι ατσαλωμένο! Τώρα για το ότι η συγκεκριμένη δεν τα σκεφτηκε όλα αυτά, δεν το είχε, δεν προετοιμάστηκε, δεν ειχε υποστήριξη από το μπαμπά, εντάξει, δεν μου παει καρδιά να την καταδικάσω. Δεν υπάρχει καν λόγος ή δικαιοδοσία περί αυτού! Ας είναι όσο το δυνατόν υποστηρικτική από δω και πέρα. :)