Είναι υποψήφιος βουλευτής σε μεγάλη περιφέρεια για πρώτη φορά. Έχει κάποια προβολή, αλλά δεν μπορεί να συγκριθεί με τα «μεγαθήρια» που καλείται να ανταγωνιστεί. Είναι αξιόλογος επαγγελματίας και έχει μετριοπαθή πολιτικό λόγο, χαρακτηριστικά που μάλλον δεν βοηθάνε. «Μου είπαν να στήσω μια κόντρα με τον Τάδε (υποψήφιο βουλευτή του αντίπαλου κόμματος που κατά καιρούς κάνει καυγάδες). Θα μας βοηθήσει και τους δύο καθώς και ο Τάδε έχει ανάγκη να ακουστεί περισσότερο γιατί δεν είναι σίγουρη η εκλογή του».
Ναι είναι μια λύση με αρκετή φαντασία και λίγη απελπισία. Οι νεότεροι ή «η πρώτη φορά» υποψήφιοι, που δεν είναι γνωστοί για κάποιο λόγο άσχετο με τις ικανότητές τους και την επαγγελματική τους διαδρομή, έχουν πολύ μικρές πιθανότητες να επιπλεύσουν στις βουλευτικές εκλογές. Πάνε οι ωραίες μέρες του 2012, όταν ο κόσμος έψαχνε φρέσκα πρόσωπα να βάλει έναν σταυρό.
Αυτή η τάση δεν συνεχίστηκε στις εκλογές του 2015. Η μεγάλη ταφόπλακα της ανάδειξης πολιτικών με ικανότητες, ήταν η αλλαγή του μοντέλου εκλογής ευρωβουλευτών το 2014 με ενιαία λίστα σε όλη τη χώρα. Αυτή η επιλογή είχε ως αποθέωση την εκλογή ευρωβουλευτών γιατί ήταν γνωστοί ως ποδοσφαιριστές ή σαματατζήδες της τηλεόρασης.
Η κρίση, η οικονομική και η πολιτική, έκανε τα πράγματα πολύ πεζά. Ένας επιτυχημένος επαγγελματίας του ιδιωτικού τομέα, έχει μικρή πιθανότητα να τα καταφέρει ως υποψήφιος βουλευτής, γιατί έχουν πολύ περισσότερη προβολή τηλεπερσόνες, καυγατζήδες, «κληρονόμοι» οικογενειακής βουλευτικής έδρας, επικεφαλής κομματικών μηχανισμών (που ενίοτε ξεκινούν από τα φοιτητικά χρόνια). Έτσι ελάχιστοι που έχουν διακριθεί για τις ικανότητές τους σε έναν τομέα έχουν όρεξη να μπουν υποψήφιοι, αν δεν έχουν κάποια μεγάλη προίκα δημοσιότητας.
Η κρίση, η οικονομική και η πολιτική, έκανε τα πράγματα πολύ πεζά. Ένας επιτυχημένος επαγγελματίας του ιδιωτικού τομέα, έχει μικρή πιθανότητα να τα καταφέρει ως υποψήφιος βουλευτής, γιατί έχουν πολύ περισσότερη προβολή τηλεπερσόνες, καυγατζήδες, «κληρονόμοι» οικογενειακής βουλευτικής έδρας, επικεφαλής κομματικών μηχανισμών.
Τα media κατά κανόνα προβάλουν αυτούς που κάνουν νούμερα, οπότε έχουμε φαύλο κύκλο. Άρθρο της Καθημερινής πρόβαλε 10 υποψηφίους διαφόρων κομμάτων στις πρόσφατες ευρωεκλογές με πλούσιο βιογραφικό. Από αυτούς δεν εξελέγη κανείς.
Η κατάσταση αυτή ευνοεί το να ασχολούνται με την πολιτική κυρίως οι παραπάνω κατηγορίες, συν άτομα που απασχολούνται κάπου στο δημόσιο και τρέχει ο μισθός όταν κάνουν εκστρατεία, ενώ αν δεν κερδίσουν θα ξαναγυρίσουν στη δουλειά τους. Αποτρεπτικό είναι και το μπάτζετ που χρειάζεται, καθώς μεγάλο μέρος της προβολής δεν αποκτάται δωρεάν. Και εδώ έχουν πλεονέκτημα όσοι έχουν έναν προσωπικό μηχανισμό, από άτομα ή ομάδες, που περιμένουν επιστροφή της «χάρης», αν εκλεγεί ο υποψήφιος.
