ΕΞΟΜΟΛΟΓΗΣΕΙΣ

Τον τελευταιο καιρο φοβαμαι να βγω οπουδηποτε. Φοβαμαι να παω στους συγγενεις μου σε τραπεζια κ τετοια νιωθω οτι θα ειμαι τοσο μονη αναμεσα τοσους ανθρωπους και θα πεθανω απο το αγχος Φοβαμαι παρα πολυ. Οταν ειναι να βγω τρελα με πιανει. Δε ξερω δεν αντεχω αλλο τον κοσμο. Η μαμα μου δεν με καταλαβαινει. Νομιζει οτι ολα ειναι μεσα στο μυαλο μου. Και ομως.Φοβαμαι να παω στη σχολη μου τον τελευταιο καιρο. Σκεφτομαι τον κοσμο και θελω να λιποθυμησω. Φοβαμαι να γνωριζω παρεες. Το αποφευγω οσο μπορω και ποναει η ψυχη μου γιατι νιωθω πως φαινομαι κακια. Αλλα νιωθω πως θα θελω να φυγω αμεσως. Νομιζω πως θα μου κανει καλο να προσπαθησω να πηγαινω σε μερη με παρα πολυ μαζεμενο κοσμο για να μ φυγει καπως αυτο αλλα ειναι πολυ δυσκολο. Σκεφτομαι συνεχεια να το κανω εστω κ μονη και μετα το αφηνω λεω αστο για αυριο. Δεν ξερω τι εχω παθει κουραστηκα με την ζωη μου. Νιωθω πιο ασφαλης στους 4 τοιχους μου παρα εκει εξω. Θελω να παω σε ειδικο κ μ ειπε η αδερφη μ θα μ δινει αυτη λεφτα αλλα κ δεν παω. Τι να πω? Οτι αγχωνομαι να βγω εξω? Οτι ειμαι μια τρελη 21χρονη? Απορω πως εχω κ φιλους ακομα ετσι οπως ειμαι. Αλλα δεν το κανω επιτηδες. Οταν ειμαι με πολυ κοσμο νιωθω πως θελω να εξαφανιστω κ πως ολοι ειναι εναντιον μου. Μετα σκεφτομαι μονη μου οτι ολα αυτα ειναι υπερβολικα και νιωθω απαισια και κλαιω με τις ωρες. Καθε μερα κλαιω πλεον. Και δεν εχω δυναμη για τιποτα. Ουτε να ερωτευτω ουτε τπτ.οχι οτι κ κανενας αντρας θα ηθελε τετοια κλαψομουνο διπλα του. Ασε που κ να με πλησιασει κανεις εγω αγχωνομαι τοσο πολυ που κοκκινιζω ολοκληρη και αμεσως απομακρυνομαι. Σαν τη τρελη. Δεν ξερω τι με πιανει.