Ο φαύλος κύκλος συνεχίζεται, αφού αρκετά κόμματα ορίζουν ως υποψηφίους ακόμα και άτομα με κύριο, αν όχι αποκλειστικό, κριτήριο το ότι είναι γνωστοί. Τα κόμματα σιγά-σιγά γίνονται όμηροι των διασήμων, που νοιώθουν αυτόνομα, δεν δεσμεύονται από τις θέσεις του κόμματος, γι' αυτό συχνά μεταπηδούν εύκολα σε άλλο κόμμα που τους προσφέρει καλύτερες πιθανότητες εκλογής.
Αν ψάξεις, θα βρεις άσημους υποψήφιους με καλό βιογραφικό, ειδικά στις μεγάλες περιφέρειες. Δεν είναι εύκολη αυτή η έρευνα, λέει με επιχειρήματα σχολιαστής, που επιπλέον επισημαίνει το ζήτημα με τις υποψηφιότητες τόσων πολλών δημοσιογράφων. Σε αυτό τον καταιγισμό υποψηφιοτήτων από προβεβλημένους η κυρία Βάνα Μπάρμπα δεν είναι η χειρότερη περίπτωση. Είχε κάνει ένα πέρασμα από τον ΛΑΟΣ και είναι δύσκολο να σκεφτούμε ότι επελέγη από το ΚΙΝΑΛ λόγω πολιτικής εμπειρίας ή τεχνοκρατικών προσόντων.
Υπάρχουν και καλά νέα πάντως. Η διάσπαση των παλιών περιφερειών της Β' Αθηνών και του Υπολοίπου Αττικής είναι μια σωστή ενέργεια, καθώς οι τεράστιες εκλογικές περιφέρειες ευνοούν τη διαπλοκή, ένεκα του ότι ωθούν τους πολιτευτές να βρίσκουν πολύ μεγάλα ποσά χρηματοδότησης και συμμαχίες με μηχανισμούς που θέλουν ανταπόδοση. Οι νέες περιφέρειες που προέκυψαν από την κατάτμηση των δύο παραπάνω επιτρέπουν καλύτερη σχέση των πολιτών με τους υποψηφίους.
Η κρίση μεταμόρφωσε τους ψηφοφόρους προς το πιο κυνικό: πολύ λίγοι ψηφίζουν με βάση ιδεολογία, οι πιο πολλοί επιλέγουν κάποιον αιρετό από τον οποίο έχουν να περιμένουν κάτι άμεσο, χειροπιαστό. Η ίδια κρίση αβαντάρισε τους πιο ωμούς από τους υποψήφιους: ελάχιστοι είναι οι ρομαντικοί που υποστηρίζουν ότι θέλουν να προσφέρουν στα κοινά, οι πιο πολλοί το λένε με πολλούς τρόπους ότι θέλουν εξουσία και τα καλούδια που τη συνοδεύουν.
Οι εξαιρέσεις γίνονται ολοένα και λιγότερες. Στις πρόσφατες δημοτικές/ευρωεκλογές ξεχώρισαν ελάχιστες, π.χ. ο νέος δήμαρχος Ιωαννίνων Μωυσής Ελισάφ. Πιο πολύ προβλήθηκε για το ότι είναι εβραϊκής καταγωγής και πολύ λιγότερο το πραγματικά ξεχωριστό που αντιπροσώπευε: ένας αγαπητός καθηγητής της Ιατρικής, που θέλησε να προσφέρει και στην πόλη του μετά το πέρας της ακαδημαϊκής τους καριέρας. (Κέρδισε στο νήμα. Να του ευχηθούμε καλή τύχη απέναντι στους παντοδύναμους μηχανισμούς των δήμων).
Δεν έχει χαθεί κάθε ίχνος ελπίδας. Το ομολογώ ότι δεν περίμενα να εκλεγεί δημοτικός σύμβουλος Βούλας-Βουλιαγμένης
ο Φινλανδός Teemu Lethinen, που έκανε μια εκστρατεία με στοιχεία από Βόρεια Ευρώπη και είναι τέτοιας πάστας που δεν θα του έδιναν ψήφο για ανταλλαγή με ρουσφέτια. Κι όμως τα κατάφερε...
Όταν οι ψηφοφόροι έχουν επιλογές, τότε είναι ικανοί να δώσουν ευκαιρία και σε κάποιους υποψήφιους που φέρνουν κάτι καινούργιο. Ψάξε το λοιπόν, γιατί είναι πολύ πιθανόν και στη δική σου περιφέρεια να βρεις υποψήφιους που δεν είναι τόσο γνωστοί, αλλά έχουν κάτι καλό να δώσουν. Ακόμα και ένας αξιοπρεπής αριθμός ψήφων είναι ένα ιδιαίτερο μήνυμα στην εποχή του κυνισμού και της άμεσης ανταπόδοσης.
σχόλια